Although several volatile flavour c

Although several volatile flavour compounds have been identified that are responsible for fragrance (Yajima et al., 1979; Mahatheeranont et al., 2001), 2-acetyl-1-pyrroline (2AP) is the major active compound in fragrant rice (Buttery et al., 1983; Lorieux et al., 1996). This compound has been isolated from all parts of the rice plant except for the roots (Yoshihashi, 2002). Various techniques have been developed to assist breeders in the selection of individuals with distinctive fragrances. Sensory
methods such as chewing seed samples and smelling leaf tissues from individual plants were reported by Berner and Hoff (1986), as well as heating seeds or leaf tissue with water or reacting with a 1.7% KOH solution (Sood and Siddiq, 1978). However, these methods are limiting when processing a large number of samples.
Chemical methods are possible for the identification and quantification of volatile compounds in the cooking water using gas chromatography (Lorieux et al., 1996; Mahatheeranont et al.,2001), quantification of 2AP by stable isotope dilution methods
(Yoshihashi, 2002) and histochemical localisation of 2AP in thin sections of seeds by reacting with 2,4 dinitrophenol hydrazine (Nadaf et al., 2006). However these methods are not practical during the breeding process

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถึงแม้ว่าสารประกอบระเหยรสต่าง ๆ ได้รับการระบุที่มีกลิ่นหอม (Yajima et al. 1979 หน้าที่ Mahatheeranont et al. 2001), 2-acetyl-1-pyrroline (2AP) เป็นสารประกอบใช้งานหลักในข้าวหอม (พบกับ et al. 1983 Lorieux et al. 1996) สารนี้ได้ถูกแยกจากทุกส่วนของพืชข้าวยกเว้นราก (Yoshihashi, 2002) ได้รับการพัฒนาเทคนิคต่าง ๆ เพื่อช่วยพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ในการคัดสรรบุคคลที่มีน้ำหอมที่โดดเด่น ทางประสาทสัมผัสวิธีเช่นเคี้ยวเมล็ดตัวอย่าง และใบเนื้อเยื่อจากพืชแต่ละกลิ่นมีรายงาน โดย Berner และ Hoff (1986), รวมทั้งเนื้อเยื่อเมล็ดหรือใบ ด้วยน้ำร้อน หรือทำปฏิกิริยากับการแก้ปัญหาเกาะ 1.7% (แพ็กและศิดดีก 1978) อย่างไรก็ตาม วิธีการเหล่านี้จะจำกัดเมื่อการประมวลผลตัวอย่างวิธีทางเคมีเป็นไปได้สำหรับการระบุและการนับจำนวนสารประกอบระเหยในน้ำปรุงอาหารโดยใช้เครื่อง (Lorieux et al. 1996 Mahatheeranont et al. 2001), นับจำนวน 2AP โดยวิธีเจือจางไอโซโทปเสถียร(Yoshihashi, 2002) และ histochemical ไลซ์ของ 2AP ในบางส่วนของเมล็ดโดยทำปฏิกิริยากับ 2,4 dinitrophenol ไฮดราซีนไฮเดรต (Nadaf et al. 2006) อย่างไรก็ตาม วิธีการเหล่านี้ไม่ได้ปฏิบัติในระหว่างกระบวนการปรับปรุงพันธุ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้หลายสารระเหยรสได้รับการระบุว่ามีความรับผิดชอบในกลิ่นหอม (Yajima et al, 1979;.. Mahatheeranont, et al, 2001), 2-acetyl-1-pyrroline (2AP) เป็นสารประกอบที่ใช้งานที่สำคัญในข้าวหอม (Buttery et อัล 1983;.. Lorieux, et al, 1996) สารนี้ได้รับการแยกออกจากทุกส่วนของต้นข้าวยกเว้นราก (Yoshihashi, 2002) เทคนิคต่างๆได้รับการพัฒนาขึ้นเพื่อช่วยในการคัดเลือกพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ของบุคคลที่มีกลิ่นหอมที่โดดเด่น ประสาทสัมผัส
วิธีการเช่นการเคี้ยวตัวอย่างเมล็ดพันธุ์และกลิ่นเนื้อเยื่อใบจากพืชแต่ละได้รับรายงานจาก Berner และฮอฟฟ์ (1986) เช่นเดียวกับเมล็ดร้อนหรือเนื้อเยื่อใบกับน้ำหรือทำปฏิกิริยาด้วยสารละลาย KOH 1.7% (สุดและ Siddiq, 1978) อย่างไรก็ตามวิธีการเหล่านี้จะถูก จำกัด เมื่อการประมวลผลจำนวนมากของกลุ่มตัวอย่าง.
วิธีการทางเคมีที่เป็นไปได้สำหรับการระบุและการหาปริมาณของสารระเหยในน้ำปรุงอาหารโดยใช้แก๊ส chromatography (Lorieux et al, 1996;.. Mahatheeranont, et al, 2001) ปริมาณ ของ 2AP โดยวิธีเจือจางไอโซโทป
(Yoshihashi, 2002) และท้องถิ่นฮีสโตเคมีของ 2AP ในบางส่วนของเมล็ดโดยปฏิกิริยากับ 2,4 dinitrophenol ไฮดราซีน (Nadaf et al., 2006) แต่วิธีการเหล่านี้ไม่ได้ในทางปฏิบัติในระหว่างขั้นตอนการเพาะพันธุ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าหลายกลิ่นสารระเหยที่ได้รับการระบุว่ามีกลิ่นหอม ( ยาจิม่า et al . , 1979 ; mahatheeranont et al . , 2001 ) , 2-acetyl-1-pyrroline ( 2ap ) คือ สารประกอบที่ใช้งานที่สำคัญในข้าวหอม ( เนย et al . , 1983 ; lorieux et al . , 1996 ) สารนี้ถูกแยกจากส่วนของข้าวพืชยกเว้นราก ( yoshihashi , 2002 ) เทคนิคต่าง ๆที่ได้ถูกพัฒนาขึ้นเพื่อช่วยในการเลือกพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ของบุคคลที่มีกลิ่นหอมโดดเด่น ประสาทสัมผัสวิธีการเช่นเคี้ยวตัวอย่างเมล็ดและกลิ่นจากเนื้อเยื่อใบพืชแต่ละรายงานโดยเบอร์เนอร์ฮอฟ ( 1986 ) และเช่นเดียวกับเมล็ด ความร้อน หรือใบเนื้อเยื่อด้วยน้ำหรือทำปฏิกิริยากับสารละลาย ( และ 1.7% เกาะด siddiq , 1978 ) อย่างไรก็ตาม วิธีการเหล่านี้จะถูก จำกัด เมื่อการประมวลผลจำนวนมากของกลุ่มตัวอย่างวิธีทางเคมีเป็นไปได้สำหรับการจำแนกชนิดและปริมาณของสารระเหยในอาหารน้ำโดยใช้แก๊สโครมาโตกราฟี ( lorieux et al . , 1996 ; mahatheeranont et al . , 2001 ) , ปริมาณของ 2ap โดยวิธีเจือจางไอโซโทปเสถียร( yoshihashi , 2002 ) และการแปลเอของ 2ap ในส่วนที่บางของเมล็ด โดยทำปฏิกิริยากับ 2 , 4 dinitrophenol ไฮดราซีน ( nadaf et al . , 2006 ) อย่างไรก็ตาม วิธีการเหล่านี้จะไม่ปฏิบัติในกระบวนการเลี้ยง