Dear Jules
เมื่อวานฉันอ่านจดหมายของคุณอย่างระมัดระวัง หลายรอบ ฉันพยายามทำความเข้าใจกับข้อความของคุณ ฉันนึก และจิตนาการถึงคุณ
ฉันชอบคุณ แต่ทำไมหัวใจของฉันเจ็บ เมื่อรู้ว่าคุณพบผู้หญิงไทย และเธอต้องการความช่วยเหลือ
น้ำผึ้งของฉัน ฉันมา tll ทำไม ฉันอ่านข้อความที่รุนแรง และน่าอาย ที่ฉันไม่ชอบ ขออภัยไม่ใช่คุณ แต่ฉันก็อภัยให้ เพราะความหลากหลายทางความคิด หลายชาติ หลายเผ่าพันธุ์
ในความแตกต่างนี้มันไม่ได้ทำให้มนุษย์ต้องให้เกียรติซึ่งกันและกันหรือ (ทัศนคติที่ต่างชาติมองผู้หญิงเอเซีย ไทย มันเป็นลบมากกว่าบวก)
โชคดีที่ฉันมีงาน มีอาชีพที่ดี ฉันมีครอบครัวที่น่ารัก ฉันมีความสุข ฉันพอเพียงกับครอบครัวเล็กๆ ของฉัน สิ่งที่ฉันขาดคือคู่ชีวิตที่รัก เข้าใจ และจะอยู่กับฉันไปจนแก่ ชรา หากเราเข้าใจซึ่งกันและกัน การแต่งงานก็ไม่ใช่สิ่งสำคัญสำหรับฉัน
ฉันรู้แต่ว่า ถ้าสิทธิพิเศษที่ฉันมีจากรัฐ ก็จะมีถึงคู่แต่งงานของฉันด้วย แต่ถ้าเข้าไม่ต้องการฉันก็ไม่มีปัญหา