HISTORY OF PERPETUAIn 1924 an essay

HISTORY OF PERPETUA

In 1924 an essay written by Stanley Morison was directed towards the printers and type founders was calling for a new type for their time. Upon creating this essay Morison had already had an “artist” in mind. The essay was calling for typography based not upon the needs and conventions of renaissance society but upon those of modern England. Morison was the Typographical designer at the Monotype Corporations and had planned to fuse the talents of a living designer of lettering with those of an expert engraver of punches and create a new type design. Morison had chose Eric Gill to design this typeface. Gill was a long time friend of Morison, and had a unique but clean cut style. After some convincing Gill agreed to create a new typeface.

Morison needed a Monotype font and was relatively new at creating it. He had problems with his last typeface that he created, Fournier, so he was taking all the stops out to make sure that this alphabet was a perfectly developed contribution to modern typography. Morison’s obsession with trying to create the perfect type was shown when he demanding the letterforms to be cut in the traditional manner. This manner was called punching, which is where letterforms are punched in and then handled over Monotypes. Morison believed that this would make the type retain its chiseled quality. He also felt that no original from a drawing-board could be satisfactory as a design adapted from existing type. These rules and parameters made it a very boring process for Gill and he later complained about it in his diary. By the end of November 1925, the typeface design of what was to become Perpetua was underway.

Every drawing that Gill designed was worked on by another craftsmen and sent to Gill to look over. In May of 1926 the first set of smoke proofs were sent in 14-pt punches and 12-pt punches were sent to Gill. He only responded with saying that it seemed to be a decent and legible type.

It was said to have been a gamble on Morison’s part, but it was seeming to pay off. However in December of the same year everything started to fall apart. 24-pt punches were sent to Gill for reviewing and he was less than pleased. He said that they were decent but very dull and in themselves good letters but bad type. Morison did not have a choice but had to proceed because Monotype Works had already begun their own trials by January.

Morison and Gill both had additional changes that they added to the typeface, but the publishers requested the original drawings that Gill had done to be sent to them. Gill had done a drawings of an alphabet both roman and italic. These were later decided to be used, with some altercations made to the italic capitals.

There is confusion to when the italic was actually created but is was completer and used to print the insert of The Passion of Perpetua and Felicity for the seventh volume of The Fleuron. Incidentally it was from the insert that the names for the fonts, Perpetua and Felicity italic had come. Not only was this the first viewing of the types, but it also mentioned future availability of a Felicity script. Had this “script” come to fruition it would have followed along nicely with Morison’s prescriptions for an “ideal italic”. This insert was dated 1929 although the edition was not published until November 1930.

In the seventh volume of The Fleuron, you can tell that it is not only a piece praising Eric Gill, but it is also publicity for the new Perpetua type. It says that this type has the ability to bestow beauty and distinction upon books. Full credit for this type was being given to Monotype, but more specifically to Morison.

In 1931, Perpetua’s sister font, Felicity was rejected and Gill was asked to create a new set of drawings. In 1932, Monotype Perpetua and Felicity italic were finally released to the printing trade. Gill had been a lettering artist but until this time had had no experience with the creation of type. If Gill’s original drawings, that were only created with ink and a brush were still in existence, it would be easier to measure the amount of work that the technicians actually put into the type.

It had been Gill’s first typeface creation and Morison’s first “modern” design for Monotype. Morison’s whole goal for this creation was to have an ideal type that was worthy of a permanent place in the history of typography.

Perpetua is classified as a Transitional font. Transitional fonts are a subcategory of Serif style fonts. Transitional fonts exhibit a marked increase in the variation of stroke weight and a more horizontal serif compared to Old Style, but not as extreme as Modern. Perpetua is classified under this mostly because of its high stroke contrast and bracketed serifs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัติของ PERPETUAในปี 1924 เรียงเขียน โดยสแตนเลย์ Morison กำกับต่อเครื่องพิมพ์ และเรียกผู้ก่อตั้งชนิดสำหรับชนิดใหม่เวลา เมื่อสร้างเรียงความนี้ Morison ได้แล้วมี "ศิลปิน" ในใจ เรียงความถูกเรียกสำหรับพิมพ์ตามไม่ ตามความต้องการและแบบแผนของสังคมยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา แต่ เมื่อของอังกฤษที่ทันสมัย Morison ถูกออกจากการพิมพ์ที่บริษัท Monotype และมีการวางแผนเพื่อหลอมรวมความสามารถของผู้ออกแบบชีวิตของตัวอักษรกับของช่างแกะสลักผู้เชี่ยวชาญการเจาะ และสร้างการออกแบบใหม่ Morison ได้เลือก Eric เหงือกการออกแบบตัวพิมพ์นี้ เหงือกเป็นเวลานานเพื่อนของ Morison และมีสไตล์ไม่ซ้ำกัน แต่สะอาดตัด หลังจากบางปลาเชื่อยอมรับสร้างแบบพิมพ์ใหม่Morison จำเป็นแบบ Monotype อักษร และค่อนข้างใหม่ที่สร้าง เขามีปัญหากับเขาครั้งสุดท้ายแบบตัวพิมพ์ที่เขาสร้าง Fournier ดังนั้นเขาคือการหยุดทั้งหมดออกเพื่อให้แน่ใจว่า ตัวอักษรนี้เป็นผลงานพัฒนาอย่างสมบูรณ์แบบในการพิมพ์ที่ทันสมัย ความหลงใหลของ Morison พยายามสร้างสมบูรณ์แบบแสดงเมื่อเขาเรียกร้อง letterforms ที่จะตัดในลักษณะแบบดั้งเดิม ลักษณะนี้เรียกเจาะ ซึ่งเป็นที่ทำเจาะใน และจัดการผ่าน Monotypes แล้ว letterforms นี้ Morison เชื่อว่า นี้จะทำให้ชนิดที่รักษาคุณภาพของแกะสลัก เขายังรู้สึกว่า ไม่มีต้นฉบับจากกระดานวาดรูปอาจจะพอเป็นแบบที่ดัดแปลงมาจากชนิดที่มีอยู่ กฎและพารามิเตอร์เหล่านี้ทำให้กระบวนการน่าเบื่อมากสำหรับปลา และเขาภายหลังเนเธอร์แลนด์ในไดอารี่ของเขา ปลาย 1925 พฤศจิกายน การออกแบบตัวพิมพ์ที่ซึ่งจะกลายเป็น Perpetua ถูกกำลังวาดทุกปลาที่ออกแบบมาทำ โดยช่างอื่น และส่งไปยังเหงือกเพื่อดู ใน 1926 พฤษภาคม ปรู๊ฟควันชุดแรกถูกส่งในเจาะ 14 pt และหมัด 12 pt ถูกส่งไปยังเหงือก เขาเพียงตอบว่า ที่ ดูเหมือนจะเป็นชนิดดี และชัดเจนก็กล่าวถึงการเสี่ยงโชคในส่วนของ Morison แต่มันได้ด้วยการปิด อย่างไรก็ตาม ในเดือนธันวาคมของปีเดียวกัน ทุกอย่างเริ่มต้นการลงทุน เจาะ 24 pt ถูกส่งไปกลับการตรวจสอบ และเขาก็น้อยกว่ายินดี เขากล่าวว่า พวกเขามีดี แต่น่าเบื่อมาก และตัวอักษรดีแต่ชนิดไม่ดี Morison ไม่มีทางเลือก แต่มีการดำเนินการเนื่องจากทำงาน Monotype เริ่มทดลองของตนเอง โดยมกราคม Morison และเหงือกทั้งสองได้เปลี่ยนแปลงเพิ่มเติมที่พวกเขาเพิ่มการพิมพ์ แต่ผู้เผยแพร่ที่ร้องขอภาพวาดต้นฉบับที่ทำเหงือกที่จะส่งไปให้ ปลาเคยทำรูปวาดของตัวอักษรโรมัน และตัวเอียง นอกจากนี้เหล่านี้ภายหลังได้ตัดสินใจใช้ กับ altercations บางทำเป็นตัวพิมพ์ใหญ่ตัวเอียงมีความสับสนเมื่อเอียงการสร้างจริง แต่เป็นถูก completer และใช้การพิมพ์แทรกของความรัก Perpetua และเฟลิซิตี้สำหรับ Fleuron ระดับเจ็ด บังเอิญ มันเป็นจากการแทรกที่ชื่ออักษร Perpetua และเฟลิซิตี้เอียงมา ไม่เพียงมีการดูชนิดแรก แต่มันยังกล่าวถึงความพร้อมในอนาคตของสคริปต์เฟลิซิตี้ "สคริปต์" นี้ได้มาบรรลุผลมันจะมีตามตามอย่างกับใบสั่งยาของ Morison สำหรับการ "เอียงเหมาะ" แทรกนี้ถูกวัน 1929 แม้ว่ารุ่นที่ไม่ได้เผยแพร่จนถึง 1930 พฤศจิกายนในเจ็ดระดับ Fleuron การ คุณสามารถบอกว่า มันจะไม่เท่าชิ้นสรรเสริญ Eric เหงือก แต่ยังเป็นการเผยแพร่สำหรับ Perpetua ชนิดใหม่ กล่าวว่า ประเภทนี้มีความสามารถที่จะประทานความงามและความแตกต่างตามหนังสือ การให้เครดิตเต็มชนิดนี้ Monotype แต่โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Morison ในปี 1931 น้องสาวของ Perpetua แบบอักษร เฟลิซิตี้ถูกปฏิเสธ และปลาก็ขอให้สร้างชุดใหม่ของภาพวาด ในปี 1932, Monotype Perpetua และเอียงเฟลิซิตี้ถูกปล่อยออกมาให้การค้าพิมพ์ เหงือกได้ศิลปินตัวอักษร แต่จนถึงขณะนี้ได้มีประสบการณ์กับการสร้างชนิด ถ้าเหงือกเดิมรูปวาด ที่สร้างขึ้นเฉพาะหมึกและแปรงในการดำรงอยู่ มันจะง่ายขึ้นในการวัดจำนวนของงานที่ช่างเทคนิคจริงใส่ลงไปในการชนิดมันได้สร้างพิมพ์ครั้งแรกเหงือกและออกแบบ "โมเดิร์น" แรกของ Morison สำหรับ Monotype เป้าหมายทั้งหมดของ Morison สำหรับสร้างนี้ก็จะ มีอุดมคติที่น่าจะเป็นสถานที่ถาวรในประวัติของพิมพ์Perpetua จัดเป็นอักษรช อักษรชเป็นประเภทย่อยของแบบอักษร Serif สไตล์ เปลี่ยนแปลงแบบอักษรมีการเพิ่มในการเปลี่ยนแปลงของน้ำหนักจังหวะและ serif เป็นแนวนอนมากขึ้นเมื่อเทียบ กับเดิม แต่ไม่เป็นมากเป็นสมัยใหม่ Perpetua จัดภายใต้นี้เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากความคมชัดสูงชักและวงเล็บไม่มี serif

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติของ Perpetua ใน 1,924 เรียงความที่เขียนโดยสแตนลี่ย์มอริสันได้โดยตรงต่อเครื่องพิมพ์และพิมพ์ผู้ก่อตั้งได้รับการเรียกร้องให้มีชนิดใหม่สำหรับเวลาของพวกเขา เมื่อสร้างบทความนี้มอริสันได้แล้วก็เป็น "ศิลปิน" ในใจ เรียงความได้รับการเรียกร้องให้มีการพิมพ์ตามไม่ได้ขึ้นอยู่กับความต้องการและการประชุมของสังคมยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา แต่เมื่อบรรดาของที่ทันสมัยอังกฤษ มอริสันเป็นนักออกแบบพิมพ์ที่ Monotype บริษัท และได้วางแผนที่จะหลอมรวมความสามารถของนักออกแบบที่อยู่อาศัยของตัวอักษรกับบรรดาช่างแกะสลักจากผู้เชี่ยวชาญของหมัดและสร้างการออกแบบรูปแบบใหม่ มอริสันได้เลือกเอริคกิลล์ในการออกแบบตัวอักษรนี้ กิลล์เป็นเพื่อนเป็นเวลานานของมอริสันและมีที่ไม่ซ้ำกัน แต่สะอาดสไตล์ตัด หลังจากที่บางปลาเชื่อตกลงที่จะสร้างแบบอักษรใหม่. มอริสันจำเป็นต้องมีตัวอักษร Monotype และเป็นที่ค่อนข้างใหม่ที่สร้างมัน เขามีปัญหากับอักษรสุดท้ายของเขาที่เขาสร้างขึ้นมาเยร์เพื่อให้เขาคือการหยุดทั้งหมดออกเพื่อให้แน่ใจว่าตัวอักษรนี้เป็นผลงานการพัฒนาอย่างสมบูรณ์แบบเพื่อการพิมพ์ที่ทันสมัย ความหลงใหลกับมอริสันพยายามที่จะสร้างชนิดที่สมบูรณ์แบบก็แสดงให้เห็นเมื่อเขาเรียกร้อง letterforms ที่จะตัดในลักษณะดั้งเดิม ลักษณะนี้เรียกว่าเจาะซึ่งเป็นที่ที่ letterforms มีการเจาะและการจัดการมากกว่า Monotypes แล้ว มอริสันเชื่อว่าเรื่องนี้จะทำให้คนประเภทที่รักษาคุณภาพของแกะสลักของมัน นอกจากนี้เขายังรู้สึกว่าต้นฉบับจากภาพวาดที่คณะกรรมการไม่อาจจะเป็นที่น่าพอใจการออกแบบที่ดัดแปลงมาจากประเภทที่มีอยู่ กฎเหล่านี้และพารามิเตอร์ที่ทำให้มันเป็นกระบวนการที่น่าเบื่อมากสำหรับกิลล์และต่อมาเขาบ่นเกี่ยวกับมันในชีวิตประจำวัน ปลายเดือนพฤศจิกายน 1925 การออกแบบตัวอักษรของสิ่งที่กำลังจะกลายเป็นชิ้น Perpetua. ทุกภาพวาดที่ได้รับการออกแบบมากิทำงานโดยช่างฝีมืออีกและส่งไปยังกิลล์ที่จะมองมากกว่า ในเดือนพฤษภาคม 1926 ชุดแรกของการพิสูจน์ควันถูกส่งหมัด 14-PT และเจาะ 12-PT ถูกส่งไปยังกิลล์ เขาเพียง แต่ตอบสนองด้วยการบอกว่ามันดูเหมือนจะเป็นชนิดที่ดีและชัดเจน. มันก็บอกว่าจะได้รับการเล่นการพนันในส่วนของมอริสัน แต่มันก็ดูเหมือนจะจ่ายออก อย่างไรก็ตามในเดือนธันวาคมของทุกอย่างในปีเดียวกันนั้นเริ่มที่จะกระจุย 24-PT หมัดถูกส่งไปยังกิลล์ในการตรวจสอบและเขาก็ยินดีที่น้อยกว่า เขากล่าวว่าพวกเขาดี แต่ที่น่าเบื่อมากและในจดหมายที่ดีของตัวเอง แต่ชนิดที่ไม่ดี มอริสันไม่ได้มีทางเลือก แต่ต้องดำเนินการต่อไปเพราะ Monotype ธิการได้เริ่มแล้วการทดลองของตัวเองในเดือนมกราคม. มอริสันและปลาทั้งสองมีการเปลี่ยนแปลงเพิ่มเติมว่าพวกเขาเพิ่มให้กับตัวอักษร แต่สำนักพิมพ์ขอภาพวาดต้นฉบับที่กิลล์ได้ทำจะถูกส่ง ถึงพวกเขา. กิลล์ได้ทำภาพวาดของตัวอักษรทั้งโรมันและเอียง เหล่านี้ต่อมาจึงตัดสินใจที่จะนำมาใช้กับการท้าตีท้าต่อบางอย่างที่ทำไปยังเมืองหลวงเอียง. มีความสับสนเมื่อเอียงที่ถูกสร้างขึ้นจริง แต่เป็น completer และใช้ในการพิมพ์แทรกความรักของ Perpetua และความสุขสำหรับปริมาณที่เจ็ดของ Fleuron บังเอิญมันก็มาจากการแทรกที่ชื่อแบบอักษรที่ Perpetua และความสุขตัวเอียงมา ไม่เพียงแค่นี้เป็นครั้งแรกที่การดูชนิด แต่ก็ยังกล่าวถึงความพร้อมในอนาคตของสคริปต์สุข มีนี้ "สคริปต์" มาบรรลุผลก็จะได้ตามตามอย่างมีใบสั่งยาของมอริสันสำหรับ "Ideal เอียง" แทรกนี้เป็นวันที่ 1929 แม้ว่ารุ่นที่ไม่ได้เผยแพร่จนถึงเดือนพฤศจิกายน 1930 ในหนังสือเล่มที่เจ็ดของ Fleuron คุณสามารถบอกได้ว่ามันไม่ได้เป็นเพียงชิ้นส่วนยกย่องเอริคกิลล์ แต่ก็ยังเป็นประชาสัมพันธ์สำหรับชนิด Perpetua ใหม่ มันบอกว่าประเภทนี้มีความสามารถที่จะมอบความงามและความแตกต่างเมื่อหนังสือ เครดิตเต็มสำหรับประเภทนี้ที่ถูกมอบให้กับ Monotype แต่มากขึ้นโดยเฉพาะเพื่อ Morison. ในปี 1931 น้องสาวตัวอักษร Perpetua ของความสุขได้รับการปฏิเสธและปลาก็ถามว่าจะสร้างชุดใหม่ของภาพวาด ในปี 1932 Monotype Perpetua และความสุขตัวเอียงในที่สุดก็ปล่อยให้การค้าการพิมพ์ กิลล์ได้รับการเป็นศิลปินตัวอักษร แต่จนถึงขณะนี้ได้มีประสบการณ์กับการสร้างชนิดที่ไม่มี ถ้ากิของภาพวาดต้นฉบับที่ถูกสร้างขึ้นเฉพาะกับหมึกและแปรงยังคงอยู่ในการดำรงอยู่มันจะง่ายขึ้นในการวัดปริมาณของงานที่ว่าช่างจริงใส่ลงไปในชนิด. จะได้รับการสร้างตัวอักษรแรกของเหงือกและมอริสันเป็นครั้งแรก "ที่ทันสมัย "การออกแบบสำหรับ Monotype เป้าหมายทั้งมอริสันสำหรับการสร้างนี้จะมีประเภทที่เหมาะที่คุ้มค่าของการเป็นสถานที่ถาวรในประวัติศาสตร์ของการพิมพ์. Perpetua จัดเป็นตัวอักษรเฉพาะกาล แบบอักษรเฉพาะกาลเป็นประเภทย่อยของตัวอักษรรูปแบบ Serif แบบอักษรเฉพาะกาลแสดงความชัดเจนมากขึ้นในรูปแบบของน้ำหนักโรคหลอดเลือดสมองและเส้นแนวนอนขึ้นเมื่อเทียบกับแบบเก่า แต่ไม่เป็นมากเป็นโมเดิร์น Perpetua ถูกจัดอยู่ในกลุ่มนี้ส่วนใหญ่เป็นเพราะโรคหลอดเลือดสมองสูงคมชัดและวงเล็บเซอริฟของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประวัติของ tuaในปี 1924 เรียงความที่เขียนโดยสแตนลีย์ มอริ นได้โดยตรงต่อเครื่องพิมพ์และผู้ก่อตั้งกรุ๊ปเรียกชนิดใหม่สำหรับเวลาของพวกเขา เมื่อสร้างเรียงความ มอริ นได้มี " ศิลปิน " ในจิตใจ ข้อเขียนที่เรียกการใช้ไม่ใช่ตามความต้องการและแบบแผนของสังคมยุคนั้น แต่เมื่ออังกฤษสมัยใหม่ มอริ นเป็นคนออกแบบการพิมพ์ที่บรรพชิต บริษัท และวางแผนเพื่อฟิวส์พรสวรรค์ของชีวิตนักออกแบบตัวอักษรกับบรรดาผู้เชี่ยวชาญด้านจารึกของเจาะและสร้างการออกแบบรูปแบบใหม่ มอริ นได้เลือกเอริคกิลล์จะออกแบบตัวอักษรนี้ เหงือกเป็นเพื่อนเวลานานของมอริ น และมีสไตล์ที่ไม่ซ้ำกัน แต่ความสะอาดตัด หลังจากแน่ใจแล้วกิลตกลงที่จะสร้างแบบอักษรใหม่มอริ นต้องการบรรพชิตแบบอักษรและค่อนข้างใหม่ที่สร้างมัน เขามีปัญหากับตัวอักษรสุดท้ายของเขาที่เขาสร้างขึ้น โฟร์เนียร์ เขาคือการหยุดทั้งหมดเพื่อให้แน่ใจว่าตัวอักษรนี้เป็นพัฒนาอย่างสมบูรณ์สนับสนุนการพิมพ์ที่ทันสมัย มอร์รีสันก็หลงใหล พยายามที่จะสร้างลักษณะที่สมบูรณ์แบบถูกแสดงเมื่อเขาเรียกร้องให้ letterforms จะตัดในลักษณะดั้งเดิม ลักษณะนี้เรียกว่า การชก ซึ่ง letterforms จะชกแล้ว จัดการ มากกว่า monotypes . มอริ นเชื่อว่า นี้จะสร้างชนิดของ chiseled รักษาคุณภาพ เขายังรู้สึกว่า ไม่มีต้นฉบับจากกระดานวาดภาพอาจจะพอใจที่ออกแบบดัดแปลงจากแบบที่มีอยู่เดิม กฎเหล่านี้และพารามิเตอร์ทำกระบวนการที่น่าเบื่อมากสำหรับเหงือก และหลังจากนั้นเขาก็บ่นในไดอารี่ของเขา โดยปลายเดือนพฤศจิกายน 2468 , ตัวอักษรการออกแบบสิ่งที่เป็น tua คือการอยู่ทุกภาพที่เหงือกออกทำโดยช่างฝีมือและส่งไปยังกิลล์อื่นดูแล้ว ในเดือนพฤษภาคม 1926 ชุดแรกของการพิสูจน์ควันส่งหมัด PT 14 และ 12 เจาะ PT ถูกส่งไปยัง Gill เขากล่าวว่ามันดูเหมือนจะเป็นประเภทที่เหมาะสม และอ่านออกได้มันถูกกล่าวว่ามีการเล่นการพนันในส่วน มอริ น แต่ มันคือที่จ่ายออก อย่างไรก็ตาม ในเดือนธันวาคมของปีเดียวกัน ทุกอย่างก็เริ่มแตกแยก 24 ชก PT ส่งให้เหงือกเพื่อทบทวน และเขาก็ไม่แฮปปี้ เขาบอกว่าดี แต่น่าเบื่อมากในตัวเองดี แต่ที่ไม่ดีและตัวอักษรพิมพ์ มอริ นไม่มีทางเลือก แต่ต้องดำเนินการเพราะบรรพชิตทำงานได้เริ่มการทดลองของพวกเขาเอง โดยเดือนมกราคมมอริ นและเหงือกทั้งสองมีการเปลี่ยนแปลงเพิ่มเติมที่พวกเขาเพิ่มแบบอักษร แต่ผู้ร้องขอภาพวาดต้นฉบับที่เหงือกได้ถูกส่งไปยังพวกเขา เหงือกก็วาดของตัวอักษรทั้งโรมันและตัวเอียง . เหล่านี้หลังจากตัดสินใจที่จะใช้กับบาง altercations ทำให้เมืองหลวงตัวเอียง .มีความสับสนเมื่อตัวเอียงถูกสร้างขึ้นจริง แต่เป็น completer และใช้พิมพ์แทรกของกิเลส และความสุขสำหรับ tua ปริมาณที่เจ็ดของ fleuron . อนึ่งมันเป็นแทรกที่ชื่อแบบอักษรตัวเอียง tua Felicity และมา ไม่เพียง แต่เป็นนี้ดูครั้งแรกของชนิด , แต่มันยังกล่าวถึงอนาคตของความสุขและบท มี " สคริปต์ " มาบรรลุผลก็จะต้องตามไปเป็นอย่างดีกับ มอริ นเป็นใบสั่งยาสำหรับ " Ideal ตัวเอียง " แทรกลงวันที่ 1929 แม้ว่ารุ่นไม่เผยแพร่จนกระทั่งพฤศจิกายน 1930ในหมวดที่ 7 ของ fleuron , คุณสามารถบอกได้ว่ามันไม่ได้เป็นเพียงชิ้นส่วนชมเอริคกิลล์ แต่ยังมีชื่อเสียงสำหรับประเภท tua ใหม่ มันบอกว่าชนิดนี้มีความสามารถที่จะให้ความงามและความแตกต่างบนหนังสือ เครดิตประเภทนี้ได้ถูกมอบให้แก่บรรพชิต แต่มากขึ้นโดยเฉพาะกับ มอริ น .ในปี 1931 , tua น้องสาวแบบอักษร เฟลิซิตี้ ถูกปฏิเสธ และเหงือกถูกขอให้สร้างชุดใหม่ของภาพวาด ใน พ.ศ. 2475 และได้ tua บรรพชิตเฟลิซิตี้ ตัวเอียงออกเพื่อการค้าการพิมพ์ เหงือกมีตัวอักษรศิลปินแต่จนป่านนี้ยังไม่ได้ประสบการณ์ในการพิมพ์ ถ้าเหงือกของภาพวาดต้นฉบับที่สร้างเฉพาะกับหมึกและแปรงยังอยู่ในการดำรงอยู่ มันง่ายที่จะวัดจำนวนของงานที่ช่างจริง ๆใส่ลงในพิมพ์มันได้รับการสร้างตัวอักษรแรกเหงือกและ มอริ นแรก " สมัยใหม่ " การออกแบบสำหรับบรรพชิต . เป้าหมายเพื่อสร้าง มอริ นทั้งหมดนี้ต้องมีอุดมคติที่สมควรของสถานที่ถาวรในประวัติศาสตร์ของการพิมพ์tua จัดว่าเป็นแบบอักษรเฉพาะกาล . เปลี่ยนเป็นประเภทย่อยของแบบอักษร Serif สไตล์แบบอักษร แบบอักษรเฉพาะกาลแสดงเครื่องหมายเพิ่มในรูปแบบของจังหวะและน้ำหนักมากขึ้นเมื่อเทียบกับแนวนอนเซริฟแบบเก่า แต่ไม่ได้รุนแรงอย่างที่ทันสมัย tua จัดภายใต้นี้ส่วนใหญ่เป็นเพราะจังหวะและความคมชัดสูง ในวงเล็บ serifs .