MOUNTAINEERING AS TOURISMlong been

MOUNTAINEERING AS TOURISM
long been sought after as tourism destinations but have, hitherto,
remained predominantly in the preserve of mountaineers: people who
actively and independently seek adventure and who would not consider
themselves to be tourists (Collister 1984; Scott 1994). Tourism,
however, has expanded to embrace adventure settings, and mountains
feature prominently in such developments. Mountaineering holidays
make up just one part of the adventure tourism business, but are
indicative of the way boundaries between mountaineering and tourism
have become blurred. These holidaymakers are tourists in so much as
they buy an experience that is usually packaged for maximum
efficiency. Existing theory purports to explain tourist behavior in
relation to mass tourism (MacCannell 1976; Rojek and Urry 1997; Urry
1990), leaving the contemporary adventure tourist scene underresearched
and thus under-represented in academic terms.
Adventure tourism brings together travel, sport, and outdoor recreation.
It might be considered a growing subset of tourism
(Christiansen 1990; Trauer 1999), but its experiential engagement
makes it distinctive within the broader context. The topic is too huge
and diverse for one article, so this paper focuses on adventure tourism
in mountains, or “mountain adventure tourism” from this point on.
The paper aims to explore ways that mountaineering and tourism
appear to be merging. The distinctiveness of the former is, arguably,
becoming subsumed by the latter within a more broadly defined consumer
culture (Chaney 1996). This process has been accelerated by a
fragmentation of mountaineering, with mountain adventure tourism
extending its traditional breadth (climbing and walking). Today, in
mountains throughout the world, mountaineering has been subdivided,
re-invented and redefined. Climbing is now adventure climbing
or sports climbing; abseiling has become an end in itself; hill walking
in “exotic” places has been redefined as trekking; scrambling has
emerged as a hybrid activity with its own definitive guidebooks; cycling
has moved “off-road” as mountain biking; “canyoning” has emerged as
an adventure activity, and bungee jumping is now well developed. Hudson
(2000) has provided a study of the skiing industry, a sport that
has undergone a similar fragmentation and diversification, to make it
possible to even go “snow rafting” at Seefeld in Austria.
The argument presented here will explore theoretical dimensions
relevant to the stated aim, and will draw upon examples, notably of
mountaineering in Nepal, to illustrate key points. It will also draw upon
research findings from company managers, clients’ brochures, guides
and mountaineering magazines in order to more fully illuminate the
contemporary mountain adventure tourism scene. The paper develops
a number of ideas that help explain what might broadly be thought
of as a democratization of mountaineering through the possibilities
opened up by adventure tourism. These include a process of commodi-
fication of mountains, attitudes to risk-adventure-challenge, environmental
sensitivity, the impact of technology, and changing lifestyles.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ท่องเที่ยวปีนเขา เป็นจึงได้ขอหลังจากที่ท่องเที่ยวสถานที่ท่องเที่ยวแต่มี hithertoยังคงเป็นในรักษา mountaineers: คนที่อย่างแข็งขัน และอย่างเป็นอิสระแสวงหาผจญภัยและการที่จะพิจารณาตัวเองเป็น นักท่องเที่ยว (Collister 1984 สก็อต 1994) ท่องเที่ยวอย่างไรก็ตาม มีขยายการตั้งค่าการผจญภัยกอด ภูเขาลักษณะการทำงานในการพัฒนาดังกล่าวจึง วันหยุดปีนเขาสร้างเพียงส่วนหนึ่งของธุรกิจการท่องเที่ยวผจญภัย แต่มีชี้ของขอบทางระหว่างการปีนเขาและการท่องเที่ยวได้กลายเป็นเบลอ เหล่านี้เพราะมีนักท่องเที่ยวให้มากที่พวกเขาซื้อประสบการณ์ที่มักจะมีบรรจุสูงสุดประสิทธิภาพการ ทฤษฎีที่มีอยู่ purports จะอธิบายลักษณะการทำงานท่องเที่ยวในความสัมพันธ์ในการท่องเที่ยวโดยรวม (MacCannell 1976 Rojek และ Urry 1997 Urryออกจากฉากท่องเที่ยวผจญภัยร่วมสมัย underresearched 1990),และดังนั้นภายใต้แสดงในแง่วิชาการท่องเที่ยวผจญภัยมาด้วยกันท่องเที่ยว กีฬา และสันทนาการกลางแจ้งมันอาจเป็นชุดย่อยเจริญเติบโตของการท่องเที่ยว(Christiansen 1990 Trauer 1999) แต่ของหมั้นผ่านทำให้โดดเด่นภายในบริบทที่กว้างขึ้น หัวข้อมีขนาดใหญ่มากเกินไปและมีความหลากหลายในบทความหนึ่ง ดังนั้นกระดาษนี้เน้นท่องเที่ยวผจญภัยภูเขา หรือ "ท่องเที่ยวผจญภัยภูเขา" จากจุดนี้กระดาษที่มีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจวิธีการปีนเขาและการท่องเที่ยวจะ ถูกผสาน Distinctiveness ของเดิมเป็นbecoming subsumed by the latter within a more broadly defined consumerculture (Chaney 1996). This process has been accelerated by afragmentation of mountaineering, with mountain adventure tourismextending its traditional breadth (climbing and walking). Today, inmountains throughout the world, mountaineering has been subdivided,re-invented and redefined. Climbing is now adventure climbingor sports climbing; abseiling has become an end in itself; hill walkingin “exotic” places has been redefined as trekking; scrambling hasemerged as a hybrid activity with its own definitive guidebooks; cyclinghas moved “off-road” as mountain biking; “canyoning” has emerged asan adventure activity, and bungee jumping is now well developed. Hudson(2000) has provided a study of the skiing industry, a sport thathas undergone a similar fragmentation and diversification, to make itpossible to even go “snow rafting” at Seefeld in Austria.The argument presented here will explore theoretical dimensionsrelevant to the stated aim, and will draw upon examples, notably ofmountaineering in Nepal, to illustrate key points. It will also draw uponresearch findings from company managers, clients’ brochures, guidesand mountaineering magazines in order to more fully illuminate thecontemporary mountain adventure tourism scene. The paper developsa number of ideas that help explain what might broadly be thoughtของเป็นกระบวนการประชาธิปไตยของการปีนเขาผ่านไปเปิดขึ้น โดยการท่องเที่ยวผจญภัย รวมถึงกระบวนการของ commodi-fication ภูเขา ทัศนคติความเสี่ยงผจญภัยความท้าทาย สิ่งแวดล้อมความไว ผลกระทบของเทคโนโลยี และการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปีนเขาการท่องเที่ยวมานานแล้วขอหลังจากเป็นแหล่งท่องเที่ยวแต่บัดนี้ยังคงเด่นในรักษาของชำนาญ: คนที่แข็งขันและเป็นอิสระแสวงหาการผจญภัยและผู้ที่จะไม่พิจารณาตัวเองเป็นนักท่องเที่ยว(Collister 1984; สกอตต์ 1994) การท่องเที่ยวแต่มีการขยายตัวที่จะโอบกอดการตั้งค่าการผจญภัยและภูเขาคุณลักษณะเด่นในการพัฒนาดังกล่าว วันหยุดปีนเขาทำขึ้นเพียงส่วนหนึ่งของธุรกิจการท่องเที่ยวผจญภัยแต่บ่งบอกถึงขอบเขตทางระหว่างภูเขาและการท่องเที่ยวได้กลายเป็นเบลอ นักท่องเที่ยวเหล่านี้มีนักท่องเที่ยวให้มากที่สุดเท่าที่พวกเขาซื้อประสบการณ์ที่มักจะเป็นแพคเกจสูงสุดประสิทธิภาพ ทฤษฎีที่มีอยู่อ้างว่าจะอธิบายพฤติกรรมการท่องเที่ยวในความสัมพันธ์กับการท่องเที่ยวมวล (MacCannell 1976; Rojek และ Urry 1997; Urry 1990) ออกจากที่เกิดเหตุที่ท่องเที่ยวผจญภัยร่วมสมัย underresearched. จึงอยู่ภายใต้การเป็นตัวแทนในแง่วิชาการการท่องเที่ยวผจญภัยนำเดินทางด้วยกันกีฬาและ . นันทนาการกลางแจ้งมันอาจจะถือเป็นส่วนที่เพิ่มขึ้นของการท่องเที่ยว(คริสเตียน 1990; Trauer 1999) แต่การมีส่วนร่วมจากประสบการณ์ที่ทำให้มันโดดเด่นในบริบทที่กว้างขึ้น หัวข้อที่มีขนาดใหญ่มากเกินไปและมีความหลากหลายสำหรับบทความหนึ่งดังนั้นบทความนี้มุ่งเน้นไปที่การท่องเที่ยวผจญภัยในภูเขาหรือ"การผจญภัยท่องเที่ยวภูเขา" จากจุดบน. นี้กระดาษมีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจวิธีการที่ภูเขาและการท่องเที่ยวปรากฏที่จะควบรวมกิจการ ความพิเศษของอดีตที่เป็นเนื้อหากลายเป็นวิทยหลังภายในกำหนดวงกว้างมากขึ้นของผู้บริโภควัฒนธรรม(นี่ย์ 1996) กระบวนการนี้จะได้รับการเร่งโดยการกระจายตัวของภูเขา, ภูเขากับการผจญภัยการท่องเที่ยวขยายความกว้างแบบดั้งเดิม(ปีนเขาและเดิน) วันนี้ในภูเขาทั่วโลกภูเขาได้รับการแบ่ง, คิดค้นใหม่และนิยามใหม่ ปีนเขาปีนเขาอยู่ในขณะนี้การผจญภัยหรือปีนเขากีฬา โรยตัวได้กลายเป็นที่สิ้นสุดในตัวเอง; เขาเดินในสถานที่ "แปลกใหม่" ได้รับการนิยามใหม่เป็นเดินป่า; หนีได้กลายเป็นกิจกรรมไฮบริดที่มีคู่มือที่ชัดเจนของตัวเอง; การขี่จักรยานได้ย้าย "ปิดถนน" ในขณะที่ปั่นจักรยานเสือภูเขา; "แคนยอน" ได้กลายเป็นกิจกรรมผจญภัยและกระโดดบันจี้จัอยู่ในขณะนี้การพัฒนาที่ดี ฮัดสัน(2000) ได้จัดให้มีการศึกษาของอุตสาหกรรมการเล่นสกีเป็นกีฬาที่มีระดับการกระจายตัวที่คล้ายกันและการกระจายความเสี่ยงที่จะทำให้มันเป็นไปได้ที่จะได้ไป"ล่องแพหิมะ" ที่ซีเฟลด์ในออสเตรีย. อาร์กิวเมนต์ที่นำเสนอนี้จะสำรวจมิติทฤษฎีที่เกี่ยวข้องกับจุดมุ่งหมายดังกล่าวและจะวาดตามตัวอย่างที่โดดเด่นของภูเขาในประเทศเนปาลเพื่อแสดงให้เห็นจุดสำคัญ นอกจากนี้ยังจะวาดเมื่อผลการวิจัยจากผู้จัดการ บริษัท โบรชัวร์ของลูกค้า, คู่มือและนิตยสารภูเขาเพื่อให้มากขึ้นอย่างเต็มที่สว่างภูเขาร่วมสมัยการผจญภัยที่เกิดเหตุการท่องเที่ยว กระดาษพัฒนาจำนวนของความคิดที่จะช่วยอธิบายสิ่งที่ในวงกว้างอาจจะคิดว่าเป็นประชาธิปไตยของภูเขาผ่านความเป็นไปได้เปิดขึ้นโดยการท่องเที่ยวผจญภัย เหล่านี้รวมถึงขั้นตอนการ commodi- การตรวจภูเขาทัศนคติมีความเสี่ยงจากการผจญภัยท้าทายด้านสิ่งแวดล้อมความไวผลกระทบของเทคโนโลยีและวิถีชีวิตที่เปลี่ยนแปลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปีนเขาท่องเที่ยว
นานแล้วขอหลังจากเป็นจุดหมายการท่องเที่ยวแต่ , นี้ ,
ยังคงเด่นในชำนาญรักษา : คนที่
อย่างแข็งขันและอย่างอิสระ แสวงหาการผจญภัยและผู้ที่จะไม่พิจารณา
ตัวเองเป็นนักท่องเที่ยว ( สก็อต คอลลิสเตอร์ 1984 ; 1994 ) การท่องเที่ยว ,
แต่ได้ขยายการยอมรับการตั้งค่าการผจญภัยและภูเขา
คุณลักษณะเด่นชัดในการพัฒนาดังกล่าว ภูเขาวันหยุด
แต่งหน้าเพียงส่วนหนึ่งของการผจญภัย การท่องเที่ยว ธุรกิจ แต่เป็น
บ่งบอกถึงวิธีเขตแดนระหว่างภูเขาและการท่องเที่ยว
ได้กลายเป็นเบลอ นักท่องเที่ยวเหล่านี้เป็นนักท่องเที่ยวในเท่าที่
ซื้อประสบการณ์ที่มักจะเป็นแพคเกจเพื่อประสิทธิภาพสูงสุด

ในปัจจุบันทฤษฎีกล่าวอ้างเพื่ออธิบายพฤติกรรมนักท่องเที่ยวใน
ความสัมพันธ์กับการท่องเที่ยว ( maccannell 1976 ; โรเย็ก และเออรี่ปี 1997 ; เออรี่
1990 ) ออกผจญภัยท่องเที่ยวร่วมสมัยฉาก underresearched
ดังนั้นในการประชุมในแง่วิชาการ .
การท่องเที่ยวผจญภัยมาด้วยกัน ท่องเที่ยว กีฬา และนันทนาการกลางแจ้ง .
มันอาจจะถือว่าเป็นส่วนหนึ่งที่เพิ่มขึ้นของการท่องเที่ยว
( Christiansen 1990 ; trauer 1999 แต่จากประสบการณ์หมั้น
)ทำให้มันโดดเด่นภายในกว้างบริบท เป็นหัวข้อขนาดใหญ่เกินไป
และหลากหลายสำหรับบทความหนึ่ง ดังนั้นบทความนี้จะเน้นการท่องเที่ยวแบบผจญภัย
ในภูเขา หรือ " การท่องเที่ยว " ผจญภัยภูเขา จากจุดนี้
กระดาษมีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาวิธีที่ภูเขาและการท่องเที่ยว
ดูเหมือนจะรวม โดยความพิเศษของอดีตเป็น arguably
, ,เริ่มโดยวิทยหลังภายในมากขึ้น กำหนดผู้บริโภค
วัฒนธรรม ( เชนีย์ 1996 ) กระบวนการนี้ได้ถูกเร่งโดย
fragmentation ของการปีนเขาภูเขา กับการผจญภัยการท่องเที่ยว
ขยายความกว้างเดิมของมัน ( ปีนและเดิน ) วันนี้ใน
ภูเขาทั่วโลก ปีนเขาได้แบ่ง
Re , ประดิษฐ์ขึ้น ปีนเขาปีนเขาผจญภัย
ตอนนี้หรือกีฬาปีนเขา ; โรยตัวได้กลายเป็นที่สิ้นสุดในตัวเอง เขาเดิน
" แปลกใหม่ " ที่ได้รับการนิยามใหม่เป็นป่า ; แปลงได้
ชุมนุมเป็นกิจกรรมลูกผสมกับคู่มือที่ชัดเจนของตัวเอง ; จักรยาน
ได้ย้าย " ปิดถนน " จักรยานเสือภูเขา " แคนย นิง " ได้กลายเป็น
การผจญภัย กิจกรรม และ บันจี้กระโดดเดี๋ยวนี้พัฒนาดี ฮัดสัน
( 2000 ) มีให้ศึกษาอุตสาหกรรมการเล่นสกีเป็นกีฬาที่ได้รับการ
คล้ายกันและวิสาหกิจ เพื่อให้มันเป็นไปได้ที่จะไป
หิมะ " ล่องแก่ง " ในซีเฟลด์ ใน ออสเตรีย
อาร์กิวเมนต์นำเสนอที่นี่จะสำรวจมิติทฤษฎี
ที่เกี่ยวข้องกับระบุเป้าหมาย และจะวาดเมื่อตัวอย่าง อาทิ ของ
ภูเขาในประเทศเนปาล เพื่อแสดงให้เห็นถึงจุดที่สำคัญมันก็จะวาดเมื่อ
ผลการวิจัยจากผู้จัดการ บริษัท ของลูกค้า แผ่นพับ คู่มือ
และนิตยสารการปีนเขาเพื่ออย่างเต็มที่เปล่ง
ร่วมสมัยการท่องเที่ยวผจญภัยภูเขาฉาก กระดาษพัฒนา
จำนวนของความคิดที่ช่วยอธิบายสิ่งที่อาจกว้างคิด
เป็นประชาธิปไตยของการปีนเขาผ่านความเป็นไปได้
เปิดขึ้นโดยการท่องเที่ยวผจญภัยเหล่านี้รวมถึงกระบวนการของ commodi -
fication ภูเขา ทัศนคติต่อความเสี่ยง ท้าทาย ผจญภัย , สิ่งแวดล้อม
, ผลกระทบของเทคโนโลยี และการเปลี่ยนแปลงชีวิต