When you are feeling too tired, you

When you are feeling too tired, you must remember your idol.

That is, the idol whom you were once so crazily in love with.
That is, the idol whom you used to memorize their facts faster than memorizing new vocab.
That is, the idol whom you used to write about, about how much you love them on your blog.
That is, the idol that you are able to type his/her name on the keyboard even with your eyes closed.

You must be thankful, but at the same time clearheaded.
When someone forcefully asks you, what on earth made them worthy of you wasting your youth on them,
you must tell him.
I only gave my most beautiful memory to them, but they gave up more precious stuff than me during that period of youth.

When you are on the field under the hot sun for physical training,
you need to remember, your idol once perspired profusely in the practice room for you.
When you are sitting in class, with absolutely no interest in the textbook,
you need to remember, your idol once, for the rehearsal, hurt his/her vocal cords.
When you are sprawling on your bed, complaining about how tough your day was,
you need to remember, your idol had to perform on stage for you despite running a high fever, or sitting in a wheelchair.

He is your idol.
We might not be on the same land breathing the same air, but we can feel each other.
Since he did it, why can't you?
when you can't hold on, you must remember your idol?

Running on the track, your ears filled with hot air and unbearable panting.
Your friend is at the end point shouting the name of your idol, you must grit your teeth, and you must dash over.
He is your destination, he is your strength.

Your secret crush has someone else in mind, and your shy love letter hasn't even been handed over.
You lock yourself up in your own room, looking at the posters of him who is still the same, choking up on your tears.
Never mind, I still have you, you.

This world, perhaps exist betrayal, escapism, depression and all sorts of unhappiness.
As long as you open Twitter every day, and start browsing through his updates.
You chuckle; sitting in front of the computer. Remember, that is the real you.

Your idol
might have undergone all sorts of incidents, or maybe an accident, even the doctors said there is no hope.
Some of the members might have done something wrong, even some fans said they will not love them anymore.

Maybe time has diminished some of his popularity; even those who don't really follow him say he is not popular anymore.
Maybe his company never thought of putting in efforts in their promotions, with no intentions of further plans.
At that time, at that moment, how did he survive?

Although fans had committed mistakes, idols, too. He has his own shortcomings, problems, or even has many people looking down on him.
Although he is not perfect, but you have to be thankful.

When you have your own love, you must remember your idol.
After entering adulthood, you finally have your own life.
He, too, might already have his own. Be it happy, be it blissful.

That past years of missing lessons to watch his concert,
that past years of squeezing in front to buy tickets,
that past years of pasting posters all over the wall,
that past years of scribbling his name all over the textbooks.

You might have been crazy before,
but when you recall those years, you need to be proud, because that is one of a kind, something others don't have.

You protect him, forsaking your own limelight.
You devote your love towards him, no longer thinking about other guys, but also at the same time developing rationality and your own perception towards life.
Looking at him, from being a teen to adult, with stubby moustache growing out of his cheeks, with wrinkles on his face when he smiles.
That is the traces of your love, which has undergone the vicissitudes of life, so thunderous.

So what if you are old, you need to be proud, because you experienced the purifying of time.
He stood for you, for you.
When he announces that he found his other half.
You cried, you teared. Because he has reached the shore, you are finally at ease and assured.
The position where you once dreamed of being at, someone has stood there in your place, for you.

So many years, you watched him fall and stand up on his own.
You finally feel relieved, that he has shoulders to lean upon.
Just that there is a little, just a little tinge of regret. Why, the one giving him happiness is not your own self.

You have to remember your idol.
Those years, the person who has been giving you your happiness, rage, sorrow and joy..The one controlling your mind.
Even if he no longer appears on the screens of your TV, your hand phone screen still, is filled with memories.
Even if his name no longer appears on the fashion magazines, your diary still, is filled with doodles and love.

Seeing how he shines on stage, dancing,
standing under the spotlight, talking to us and smiling with a microphone,
the way he stands on the steps, crying when he heard the fans singing along,
the way he receives the award and look at the cheering crowd,
and the first time, seeing him and forgetting about time.
No matter where time goes, in your heart, he is always, like that.

You must remember your idol.
You once boasted about his good, despite receiving disagreeing looks on the faces of the people around you.
Your blog is full of his news,
just to let people who understand you, know how blissful it is to like him.

You once quarreled with others because of him.
You don't cry when people scold you, throw things at you, but your eyes turn red when someone is just badmouthing them.
On what basis, you ask, since they don't understand him, how dare they think they have the rights to criticize them.
He is your life.
You hid under your blankets, crying, because of him. Having wild thoughts in the middle of the night,
how has he been, how was his injuries, what did he meant when he said that.
Tired, after a short nap you wake up and continue to love him.
You are not afraid of anything, so long as he is there.

Some people in this world might be physically close to you, but can never understand why you like him.
You must tell them, the word "fortitude" is not something that can be taught by anyone.
And he gave you this precious thing.

So, you must remember your idol.

Dear, since now we are still young.
You have to work hard, to become someone worthy of him,
to be able to meet him someday, and stand next to him deservingly.
You must, must tell him personally.
You must tell him that you are thankful that you didn't miss him, in the midst of billion of people.
Thank him for his companionship for the past few years, whether be it crying or laughing.
You must, deeply, with that choked up voice of yours, carefully, shout his name.
-- I used to; love you, that, that, that much.

[Even if time has passed, don't worry, the white-haired me will remember the black-haired you, while loving the white-haired you.]

When you are feeling too tired, you must remember your idol.

That is, the idol whom you were once so crazily in love with.
 That is, the idol whom you used to memorize their facts faster than memorizing new vocab.
 That is, the idol whom you used to write about, about how much you love them on your blog.
 That is, the idol that you are able to type his/her name on the keyboard even with your eyes closed.

You must be thankful, but at the same time clearheaded.
 When someone forcefully asks you, what on earth made them worthy of you wasting your youth on them,
 you must tell him.
 I only gave my most beautiful memory to them, but they gave up more precious stuff than me during that period of youth.

When you are on the field under the hot sun for physical training,
 you need to remember, your idol once perspired profusely in the practice room for you.
 When you are sitting in class, with absolutely no interest in the textbook,
 you need to remember, your idol once, for the rehearsal, hurt his/her vocal cords.
 When you are sprawling on your bed, complaining about how tough your day was,
 you need to remember, your idol had to perform on stage for you despite running a high fever, or sitting in a wheelchair.

He is your idol.
 We might not be on the same land breathing the same air, but we can feel each other.
 Since he did it, why can't you?
 when you can't hold on, you must remember your idol?

Running on the track, your ears filled with hot air and unbearable panting.
 Your friend is at the end point shouting the name of your idol, you must grit your teeth, and you must dash over.
 He is your destination, he is your strength.

Your secret crush has someone else in mind, and your shy love letter hasn't even been handed over.
 You lock yourself up in your own room, looking at the posters of him who is still the same, choking up on your tears.
 Never mind, I still have you, you.

This world, perhaps exist betrayal, escapism, depression and all sorts of unhappiness.
 As long as you open Twitter every day, and start browsing through his updates.
 You chuckle; sitting in front of the computer. Remember, that is the real you.

Your idol 
 might have undergone all sorts of incidents, or maybe an accident, even the doctors said there is no hope.
 Some of the members might have done something wrong, even some fans said they will not love them anymore.

Maybe time has diminished some of his popularity; even those who don't really follow him say he is not popular anymore.
 Maybe his company never thought of putting in efforts in their promotions, with no intentions of further plans.
 At that time, at that moment, how did he survive?

Although fans had committed mistakes, idols, too. He has his own shortcomings, problems, or even has many people looking down on him.
 Although he is not perfect, but you have to be thankful.

When you have your own love, you must remember your idol.
 After entering adulthood, you finally have your own life.
 He, too, might already have his own. Be it happy, be it blissful.

That past years of missing lessons to watch his concert,
 that past years of squeezing in front to buy tickets,
 that past years of pasting posters all over the wall,
 that past years of scribbling his name all over the textbooks.

You might have been crazy before, 
 but when you recall those years, you need to be proud, because that is one of a kind, something others don't have.

You protect him, forsaking your own limelight.
 You devote your love towards him, no longer thinking about other guys, but also at the same time developing rationality and your own perception towards life.
 Looking at him, from being a teen to adult, with stubby moustache growing out of his cheeks, with wrinkles on his face when he smiles.
 That is the traces of your love, which has undergone the vicissitudes of life, so thunderous.

So what if you are old, you need to be proud, because you experienced the purifying of time.
 He stood for you, for you.
 When he announces that he found his other half.
 You cried, you teared. Because he has reached the shore, you are finally at ease and assured.
 The position where you once dreamed of being at, someone has stood there in your place, for you.

So many years, you watched him fall and stand up on his own.
 You finally feel relieved, that he has shoulders to lean upon.
 Just that there is a little, just a little tinge of regret. Why, the one giving him happiness is not your own self.

You have to remember your idol.
 Those years, the person who has been giving you your happiness, rage, sorrow and joy..The one controlling your mind.
 Even if he no longer appears on the screens of your TV, your hand phone screen still, is filled with memories.
 Even if his name no longer appears on the fashion magazines, your diary still, is filled with doodles and love.

Seeing how he shines on stage, dancing,
 standing under the spotlight, talking to us and smiling with a microphone,
 the way he stands on the steps, crying when he heard the fans singing along,
 the way he receives the award and look at the cheering crowd,
 and the first time, seeing him and forgetting about time.
 No matter where time goes, in your heart, he is always, like that.

You must remember your idol.
 You once boasted about his good, despite receiving disagreeing looks on the faces of the people around you.
 Your blog is full of his news,
 just to let people who understand you, know how blissful it is to like him.

You once quarreled with others because of him.
 You don't cry when people scold you, throw things at you, but your eyes turn red when someone is just badmouthing them.
 On what basis, you ask, since they don't understand him, how dare they think they have the rights to criticize them.
 He is your life.
 You hid under your blankets, crying, because of him. Having wild thoughts in the middle of the night, 
 how has he been, how was his injuries, what did he meant when he said that.
 Tired, after a short nap you wake up and continue to love him.
 You are not afraid of anything, so long as he is there.

Some people in this world might be physically close to you, but can never understand why you like him.
 You must tell them, the word "fortitude" is not something that can be taught by anyone.
 And he gave you this precious thing.

So, you must remember your idol.

Dear, since now we are still young.
 You have to work hard, to become someone worthy of him,
 to be able to meet him someday, and stand next to him deservingly.
 You must, must tell him personally.
 You must tell him that you are thankful that you didn't miss him, in the midst of billion of people.
 Thank him for his companionship for the past few years, whether be it crying or laughing.
 You must, deeply, with that choked up voice of yours, carefully, shout his name.
 -- I used to; love you, that, that, that much.

[Even if time has passed, don't worry, the white-haired me will remember the black-haired you, while loving the white-haired you.]

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

เมื่อคุณมีความรู้สึกเหนื่อยเกินไป คุณต้องจำไอดอลของคุณ ไอดอลที่คุณมีครั้งเดียวดังนั้น crazily รักคือ การ ไอดอลที่คุณใช้ในการจดจำข้อเท็จจริงของพวกเขาได้เร็วกว่าการจดจำคำศัพท์ใหม่ คือ การ ไอดอลที่คุณใช้ในการเขียนเกี่ยวกับว่าคุณรักพวกเขาบนบล็อกของคุณเกี่ยวกับ นั่นคือ การ นั่นคือ ไอดอลที่คุณจะสามารถพิมพ์ชื่อเขา/เธอบนแป้นพิมพ์ได้ด้วยตาของคุณปิด คุณต้อง ขอบคุณ แต่ ที่ clearheaded ในเวลาเดียวกัน เมื่อมีคนประถามคุณ อะไรบนโลกทำให้พวกเขาน่าคุณเสียเยาวชนของพวกเขา คุณต้องแจ้งเขา ฉันเพียงให้ความทรงจำที่สวยงามที่สุดไป แต่พวกเขาให้ค่าสิ่งที่ล้ำค่ายิ่งกว่าผมช่วงของเยาวชน เมื่อคุณอยู่บนฟิลด์ภายใต้แสงแดดร้อนสำหรับการฝึกอบรมทางกายภาพ คุณต้องจำ ไอดอลของคุณเมื่อ perspired กาฬไหลในห้องปฏิบัติการคุณ เมื่อคุณกำลังนั่งอยู่ในชั้นเรียน กับอย่างไม่สนใจในตำราเรียน คุณต้องจำ ไอดอลของคุณครั้งเดียว การซ้อม เจ็บสายเสียงเขา/เธอ เมื่อคุณจะพิการบนเตียงของคุณ เกี่ยวกับวิธียากวัน คุณต้องจำ ไอดอลของคุณมีการบนเวทีที่แม้มีไข้สูงการทำงาน หรือนั่งอยู่ในรถเข็น เขาเป็นไอดอลของคุณ เราไม่อาจอยู่บนแผ่นดินเดียวกันหายใจอากาศเดียวกัน แต่เราจะรู้สึกกัน เนื่องจากเขาไม่ได้ ทำไมไม่คุณ เมื่อคุณไม่ยึด คุณต้องจำไอดอลของคุณหรือไม่ รันบนแทร็ก หูของคุณเต็มไป ด้วยอากาศร้อนและความ panting Your friend is at the end point shouting the name of your idol, you must grit your teeth, and you must dash over. He is your destination, he is your strength. Your secret crush has someone else in mind, and your shy love letter hasn't even been handed over. You lock yourself up in your own room, looking at the posters of him who is still the same, choking up on your tears. Never mind, I still have you, you. This world, perhaps exist betrayal, escapism, depression and all sorts of unhappiness. As long as you open Twitter every day, and start browsing through his updates. You chuckle; sitting in front of the computer. Remember, that is the real you. Your idol might have undergone all sorts of incidents, or maybe an accident, even the doctors said there is no hope. Some of the members might have done something wrong, even some fans said they will not love them anymore. Maybe time has diminished some of his popularity; even those who don't really follow him say he is not popular anymore. Maybe his company never thought of putting in efforts in their promotions, with no intentions of further plans. At that time, at that moment, how did he survive? Although fans had committed mistakes, idols, too. He has his own shortcomings, problems, or even has many people looking down on him. Although he is not perfect, but you have to be thankful. When you have your own love, you must remember your idol. After entering adulthood, you finally have your own life. He, too, might already have his own. Be it happy, be it blissful. That past years of missing lessons to watch his concert, that past years of squeezing in front to buy tickets, that past years of pasting posters all over the wall, that past years of scribbling his name all over the textbooks. You might have been crazy before, but when you recall those years, you need to be proud, because that is one of a kind, something others don't have. You protect him, forsaking your own limelight. You devote your love towards him, no longer thinking about other guys, but also at the same time developing rationality and your own perception towards life. Looking at him, from being a teen to adult, with stubby moustache growing out of his cheeks, with wrinkles on his face when he smiles. That is the traces of your love, which has undergone the vicissitudes of life, so thunderous. So what if you are old, you need to be proud, because you experienced the purifying of time. He stood for you, for you. When he announces that he found his other half. You cried, you teared. Because he has reached the shore, you are finally at ease and assured. The position where you once dreamed of being at, someone has stood there in your place, for you. So many years, you watched him fall and stand up on his own. You finally feel relieved, that he has shoulders to lean upon. เพียงแค่ว่า มีสีน้อย เพียงเล็กน้อยของริเกร็ต ทำไม ได้ให้เขามีความสุขได้ด้วยตนเองของคุณเอง คุณต้องจำไอดอลของคุณ ปี บุคคลที่มีการให้ของคุณความสุข ความโกรธ ความเสียใจ และความสุข ... ได้ควบคุมจิต แม้เขาไม่ปรากฏบนหน้าจอทีวีของคุณ หน้าจอโทรศัพท์มือยังคง เต็มไป ด้วยความทรงจำ แม้ว่าชื่อของเขาไม่ปรากฏบนนิตยสารแฟชั่น ไดอารี่ของคุณยังคง เต็มไป ด้วย doodles และรัก เห็นว่าเขาส่องบนเวที เต้นรำ ยืนอยู่ภายใต้ความโดดเด่น พูดคุยกับเรา และยิ้มกับไมโครโฟน วิธีเขายืนบนขั้นตอน ร้องไห้เมื่อเขาได้ยินแฟน ๆ ร้องเพลงตาม วิธีการเขาได้รับรางวัลและตาฝูงชน cheering และเป็น ครั้งแรก เห็นเขา และลืมเกี่ยวกับเวลา ไม่ว่าที่เวลาไป ในใจ เขาได้เสมอ เช่นนั้น คุณต้องจำไอดอลของคุณ คุณเมื่อ boasted เกี่ยวกับเขาดี แม้จะได้รับ disagreeing ดูจากสีหน้าของคนรอบ ๆ ตัวคุณ บล็อกของคุณจะเต็มไปด้วยข่าวของเขา เพียงเพื่อให้คนที่เข้าใจคุณ รู้ว่าความสุขมันจะชอบเขา คุณครั้ง quarreled กับผู้อื่นเนื่องจากเขา คุณอย่าร้องไห้เมื่อคนประชุมเพลิงคุณ โยนสิ่งที่คุณ แต่ตาเปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อคนเพียง badmouthing พวกเขา บนพื้นฐานอะไร ถาม เนื่องจากพวกเขาไม่เข้าใจเขา วิธีกล้าพวกเขาคิดว่า พวกเขามีสิทธิ์ในการวิพากษ์วิจารณ์พวกเขา เขาคือชีวิตของคุณ You hid under your blankets, crying, because of him. Having wild thoughts in the middle of the night, how has he been, how was his injuries, what did he meant when he said that. Tired, after a short nap you wake up and continue to love him. You are not afraid of anything, so long as he is there. Some people in this world might be physically close to you, but can never understand why you like him. You must tell them, the word "fortitude" is not something that can be taught by anyone. And he gave you this precious thing. So, you must remember your idol. Dear, since now we are still young. You have to work hard, to become someone worthy of him, to be able to meet him someday, and stand next to him deservingly. You must, must tell him personally. You must tell him that you are thankful that you didn't miss him, in the midst of billion of people. Thank him for his companionship for the past few years, whether be it crying or laughing. You must, deeply, with that choked up voice of yours, carefully, shout his name. -- I used to; love you, that, that, that much. [Even if time has passed, don't worry, the white-haired me will remember the black-haired you, while loving the white-haired you.]

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

เมื่อคุณรู้สึกเหนื่อย คุณต้องจำไว้ว่าไอดอลของคุณ

นั่นคือไอดอลที่เธอเคยให้ลุ่มหลงรัก .
นั่นคือไอดอลที่คุณใช้ในการจำข้อเท็จจริงของพวกเขาเร็วกว่าท่องจำคำศัพท์ใหม่ .
นั่นคือไอดอลที่คุณเคยเขียนเกี่ยวกับ เกี่ยวกับว่า เท่าใดคุณรักพวกเขาในบล็อกของคุณ .
ที่ไอดอลที่คุณสามารถพิมพ์ชื่อของเขา / เธอบนแป้นพิมพ์ได้ด้วยตาของคุณปิด

ต้องขอบคุณ แต่ในเวลาเดียวกันที่ไม่สับสน .
เมื่อมีคนบังคับ ถามคุณ อะไรทำให้พวกเขาคุ้มค่าของคุณสูญเสียความสาวของคุณกับพวกเขาที่คุณต้อง

ฉันบอกเขา ให้ความทรงจำที่สวยที่สุดของฉันกับพวกเขา แต่พวกเขาให้สิ่งที่ล้ำค่ามากกว่าผมในช่วงนั้น

ของเยาวชนเมื่อคุณอยู่ในเขตภายใต้ดวงอาทิตย์ร้อนสำหรับการฝึกอบรมทางกายภาพ
คุณต้องจำไว้ว่า ไอดอลของคุณเมื่อเหงื่อออกไสวในห้องซ้อมสำหรับคุณ .
เมื่อคุณนั่งอยู่ในห้องเรียน อย่างไม่มีความสนใจในตำรา
คุณต้องจำไว้ว่า ไอดอลของคุณสักครั้ง ซ้อม บาดเจ็บ / เส้นเสียงของเธอ .
เมื่อคุณเหยียดยาวบนเตียงของคุณบ่นเกี่ยวกับวิธีการที่ยากคือวันของคุณ
,คุณต้องจำไว้ว่า ไอดอลของคุณต้องแสดงบนเวทีให้คุณแม้จะมีไข้สูง หรือนั่งในรถเข็น

เขาเป็นไอดอลของคุณ เราไม่อาจจะอยู่บนแผ่นดินเดียวกันได้หายใจอากาศเดียวกัน แต่เราก็รู้สึกแต่ละอื่น ๆ .
เพราะเขาไม่ได้ ทำไมคุณไม่ ?
เมื่อคุณทนไม่ไหว คุณต้องจำไว้ว่าไอดอลของคุณ ?

วิ่งบนแทร็คของคุณหูเต็มไป ด้วยอากาศที่ร้อนและทนไม่ได้ . . .
เพื่อนของคุณเป็นจุดสิ้นสุด ตะโกนชื่อของไอดอลของคุณ คุณต้องขบฟันของคุณ และคุณต้องรีบจบ
เขาเป็นปลายทางของคุณ เขามีความแข็งแกร่งของคุณ

ความลับของคุณมีคนอื่นในใจ และรักขี้อายจดหมายของคุณยังไม่ได้ส่งมอบ .
คุณล็อคตัวเอง ในห้องของตัวเอง มองไปที่โปสเตอร์ของเขายังคงเหมือนเดิม สำลักขึ้น น้ำตาของคุณ .
ไม่เป็นไรฉันยังมีคุณ คุณ

โลกนี้ บางทีมีการทรยศ , หนี , depression และทุกประเภทของทุกข์ .
ตราบใดที่คุณเปิด Twitter ทุกวัน และเริ่มเรียกดูผ่านการปรับปรุงของเขา .
คุณหัวเราะ ; นั่งในด้านหน้าของคอมพิวเตอร์ จำได้ว่าเป็นคุณจริงๆ

ไอดอลของคุณอาจได้รับทุกประเภทของเหตุการณ์ หรือ อุบัติเหตุ แม้แต่ หมอบอกว่า ไม่มีความหวัง
สมาชิกบางคนอาจจะทำบางอย่างผิด แม้แต่แฟนบางคนกล่าวว่าพวกเขาจะไม่รักเขาอีกต่อไป

บางทีเวลาได้ลดลงบางส่วนของความนิยมของเขา แม้ผู้ที่ไม่ได้จริงๆตามเขาพูด เขาจึงไม่เป็นที่นิยมอีกต่อไป
บางที บริษัท ของเขาไม่เคยคิดใส่ในความพยายามในโปรโมชั่นของพวกเขาไม่มีความตั้งใจ แผนต่อไป
ในครั้งนั้น ในตอนนั้น เขารอด

แม้ว่าแฟน ๆ ได้ทำความผิดด้วยเหมือนกัน เขามีจุดอ่อนของตัวเองปัญหา หรือแม้แต่มีหลายคนดูถูกเขา
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่สมบูรณ์แบบ แต่ก็ต้องขอบคุณ

เมื่อคุณมีความรักคุณเอง คุณต้องจำไว้ว่าไอดอลของคุณ .
หลังจากเข้าวัยผู้ใหญ่ ในที่สุดคุณก็ต้องมีชีวิตของตัวเอง
เขาเหมือนกัน อาจมีอยู่แล้วของเขาเอง จะให้มันมีความสุข มันสุข

ที่ปีที่ผ่านมาบทเรียนขาดหายไปดูคอนเสิร์ตของเขา
ที่ที่ผ่านมาบีบด้านหน้า ซื้อตั๋ว
อดีตปีแปะโปสเตอร์ทั่วผนัง
อดีตปีเขียนชื่อของเขาทั้งหมดกว่าหนังสือเรียน

คงบ้าก่อน
แต่เมื่อคุณเรียกคืนปีเหล่านั้น คุณต้องภูมิใจ เพราะนั่นเป็นหนึ่งในชนิด บางอย่างที่คนอื่นไม่มี

คุณปกป้องเขาจากสายตาประชาชนของคุณเอง .
คุณอุทิศความรักของคุณที่มีต่อเขา คิดว่าไม่เกี่ยวกับคนอื่น แต่ยังในเวลาเดียวกันการพัฒนาสติและการรับรู้ของคุณเองที่มีต่อชีวิต
มองเขาจากการเป็นวัยรุ่นถึงผู้ใหญ่ กับเจ้าอ้วนหนวดงอกออกมาจากแก้ม มีริ้วรอยบนใบหน้า ของเขาเมื่อเขายิ้ม
นั่นคือร่องรอยของความรักของคุณซึ่งมีระดับ vicissitudes ของชีวิต ดังนั้น ดังสนั่น

แล้วถ้าคุณแก่ คุณต้องภูมิใจ เพราะคุณมีประสบการณ์บริสุทธิ์เวลา .
เขายืนสำหรับคุณ สำหรับคุณ
เมื่อเขาประกาศว่าเขาพบอีกครึ่งนึงของเขา .
คุณร้องไห้คุณร้องไห้ . เพราะเขาได้ถึงฝั่ง คุณก็สบายใจ และมั่นใจ
ตำแหน่งที่เคยฝันของการเป็นที่มีคนยืนอยู่ในสถานที่ของคุณสำหรับคุณ

ดังนั้นหลายปี คุณเห็นเขาล้มลงและลุกขึ้นยืนด้วยตัวเอง
ในที่สุดคุณก็รู้สึกโล่งใจ ที่เขามีไหล่ให้พิง .
ก็มีเล็กน้อยเลยเสียใจ ทำไม คนที่ทำให้เขามีความสุข ไม่ใช่ตัวเอง

คุณต้องจำไว้ว่าไอดอลของคุณ .
ปีนั้น คนที่ทำให้คุณมีความสุข , ความเดือดดาลทุกข์และสุข . . . . . . . หนึ่งในการควบคุมจิตใจของคุณ .
แม้ว่าเขาจะไม่ขึ้นที่หน้าจอของทีวีของคุณ , โทรศัพท์มือถือหน้าจอยังเต็มไปด้วยความทรงจำ .
แม้ว่าชื่อของเขาไม่ปรากฏในแฟชั่นนิตยสาร ไดอารี่ของคุณยังคงเต็มไปด้วย doodles และความรัก

เห็นเขาส่องบนเวทีเต้น
ยืนอยู่ภายใต้ปอตไลท์ พูดกับเรา และยิ้มให้กับไมโครโฟน

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.