The principal mechanism by which ca

The principal mechanism by which capitalists worldwide have been
able to limit this political pressure has been the relocation of given sectors
of production to other zones of the world economy that are, on the
average, lower-wage areas. This is a difficult operation politically as well
as one that is dependent on taking skill levels into the calculations of eventual
profits. Hence, it has tended to be done primarily during Kondratieff
B-periods, as we suggested earlier. Nonetheless, it has been done
repeatedly during the historical development of the modern world
system. But why are the areas into which the sectors are being relocated
lower-wage areas? It solves nothing to say that this is the consequence of
‘historical’ wage levels. Whence this history?

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลไกหลักที่นายทุนทั่วโลกได้รับการสามารถที่จะ จำกัด นี้แรงกดดันทางการเมืองที่ได้รับการย้ายถิ่นฐานของภาคได้รับการผลิตไปยังโซนอื่นๆ ของเศรษฐกิจโลกที่มีบนเฉลี่ยพื้นที่ค่าจ้างต่ำกว่า นี้คือการดำเนินการทางการเมืองที่ยากลำบากเช่นกันเป็นหนึ่งที่จะขึ้นอยู่กับระดับความสามารถการในการคำนวณของในที่สุดผลกำไร ดังนั้นจึงมีแนวโน้มที่จะทำส่วนใหญ่ในช่วง Kondratieff ระยะเวลา-B ที่เราแนะนำก่อนหน้านี้ กระนั้นก็ได้รับการทำซ้ำ ๆ ในระหว่างการพัฒนาทางประวัติศาสตร์ของโลกสมัยใหม่ระบบ แต่ทำไมเป็นพื้นที่ที่เป็นที่ภาคจะถูกย้ายไปอยู่ในพื้นที่ที่ต่ำกว่าค่าจ้าง? มันแก้อะไรที่จะบอกว่านี้เป็นผลมาจากการ'ประวัติศาสตร์' ระดับค่าจ้าง ไหนประวัติศาสตร์นี้หรือไม่?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลไกหลักที่นายทุนทั่วโลกได้รับ
สามารถจำกัดแรงดันทางการเมืองนี้ได้รับการระบุภาค
ผลิตโซนอื่นของโลกเศรษฐกิจที่บน
เฉลี่ยพื้นที่ค่าจ้างต่ำกว่า นี่เป็นยากการดำเนินงานทางการเมืองเช่นกัน
เป็นหนึ่งที่ขึ้นอยู่กับการระดับทักษะในการคำนวณผลกำไรในที่สุด

ดังนั้นมันมีแนวโน้มที่จะเป็นหลักในช่วงคอนดราเทียฟ
b-periods ตามที่เราแนะนำก่อนหน้านี้ กระนั้นก็เสร็จแล้ว
ซ้ำในระหว่างการพัฒนาทางประวัติศาสตร์ของระบบโลก
สมัยใหม่ แต่ทำไมพื้นที่ซึ่งเป็นภาคที่ถูกย้าย
ต่ำกว่าค่าจ้างพื้นที่ ? มันแก้ไขอะไรไม่ได้พูดว่า นี่คือผลพวงของ
'historical ระดับค่าจ้าง ซึ่งประวัติศาสตร์นี้