3.3. Toxicity of wastewaterBoth tes

3.3. Toxicity of wastewater
Both test species are similarly sensitive to the wastewater as assessed in acute toxicity tests (Fig. 3, Table 5 and Table 6). Toxicity increased with increasing duration of exposure to the wastewater, with significant mortality of the microgastropod occurring at concentrations as low as 3.125% after prolonged exposure over 14 to 21 days (Table 6, Fig. 3). Significant mortality was observed following 4 days of exposure to 25% wastewater in both species; at 50% wastewater, significant mortality of the microgastropod and amphipod was observed after 1 and 2 days respectively (Table 5 and Table 6, Fig. 3). The minimum dilution of wastewater required to cause no impacts to either species in short term one day exposures was 25% wastewater (NOEC) (Table 5 and Table 6). Control survival in all tests was greater than 80% (Fig. 3) and within the acceptable limits for routine invertebrate toxicity testing. Amphipods and microgastropods were of similar sensitivity to wastewater, and responded over a similar period of time. Wastewater was toxic to biota at concentrations as low as 3.125% (LOEC, Microgastropod test 2) over a 21 day exposure period (Fig. 3). Acute effects in both amphipods and microgastropods were observed in wastewater discharged from the SMQ (test 1) after only a 24 h exposure, with 100% mortality at the highest wastewater concentrations tested (68%) for both species, and at 50% wastewater for the amphipod. In comparison, both species were initially slower to respond to exposure to the composite wastewater (test 2), with 100% mortality of amphipods occurring within 7 days at wastewater concentrations ≥ 25%, and within 4 days at concentrations ≥ 50% in the microgastropods (Fig. 3). While effects on biota were delayed, the composite wastewater was more toxic than the SMQ discharged wastewater over longer exposure periods with 100% mortality at 21 days in all concentrations except the lowest tested (3.125%).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.3. ความเป็นพิษของน้ำเสียBoth test species are similarly sensitive to the wastewater as assessed in acute toxicity tests (Fig. 3, Table 5 and Table 6). Toxicity increased with increasing duration of exposure to the wastewater, with significant mortality of the microgastropod occurring at concentrations as low as 3.125% after prolonged exposure over 14 to 21 days (Table 6, Fig. 3). Significant mortality was observed following 4 days of exposure to 25% wastewater in both species; at 50% wastewater, significant mortality of the microgastropod and amphipod was observed after 1 and 2 days respectively (Table 5 and Table 6, Fig. 3). The minimum dilution of wastewater required to cause no impacts to either species in short term one day exposures was 25% wastewater (NOEC) (Table 5 and Table 6). Control survival in all tests was greater than 80% (Fig. 3) and within the acceptable limits for routine invertebrate toxicity testing. Amphipods and microgastropods were of similar sensitivity to wastewater, and responded over a similar period of time. Wastewater was toxic to biota at concentrations as low as 3.125% (LOEC, Microgastropod test 2) over a 21 day exposure period (Fig. 3). Acute effects in both amphipods and microgastropods were observed in wastewater discharged from the SMQ (test 1) after only a 24 h exposure, with 100% mortality at the highest wastewater concentrations tested (68%) for both species, and at 50% wastewater for the amphipod. In comparison, both species were initially slower to respond to exposure to the composite wastewater (test 2), with 100% mortality of amphipods occurring within 7 days at wastewater concentrations ≥ 25%, and within 4 days at concentrations ≥ 50% in the microgastropods (Fig. 3). While effects on biota were delayed, the composite wastewater was more toxic than the SMQ discharged wastewater over longer exposure periods with 100% mortality at 21 days in all concentrations except the lowest tested (3.125%).

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.3 . ความเป็นพิษของน้ำเสีย
ทดสอบทั้งสองชนิดเดียวกันที่ไวต่อน้ำเป็น 1 ในการทดสอบความเป็นพิษเฉียบพลัน ( รูปไหม 3 โต๊ะ 5 โต๊ะ และ     6 ) พิษเพิ่มขึ้นตามระยะเวลาการ บำบัดน้ำเสีย ด้วยการตายที่สำคัญของ microgastropod ที่เกิดขึ้นในระดับความเข้มข้นที่ต่ำเป็น 3.125 % หลังจากการเปิดรับแสงนานเกิน 14 ถึง 21 วัน รึเปล่า ( โต๊ะไหม 6 , รูปครั้งที่ 3 )3.3 . ความเป็นพิษของน้ำเสีย
ทดสอบทั้งสองชนิดเดียวกันที่ไวต่อน้ำเป็น 1 ในการทดสอบความเป็นพิษเฉียบพลัน ( รูปไหม 3 โต๊ะ 5 โต๊ะ และ     6 ) พิษเพิ่มขึ้นตามระยะเวลาการ บำบัดน้ำเสีย ด้วยการตายที่สำคัญของ microgastropod ที่เกิดขึ้นในระดับความเข้มข้นที่ต่ำเป็น 3.125 % หลังจากการเปิดรับแสงนานเกิน 14 ถึง 21 วัน รึเปล่า ( โต๊ะไหม 6 , รูปครั้งที่ 3 )การเจือจางน้ำเสีย อย่างน้อยต้องไม่ก่อให้เกิดผลกระทบทั้งชนิดสั้นแบบวันเดียวคือ 25% น้ำเสีย ( noec ) ( โต๊ะรึเปล่า 5 และ 6 โต๊ะไหมไหมไหม ) การควบคุมการอยู่รอดในการทดสอบทั้งหมดได้มากกว่า 80% ( ภาพที่  3 ) และภายในขอบเขตที่ยอมรับได้สำหรับขั้นตอนที่ไม่มีกระดูกสันหลัง การทดสอบความเป็นพิษ . และมีความไว amphipods microgastropods คล้ายกับน้ำเสียพบการตายพบว่าต่อไปนี้ 4 ไหมวันแสง 25% น้ำเสียทั้ง 2 ชนิด ที่ 50% น้ำเสีย การตายที่สำคัญของ microgastropod แอฟิพอดและพบว่าหลัง 1 และ 2 วัน ตามลำดับ ( ตารางที่ 5      และ โต๊ะ 6 รูปที่ 3 )และการตอบสนองในช่วงที่คล้ายคลึงกันของเวลา พบว่าเป็นพิษต่อสิ่งมีชีวิตในระดับความเข้มข้นที่ต่ำเป็น 3.125 % ( loec microgastropod , ทดสอบ 2 ) กว่า 21 วัน ระยะเวลาการเปิดรับมั้ย ( รูปครั้งที่ 3 ) ผลเฉียบพลัน ทั้งในและ amphipods microgastropods ที่พบในน้ำเสียออกจาก smq ( ทดสอบ 1 ) หลังจากเพียง 24 ไหม H แสง100% ที่ความเข้มข้นสูงสุดของระบบทดสอบ ( 68% ) ทั้ง 2 ชนิด และน้ำเสีย 50 % สำหรับแอฟิพอด . ในการเปรียบเทียบทั้งสองชนิดมีค่าเริ่มต้นช้าที่จะตอบสนองต่อการสัมผัสกับระบบคอมโพสิต ( แบบทดสอบ 2 ) 100% อัตราการตายของ amphipods ที่เกิดขึ้นภายใน 7 วันไหมที่≥ น้ำเสียความเข้มข้น 25 เปอร์เซ็นต์และภายใน 4 วัน≥  ที่ความเข้มข้น 50% ใน microgastropods ( รูปครั้งที่ 3 ) ขณะที่ผลกระทบต่อสิ่งมีชีวิตได้ล่าช้าน้ำเสียผสมพิษมากกว่า smq ปล่อยน้ำเสียในช่วงเวลาที่แสงยาว 100% อัตราการตาย 21 วันไหมในทุกความเข้มข้น ยกเว้นค่าทดสอบ ( 3.125 % )