Despite whether Tang Feng wanted to

Despite whether Tang Feng wanted to or not, Charles took his hand and pulled him toward Lu Tian Chen and Su Qi Cheng. Alright, it might’ve been because this gentlemen-like gangster saw Director Li Quan and his wife standing there with them as well, but it wasn’t like they’d talk forever. Hurrying in now wouldn’t be any more advantageous.

Tang Feng shot a small glare at the smiling Charles. This guy… the reason he brought him to this banquet wasn’t just to give him an opportunity to meet director Li Quan. He was also here to watch a good show. What a horrible personality. People like him are all no good.

“Hi. Hope I didn’t interrupt anything?” Charles always seemed to be brimming with confidence. As he apologized, Charles pulled Tang Feng into the circle. Tang Feng decided to keep silent, and nodded politely to the others in greeting.

“Let me introduce to you – my friend Tang Feng.” Charles clearly didn’t want to let the other man off so easily. He eagerly started introducing Tang Feng to the director and his wife.

How would performers around his age act in this situation? They’d probably start feeling dizzy just from meeting such a notorious director. Perhaps they’d start tripping over their own words, or put themselves down too much, or end up overwhelming the other person with too much enthusiasm.

Tang Feng didn’t know if Charles just wanted to see a show or if he was testing him. Considering how close Lu Tian Chen and Charles are, more than likely, the two have talked about him already. However, the “Tang Feng” they’d talked about certainly would not be him. Well sorry, no matter how Lu Tian Chen felt about “Tang Feng”, since the life was his now, he’s going to live how he preferred it. He planned on becoming the character, “Tang Feng”.

Acting is saved for the screen, not for everyday life.

“Nice to meet you, director. I’m Tang Feng.” Neither stuck up nor overly humble, his attitude seemed polite and soothing.

Tang Feng had known the director and his wife in his past life. These two elders didn’t particularly enjoy social events or chatting with strangers. Hastily approaching them would only give a bad impression. A simple, polite getting was enough.

“You’re called Tang Feng?” asked Mrs. Li in surprise.

“Does Mrs. Li have a friend with the same name?” Of course she did. It was me.

She smiled, her eyes revealing a faint hint of sadness. “Yes, my friend coincidentally had the same name. The vibe you give off almost reminds me of him.”

They didn’t stay on this topic for long. Su Qi Cheng and the others soon started talking about movies. But as Tang Feng had figured, people who didn’t enjoy socializing wouldn’t like talking about business in such events either. Director Li briefly touched on the subject, then began taking about something else. Tang Feng stood quietly on the side, and occasionally noticed the director looking at him.

When everyone is talking, and he’s the only one to remain silent, it automatically makes him more noticeable. This would have been a good start, but it wasn’t enough to mark him as unforgettable in the director’s eyes.

Tang Feng had an advantage no one else had. He had the experience, the skill, and even the advanced knowledge of the play Director Li was going to make. Basically, he knew what kind of actors the man was looking for.

Right at this moment, the band started playing tango music.

“Charles, you’re not going to ask me to dance?” Tang Feng looked at the man beside him. There was a scene in the movie where the two main characters shared a tango, which also was one of the highlighted scenes in the move. Coincidentally, Mrs. Li was also a fan of tango.

Sometimes, actions spoke louder than words.

It’s just that…

“I’m not very good at tango,” Charles pushed Lu Tian Chen forward. “Tian Chen is an expert dancer. He’d definitely be more than happy to enjoy this dance with you.”

“President Lu, please don’t feel like you have to force yourself.” Are you kidding – dance with this iceberg?

“Not at all. It’s my pleasure.” Lu Tian Chen surprisingly stepped out to do it. On the side, Ge Chen took a sip of his wine, his complexion looking slightly unwell.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้จะมีรสไม่ว่าจะเป็นฮวงต้องการที่จะหรือไม่ชาร์ลส์จับมือของเขาและดึงเขาไปยังลูเทียนเฉินและซูฉีเฉิง เอาล่ะมันอาจจะได้รับเพราะคนร้ายสุภาพบุรุษเหมือนเห็นผู้อำนวยการหลี่หองและภรรยาของเขายืนอยู่ที่นั่นกับพวกเขาเช่นกัน แต่มันก็ไม่ชอบที่พวกเขาต้องการพูดคุยตลอด รีบในตอนนี้จะไม่สามารถที่ได้เปรียบมากขึ้น. Tang ฮยิงแสงจ้าขนาดเล็กที่ชาร์ลส์ยิ้ม ผู้ชายคนนี้ ... เหตุผลที่ทำให้เขานำเขาไปสู่ที่จัดเลี้ยงนี้ไม่ได้เป็นเพียงเพื่อให้เขามีโอกาสที่จะพบกับผู้กำกับหลี่หอง เขายังเป็นที่นี่เพื่อดูการแสดงที่ดี สิ่งที่น่ากลัวบุคลิกภาพ คนชอบเขาทุกคนไม่ดี. "สวัสดี หวังว่าผมไม่ได้ขัดขวางอะไร? "ชาร์ลส์เสมอดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความเชื่อมั่น ในขณะที่เขาขอโทษชาร์ลส์ดึงถังฮเข้าไปในวงกลม ถังฮตัดสินใจที่จะเก็บเงียบและพยักหน้าอย่างสุภาพกับคนอื่น ๆ ในการทักทาย. "ผมขอแนะนำให้คุณ - เพื่อนของฉัน Tang ฮ." ชาร์ลส์ได้อย่างชัดเจนไม่ต้องการที่จะให้คนอื่น ๆ ปิดได้อย่างง่ายดาย กระหายเขาเริ่มแนะนำถังฮวงผู้อำนวยการและภรรยาของเขา. วิธีจะแสดงรอบการกระทำของเขาในวัยสถานการณ์นี้ พวกเขาอาจจะเริ่มรู้สึกวิงเวียนเพียงจากการประชุมดังกล่าวเป็นผู้อำนวยการฉาวโฉ่ บางทีพวกเขาอาจต้องการเริ่มต้นสะดุดคำพูดของตัวเองหรือใส่ตัวเองลงมากเกินไปหรือสิ้นสุดการครอบงำคนอื่น ๆ ที่มีความกระตือรือร้นมากเกินไป. Tang ฮไม่ทราบว่าชาร์ลส์แค่อยากจะดูการแสดงหรือถ้าเขาถูกทดสอบเขา . พิจารณาวิธีการปิดลูเทียนเฉินและชาร์ลส์มีมากกว่าโอกาสที่ทั้งสองได้พูดคุยเกี่ยวกับเขาอยู่แล้ว อย่างไรก็ตาม "ถังฮ" พวกเขาต้องการพูดคุยเกี่ยวกับอย่างแน่นอนจะไม่เป็นเขา ดีขออภัยไม่ว่าลูเทียนเฉินรู้สึกเกี่ยวกับ "ถังฮ" ตั้งแต่ชีวิตนั้นเป็นของเขาตอนนี้เขาไปอยู่ว่าเขาต้องการมัน เขาวางแผนในการเป็นตัวละคร "ถังฮ." รักษาการจะถูกบันทึกไว้สำหรับหน้าจอไม่ได้สำหรับชีวิตประจำวัน. "ยินดีที่ได้รู้จักคุณผู้อำนวยการ ฉัน Tang ฮ. "ไม่ติดขึ้นหรืออ่อนน้อมถ่อมตนมากเกินไปทัศนคติของเขาดูเหมือนสุภาพและผ่อนคลาย. Tang ฮเคยรู้จักผู้อำนวยการและภรรยาของเขาในชีวิตที่ผ่านมาของเขา ผู้สูงอายุทั้งสองไม่ชอบโดยเฉพาะอย่างยิ่งกิจกรรมทางสังคมหรือพูดคุยกับคนแปลกหน้า รีบเดินเข้ามาใกล้พวกเขาเท่านั้นที่จะให้การแสดงผลที่ไม่ดี ง่ายสุภาพได้รับก็มากพอ. "คุณเรียกว่าถังฮ?" ถามนางหลี่ประหลาดใจ. "ไม่นางหลี่มีเพื่อนที่มีชื่อเดียวกันได้หรือไม่" แน่นอนเธอไม่ มันเป็นฉัน. เธอยิ้มดวงตาของเธอเผยให้เห็นคำใบ้ลมของความโศกเศร้า "ใช่เพื่อนของฉันบังเอิญมีชื่อเดียวกัน กลิ่นอายที่คุณให้ออกเกือบทำให้ผมนึกถึงเขา. "พวกเขาไม่ได้อยู่ในหัวข้อนี้เป็นเวลานาน ซูฉีเฉิงและอื่น ๆ เร็ว ๆ นี้เริ่มพูดคุยเกี่ยวกับภาพยนตร์ แต่เป็นถังฮเคยมีคนที่ไม่ชอบเข้าสังคมไม่ต้องการพูดคุยเกี่ยวกับธุรกิจในเหตุการณ์ดังกล่าวอย่างใดอย่างหนึ่ง ผู้อำนวยการหลี่สัมผัสในเวลาสั้น ๆ ในเรื่องนั้นก็เริ่มการเกี่ยวกับสิ่งอื่น ถังฮยืนเงียบ ๆ ที่ด้านข้างและบางครั้งสังเกตเห็นผู้อำนวยการมองหาที่เขา. เมื่อทุกคนมีการพูดคุยและเขาเป็นคนเดียวที่จะอยู่เงียบมันจะทำให้เขาเห็นได้ชัดเจนขึ้น นี้จะได้รับการเริ่มต้นที่ดี แต่มันก็ไม่เพียงพอที่จะทำเครื่องหมายเขาเป็นที่น่าจดจำในสายตาของผู้อำนวยการ. Tang ฮมีข้อได้เปรียบไม่มีใครมีที่อื่น เขามีประสบการณ์ทักษะและแม้กระทั่งความรู้ขั้นสูงของการเล่นกรรมการลี่กำลังจะทำให้ โดยทั่วไปเขารู้ว่าสิ่งที่ชนิดของนักแสดงชายคนนั้นกำลังมองหา. ขวาในขณะนี้วงดนตรีเริ่มเล่นเพลงเต้นจังหวะแทงโก้. "ชาร์ลส์, คุณจะไม่ถามฉันจะเต้น?" ถังฮมองไปที่คนที่อยู่ข้างเขา มีฉากหนึ่งในภาพยนตร์ที่เป็นที่สองตัวละครหลักที่ใช้ร่วมกันเต้นจังหวะแทงโก้ซึ่งยังเป็นหนึ่งในฉากไฮไลต์ในการย้าย บังเอิญนางหลี่ยังเป็นแฟนของแทงโก. บางครั้งการกระทำพูดดังกว่าคำพูด. มันเป็นเพียงว่า ... "ผมไม่ได้ดีมากที่เต้นจังหวะแทงโก้" ชาร์ลส์ผลักลูเทียนเฉินไปข้างหน้า "เทียนเฉินเป็นนักเต้นที่มีความเชี่ยวชาญ แน่นอนเขาจะมีความสุขมากกว่าที่จะสนุกกับการเต้นรำนี้กับคุณ "." ประธาน Lu, โปรดอย่ารู้สึกว่าคุณต้องบังคับตัวเอง. "คุณล้อเล่น - เต้นกับภูเขาน้ำแข็งนี้" ไม่ได้ทั้งหมด มันเป็นความสุขของฉัน. "ลูเทียนเฉินที่น่าแปลกใจก้าวออกมาที่จะทำมัน ในด้านจีอีเฉินเอาจิบไวน์ของเขาผิวของเขามองไม่สบายเล็กน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ ว่า ตังฟงต้องการหรือไม่ ชาร์ล จับมือเขาและดึงเขาสู่ลู่เทียนเฉินและ Su Qi Cheng โอเค มันอาจจะเป็นเพราะสุภาพบุรุษเหมือนนักเลงเจอผู้กำกับหลี่ฉวนและภรรยาของเขายืนอยู่ที่นั่นกับพวกเขาเช่นกัน แต่มันไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเขาจะพูดตลอดไป รีบตอนนี้จะไม่มีประโยชน์มากขึ้น

ตังฟงยิงเล็กจ้องมองรอยยิ้มของชาร์ลส์ผู้ชายคนนี้ . . . . . . . เหตุผลที่เขาพามาเลี้ยงนี้ไม่ใช่เพียงแค่เพื่อให้เขามีโอกาสได้พบกับผู้อำนวยการ ฉวนลี่ เขามาที่นี่ เพื่อดูโชว์ดี แล้วนิสัยแย่มาก คนชอบเค้าก็ไม่ดี

" สวัสดี หวังว่าฉันคงไม่ได้ขัดจังหวะอะไรหรือเปล่า " ชาร์ล เสมอดูเหมือนจะเต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ เขาขอโทษ ชาร์ลดึงตังฟงเป็นวงกลมตังฟงตัดสินใจที่จะเงียบและพยักหน้าอย่างสุภาพกับคนอื่นในการอวยพร

" ผมขอแนะนำให้คุณและเพื่อนตังฟง " ชาร์ลว่าไม่อยากให้คนอื่นไปง่ายๆ เขาจะเริ่มแนะนำตังฟงให้ผู้อำนวยการและภรรยาของเขา . . . . . .

แล้วจะแสดงรอบอายุของเขาทำในสถานการณ์นี้ ?พวกเขาอาจจะเริ่มรู้สึกหน้ามืด จากการประชุมดังกล่าว กรรมการ ฉาวโฉ่ บางทีพวกเขาก็เริ่มสะดุดคำพูดของตัวเอง หรือใส่ตัวเองลงมากเกินไป หรือสิ้นสุดท่วมท้นบุคคลอื่นที่มีความกระตือรือร้นมากเกินไป

ตังฟงไม่รู้ว่าชาร์ล แค่อยากดูโชว์ หรือถ้าเขาทดสอบเขา พิจารณาวิธีการปิดลู่เทียนเฉินและชาร์ลส์เป็นมากกว่าอาจทั้งสองได้พูดคุยกับเขาแล้ว อย่างไรก็ตาม " แทงฟง " พวกเขาจะพูดคุยเกี่ยวกับอย่างแน่นอนจะไม่ให้เขา ขอโทษครับ ไม่ว่าลูเทียนเฉินรู้สึกเกี่ยวกับ " ถังเฟิง " เนื่องจากชีวิตของเขาตอนนี้ เขาจะใช้ชีวิตอย่างไร เขาชอบมัน เขาวางแผนเป็นอักษร " แทงฟง

ท่าทางจะถูกบันทึกไว้สำหรับหน้าจอ ไม่ใช่ชีวิตทุกวัน

" ยินดีที่ได้รู้จักคุณผู้อำนวยการผมแทงฟง " ไม่ติดขึ้นมา หรือท่าทางถ่อมตัว ท่าทางดูสุภาพและผ่อนคลาย

ตังฟงได้รู้จัก ผอ. และภรรยาของเขาในช่วงชีวิต เหล่านี้สองผู้ใหญ่ไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพลิดเพลินกับกิจกรรมทางสังคมหรือการสนทนากับคนแปลกหน้า ด่วนใกล้พวกเขาจะให้ความประทับใจที่ไม่ดี ง่ายสุภาพจะเป็นพอ

" นายเรียกตังฟง ? " ถามว่าคุณนายหลี่ในแปลกใจ

" คุณนายลี มีเพื่อนที่มีชื่อเหมือนกัน " แน่นอนเธอทำ ฉันเอง . . .

เธอยิ้ม ดวงตาเผยคำใบ้ลมแห่งความเศร้า " ใช่ เพื่อนฉันบังเอิญมีชื่อเดียวกัน ให้ปิด Vibe เธอเกือบจะทำให้ฉันนึกถึงเขา "

เขาไม่ได้อยู่ในหัวข้อนี้ได้นาน ซู ฉี เฉิง และคนอื่น ๆแล้วเริ่มพูดเกี่ยวกับภาพยนตร์ แต่ตังฟงก็คิดได้ว่าคนที่ไม่ชอบเข้าสังคม ไม่ชอบพูดเรื่องธุรกิจในเหตุการณ์ดังกล่าวด้วย ผู้อำนวยการลี สั้น ๆแตะต้องในเรื่อง ก็เริ่มถ่ายเรื่องอื่น ถังเฟิงยืนเงียบๆอยู่ และบางครั้งสังเกตเห็นผู้กำกับมองเขา

เมื่อทุกคนพูด และเขาเป็นคนเดียวที่จะเงียบมันจะทำให้เขาสามารถเพิ่มเติมนี้จะได้รับการเริ่มต้นที่ดี แต่มันก็ไม่เพียงพอที่จะทำเครื่องหมายเขาในฐานะที่ไม่รู้ลืมในสายตาของ ผอ.

ตังฟงได้ประโยชน์ ไม่มีใครมี เขามี ประสบการณ์ ทักษะ และแม้กระทั่งความรู้ขั้นสูงของผู้กำกับลีกำลังเล่นเพื่อให้ โดยทั่วไป เขารู้ว่าสิ่งที่ชนิดของนักแสดงผู้ชายที่ตามหา

ตอนนี้ วงดนตรีเริ่มเล่นเพลงแทงโก้

" ชาร์ล เธอจะขอฉันเต้นรำ ? " แทงฟงมองผู้ชายข้างๆเขา มีฉากหนึ่งในหนังที่ตัวละครทั้ง 2 ตัว ใช้แทงโก้ ซึ่งเป็นหนึ่งในฉากที่เน้นในการย้าย บังเอิญ คุณนายลีก็เป็นแฟนของแทงโก้

บางครั้งการกระทำพูดดังกว่าคำ

ก็แค่ . . . . . . .

" ผมไม่เก่งเรื่องการเต้นแทงโก้" ชาร์ล ผลักลู่เทียนเฉิน ไปข้างหน้า " เทียนเฉิน เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการเต้น เขาจะต้องมีความสุขมากกว่าที่จะสนุกกับการเต้นกับคุณ "

" ประธาน Lu , ได้โปรดอย่ารู้สึกว่าคุณต้องบังคับตัวเอง " ล้อเล่น–เต้นรำกับน้ำแข็ง ?

" ไม่ได้ทั้งหมด มันเป็นความสุขของฉัน . " Lu Tian เฉิงจู่ ๆก้าวออกมาทำ ด้าน พี่เฉิน จิบไวน์ของเขาเขาผิวเล็กน้อยมองไม่ค่อยดี