The colour pattern of D. aesculapii

The colour pattern of D. aesculapii bears a definite similarity with that of several species of Devario, viz.
the barred danios described and illustrated by Fang (1998; 2000). In these species there is a series of short
vertical bars on the anterior sides, but followed by a horizontal stripe instead of spots posteriorly. Danio
aesculapii is clearly referable to Danio diagnosed by, e.g., the presence of a lateral pad on the dentary, and
absence of a supraorbital groove (cf. Fang, 2003). In position, the lower row of spots in D. aesculapii
corresponds to the posterior section of the P stripe in other Danio, and the upper row of less conspicuous spots
to the P+1 stripe. Homologous marks of other horizontal stripes cannot be traced.
Danio aesculapii is distinctive also for the circumpeduncular scale count (12), shared only with D. kerri,
and D. erythromicron. All other small species of Danio have 10, the larger species D. dangila, D. feegradei
and D. meghalayensis 14. In D. margaritatus we obtain counts of 9 and 10. The dorsal-fin count of D.
aesculapii, with six branched rays, is unique in the genus. In other small species of Danio there are two
unbranched rays, followed by seven or eight branched rays and one unbranched ray with the same base as the
preceding branched ray (the “half-ray” of e.g., Kottelat (2007)), but which is usually included in the preceding
ray by most authors. In D. aesculapii there are two unbranched followed by six branched rays, and a half-ray
that may be closely apposed the preceding ray or slightly distinct from it. Larger species of Danio (D.
feegradei, D. dangila, and D. meghalayensisi) have eight or nine branched dorsal-fin rays. The reduced
dorsal-fin count is an autapomorphy within the genus, and not necessarily associated with small size because
other small species in the genus have seven branched rays, and one examined specimen of D. margaritatus
has eight branched rays. Specimens of D. jaintiaensis (Sen, 2007) have not been available for examination;
the information and illustrations in the original description (Sen, 2007), however, suggest that this species has
the usual seven branched dorsal-fin rays and 10 circumpeduncular scale rows.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูปแบบสีของ D. aesculapii หมีความคล้ายคลึงกันแน่นอนกับของหลายชนิดของ Devario ค่าวdanios คานอธิบาย และภาพประกอบ โดยฝาง (1998; 2000) ในสายพันธุ์เหล่านี้ จะมีชุดสั้นแนวตั้งบาร์ด้านหน้า แต่ตาม ด้วยแถบแนวนอนแทนจุดนิวเคลียส ปลาซิวใบไผ่aesculapii เป็น referable อย่างชัดเจนเพื่อปลาที่วินิจฉัยความ เช่น ของแผ่นข้างบน dentary และการขาดงานของร่อง supraorbital (cf.ฝาง 2003) ในตำแหน่ง แถวจุดใน D. aesculapiiสอดคล้องกับส่วนหลังของลาย P ในปลาอื่น ๆ และแถวด้านบนของจุดน้อยลงชัดเจนP + 1 ลาย ไม่สามารถติดตามเซทจะมีเครื่องหมายของอื่น ๆ แถบแนวนอนปลาซิวใบไผ่ aesculapii โดดเด่นสำหรับจำนวนขนาด circumpeduncular (12), ที่ใช้ร่วมกันเฉพาะกับเคอร์รี่ D.และ D. erythromicron ทั้งหมดขนาดเล็กพันธุ์ปลาซิวใบไผ่มี 10 มีขนาดใหญ่ชนิด D. dangila, D. feegradeiและ D. meghalayensis 14 ใน D. margaritatus เรารับของ 9 และ 10 D. จำนวนครีบหลังaesculapii มีหกกิ่งแสง ไม่ซ้ำกันในสกุล ปลาซิวใบไผ่พันธุ์เล็กมีสองunbranched รังสี ตาม ด้วยเจ็ด หรือแปดอาจกว้างรังสีและเรย์หนึ่ง unbranched ที่ มีฐานเดียวกันเป็นการก่อนกิ่งเรย์ ("ครึ่งเรย์ของเช่น Kottelat (2007)), แต่มักจะรวมอยู่ในก่อนเรย์ โดยส่วนใหญ่ผู้เขียน ใน D. aesculapii มี มีสอง unbranched ตาม ด้วยรังสีหกกิ่ง และครึ่ง-rayได้อย่างใกล้ชิด apposed เรย์ก่อนหน้า หรือแตกต่างกันเล็กน้อยจากนั้น มีขนาดใหญ่กว่าสายพันธุ์ของปลาซิวใบไผ่ (D.feegradei, D. dangila และ D. meghalayensisi) มีแปด หรือเก้าอาจกว้างรังสีหลังครีบ การลดลงครีบหลังนับเป็น autapomorphy อยู่ในสกุล และไม่จำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับขนาดเล็กเนื่องจากอื่น ๆ ชนิดที่ขนาดเล็กมีเจ็ดกิ่งรังสี และหนึ่งในการตรวจสอบของ D. margaritatusมีแปดอาจกว้างรังสี ตัวอย่างของ D. jaintiaensis (Sen, 2007) ไม่ได้จัดสอบข้อมูลและภาพประกอบในคำอธิบายเดิม (Sen, 2007), อย่างไรก็ตาม ขอแนะนำว่า สายพันธุ์นี้มีปกติเจ็ดอาจกว้างรังสีหลังครีบและ 10 แถวเครื่องชั่ง circumpeduncular

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปแบบสีของ D. aesculapii หมีคล้ายคลึงกันแน่นอนกับที่ของหลายชนิดของปลาซิวใบไผ่ยักษ์ ได้แก่ .
danios ห้ามที่อธิบายและภาพประกอบโดยฝาง (1998; 2000) ในสายพันธุ์นี้มีชุดสั้น
แถบแนวตั้งที่ด้านข้างหน้า แต่ตามด้วยแถบแนวนอนแทนการจุดปลายทาง Danio
aesculapii อ้างอิงอย่างชัดเจนที่จะวินิจฉัยโดย Danio เช่นการปรากฏตัวของแผ่นด้านข้าง dentary และ
กรณีที่ไม่มีร่อง supraorbital (cf ฝาง, 2003) ในตำแหน่งแถวล่างของจุดใน D. aesculapii
สอดคล้องกับส่วนหลังของแถบ P ในอื่น ๆ Danio และแถวบนจุดที่เห็นได้ชัดเจนน้อย
กับ P + 1 แถบ เครื่องหมายคล้ายคลึงกันของลายเส้นแนวนอนอื่น ๆ ที่ไม่สามารถตรวจสอบได้.
Danio aesculapii เป็นที่โดดเด่นยังนับโย circumpeduncular (12) ที่ใช้ร่วมกันเฉพาะกับดีเคอร์รี่,
และ D erythromicron ทุกสายพันธุ์ขนาดเล็กอื่น ๆ ของดานิโอมี 10 สายพันธุ์ที่มีขนาดใหญ่ D. dangila, feegradei ดี
และ D meghalayensis 14 ใน D. margaritatus เราได้รับข้อหา 9 และ 10 นับครีบหลังครีบของ D.
aesculapii หกกิ่ง รังสีที่เป็นเอกลักษณ์ในพืชและสัตว์ ในสายพันธุ์ขนาดเล็กอื่น ๆ ของดานิโอมีสอง
รังสี unbranched ตามด้วยเจ็ดหรือแปดรังสีแยกและเป็นหนึ่ง ray unbranched กับฐานเช่นเดียวกับ
ก่อนหน้านี้เรย์กิ่ง (ที่ "ครึ่งเรย์" ของเช่น Kottelat (2007)) แต่ที่ มักจะรวมไว้ในก่อนหน้านี้
เรย์โดยผู้เขียนมากที่สุด ใน D. aesculapii มีสอง unbranched ตามด้วยรังสีหกกิ่งและครึ่ง-ray
ที่อาจจะ apposed รังสีก่อนหรือแตกต่างกันเล็กน้อยจากมันอย่างใกล้ชิด สายพันธุ์ขนาดใหญ่ของดานิโอ (d
feegradei, D. dangila และ D. meghalayensisi) มีแปดหรือเก้ากิ่งรังสีหลังครีบ ลดลง
นับครีบหลังครีบเป็น autapomorphy ภายในประเภทและไม่จำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับขนาดที่เล็กเพราะ
สายพันธุ์ขนาดเล็กอื่น ๆ ในสกุลมีเจ็ดรังสีกิ่งและเป็นหนึ่งในการตรวจสอบชิ้นงานของดี margaritatus
มีแปดรังสีกิ่ง ตัวอย่าง D. jaintiaensis (Sen, 2007) ไม่ได้ถูกใช้สำหรับการตรวจสอบ;
ข้อมูลและภาพประกอบในคำอธิบายเดิม (Sen, 2007) แต่ชี้ให้เห็นว่าสายพันธุ์นี้มี
ปกติเจ็ดแยกรังสีหลังครีบและขนาด 10 circumpeduncular แถว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สีรูปแบบของ D . aesculapii หมีความคล้ายคลึงกันแน่นอนกับที่ของหลายชนิด สกุลปลาซิวใบไผ่ใหญ่ได้แก่การห้าม danios อธิบายและภาพประกอบโดย ฟาง ( 2541 , 2543 ) ในสายพันธุ์เหล่านี้ มีชุดสั้น ๆแถบแนวตั้งที่ด้านข้างด้านหน้า แต่ตามแถบแนวนอนแทนจุด posteriorly . ปลาซิวใบไผ่aesculapii อย่างชัดเจนปลาซิวใบไผ่ที่ส่งต่อไปโดยได้รับ เช่น การปรากฏตัวของแผ่นด้านข้างบนเดนทารี และไม่มีร่องเหนือเบ้าตา ( CF . ฝาง , 2003 ) ในตำแหน่ง , ลดจุด aesculapii แถวใน dสอดคล้องกับด้านหลังส่วนของ P ปลาซิวใบไผ่ลายอื่น ๆและบนแถวของจุดเด่นน้อยลงกับ P + 1 ลาย . โฮโมโลกัส รอยริ้วแนวนอนอื่น ๆไม่สามารถติดตามได้ปลาซิวใบไผ่ aesculapii เป็นที่โดดเด่นสำหรับนับขนาด circumpeduncular ( 12 ) , ที่ใช้ร่วมกันเฉพาะกับเคอร์รี่ . ,และ erythromicron . ทั้งหมดขนาดเล็กอื่น ๆ ชนิดของปลาซิวใบไผ่ได้ 10 , ขนาดใหญ่ชนิด dangila feegradei D , Dและ meghalayensis 14 ในวัน margaritatus เราได้รับนับ 9 และ 10 ส่วนครีบหลังนับจาก Daesculapii กับหกสาขารังสี , เฉพาะในสกุล ในสายพันธุ์อื่น ๆเล็ก ๆของปลาซิวใบไผ่มี สองunbranched รังสี , ตามด้วยเจ็ดหรือแปดสาขารังสี และ เรย์ unbranched กับฐานเดียวกับก่อนหน้านี้เรย์กิ่ง ( ครึ่ง " เรย์ " เช่น kottelat ( 2007 ) ) แต่ซึ่งโดยปกติจะรวมอยู่ในที่ผ่านมาเรย์ โดยผู้เขียนมากที่สุด ในวัน aesculapii มีสอง unbranched ตามด้วยหกสาขารังสี และครึ่ง เรย์ที่อาจจะใกล้เคียงหรือแตกต่างกันเล็กน้อย เรย์อีกทีก่อนจาก สัตว์ขนาดใหญ่ของปลาซิวใบไผ่ ( Dfeegradei , D . dangila และ D meghalayensisi ) มี 8 หรือ 9 สาขารังสีครีบหลัง ที่ลดลงนับกระโดงเป็น autapomorphy ภายในสกุล และไม่ต้องเกี่ยวข้องกับขนาดเล็ก เพราะขนาดเล็กอื่น ๆ ชนิดในสกุลมีเจ็ดสาขารังสี และตรวจสอบชิ้นงาน margaritatus ดี.มี 8 สาขารังสี ตัวอย่างของ D . jaintiaensis ( Sen , 2550 ) ได้มีการตรวจสอบ ;ข้อมูลและภาพประกอบในลักษณะเดิม ( Sen , 2007 ) แต่แนะนำว่า ปลาชนิดนี้มีปกติเจ็ดกิ่งกระโดงรังสีและ 10 แถว ขนาด circumpeduncular .