3. Results3.1. Average temperature-

3. Results
3.1. Average temperature-time histories of peanut butter
The temperatures of creamy peanut butter during treatment
with 27.12 MHz RF energy are shown in Fig. 2. Although the
temperatures of all samples rapidly increased with increasing
treatment time, the heating rates of the middle cracker sandwich
and the bottom cracker sandwich were higher than that of the top
cracker sandwich. After 90 s of RF heating, the creamy peanut
butter of the middle and bottom sandwiches reached ca. 86
C, and
the top one reached 77
C. In order to raise the creamy peanut
butter temperature from room temperature to 60
C, RF heating for
a maximum of 66 s in the top cracker sandwich was required. Fig. 3
shows temperatures of chunky peanut butter during RF treatment.
The pattern of temperature increase of the top, middle and bottom
cracker sandwiches did not differ from those of creamy peanut
butter. The maximum heating time for the top cracker sandwich to
reach 60
C from room temperature was 65 s and the temperature
reached after heating for 90 s was a minimum of 78
C in the top
cracker sandwich.
3.2. Inactivation of pathogenic bacteria by RF heating
The survival of S. Typhimurium and E. coli O157:H7 in creamy
peanut butter during 90 s of RF heating are shown in Table 1. The
populations of both pathogens decreased with increasing treatment
time. Significant (P > 0.05) reductions were not observed for
50 s compared to the control. However, treatment for 70 s significantly
(P < 0.05) reduced levels of S. Typhimurium and E. coli
O157:H7 by 2.77 and 2.93 log CFU/g in creamy peanut butter,
respectively. After 90 s of RF treatment, the reductions of S.
Typhimurium and E. coli O157:H7 were 4.29 and 4.39 log CFU/g in
creamy peanut butter, respectively. Table 2 shows populations of S.
Typhimurium and E. coli O157:H7 in chunky peanut butter during
90 s of RF heating. There were no significant (P > 0.05) reductions in
microbial levels until 30 s of treatment had occurred. However,
significant reductions of S. Typhimurium and E. coli O157:H7 were
observed after 50 s of treatment. Treatment for 90 s significantly
(P < 0.05) reduced levels of S. Typhimurium by 4.55 log CFU/g and

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 ผลลัพธ์
3.1 . เวลาเฉลี่ยอุณหภูมิประวัติศาสตร์ของเนยถั่วลิสง
อุณหภูมิของเนยถั่วครีมในระหว่างการรักษา
27.12 MHz ด้วยพลังงาน RF ที่แสดงในรูปที่ 2 แม้ว่าอุณหภูมิของตัวอย่างทั้งหมดอย่างรวดเร็ว

เวลาเพิ่มขึ้นการรักษาความร้อนอัตรากลางแครกเกอร์แซนวิช
และแซนด์วิชแครกเกอร์ล่างสูงกว่าของแซนด์วิชแครกเกอร์ด้านบน

หลังจาก 90 ของ RF เครื่อง ครีมถั่วลิสง
เนยของแซนด์วิชกลางและล่างถึง . 86
C ,
ข้างบนถึง 77
C เพื่อเพิ่มครีมเนยถั่วลิสง
อุณหภูมิจากอุณหภูมิห้องถึง 60
C , RF เครื่อง
สูงสุด 66 ในแซนด์วิช แครกเกอร์ ด้านบนคือต้อง รูปที่ 3 แสดงอุณหภูมิของเนยถั่วอ้วน

ช่วง RF การรักษารูปแบบของการเพิ่มอุณหภูมิของด้านบน , กลางและล่าง
แครกเกอร์แซนวิชไม่ได้แตกต่างจากของเนยถั่วลิสง
ครีม เวลาที่ความร้อนสูงสุดสำหรับแซนด์วิชแครกเกอร์ด้านบน

ถึง 60
C จากอุณหภูมิเป็น 65 และอุณหภูมิ
ถึงหลังเครื่อง 90 ได้อย่างน้อย 78
C ในแซนด์วิชแครกเกอร์ด้านบน
.
2 . การยับยั้งเชื้อโรคแบคทีเรีย ด้วยเครื่อง RF
การอยู่รอดของ S . typhimurium เป็นสมาชิก และ E . coli ) ในเนยถั่วครีม
ใน 90 ของ RF ความร้อนจะแสดงในตารางที่ 1
มีทั้งเชื้อโรคลดลงเมื่อเพิ่มเวลาการรักษา

ทางสถิติ ( P > 0.05 ) การไม่สังเกตสำหรับ
50 s เมื่อเทียบกับการควบคุม อย่างไรก็ตาม สำหรับการรักษาของ 70
อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) ระดับการลดลงของ S . typhimurium และ E . coli
เป็นสมาชิก ) 277 และ 2.93 log CFU / g ในเนยถั่วครีม
ตามลำดับ หลังจาก 90 ของ RF การลดลงของ S . typhimurium และ E . coli
เป็นสมาชิก : H7 เป็น 4.29 และ 4.39 log CFU / g ใน
เนยถั่วครีมตามลำดับ ตารางที่ 2 แสดงจำนวนประชากรของ S .
ชนิด E . coli ) และเป็นสมาชิกในเนยถั่วอ้วน
90 ของ RF ในช่วงความร้อน มีไม่แตกต่างกัน ( P > 0.05 ) (
ระดับจุลินทรีย์จนถึง 30 ของการรักษาเกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม ระดับ S . typhimurium
( E . coli ) และเป็นสมาชิกอยู่
สังเกตหลังจาก 50 ของการรักษา รักษา 90 s (
( p < 0.05 ) ระดับการลดลงของ S . typhimurium โดย 4.55 log CFU / g และ