- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
The Stapletons of Merripit houseAt
The Stapletons of Merripit house
At breakfast next morning, I asked Sir henry, ‘Did you hear awoman crying in the night?’
‘I heard a sound like crying,’ said Sir Henry. ‘But I thought it was the wind on the moor.’
Sir Henry had many papers to read. I left him sitting at his desk and went for a walk on the moor.
I walked for two or threemiles across the empty moor. Then, behind me, I heard a voice call, ‘Dr Watson!’ I looked round. I thought it was Dr Mortimer. But I saw a strangrr walking towards me.
‘My name is Stapleton,’ said the man. ‘How do you do, Dr Watson. I saw Dr Mortimer thismorning and he told me your mame. I have heard about you. You are the friend of the famous detective, Sherleton, I am,’ I said.
‘Yes, Mr Stapleton, I am,’ I said.
‘And is Mr Holmes stayiny at Baskerville Hell too?’ asked Stapleton. ‘Is he interested in Dartmoor?’
‘Mr Holmes is in London,’ I said. ‘He is a busy man.’ ‘Of course,’ said Stapleton. ‘Pleaseton. ‘please come and see my house. It’svery near here. I live with my sister.’
Stapleton led me along a narrow path across a wide, fiat part of the moor. The land around us was a strange, green colour. We walkrd towards ahill of grey rock.
‘Be very careful, Dr Watson,’ said Staplton. ‘Stay on the path. We are in the Great Grimpen Mire. There is a sea of soft mud underneath the grass. If you fall in, you will never grt out again.’
‘Thank you for telling me,’ I said. ‘But why do you live here? It is a dangerous and lonely place.’
‘I am a naturalist. I study nature,’ said Stapleton. ‘There are many intersting flowers ane birds on the Great Grimpen Mire. And there are some unusual animals on Dartmoor.’
At that moment we heard a strange sound a strage sound. It was a deep howling sound – the sound of alarge dog. It came from some distance away.
‘Stapleton! Is that the sound of a dog?’ I asked.
‘It is only the sound of the sound of the wind,’ said Stapleton. ‘The wind blows through the rocks and makes strange sounds. But here is my house – Merripit House on the moor.’ He pointed to the long, low farmhouse which wecould see near the hill. ‘And my sister is coming to mrrt us.’
Miss Stapleton was a very attractive woman. She was slim and tall, with beautiful dark eyes. I thought she looked very different from her brother. She had dark hair, but her brother had fair hair. They were both about thirty years old. Stapleton looked a little older. He was a small, thin, clean-shaven man, with along face.
‘How do you do, Miss Stapleton,’ I said. ‘Your brother has told me about the Great Grimpen Mire and the unusual flowers and birds. Did you hear that strange sound a moment ago? Does th wind often make this sound?’
‘I heard nothing,’ Miss Stapleton said quickly. She looked at her brother and I saw fear in her eyes.
Her brother looked at her angrily. ‘Let us show Dr Watson our house,’ he said.
I stayed for a short time. Stapleton showed me his collection of flowers and butterflies.
‘I will come to Baskerville Hall to visit Sir Henry this afternoon,’ said stapleton. ‘will you tell him?’
‘Of course,’ I replird. ‘Now, if you will excuse me, I must go back to Baskerville Hall. I hope to see you again soon.’
‘stay on the path,’ said Stapleton. ‘Remember the Great Grimpen Mire. Many men have died in it.’
Miss Stapleton walked outside with me. She spoke quickly, in a quiet voice. ‘Dr Watson, I wand to tall you about the atrange sound you heard. The people here say that it is the sound of the sound of the hound of the Baskervilles. They say it killed Sir Charles and now it will Kill Sir Henry. But, please, do not tell my brother that IO spoke to you. Now, go back to London. Go back today!’
She went into mthe house quickly. I walked along the narrow path slowly, thinking about what sne had said.
At breakfast next morning, I asked Sir henry, ‘Did you hear awoman crying in the night?’
‘I heard a sound like crying,’ said Sir Henry. ‘But I thought it was the wind on the moor.’
Sir Henry had many papers to read. I left him sitting at his desk and went for a walk on the moor.
I walked for two or threemiles across the empty moor. Then, behind me, I heard a voice call, ‘Dr Watson!’ I looked round. I thought it was Dr Mortimer. But I saw a strangrr walking towards me.
‘My name is Stapleton,’ said the man. ‘How do you do, Dr Watson. I saw Dr Mortimer thismorning and he told me your mame. I have heard about you. You are the friend of the famous detective, Sherleton, I am,’ I said.
‘Yes, Mr Stapleton, I am,’ I said.
‘And is Mr Holmes stayiny at Baskerville Hell too?’ asked Stapleton. ‘Is he interested in Dartmoor?’
‘Mr Holmes is in London,’ I said. ‘He is a busy man.’ ‘Of course,’ said Stapleton. ‘Pleaseton. ‘please come and see my house. It’svery near here. I live with my sister.’
Stapleton led me along a narrow path across a wide, fiat part of the moor. The land around us was a strange, green colour. We walkrd towards ahill of grey rock.
‘Be very careful, Dr Watson,’ said Staplton. ‘Stay on the path. We are in the Great Grimpen Mire. There is a sea of soft mud underneath the grass. If you fall in, you will never grt out again.’
‘Thank you for telling me,’ I said. ‘But why do you live here? It is a dangerous and lonely place.’
‘I am a naturalist. I study nature,’ said Stapleton. ‘There are many intersting flowers ane birds on the Great Grimpen Mire. And there are some unusual animals on Dartmoor.’
At that moment we heard a strange sound a strage sound. It was a deep howling sound – the sound of alarge dog. It came from some distance away.
‘Stapleton! Is that the sound of a dog?’ I asked.
‘It is only the sound of the sound of the wind,’ said Stapleton. ‘The wind blows through the rocks and makes strange sounds. But here is my house – Merripit House on the moor.’ He pointed to the long, low farmhouse which wecould see near the hill. ‘And my sister is coming to mrrt us.’
Miss Stapleton was a very attractive woman. She was slim and tall, with beautiful dark eyes. I thought she looked very different from her brother. She had dark hair, but her brother had fair hair. They were both about thirty years old. Stapleton looked a little older. He was a small, thin, clean-shaven man, with along face.
‘How do you do, Miss Stapleton,’ I said. ‘Your brother has told me about the Great Grimpen Mire and the unusual flowers and birds. Did you hear that strange sound a moment ago? Does th wind often make this sound?’
‘I heard nothing,’ Miss Stapleton said quickly. She looked at her brother and I saw fear in her eyes.
Her brother looked at her angrily. ‘Let us show Dr Watson our house,’ he said.
I stayed for a short time. Stapleton showed me his collection of flowers and butterflies.
‘I will come to Baskerville Hall to visit Sir Henry this afternoon,’ said stapleton. ‘will you tell him?’
‘Of course,’ I replird. ‘Now, if you will excuse me, I must go back to Baskerville Hall. I hope to see you again soon.’
‘stay on the path,’ said Stapleton. ‘Remember the Great Grimpen Mire. Many men have died in it.’
Miss Stapleton walked outside with me. She spoke quickly, in a quiet voice. ‘Dr Watson, I wand to tall you about the atrange sound you heard. The people here say that it is the sound of the sound of the hound of the Baskervilles. They say it killed Sir Charles and now it will Kill Sir Henry. But, please, do not tell my brother that IO spoke to you. Now, go back to London. Go back today!’
She went into mthe house quickly. I walked along the narrow path slowly, thinking about what sne had said.
0/5000
บ้าน Stapletons Merripitเช้าเช้าวันถัดไป ถามเซอร์เฮนรี่ 'คุณได้ยิน awoman ร้องไห้ยามค่ำคืนได้อย่างไร' "ผมได้ยินเสียงเช่นร้องไห้ กล่าวว่า เซอร์เฮนรี "แต่ฉันคิดว่า มันเป็นลมบนมัวร์' เซอร์เฮนรี่มีเอกสารจำนวนมากไปอ่าน ปล่อยให้เขานั่งที่โต๊ะของเขา และไปเดินเล่นมัวร์ ฉันเดินสองหรือ threemiles ข้ามมัวร์ว่าง แล้ว ข้างหลัง ฉันได้ยินเสียงโทร 'Dr Watson ' ผมมองรอบ ผมคิดว่า มันเป็นมอร์ทามเมอร์อาร์ Dr แต่ผมเห็น strangrr ที่เดินต่อฉัน "ชื่อของฉันคือ Stapleton กล่าวว่า ชายคนนั้น ' วิธีทำของคุณ Dr Watson ผมเห็น Dr มอร์ทามเมอร์อาร์ thismorning และเขาบอกฉันคุณ mame ฉันได้ยินเกี่ยวกับคุณ คุณเป็นเพื่อนของนักสืบมีชื่อเสียง Sherleton ฉัน ผมพูด 'ใช่ นาย Stapleton ฉัน ผมพูด 'และ stayiny นายโฮลมส์ที่ Baskerville นรกเกินไปหรือไม่' ขอ Stapleton 'เขาสนใจ Dartmoor ' 'นายโฮลมส์ในลอนดอน ฉันกล่าวว่า 'เขาเป็นคนไม่ว่าง' 'แน่นอน Stapleton กล่าว ' Pleaseton ' กรุณามา และดูบ้าน It'svery ใกล้ที่นี่ ผมอยู่กับน้องสาวของฉัน.' Stapleton นำฉันไปตามเส้นทางแคบข้ามไวด์ ส่วนคำพิพากษาของมัวร์ ที่ดินรอบ ๆ เรามีสีเขียว แปลก เรา walkrd ไป ahill ของหินสีเทา ' ต้องระมัดระวังมาก Dr Watson,' Staplton กล่าวว่า ' อยู่ในเส้นทาง เราอยู่ในไมร์ Grimpen ดี มีทะเลโคลนอ่อนใต้ใบหญ้า ถ้าคุณตกใน คุณจะไม่เคยจีอาร์ทีออกอีก ' ขอบคุณสำหรับการบอกฉัน ที่ผมพูด ' แต่ทำไมคุณอยู่ที่นี่ เป็นสถานที่ที่อันตราย และเหงา " ' ฉันเป็นธรรมชาตินิยม เรียนธรรมชาติ Stapleton กล่าวว่า ' มีอยู่ในดอกไม้ intersting ane นกไมร์ Grimpen ดี และมีสัตว์ที่ผิดปกติบางอย่างใน Dartmoor ' ในขณะที่ เราได้ยินเสียงแปลก ๆ เสียง strage ลึกที่เห่าหอนเสียง – เสียงหมา alarge ได้ มาจากทางบางอย่างไป ' Stapleton คือเสียงของสุนัขหรือไม่ ' ถาม 'เป็นเพียงเสียงลม เสียง' กล่าวว่า Stapleton ' ลมพัดผ่านหิน และทำเสียงแปลก ๆ แต่นี่คือบ้านของฉัน – บ้าน Merripit มัวร์ ' เขาชี้ไปคุณภาพต่ำ ยาว wecould ที่ดูใกล้เขา 'และน้องสาวของฉันจะมา mrrt เรา' นางสาว Stapleton ผู้หญิงน่าสนใจมากขึ้น เธอบาง และ สูง มีตาสีเข้มสวยงาม ฉันคิดว่า เธอดูแตกต่างมากจากพี่ชายของเธอ เธอมีผมสีเข้ม แต่พอผมมีพี่ชายของเธอ พวกเขาทั้งสองอายุประมาณสามสิบปี Stapleton ดูเก่าเล็กน้อย เขาเป็นคนตัวเล็ก บาง clean-shaven กับตามหน้า 'วิธีทำของคุณ นางสาว Stapleton ฉันกล่าว ' พี่ได้บอกฉันเกี่ยวกับ ไมร์ Grimpen มากผิดปกติดอกไม้ และนก คุณได้ยินเสียงประหลาดที่เมื่อครู่ ไม่ th ลมมักจะทำเสียง?' "ฉันได้ยินอะไร Stapleton นางสาวกล่าวอย่างรวดเร็ว เธอมองพี่ชายของเธอ และเห็นกลัวสายตาของเธอ พี่ชายของเธอมองดูที่เธอ angrily 'ให้เราโชว์ Dr Watson บ้านเรา เขากล่าวว่า แขกเป็นเวลาสั้น ๆ Stapleton แสดงให้เห็นฉันเก็บดอกไม้และผีเสื้อ 'ฉันจะมาหอ Baskerville ชมตอนบ่าย รักเฮนรี่' กล่าวว่า stapleton 'จะคุณบอกเขา" 'แน่นอน ฉัน replird ' ตอนนี้ ถ้าคุณจะขอโทษ ฉันต้องกลับไป Baskerville ฮอลล์ ฉันหวังว่าจะพบกันอีก ' 'อยู่บนเส้นทาง กล่าวว่า Stapleton ' จำไมร์ Grimpen ดี ผู้ชายหลายคนต้องตายในนั้น ' นางสาว Stapleton เดินอยู่กับฉัน เธอพูดได้อย่างรวดเร็ว ในเสียงเงียบ ' Dr Watson ฉันเข้าใจจะสูงมา atrange เสียงคุณได้ยิน คนที่นี่บอกว่า มันเป็นเสียงของเสียงหมาผลาญตระกูล พวกเขากล่าวว่า มันฆ่าเซอร์ชาร์ลส์ และตอนนี้ มันจะฆ่าเซอร์เฮนรี ได้ กรุณา ไม่บอกน้อง IO พูดว่าคุณ ตอนนี้ กลับไปลอนดอน กลับวันนี้!' เธอเดินเข้าไปในบ้าน mthe อย่างรวดเร็ว ฉันเดินไปตามเส้นทางแคบช้า คิดเกี่ยวกับ sne อะไรก็ว่า
การแปล กรุณารอสักครู่..
Stapletons บ้าน Merripit
อาหารเช้าเช้าวันรุ่งขึ้นผมถามเซอร์เฮนรี่ 'คุณได้ยิน awoman ร้องไห้ในเวลากลางคืน?'
'ผมได้ยินเสียงเหมือนร้องไห้' เซอร์เฮนรี่กล่าวว่า 'แต่ผมคิดว่ามันเป็นลมทุ่ง.
เซอร์เฮนรี่มีเอกสารจำนวนมากที่จะอ่าน ฉันทิ้งเขานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขาและไปเดินเล่นในทุ่ง.
ฉันเดินสองหรือ threemiles ทั่วทุ่งที่ว่างเปล่า จากนั้นอยู่ข้างหลังผมผมได้ยินเสียงเรียก 'Dr Watson! ผมมองไปรอบ ๆ ฉันคิดว่ามันเป็นดร Mortimer แต่ผมเห็น strangrr เดินต่อฉัน.
'ชื่อของฉันคือเตเปิลตัน' ชายคนดังกล่าว 'คุณจะทำอย่างไรดรวัตสัน ผมเห็นดร Mortimer thismorning และเขาบอกฉัน Mame ของคุณ ผมเคยได้ยินเกี่ยวกับคุณ คุณเป็นเพื่อนของนักสืบที่มีชื่อเสียง, Sherleton ฉัน 'ฉันกล่าวว่า.
'ใช่นายสเตเปิลผมว่า' ฉันกล่าวว่า.
'และเป็นนายโฮล์มส์ที่ stayiny Baskerville นรกเกินไป?' ถามเตเปิลตัน 'คือเขาสนใจในดาร์ทมัวร์'
'นายโฮล์มส์ในกรุงลอนดอน' ผมบอกว่า 'เขาเป็นคนไม่ว่าง. 'แน่นอน' กล่าวว่าสเตเปิล 'Pleaseton 'โปรดมาดูบ้านของฉัน It'svery ใกล้ที่นี่ ฉันอยู่กับน้องสาวของฉัน.
เตเปิลตันทำให้ฉันตามเส้นทางแคบ ๆ ทั่วกว้างส่วนคำสั่งของมัวร์ ที่ดินรอบ ๆ ตัวเราเป็นที่แปลกประหลาดสีเขียว เรา walkrd ต่อ ahill ของหินสีเทา.
'จงระวังให้มากดรวัตสันกล่าวว่า Staplton 'อยู่บนเส้นทาง เราอยู่ในที่ดี Grimpen Mire มีน้ำทะเลโคลนนุ่มภายใต้หญ้าเป็น ถ้าคุณตกอยู่ในคุณจะไม่ grt ออกมาอีกครั้ง. '
'ขอบคุณสำหรับบอกฉันว่า' ฉันกล่าวว่า 'แต่ทำไมคุณอยู่ที่นี่? มันเป็นสถานที่ที่อันตรายและโดดเดี่ยว. '
'ผมธรรมชาติ ผมศึกษาธรรมชาติกล่าวว่าสเตเปิล 'มีหลาย intersting ดอกไม้นกในตูดใหญ่ Grimpen Mire มี และมีบางส่วนสัตว์ที่ผิดปกติในดาร์ต.
ในขณะนั้นเราได้ยินเสียงแปลก ๆ เสียง strage มันเป็นเสียงที่ยิ่งใหญ่ลึก - เสียงของสุนัข alarge มันมาจากห่างออกไป.
'สเตเปิล! นั่นคือเสียงของสุนัข? ฉันถาม.
'มันเป็นเพียงเสียงของเสียงของลมกล่าวว่าสเตเปิล 'ลมพัดผ่านโขดหินและทำให้เสียงแปลก แต่ที่นี่คือบ้านของฉัน - Merripit บ้านทุ่ง '. เขาชี้ไปที่ยาวบ้านไร่ต่ำ wecould เห็นอยู่ใกล้เนินเขา 'และน้องสาวของฉันกำลังจะมาถึงเรา mrrt.'
มิสเตเปิลตันเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจมาก เธอเป็นคนที่บางและสูงที่มีดวงตาสีเข้มที่สวยงาม ผมคิดว่าเธอดูแตกต่างจากพี่ชายของเธอ เธอมีผมสีเข้ม แต่พี่ชายของเธอมีผมที่เป็นธรรม พวกเขาทั้งสองประมาณสามสิบปี สเตเปิลที่มีอายุมากกว่ามองเล็ก ๆ น้อย ๆ เขาเป็นขนาดเล็กบางคนทำความสะอาดเกลี้ยงเกลาด้วยพร้อมใบหน้า.
'คุณจะทำอย่างไรมิสเตเปิลตัน' ผมบอกว่า 'พี่ชายของคุณได้บอกฉันเกี่ยวกับที่ดี Grimpen Mire และดอกไม้ที่ผิดปกติและนก คุณได้ยินเสียงแปลก ๆ ช่วงเวลาที่ผ่านมา? ไม่ลมครั้งที่มักจะทำให้เสียงนี้หรือไม่? '
'ผมได้ยินอะไร' มิสเตเปิลตันกล่าวว่าได้อย่างรวดเร็ว เธอมองที่พี่ชายของเธอและฉันเห็นความกลัวในดวงตาของเธอ.
พี่ชายของเธอมองไปที่เธอด้วยความโกรธ 'ขอให้เราแสดง Dr Watson บ้านของเรา "เขากล่าว.
ผมอยู่ในช่วงเวลาสั้น เตเปิลตันแสดงให้ฉันเห็นของสะสมของดอกไม้และผีเสื้อ.
"ผมจะมา Baskerville ฮอลล์ที่จะเยี่ยมชมเซอร์เฮนรี่ช่วงบ่ายวันนี้กล่าวว่าสเตเปิล 'คุณจะบอกเขา?'
'แน่นอน', 'ฉัน replird 'ตอนนี้ถ้าคุณจะขอโทษนะที่ฉันต้องกลับไป Baskerville ฮอลล์ ฉันหวังว่าจะพบคุณอีกครั้งเร็ว ๆ นี้. '
'อยู่บนเส้นทาง' กล่าวว่าสเตเปิล 'จำที่ดี Grimpen Mire ผู้ชายหลายคนมีผู้เสียชีวิตอยู่ในนั้น. '
มิสเตเปิลตันเดินออกไปข้างนอกกับฉัน เธอพูดได้อย่างรวดเร็วด้วยเสียงที่เงียบสงบ 'Dr Watson ผมคันที่จะสูงคุณเกี่ยวกับเสียง atrange คุณได้ยิน คนที่นี่บอกว่ามันเป็นเสียงของเสียงของหมาของ Baskervilles พวกเขาบอกว่ามันฆ่าเซอร์ชาร์ลส์และตอนนี้มันจะฆ่าเซอร์เฮนรี่ แต่โปรดอย่าบอกว่าพี่ชายของฉัน IO พูดกับคุณ ตอนนี้กลับไปที่ลอนดอน กลับไปในวันนี้! '
เธอเดินเข้าไปในบ้าน mthe ได้อย่างรวดเร็ว ผมเดินไปตามเส้นทางแคบช้าคิดเกี่ยวกับสิ่ง sne ได้กล่าวว่า
อาหารเช้าเช้าวันรุ่งขึ้นผมถามเซอร์เฮนรี่ 'คุณได้ยิน awoman ร้องไห้ในเวลากลางคืน?'
'ผมได้ยินเสียงเหมือนร้องไห้' เซอร์เฮนรี่กล่าวว่า 'แต่ผมคิดว่ามันเป็นลมทุ่ง.
เซอร์เฮนรี่มีเอกสารจำนวนมากที่จะอ่าน ฉันทิ้งเขานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขาและไปเดินเล่นในทุ่ง.
ฉันเดินสองหรือ threemiles ทั่วทุ่งที่ว่างเปล่า จากนั้นอยู่ข้างหลังผมผมได้ยินเสียงเรียก 'Dr Watson! ผมมองไปรอบ ๆ ฉันคิดว่ามันเป็นดร Mortimer แต่ผมเห็น strangrr เดินต่อฉัน.
'ชื่อของฉันคือเตเปิลตัน' ชายคนดังกล่าว 'คุณจะทำอย่างไรดรวัตสัน ผมเห็นดร Mortimer thismorning และเขาบอกฉัน Mame ของคุณ ผมเคยได้ยินเกี่ยวกับคุณ คุณเป็นเพื่อนของนักสืบที่มีชื่อเสียง, Sherleton ฉัน 'ฉันกล่าวว่า.
'ใช่นายสเตเปิลผมว่า' ฉันกล่าวว่า.
'และเป็นนายโฮล์มส์ที่ stayiny Baskerville นรกเกินไป?' ถามเตเปิลตัน 'คือเขาสนใจในดาร์ทมัวร์'
'นายโฮล์มส์ในกรุงลอนดอน' ผมบอกว่า 'เขาเป็นคนไม่ว่าง. 'แน่นอน' กล่าวว่าสเตเปิล 'Pleaseton 'โปรดมาดูบ้านของฉัน It'svery ใกล้ที่นี่ ฉันอยู่กับน้องสาวของฉัน.
เตเปิลตันทำให้ฉันตามเส้นทางแคบ ๆ ทั่วกว้างส่วนคำสั่งของมัวร์ ที่ดินรอบ ๆ ตัวเราเป็นที่แปลกประหลาดสีเขียว เรา walkrd ต่อ ahill ของหินสีเทา.
'จงระวังให้มากดรวัตสันกล่าวว่า Staplton 'อยู่บนเส้นทาง เราอยู่ในที่ดี Grimpen Mire มีน้ำทะเลโคลนนุ่มภายใต้หญ้าเป็น ถ้าคุณตกอยู่ในคุณจะไม่ grt ออกมาอีกครั้ง. '
'ขอบคุณสำหรับบอกฉันว่า' ฉันกล่าวว่า 'แต่ทำไมคุณอยู่ที่นี่? มันเป็นสถานที่ที่อันตรายและโดดเดี่ยว. '
'ผมธรรมชาติ ผมศึกษาธรรมชาติกล่าวว่าสเตเปิล 'มีหลาย intersting ดอกไม้นกในตูดใหญ่ Grimpen Mire มี และมีบางส่วนสัตว์ที่ผิดปกติในดาร์ต.
ในขณะนั้นเราได้ยินเสียงแปลก ๆ เสียง strage มันเป็นเสียงที่ยิ่งใหญ่ลึก - เสียงของสุนัข alarge มันมาจากห่างออกไป.
'สเตเปิล! นั่นคือเสียงของสุนัข? ฉันถาม.
'มันเป็นเพียงเสียงของเสียงของลมกล่าวว่าสเตเปิล 'ลมพัดผ่านโขดหินและทำให้เสียงแปลก แต่ที่นี่คือบ้านของฉัน - Merripit บ้านทุ่ง '. เขาชี้ไปที่ยาวบ้านไร่ต่ำ wecould เห็นอยู่ใกล้เนินเขา 'และน้องสาวของฉันกำลังจะมาถึงเรา mrrt.'
มิสเตเปิลตันเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจมาก เธอเป็นคนที่บางและสูงที่มีดวงตาสีเข้มที่สวยงาม ผมคิดว่าเธอดูแตกต่างจากพี่ชายของเธอ เธอมีผมสีเข้ม แต่พี่ชายของเธอมีผมที่เป็นธรรม พวกเขาทั้งสองประมาณสามสิบปี สเตเปิลที่มีอายุมากกว่ามองเล็ก ๆ น้อย ๆ เขาเป็นขนาดเล็กบางคนทำความสะอาดเกลี้ยงเกลาด้วยพร้อมใบหน้า.
'คุณจะทำอย่างไรมิสเตเปิลตัน' ผมบอกว่า 'พี่ชายของคุณได้บอกฉันเกี่ยวกับที่ดี Grimpen Mire และดอกไม้ที่ผิดปกติและนก คุณได้ยินเสียงแปลก ๆ ช่วงเวลาที่ผ่านมา? ไม่ลมครั้งที่มักจะทำให้เสียงนี้หรือไม่? '
'ผมได้ยินอะไร' มิสเตเปิลตันกล่าวว่าได้อย่างรวดเร็ว เธอมองที่พี่ชายของเธอและฉันเห็นความกลัวในดวงตาของเธอ.
พี่ชายของเธอมองไปที่เธอด้วยความโกรธ 'ขอให้เราแสดง Dr Watson บ้านของเรา "เขากล่าว.
ผมอยู่ในช่วงเวลาสั้น เตเปิลตันแสดงให้ฉันเห็นของสะสมของดอกไม้และผีเสื้อ.
"ผมจะมา Baskerville ฮอลล์ที่จะเยี่ยมชมเซอร์เฮนรี่ช่วงบ่ายวันนี้กล่าวว่าสเตเปิล 'คุณจะบอกเขา?'
'แน่นอน', 'ฉัน replird 'ตอนนี้ถ้าคุณจะขอโทษนะที่ฉันต้องกลับไป Baskerville ฮอลล์ ฉันหวังว่าจะพบคุณอีกครั้งเร็ว ๆ นี้. '
'อยู่บนเส้นทาง' กล่าวว่าสเตเปิล 'จำที่ดี Grimpen Mire ผู้ชายหลายคนมีผู้เสียชีวิตอยู่ในนั้น. '
มิสเตเปิลตันเดินออกไปข้างนอกกับฉัน เธอพูดได้อย่างรวดเร็วด้วยเสียงที่เงียบสงบ 'Dr Watson ผมคันที่จะสูงคุณเกี่ยวกับเสียง atrange คุณได้ยิน คนที่นี่บอกว่ามันเป็นเสียงของเสียงของหมาของ Baskervilles พวกเขาบอกว่ามันฆ่าเซอร์ชาร์ลส์และตอนนี้มันจะฆ่าเซอร์เฮนรี่ แต่โปรดอย่าบอกว่าพี่ชายของฉัน IO พูดกับคุณ ตอนนี้กลับไปที่ลอนดอน กลับไปในวันนี้! '
เธอเดินเข้าไปในบ้าน mthe ได้อย่างรวดเร็ว ผมเดินไปตามเส้นทางแคบช้าคิดเกี่ยวกับสิ่ง sne ได้กล่าวว่า
การแปล กรุณารอสักครู่..
การ stapletons ของ merripit บ้าน
ที่อาหารเช้าในเช้าวันถัดไป ผมถามท่านเฮนรี่ ' คุณได้ยินผู้หญิงจะร้องในตอนกลางคืน '
' ฉันได้ยินเสียงเหมือนร้องไห้ ' เซอร์เฮนรี ' แต่ฉันว่ามันลมทุ่ง '
ท่านเฮนรี่มีหลายพิมพ์ให้อ่าน ฉันทิ้งเขานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขาและไปเดินในทุ่ง .
ฉันเดิน สอง หรือ threemiles ข้ามทุ่งว่างเปล่า แล้วข้างหลังฉันฉันได้ยินเสียงเรียก ' ดร. วัตสัน ! ' ผมมองรอบ ฉันคิดว่ามันเป็นดอกเตอร์มอร์ติเมอร์ แต่ผมเห็น strangrr เดินต่อฉัน .
' ฉันชื่อสเตเปิล ' ชายผู้นั้นกล่าว ' สวัสดีครับ ดร. วัตสัน ผมเห็นดอกเตอร์มอร์ติเมอร์ธีส มอร์นิ่งเขาบอกว่าเมมของคุณ ผมเคยได้ยินเกี่ยวกับคุณ คุณเป็นเพื่อนของนักสืบชื่อดัง sherleton ผม ' ผมพูด .
' ค่ะ คุณสเตเปิล ผม
' ผมพูดและมีคุณโฮมส์ stayiny ที่วิลนรกด้วย ' ถาม Stapleton . ' เขาสนใจในดาร์ทมัวร์ ? '
' โฮมส์อยู่ในลอนดอน ' ผมพูด " เขาเป็นคนที่ยุ่ง ' ' แน่นอน ' Stapleton . ' pleaseton . กรุณาเข้ามาดูบ้าน it'svery ใกล้ที่นี่ ผมอาศัยอยู่กับพี่สาว '
Stapleton นำผมตามเส้นทางที่แคบไปกว้าง เฟียต ส่วนหนึ่งของมัวร์ แผ่นดินรอบตัวเรามันแปลกสีเขียว เรา walkrd ต่อ ahill หินสีเทา .
' ระวังมาก ดร. วัตสัน ' staplton . พักบนเส้นทาง เราอยู่ในโคลนตม grimpen เยี่ยม มีทะเลนุ่มโคลนใต้หญ้า ถ้าคุณล้ม คุณจะไม่เกิดอีกแล้วค่ะ '
' ขอบคุณที่บอกฉัน , ' ฉันกล่าวว่า แต่ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่ ? มันเป็นสถานที่อันตราย และโดดเดี่ยว '
' ฉันเป็นนักธรรมชาตินิยม ผมศึกษาจากธรรมชาติ' สเตเปิล . ' มีหลาย intersting ดอกไม้หรอกนกบนโคลน grimpen เยี่ยม และมีสัตว์บางอย่างที่ผิดปกติในดาร์ทมัวร์ '
ตอนนั้นเราได้ยินเสียงประหลาดเสียงแปลกคน . มันเป็นเสียงลึกเสียงหมาหอนซึ่งเป็น . มันมาจากบางระยะห่าง .
' สเตเปิล ! นั่นคือเสียงของสุนัข ' ผมถาม .
' มันเป็นเพียงเสียงเสียงของสายลม' สเตเปิล . ' ลมพัดผ่านหินและทำให้เสียงแปลก แต่ที่นี่คือบ้านของฉัน– merripit บ้านบนทุ่ง เขาชี้ไปที่ยาวน้อยบ้านไร่ ซึ่ง wecould เห็นใกล้เนินเขา ' น้องสาวของฉันกำลังจะ mrrt เรา '
คุณหนูสเตเปิลเป็นน่าสนใจมาก ผู้หญิง เธอผอมและสูง กับดวงตาที่สวยงาม ฉันคิดว่าเธอดูแตกต่างจากพี่ชายของเธอ
ที่อาหารเช้าในเช้าวันถัดไป ผมถามท่านเฮนรี่ ' คุณได้ยินผู้หญิงจะร้องในตอนกลางคืน '
' ฉันได้ยินเสียงเหมือนร้องไห้ ' เซอร์เฮนรี ' แต่ฉันว่ามันลมทุ่ง '
ท่านเฮนรี่มีหลายพิมพ์ให้อ่าน ฉันทิ้งเขานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขาและไปเดินในทุ่ง .
ฉันเดิน สอง หรือ threemiles ข้ามทุ่งว่างเปล่า แล้วข้างหลังฉันฉันได้ยินเสียงเรียก ' ดร. วัตสัน ! ' ผมมองรอบ ฉันคิดว่ามันเป็นดอกเตอร์มอร์ติเมอร์ แต่ผมเห็น strangrr เดินต่อฉัน .
' ฉันชื่อสเตเปิล ' ชายผู้นั้นกล่าว ' สวัสดีครับ ดร. วัตสัน ผมเห็นดอกเตอร์มอร์ติเมอร์ธีส มอร์นิ่งเขาบอกว่าเมมของคุณ ผมเคยได้ยินเกี่ยวกับคุณ คุณเป็นเพื่อนของนักสืบชื่อดัง sherleton ผม ' ผมพูด .
' ค่ะ คุณสเตเปิล ผม
' ผมพูดและมีคุณโฮมส์ stayiny ที่วิลนรกด้วย ' ถาม Stapleton . ' เขาสนใจในดาร์ทมัวร์ ? '
' โฮมส์อยู่ในลอนดอน ' ผมพูด " เขาเป็นคนที่ยุ่ง ' ' แน่นอน ' Stapleton . ' pleaseton . กรุณาเข้ามาดูบ้าน it'svery ใกล้ที่นี่ ผมอาศัยอยู่กับพี่สาว '
Stapleton นำผมตามเส้นทางที่แคบไปกว้าง เฟียต ส่วนหนึ่งของมัวร์ แผ่นดินรอบตัวเรามันแปลกสีเขียว เรา walkrd ต่อ ahill หินสีเทา .
' ระวังมาก ดร. วัตสัน ' staplton . พักบนเส้นทาง เราอยู่ในโคลนตม grimpen เยี่ยม มีทะเลนุ่มโคลนใต้หญ้า ถ้าคุณล้ม คุณจะไม่เกิดอีกแล้วค่ะ '
' ขอบคุณที่บอกฉัน , ' ฉันกล่าวว่า แต่ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่ ? มันเป็นสถานที่อันตราย และโดดเดี่ยว '
' ฉันเป็นนักธรรมชาตินิยม ผมศึกษาจากธรรมชาติ' สเตเปิล . ' มีหลาย intersting ดอกไม้หรอกนกบนโคลน grimpen เยี่ยม และมีสัตว์บางอย่างที่ผิดปกติในดาร์ทมัวร์ '
ตอนนั้นเราได้ยินเสียงประหลาดเสียงแปลกคน . มันเป็นเสียงลึกเสียงหมาหอนซึ่งเป็น . มันมาจากบางระยะห่าง .
' สเตเปิล ! นั่นคือเสียงของสุนัข ' ผมถาม .
' มันเป็นเพียงเสียงเสียงของสายลม' สเตเปิล . ' ลมพัดผ่านหินและทำให้เสียงแปลก แต่ที่นี่คือบ้านของฉัน– merripit บ้านบนทุ่ง เขาชี้ไปที่ยาวน้อยบ้านไร่ ซึ่ง wecould เห็นใกล้เนินเขา ' น้องสาวของฉันกำลังจะ mrrt เรา '
คุณหนูสเตเปิลเป็นน่าสนใจมาก ผู้หญิง เธอผอมและสูง กับดวงตาที่สวยงาม ฉันคิดว่าเธอดูแตกต่างจากพี่ชายของเธอ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ทำค่าแรงรายวันให้พนักงาน STR.
- Soo was up there
- จำนวนครั้ง
- ที่มีความท้าทายในการใช้ทักษะความรู้ทางด้
- เป็นเครื่ิองมือสื่อสารที่ติดต่อได้ง่ายแล
- could you
- แม่ เป็นบุคลลที่สำคัญมากที่สุดในชีวิตของ
- ปลาหมึกทอดกระเทียพริกไทย
- วันนี้คนดีของฉันเป็นยังไงบ้าง ถึงเราจะไม
- we had to rent a room.
- as this is a huge corporation , there is
- ขอให้ฝนหยุดตก
- ถ้าเอ่ยชื่อ "จังหวัดตราด" นักท่องเที่ยวท
- ถ้าเอ่ยชื่อ "จังหวัดตราด" นักท่องเที่ยวท
- ถ้าเอ่ยชื่อ "จังหวัดตราด" นักท่องเที่ยวท
- กรุณา
- ส่วนฉันหน่ะหรอ? เด็กผู้หญิงตัวเตี้ย
- อายุงาน
- ใกล้โรงพยาบาลและห้าง ราคา3700000บาท สามา
- ค่าใช้บริการ
- ผมนอน
- แม่ เป็นบุคลลที่สำคัญมากที่สุดในชีวิตของ
- write soon
- แม่ เป็นบุคลลที่สำคัญมากที่สุดในชีวิตของ
