which is classed as a global biodiv

which is classed as a global biodiversity hotspot (Myers et al., 2000),
with up to 500 species at threat of extinction (Keighery et al., 2004).
Since the original plant communities that preceded most of
Western Australian farmlands were mostly woodlands and other
deep rooted perennials, the model for sustainable agriculture in
this region often includes some form of forestry practices (George
et al., 1999; Smettem and Harper, 2009) which are more profitable
in higher rainfall (>700 mm yr−1 annual rainfall) areas where
they take the form of plantations of pulp-wood and timber producing
species (Harper et al., 2009a,b). Such forestry is less profitable
in areas with rainfall from 300 to 700 mm yr−1 and a range of
new forestry options are being examined including agroforestry
(systems that integrate forestry into existing agricultural systems;
Zorzetto and Chudleigh, 1999; Stirzaker et al., 2002; Bartle and
Abadi, 2010; Harper et al., 2010a,b). Agroforestry initiatives are
often aimed at meeting multiple objectives, such as limiting salinity
related land degradation (Harper et al., 2005) and water quality
decline (Townsend et al., 2012), enhancing agricultural sustainability
and reducing pressure on public native forests (Powell, 2009).
An emerging focus is to incorporate trees in farm land for climate
change mitigation through carbon sequestration (Harper et al.,
2007; Powell, 2009) or bioenergy production (Bartle and Abadi,
2010; Harper et al., 2010a,b), with this recognised in international

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซึ่งเป็น classed เป็นจุดที่มีความหลากหลายทางชีวภาพสากล (ไมเออส์และ al., 2000),กับพันธุ์ถึง 500 ที่เสี่ยงสูญพันธุ์ (Keighery et al., 2004)เนื่องจากชุมชนโรงงานเดิมที่นำหน้าส่วนใหญ่ถีออสเตรเลียตะวันตกได้ส่วนใหญ่วู้ดแลนด์และอื่น ๆรากลึก perennials รูปแบบการเกษตรแบบยั่งยืนในภูมิภาคนี้มักจะมีรูปแบบของป่าไม้ปฏิบัติ (จอร์จร้อยเอ็ด al., 1999 Smettem และฮาร์เปอร์ 2009) ซึ่งจะมีกำไรมากขึ้นในปริมาณน้ำฝนสูง (> yr−1 700 มม.ปริมาณน้ำฝนรายปี) พื้นที่ที่ใช้รูปแบบของสวนของเยื่อไม้และผลิตไม้ชนิด (al. et ฮาร์เปอร์ 2009a, b) เช่นป่าไม้มีน้อยในพื้นที่ที่มีปริมาณน้ำฝนจาก 300 700 มม. yr−1 และหลากหลายตัวเลือกวนศาสตร์ใหม่จะถูกตรวจสอบรวมถึง agroforestry(ระบบที่รวมป่าไม้เป็นระบบเกษตรที่มีอยู่Zorzetto และ Chudleigh, 1999 Stirzaker และ al., 2002 บาร์เทิล และอบาดี 2010 ฮาร์เปอร์ et al., 2010a, b) ริเริ่ม Agroforestry เป็นมักจะมุ่งที่ประชุมหลายวัตถุประสงค์ เช่นเค็มจำกัดที่เกี่ยวข้องกับที่ดินย่อยสลาย (ฮาร์เปอร์ et al., 2005) และคุณภาพน้ำปฏิเสธ (จัห et al., 2012), เสริมสร้างความยั่งยืนทางการเกษตรและลดความดันในป่าพื้นเมืองสาธารณะ (พาวเวล 2009)ความผิดเกิดขึ้นจะรวบรวมต้นไม้ในฟาร์มที่ดินสภาพอากาศเปลี่ยนลดผ่าน sequestration คาร์บอน (ฮาร์เปอร์ et al.,2007 พาวเวล 2009) หรือการผลิตพลังงานชีวมวล (บาร์เทิลและอบาดี2010 ฮาร์เปอร์ et al., 2010a, b), นี้ยังในประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซึ่งถูกจัดว่าเป็นฮอตสปอตความหลากหลายทางชีวภาพทั่วโลก (ไมเออร์ et al., 2000)
ที่มีถึง 500 ชนิดที่เป็นภัยคุกคามต่อการสูญพันธุ์ (Keighery et al., 2004).
ตั้งแต่ชุมชนโรงงานเดิมที่นำส่วนใหญ่ของ
นาออสเตรเลียตะวันตกส่วนใหญ่เป็นป่า และอื่น ๆ ที่
ไม้ยืนต้นที่หยั่งรากลึกรูปแบบเพื่อการเกษตรที่ยั่งยืนใน
ภูมิภาคนี้มักจะมีรูปแบบของการปฏิบัติที่ป่าไม้บาง (จอร์จ
, et al, 1999;. Smettem และฮาร์เปอร์, 2009) ซึ่งมีผลกำไรมากขึ้น
ในปริมาณน้ำฝนสูง (> 700 มมปีที่ 1 ประจำปี ปริมาณน้ำฝน) พื้นที่ที่
พวกเขาใช้รูปแบบของสวนของเยื่อไม้และไม้การผลิต
สายพันธุ์ (ฮาร์เปอร์ et al., 2009A b) ป่าไม้ดังกล่าวเป็นผลกำไรน้อย
ในพื้นที่ที่มีปริมาณน้ำฝน 300-700 มมปีที่ 1 และช่วงของ
ตัวเลือกป่าไม้ใหม่ที่ถูกตรวจสอบรวมถึงการวนเกษตร
(ระบบที่บูรณาการป่าไม้ในระบบการเกษตรที่มีอยู่
Zorzetto และ Chudleigh 1999;. Stirzaker และคณะ, 2002; บาร์เทิลและ
Abadi 2010;. ฮาร์เปอร์, et al, 2010a, ข) ความคิดริเริ่มในการทำวนเกษตรจะ
มุ่งเป้าไปที่มักจะบรรลุวัตถุประสงค์หลายอย่างเช่นการ จำกัด ระดับความเค็ม
ความเสื่อมโทรมของที่ดินที่เกี่ยวข้อง (ฮาร์เปอร์ et al., 2005) และคุณภาพน้ำ
ลดลง (ทาวน์เซนด์ et al., 2012) การเสริมสร้างความยั่งยืนทางการเกษตร
และลดความกดดันให้กับชนพื้นเมืองป่าสาธารณะ (พาวเวล ., 2009)
การมุ่งเน้นที่เกิดขึ้นใหม่คือการรวมต้นไม้ในไร่ที่ดินสำหรับสภาพภูมิอากาศ
การบรรเทาการเปลี่ยนแปลงผ่านการกักเก็บคาร์บอน (ฮาร์เปอร์, et al.
2007; Powell, 2009) หรือการผลิตพลังงานชีวภาพ (บาร์เทิลและ Abadi,
2010;. ฮาร์เปอร์, et al, 2010a, ข) กับเรื่องนี้ได้รับการยอมรับในระดับนานาชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ซึ่งเป็น classed เป็นฮอตสปอตความหลากหลายทางชีวภาพทั่วโลก ( Myers et al . , 2000 ) ,
ที่มีถึง 500 ชนิดในภาวะใกล้สูญพันธุ์ ( keighery et al . , 2004 ) .
ตั้งแต่ต้นเดิมชุมชนที่นำหน้ามากที่สุดของออสเตรเลียตะวันตกเป็นป่านา

ที่หยั่งรากลึกและไม้ยืนต้น , แบบยั่งยืน การเกษตรในภูมิภาคนี้
มักจะมีรูปแบบบางส่วนของการปฏิบัติ ( จอร์จ
et al . , 1999 ; smettem และ Harper , 2009 ) ซึ่งมีค่ามากกว่า
สูงกว่าปริมาณน้ำฝน ( − 1 ปีปริมาณน้ำฝน 700 มม. ) พื้นที่ที่พวกเขาใช้รูปแบบของ
สวนป่าไม้เยื่อไม้และการผลิต
ชนิด ( ฮาร์เปอร์ et al . , 2009a , B ) เช่นป่าไม้เป็นประโยชน์น้อย
ในพื้นที่ที่มีปริมาณน้ำฝนจาก 300 ถึง 700 มิลลิเมตรต่อปี− 1 และช่วงของตัวเลือกใหม่ที่ถูกตรวจสอบป่าไม้

รวมถึงวนเกษตร( ระบบที่บูรณาการในระบบเกษตรป่าไม้ที่มีอยู่ ;
zorzetto และ chudleigh , 1999 ; stirzaker et al . , 2002 ; บาร์เทิลและ
Abadi , 2010 ; ฮาร์เปอร์ et al . , 2010a , B ) วนเกษตรริเริ่ม
มักจะมุ่งวัตถุประสงค์การประชุมหลาย เช่นการ จำกัด ความเค็ม
เกี่ยวข้องกับความเสื่อมโทรมของที่ดิน ( ฮาร์เปอร์ et al . , 2005 ) และความเสื่อมคุณภาพ
น้ำ ( ทาวน์เซนด์ et al . , 2012 )เสริมสร้างความยั่งยืนทางการเกษตรและลดความดันบน
ป่าพื้นเมืองสาธารณะ ( Powell , 2009 ) .
การโฟกัสใหม่จะรวมต้นไม้ในฟาร์ม เพื่อลดการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ
ผ่านการกักเก็บคาร์บอน ( ฮาร์เปอร์ et al . ,
2007 ; Powell , 2009 ) หรือการผลิตพลังงาน ( บาร์เทิล และคลิป
2010 ; ฮาร์เปอร์ , et al . 2010a , B ) , กับ , นานาชาติ