What, then, can we learn from liter

What, then, can we learn from literature?
Let us now go back to the question we asked earlier (What can we learn from literature?)
and attempt an answer based on our definition. First of all, because literature is concrete and
appeals to our senses, literature can help wake up our senses. It can help us to really look at and
see the things around us. It can help us to really listen and hear, smell, taste and touch. In
Robert Frost’s, "Stopping by Woods on a Snowy Evening," the poet takes a few moments to
appreciate the quiet beauty of a wooded field slowly filling with snow. My wife once mentioned
to a friend as they sat outdoors that the clouds were particularly beautiful that day. Her friend
looked up and said, "Just clouds"--her senses were sleeping. My wife's family, as she grew up,
would often take a few minutes during a rainstorm to simply sit and listen to the sound of the
falling rain. Literature can encourage us in the midst of our frantic twentieth century lives to
slow down. It can teach us to savor our experience, to take in, reflect on and appreciate the
beauty around us. God has given us both our senses and a beautiful world full of “all things
richly to enjoy.” Christ said He came that we might have life, and have it to the full.
Has literature woken up your senses? Surely this honors God and has great value!
Since literature appeals to our feelings as well as our senses, it can enrich our emotional
life. Lyric poetry in particular celebrates such great lyric subjects as love and friendship. The
emotional high points in our lives are thus captured and explored. But also our feelings at low
points such as separation and death can find relief through expression in literature. The Psalms,
the Song of Solomon, Lamentations and the book of Job are all excellent examples of this. My
former classmate and long-time professor of Old Testament, Tremper Longman, has co-authored

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อะไร แล้ว เราเรียนรู้จากวรรณกรรมหรือไม่ เราตอนนี้กลับไปคำถามที่เราถามไว้ก่อนหน้านี้ (ที่เราเรียนรู้จากวรรณกรรม)และพยายามตามคำจำกัดความของคำตอบ แรกของทั้งหมด เนื่องจากวรรณคดีเป็นคอนกรีต และอุทธรณ์การประสาท วรรณคดีจะช่วยปลุกความรู้สึกของเราได้ ช่วยเราดูจริง ๆ และดูสิ่งรอบตัวเรา มันสามารถช่วยเราจริง ๆ ฟังได้ยินเสียง กลิ่น รส และสัมผัส ในโรเบิร์ต Frost ของ "หยุดตามป่าบนที่หิมะตกเย็น กวีจะสนิทกับชื่นชมความสวยงามเงียบสงบของเขต wooded บรรจุช้ากับหิมะ เมื่อกล่าวถึงภรรยาเพื่อน พวกเขานั่งกลางแจ้งที่ เมฆได้สวยงามโดยเฉพาะอย่างยิ่งวันที่ เพื่อนของเธอการค้นหา และกล่าวว่า "เพียงเมฆ" - ความรู้สึกของเธอนอน ครอบครัวของภรรยา ขณะที่เธอเติบโตขึ้นมักจะใช้เวลากี่นาทีในระหว่าง rainstorm การนั่ง และฟังเสียงฝน ประกอบการสามารถสนับสนุนเราในท่ามกลางชีวิตของเราคลั่งศตวรรษที่ยี่สิบเพื่อช้าหน่อย สามารถสอนเราลิ้มรสประสบการณ์เรา ใน ไตร่ตรอง และชื่นชมในความสวยงามรอบตัวเรา พระเจ้าได้ให้เราความรู้สึกของเราและโลกสวยงามเต็มไปด้วย "ทุกสิ่งมั่งคั่งไปด้วย" พระเยซูกล่าวว่า เขามาว่าเราอาจมีชีวิต และทำให้เต็มที่ วรรณคดีมีตื่นค่าความรู้สึกของคุณ แน่นอนนี้รางวัลพระเจ้า และมีค่ามาก ตั้งแต่วรรณคดีที่ดึงดูดความรู้สึกของเราเป็นความรู้สึกของเรา มันสามารถเพิ่มอารมณ์ของเราชีวิต เพลงบทกวีโดยเฉพาะฉลองเช่นเรื่องเพลงดีเป็นความรักและมิตรภาพ ที่อารมณ์จุดสูงในชีวิตของเราจึงจับ และอุดม แต่ยังความรู้สึกของเราที่ต่ำจุดแยกและตายสามารถหาบรรเทาผ่านนิพจน์ในวรรณคดี สดุดีเพลงซาโลมอน Lamentations และสมุดงานเป็นอย่างดีทั้งนี้ ของฉันเหล่าอดีตและศาสตราจารย์นานของพันธสัญญาเดิม Tremper Longman ได้ร่วมเขียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อะไร แล้ว เราสามารถเรียนรู้จากวรรณคดี
เราตอนนี้กลับไปที่คำถามที่เราถามก่อนหน้านี้ ( อะไรที่เราสามารถเรียนรู้ได้จากวรรณกรรม ? )
และพยายามตอบตามคำนิยามของเรา ครั้งแรกของทั้งหมด เพราะเป็นรูปธรรมและวรรณกรรม
ดึงดูดความรู้สึกของเราวรรณกรรมสามารถช่วยปลุกประสาทสัมผัสของเรา มันสามารถช่วยให้เราเพื่อดูและ
เห็นสิ่งต่างๆรอบตัวเรา มันช่วยเราได้จริง ๆ ฟัง และฟังกลิ่น รส และสัมผัส ใน
โรเบิร์ตฟรอสต์ " หยุดโดยวูดส์ในตอนเย็นหิมะ " กวีใช้เวลาสักครู่

ชื่นชมความงามของทุ่งป่าช้าที่เงียบสงบเต็มไปด้วยหิมะ ภรรยาของฉันเมื่อกล่าวถึง
ให้เพื่อนตามที่พวกเขานั่งกลางแจ้งที่สวยงามเมฆโดยเฉพาะวันนั้น เพื่อนของเธอ
มองขึ้นและกล่าวว่า " เมฆ " -- ความรู้สึกของเธอกำลังหลับ ครอบครัวของภรรยาของฉันเมื่อเธอโตขึ้น
มักจะใช้เวลาไม่กี่นาทีในช่วงพายุฝนที่จะเพียงแค่นั่งและฟังเสียงของ
สายฝน วรรณคดีสามารถกระตุ้นให้เราในท่ามกลางของศตวรรษที่ยี่สิบของเราปั่นป่วนชีวิต

ใจเย็นๆ มันสามารถสอนให้เราลิ้มรสประสบการณ์ของเรา ที่จะใช้ใน , สะท้อนและชื่นชม
ความงามรอบตัวเรา พระเจ้าได้มอบความรู้สึกทั้งของเราและโลกที่สวยงามเต็มรูปแบบของ " สิ่งที่
อย่างเพลิดเพลิน " พระเยซูกล่าวว่า เขามาว่าเราอาจจะมีชีวิตและมีให้เต็ม
มีวรรณกรรมตื่นความรู้สึกของคุณ ? แน่นอนนี้ให้เกียรติพระเจ้า และมีค่ามาก
ตั้งแต่ศาลอุทธรณ์วรรณกรรมกับความรู้สึกของเรา ตลอดจนความรู้สึกของเรามันสามารถเพิ่มชีวิตอารมณ์
ของเรา เนื้อเพลงบทกวีโดยเฉพาะฉลองคนเนื้อเพลงที่ดีเช่นความรักและมิตรภาพ
อารมณ์ที่จุดสูงในชีวิตของเราจึงจับและสำรวจ แต่ความรู้สึกที่จุดต่ำ
เช่นความตายและการพลัดพรากสามารถพบบรรเทาผ่านการแสดงออกในวรรณคดี สดุดี
, เพลงของโซโลมอน ความโศกเศร้า และสมุดงานตัวอย่างที่ยอดเยี่ยมทั้งหมดนี้ ของฉัน
อดีตเพื่อนร่วมห้องและศาสตราจารย์เป็นเวลานานของพันธสัญญาเดิม เทรมเปอร์ , Longman , ได้ร่วมประพันธ์