Problem In the 1970s, Thailand was

Problem In the 1970s, Thailand was a low-income country with poor health indicators and low health service coverage. The local health infrastructure was especially weak. Approach In the 1980s, measures were initiated to reduce geographical barriers to health service access, improve the health infrastructure at the district level, make essential medicines more widely available and develop a competent, committed health workforce willing to service rural areas. To ensure service accessibility, financial risk protection schemes were expanded. Local setting In Thailand, district hospitals were practically non-existent in the 1960s. Expansion of primary health care (PHC), especially in poor rural areas, was considered essential for attaining universal health coverage (UHC). Nationwide reforms led to important changes in a few decades. Relevant changes Over the past 30 years, the availability and distribution of health workers, as well as their skills and competencies, have greatly improved, along with national health indicators. Between 1980 and 2000 coverage with maternal and child health services increased substantially. By 2002, Thailand had attained UHC. Overall health system development, particularly an expanded health workforce, resulted in a functioning PHC system. Lessons learnt A competent, committed health workforce helped strengthen the PHC system at the district level. Keeping the policy focus on the development of human resources for health (HRH) for an extended period was essential, together with a holistic approach to the development of HRH, characterized by the integration of different kinds of HRH interventions and the linking of these interventions with broader efforts to strengthen other health system domains.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัญหาในปี 1970 ประเทศไทยเป็นประเทศที่มีรายได้ต่ำ มีตัวชี้วัดสุขภาพที่ดีและครอบคลุมบริการสุขภาพต่ำ โครงสร้างพื้นฐานสุขภาพท้องถิ่นอ่อนแอโดยเฉพาะอย่างยิ่งได้ ในปี 1980 มาตรการขึ้นเพื่อลดอุปสรรคทางภูมิศาสตร์ในการเข้าถึงบริการสุขภาพ ปรับปรุงโครงสร้างพื้นฐานสุขภาพระดับอำเภอ การทำให้ยาจำเป็นใช้กันอย่างแพร่หลาย และพัฒนาแรงงานมีอำนาจ รับประกันสุขภาพยินดีบริการพื้นที่ชนบท เพื่อให้การเข้าถึงบริการ แผนงานการป้องกันความเสี่ยงทางการเงินถูกขยาย ท้องถิ่นตั้งในประเทศไทย โรงพยาบาลอำเภอได้จริงไม่มีอยู่ในปี 1960 การขยายตัวของการดูแลสุขภาพ (PHC), โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ชนบทยากจน เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการบรรลุความสากล (UHC) ปฏิรูปทั่วประเทศนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงสำคัญในไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา การเปลี่ยนแปลงที่เกี่ยวข้องผ่านมา 30 ปี ความพร้อมใช้งาน และการกระจายของแรงงานสุขภาพ เป็นทักษะ และความ สามารถ มีมากขึ้น พร้อมทั้งตัวชี้วัดสุขภาพแห่งชาติ ระหว่าง 1980 และ 2000 ครอบคลุมกับมารดา และเด็กบริการสุขภาพเพิ่มมากขึ้น โดย 2002 ไทยได้บรรลุ UHC โดยรวม การพัฒนาระบบสุขภาพ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการขยายสุขภาพแรงงาน ผลในระบบ PHC ทำงาน เรียนได้เรียนรู้อำนาจ แรงงานรับประกันสุขภาพช่วยเสริมสร้างระบบ PHC ในระดับอำเภอ การรักษามุ่งเน้นนโยบายการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เพื่อสุขภาพ (สมเด็จ) สำหรับขยายระยะเวลาเป็นสิ่งสำคัญ ร่วมกับวิธีการแบบองค์รวมเพื่อการพัฒนาของพระบาทสมเด็จพระ ลักษณะรวมประเภทต่าง ๆ การแทรกแซงของพระและการเชื่อมโยงเหล่านี้แทรกแซงกับกว้างพยายามเสริมสร้างโดเมนระบบสุขภาพอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัญหาที่เกิดขึ้นในปี 1970 ที่ประเทศไทยเป็นประเทศที่มีรายได้ต่ำกับตัวชี้วัดสุขภาพไม่ดีและความคุ้มครองให้บริการด้านสุขภาพในระดับต่ำ โครงสร้างพื้นฐานสุขภาพในท้องถิ่นอ่อนแอโดยเฉพาะอย่างยิ่ง วิธีการในช่วงปี 1980 มาตรการริเริ่มเพื่อลดอุปสรรคทางภูมิศาสตร์ในการเข้าถึงบริการด้านสุขภาพในการปรับปรุงโครงสร้างพื้นฐานด้านสุขภาพในระดับอำเภอให้ยาที่จำเป็นอื่น ๆ สามารถใช้ได้อย่างกว้างขวางและพัฒนาความสามารถกำลังคนด้านสุขภาพความมุ่งมั่นตั้งใจที่จะให้บริการพื้นที่ชนบท เพื่อให้แน่ใจว่าการเข้าถึงบริการความเสี่ยงทางการเงินรูปแบบการป้องกันกำลังขยาย การตั้งค่าในประเทศไทย, โรงพยาบาลอำเภอเป็นจริงไม่ได้มีอยู่ในปี 1960 การขยายตัวของการดูแลสุขภาพระดับปฐมภูมิ (PHC) โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ชนบทที่ยากจนได้รับการพิจารณาความจำเป็นสำหรับการบรรลุหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้า (UHC) การปฏิรูปทั่วประเทศนำไปสู่​​การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา เปลี่ยนแปลงที่เกี่ยวข้องที่ผ่านมา 30 ปีความพร้อมและการกระจายตัวของคนทำงานด้านสุขภาพเช่นเดียวกับทักษะของพวกเขาและความสามารถได้ดีขึ้นอย่างมากพร้อมกับตัวชี้วัดสุขภาพแห่งชาติ ระหว่างปี 1980 และ 2000 ความคุ้มครองกับการบริการสุขภาพของมารดาและเด็กเพิ่มขึ้นอย่างมาก 2002 โดยประเทศไทยได้บรรลุ UHC การพัฒนาระบบสุขภาพโดยรวมโดยเฉพาะอย่างยิ่งแรงงานสุขภาพการขยายตัวส่งผลให้การทำงานของระบบ PHC บทเรียนที่ได้รับอำนาจมุ่งมั่นที่กำลังคนด้านสุขภาพช่วยเสริมสร้างระบบ PHC ในระดับอำเภอ มุ่งเน้นการรักษานโยบายในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เพื่อสุขภาพ (สมเด็จ) เป็นระยะเวลานานมีความสำคัญด้วยกันด้วยวิธีการแบบองค์รวมเพื่อการพัฒนาของสมเด็จโดดเด่นด้วยการรวมกลุ่มของชนิดที่แตกต่างกันของการแทรกแซงสมเด็จและการเชื่อมโยงของการแทรกแซงเหล่านี้ด้วย ความพยายามที่กว้างขึ้นเพื่อเสริมสร้างโดเมนระบบสุขภาพอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัญหาในทศวรรษ ประเทศไทยเป็นประเทศที่มีรายได้ต่ำกับตัวชี้วัดสุขภาพไม่ดี และครอบคลุมบริการสุขภาพต่ำ ระบบสุขภาพท้องถิ่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่อ่อนแอ วิธีการในช่วงปี 1980 เริ่มมีมาตรการเพื่อลดอุปสรรคทางภูมิศาสตร์เพื่อการเข้าถึงบริการสุขภาพ การปรับปรุงโครงสร้างพื้นฐานด้านสุขภาพในระดับตำบล ให้ยาหอย่างกว้างขวางมากขึ้น และพัฒนาความสามารถ มุ่งมั่นสุขภาพพนักงานเต็มใจบริการชนบท เพื่อให้แน่ใจว่า การเข้าถึงบริการรูปแบบการป้องกันความเสี่ยงทางการเงินมีการขยายตัว การตั้งค่าท้องถิ่นในประเทศไทย โรงพยาบาลอำเภอ เกือบจะไม่มีอยู่ในทศวรรษที่ 1960 . การขยายการดูแลสุขภาพเบื้องต้น ( ร ) โดยเฉพาะในเขตชนบทยากจน ถือว่าเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการประกันสุขภาพถ้วนหน้า ( uhc ) การปฏิรูปประเทศไปสู่การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในไม่กี่ทศวรรษ การเปลี่ยนแปลงที่เกี่ยวข้องกว่า 30 ปีที่ผ่านมา ความพร้อมและการกระจายของเจ้าหน้าที่สาธารณสุข รวมทั้งทักษะและความสามารถของพวกเขา มีการปรับปรุงอย่างมาก พร้อมกับสุขภาพแห่งชาติ ตัวชี้วัด ระหว่างปี 1980 และ 2000 ครอบคลุมกับแม่และเด็ก บริการสุขภาพที่เพิ่มขึ้นอย่างมาก โดยในปี 2545 ไทยได้บรรลุ uhc . การพัฒนาระบบสุขภาพโดยรวม โดยเฉพาะการขยายสุขภาพบุคลากร มีผลในการทำงานรระบบ บทเรียนที่เรียนรู้ความสามารถ มุ่งมั่นสุขภาพแรงงานช่วยเสริมสร้างระบบปฏิบัติงานสาธารณสุขมูลฐานในระดับอำเภอ การรักษามุ่งเน้นนโยบายในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เพื่อสุขภาพ ( ๔ ) ให้ขยายระยะเวลาเป็นสำคัญ ร่วมกับวิธีการแบบองค์รวมเพื่อการพัฒนาเด็ก , ลักษณะโดยรวมของชนิดที่แตกต่างกันของโครงการแทรกแซงและการเชื่อมโยงของการแทรกแซงเหล่านี้กับความพยายามที่กว้างขึ้นเพื่อเสริมสร้างระบบข้อมูลสุขภาพอื่น ๆ