Adding together the depth of the do

Adding together the depth of the downturn and time until recovery, Ms Reinhart and Mr Rogoff calculate a “severity index”. Across the 100 cases the average decline in output per person from the pre-crisis level is 11.3% and recovery takes an average of 8.4 years, resulting in a severity score of 19.7 (see chart). America’s Depression of the 1930s had a severity score of 38.6—the 13th-worst of the 100 in the sample. Crisis gold goes to Chile in 1926 with a score of 62.6, silver to Spain in 1931 with 60.6 and bronze to Peru in 1983 with 57. As for Greece, if one assumes, somewhat optimistically, that 2013 marked the absolute bottom for real output per person and that output will recover to the pre-crisis level by 2019, then its severity score will come in at 36.

In Europe the recent crises in Ireland, Italy, Iceland and Ukraine were also among the 35 worst, and could become even more egregious if output takes longer than expected to return to the pre-crisis level. Europe’s double-dip downturn, in which close to half of its economies fell back into contraction before recovering fully, did not help.

America’s crisis was mild by comparison. With a drop in output of 4.8% and a time of six years to recovery, its severity score is 10.8. Together with Germany, it is the only country that in the Reinhart-Rogoff sense has officially recovered. Still, America experienced easily its worst downturn since the second world war.

Ms Reinhart and Mr Rogoff argue that, in overall severity, the rich world’s recent round of crises more closely resembles the economic downturns of the 19th and early 20th centuries. For that reason, they say, governments should consider taking a more eclectic range of economic measures than have been the norm over the past generation or two. The policies put in place so far, such as budgetary austerity, are little match for the size of the problem, they argue, and may make things worse.

Instead, governments should take stronger action, much as rich economies did in past crises up to and including the immediate aftermath of the second world war and as, more recently, developing countries have done. Ms Reinhart and Mr Rogoff suggest debt write-downs and “financial repression”, meaning the use of a combination of moderate inflation and constraints on the flow of capital to reduce debt burdens.

The Great U-turn
The Harvard professors were not the only economists who argued in Philadelphia that desperate times may call for desperate measures. Olivier Blanchard, chief economist at the International Monetary Fund, among others, mooted inflation as a means to provide monetary stimulus when interest rates are stuck near zero. Hans-Werner Sinn of the University of Munich reckoned that since Germans will not consent to the use of higher inflation to ease European rebalancing, several euro-area economies need to leave the single currency, at least temporarily. And Larry Summers of Harvard University acknowledged that higher inflation might propel the American economy out of “secular stagnation”, but suggested that an ambitious five-year programme of public investment would be better.

In short, a huge U-turn was in evidence amid the snow of Philadelphia. Before the crisis the talk among macroeconomists was all about the Great Moderation and the primacy of keeping inflation low. Now it is all about the Great Recession—and the possibility that a bit more inflation might just help.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเพิ่มความลึกร่วมกันของการชะลอตัวและเวลาจนกว่าการกู้คืน reinhart ms และนาย Rogoff คำนวณ "ดัชนีความรุนแรง" ใน 100 รายลดลงเฉลี่ยในการส่งออกต่อคนจากระดับก่อนวิกฤตเป็น 11.3% และการกู้คืนใช้เวลาโดยเฉลี่ย 8.4 ปีที่มีผลในคะแนนความรุนแรงของ 19.7 (ดูกราฟ) ภาวะซึมเศร้าอเมริกาของปี 1930 มีคะแนนความรุนแรงของ 386-13 ที่เลวร้ายที่สุดใน 100 ในตัวอย่าง วิกฤติทองไปชิลีในปี 1926 ด้วยคะแนน 62.6 เงินไปสเปนในปี 1931 ที่มี 60.6 และทองแดงที่เปรูในปี 1983 57 เช่นเดียวกับกรีซหากถือว่าค่อนข้างมองโลกในแง่ที่ 2013 ทำเครื่องหมายด้านล่างที่แน่นอนสำหรับการส่งออกที่แท้จริงต่อคนและการส่งออกที่จะกู้คืนในระดับก่อนวิกฤตโดย 2019 แล้วคะแนนความรุนแรงจะมาในที่ 36.

ในยุโรปวิกฤตล่าสุดในไอร์แลนด์อิตาลี, ไอซ์แลนด์และยูเครนก็ยังอยู่ในหมู่ที่เลวร้ายที่สุดที่ 35 และอาจกลายเป็นมหันต์มากขึ้นถ้าส่งออกจะใช้เวลานานกว่าที่คาดว่าจะกลับไปที่ระดับก่อนวิกฤต ยุโรปที่ชะลอตัวของคู่จุ่มซึ่งใกล้เคียงกับครึ่งหนึ่งของเศรษฐกิจที่ลดลงกลับเข้ามาในการหดตัวก่อนที่จะฟื้นตัวอย่างเต็มที่ไม่ได้ช่วย.

วิกฤตอเมริกาเป็นรุนแรงโดยเปรียบเทียบกับการลดลงของการส่งออกของ 4.8% และเวลาหกปีในการกู้คืนคะแนนความรุนแรงของมัน 10.8 ร่วมกับเยอรมนีเป็นประเทศเดียวที่อยู่ในความรู้สึก reinhart-Rogoff กู้คืนมาได้อย่างเป็นทางการ ยังคงอเมริกามีประสบการณ์ที่เลวร้ายที่สุดได้อย่างง่ายดายภาวะตกต่ำที่สุดนับตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่สอง.

มิลลิ Reinhart และ mr Rogoff ยืนยันว่าในความรุนแรงโดยรวมรอบที่ผ่านมาของโลกที่อุดมไปด้วยของวิกฤตมากขึ้นอย่างใกล้ชิดคล้ายกับเศรษฐกิจตกต่ำของ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 สำหรับเหตุผลที่พวกเขากล่าวว่ารัฐบาลควรพิจารณาการผสมผสานมากขึ้นช่วงของมาตรการทางเศรษฐกิจกว่าได้รับบรรทัดฐานกว่ารุ่นที่ผ่านมาหรือสอง นโยบายการวางในสถานที่เพื่อให้ห่างไกลเช่นความเข้มงวดงบประมาณตรงเล็กน้อยสำหรับขนาดของปัญหาพวกเขาโต้เถียงและอาจทำให้สิ่งเลว.

แทนรัฐบาลควรดำเนินการมากขึ้นเศรษฐกิจมากอุดมไปด้วยเช่นเดียวกับในวิกฤตที่ผ่านมาและรวมถึงการทันทีหลังสงครามโลกครั้งที่สองและเป็นมากขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ประเทศที่กำลังพัฒนาได้ทำ มิลลิวินาทีและ Reinhart Rogoff mr แนะนำหนี้เขียนดาวน์และ "การปราบปรามทางการเงิน"หมายถึงการใช้การรวมกันของอัตราเงินเฟ้อในระดับปานกลางและข้อ จำกัด ในการไหลของเงินทุนเพื่อลดภาระหนี้.

u ที่ดีหัน
อาจารย์ฮาร์วาร์ไม่ได้เป็นนักเศรษฐศาสตร์เพียงคนเดียวที่เป็นที่ถกเถียงกันในฟิลาเดลที่หมดหวังครั้งอาจเรียกมาตรการหมดหวัง โอลิเวียบลอนชาร์หัวหน้านักเศรษฐศาสตร์ที่กองทุนการเงินระหว่างประเทศในหมู่คนอื่น ๆmooted อัตราเงินเฟ้อเป็นวิธีการที่จะให้การกระตุ้นทางการเงินเมื่ออัตราดอกเบี้ยจะติดอยู่ใกล้ศูนย์ hans-เวอร์เนอร์ Sinn ของมหาวิทยาลัยมิวนิคคาดคิดว่าตั้งแต่เยอรมันจะไม่ยินยอมให้มีการใช้ประโยชน์จากอัตราเงินเฟ้อที่สูงขึ้นเพื่อความสะดวกในการปรับสมดุลในยุโรปหลายประเทศยูโรพื้นที่ต้องออกจากสกุลเงินเดียวอย่างน้อยก็ชั่วคราวและฤดูร้อนของฮาร์วาร์ larry มหาวิทยาลัยได้รับการยอมรับว่าอัตราเงินเฟ้อที่สูงขึ้นอาจจะขับเคลื่อนเศรษฐกิจอเมริกันออกจาก "ความเมื่อยล้าทางโลก" แต่ชี้ให้เห็นว่าโปรแกรมห้าปีที่ท้าทายความสามารถของการลงทุนภาครัฐจะดีกว่า.

ในระยะสั้นมากกลับรถใน หลักฐานท่ามกลางหิมะของฟิลาเดลก่อนที่จะเกิดวิกฤติการพูดคุยในหมู่ macroeconomists คือทั้งหมดที่เกี่ยวกับการดูแลที่ดีและความเป็นอันดับหนึ่งของการรักษาอัตราเงินเฟ้อต่ำ ตอนนี้มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับภาวะถดถอยที่ดีและความเป็นไปได้ว่าอัตราเงินเฟ้อมากขึ้นอีกนิดก็จะช่วยให้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพิ่มกันความลึกของการชะลอตัวและเวลาจนกว่าจะกู้คืน Ms Reinhart และนาย Rogoff คำนวณ "รุนแรงดัชนี" ในกรณี 100 ลดลงเฉลี่ยในแต่ละบุคคลจากระดับก่อนวิกฤตเป็น 11.3% และกู้คืนใช้เวลาเฉลี่ย 8.4 ปี ผลคะแนนความรุนแรงของ 19.7 (ดูแผนภูมิ) เหยียบของอเมริกาช่วงทศวรรษ 1930 ได้ 38 คะแนนความรุนแรง6 – 13 ร้าย 100 จากตัวอย่าง วิกฤตทองไปสู่ชิลีใน 1926 มีคะแนน 62.6 เงินกับสเปนในปี 1931 กับ 60.6 และทองแดงไปเปรูในปี 1983 กับ 57 สำหรับกรีซ ถ้าหนึ่งสันนิษฐาน ค่อนข้างลงในแง่ดี ว่า 2013 เครื่องก้นตัวจริงผลต่อบุคคล และผลผลิตที่จะกู้คืนระดับก่อนวิกฤต โดย 2019 แล้วคะแนนความรุนแรงของมันจะมาที่ 36.

ในยุโรป วิกฤตล่าสุดในไอร์แลนด์ อิตาลี ประเทศไอซ์แลนด์ และประเทศยูเครนยังได้ระหว่าง 35 ที่เลวร้ายที่สุด และอาจกลายเป็น egregious ยิ่งถ้าผลผลิตใช้เวลานานกว่าที่คาดว่าจะกลับสู่ระดับก่อนเกิดวิกฤต ชะลอของยุโรปคู่ชุบตัว ซึ่งใกล้กับครึ่งหนึ่งของมันลดลงมือเศรษฐกิจกลับเข้าหดตัวก่อนกู้เต็ม ไม่ไม่ช่วย

ของอเมริกาวิกฤติอ่อนโดยการเปรียบเทียบ มีวางในผล 4.8% และเป็นเวลาหกปีการกู้คืน คะแนนของความรุนแรงเป็น 10.8 ร่วมกับเยอรมนี เป็นประเทศเดียวที่ในแง่ Reinhart Rogoff ได้กู้อย่างเป็นทาง ยัง อเมริกามีได้ชะลอตัวเลวร้ายที่สุดตั้งแต่ war. โลกที่สอง

Ms Reinhart และนาย Rogoff โต้เถียงที่ ในความรุนแรงโดยรวม รอบล่าสุดของโลกเต็มไปด้วยวิกฤตเพิ่มมากขึ้นอย่างใกล้ชิดมีลักษณะเอกชนเศรษฐกิจในศตวรรษที่ 20 ศตวรรษที่ 19 และต้น เหตุผล ว่า รัฐบาลควรพิจารณาเพิ่มเติม eclectic ช่วงมาตรการเศรษฐกิจกว่าได้เร็วกว่ารุ่นที่ผ่านมาหรือสอง นโยบายที่วางในสถานที่ห่างไกล เช่นเข้มงวดงบประมาณ จะน้อยตรงกับขนาดของปัญหา พวกเขาโต้แย้ง และอาจทำให้สิ่งที่เลวร้ายยิ่งขึ้น

แทน รัฐบาลควรดำเนินแข็งแกร่ง มากเป็นประเทศร่ำรวยได้ในวิกฤตมาถึง และรวมถึงทันทีผลพวง ของสงครามโลกครั้งสอง และ เป็น เพิ่มเติม ล่าสุด ประเทศกำลังพัฒนาได้ทำการ Ms Reinhart และนาย Rogoff แนะนำลดหนี้และการ "ปราบปรามการเงิน" หมายถึง การใช้เงินเฟ้อปานกลางและข้อจำกัดของการไหลของเงินทุนเพื่อลดภาระหนี้

U เปิดมหาราช
ฮาร์วาร์ดอาจารย์ไม่นักเศรษฐศาสตร์เพียงคนโต้เถียงในฟิลาเดลเฟียว่า ครั้งอาจโทรหามาตรการหมดหวัง โอลิเวีย Blanchard หัวหน้านักเศรษฐศาสตร์ที่กองระหว่างประเทศเงินทุน หมู่คนอื่น ๆ เงินเฟ้อที่ mooted เพื่อให้กระตุ้นเศรษฐกิจเงินตราเมื่ออัตราดอกเบี้ยที่ติดใกล้ศูนย์ ดูเพิ่มเติมฮันส์ Werner ของมหาวิทยาลัยมิวนิ reckoned ว่า เนื่องจากชาวเยอรมันจะไม่ยินยอมให้ใช้อัตราเงินเฟ้อที่สูงขึ้นเพื่อความสะดวกปรับสมดุลยุโรป ยูโรตั้งหลายประเทศต้องทิ้งสกุลเงินเดียว น้อยชั่วคราว และ Larry ช่วงฤดูร้อนของมหาวิทยาลัยรับทราบว่า อัตราเงินเฟ้อสูงอาจขับเคลื่อนเศรษฐกิจอเมริกันจาก "ทางโลกซบ" แต่แนะนำว่า หลักสูตรห้าปีการทะเยอทะยานของการลงทุนสาธารณะจะดีกว่ากัน

ในระยะสั้น กลับรถขนาดใหญ่ถูกประจักษ์ท่ามกลางหิมะของฟิลาเดลเฟีย ก่อนวิกฤตการ พูดคุยระหว่าง macroeconomists ที่เกี่ยวกับดูแลดีและ primacy ของรักษาอัตราเงินเฟ้อต่ำ ตอนนี้ก็คือการถดถอยมาก — และความเป็นไปได้ที่อัตราเงินเฟ้อเล็กน้อยอาจช่วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเพิ่มด้วยกันความลึกของเวลาและ ภาวะ เศรษฐกิจจนกว่าการกู้คืน MS reinhart และนาย rogoff คำนวณ"ดัชนีความรุนแรง" ข้ามผ่าน 100 กรณีที่ลดลงโดยเฉลี่ยในเอาต์พุตต่อบุคคลจากระดับก่อนที่จะเกิดวิกฤติเศรษฐกิจที่มี 11.3% และการกู้คืนจะใช้เวลาเฉลี่ย 8.4 ปีส่งผลให้คะแนนความรุนแรงของ 19.7 (ดูที่ตาราง) พายุดีเปรสชันของอเมริกา 1930 s มีคะแนนความรุนแรงของ 386 - 13 th - เลวร้ายที่สุดของ 100 ที่ในตัวอย่างนี้. สีทองเกิดวิกฤตไปยังประเทศชิลีในปี 1926 พร้อมด้วยคะแนน 62.6 สีเงินของสเปนใน 1931 พร้อมด้วย 60.6 และสีบรอนซ์ในเปรูในปี 1983 พร้อมด้วย 57 ในส่วนของกรีซหากจะค่อนข้างจะเป็นอยู่ในขณะนี้ว่าปี 2013 มีเครื่องหมายด้านล่างอย่างแท้จริงสำหรับเอาต์พุตแบบเรียลไทม์ต่อคนและที่เอาต์พุตจะกู้คืนในระดับก่อนที่จะเกิดวิกฤติเศรษฐกิจโดย .2019 แล้วคะแนนความรุนแรงที่จะมาอยู่ในที่ 36 .

ในยุโรปวิกฤตการณ์ในช่วงที่ผ่านมา,ไอร์แลนด์,อิตาลี,ไอซ์แลนด์ยูเครนและนอกจากนั้นยังเป็นที่เลวร้ายที่สุดในหมู่ 35 และจะกลายเป็นได้มากยิ่งขึ้น(โง่)อย่างมหันต์หากเอาต์พุตจะใช้เวลานานกว่าที่คาดไว้ในการกลับไปยังระดับก่อนที่จะเกิดวิกฤติเศรษฐกิจได้ ขาลงแบบเตียงนอนเดี่ยวขนาดใหญ่หนึ่งเตียง - แช่ตัวของยุโรปในซึ่งอยู่ใกล้กับช่วงครึ่งของเศรษฐกิจลงกลับเข้าไปในการหดตัวก่อนการกู้คืนที่ครบครันไม่ได้ช่วยให้.

วิกฤตของประเทศอเมริกามีไม่มากโดยการเปรียบเทียบพร้อมด้วยบริการส่งที่อยู่ในเอาต์พุตของ 4.8% และช่วงเวลาที่หกปีเพื่อการกู้คืนคะแนนความรุนแรงเป็น 10.8 พร้อมด้วยเยอรมนีเป็นประเทศเดียวที่มีอยู่ในความรู้สึก reinhart-rogoff ได้ฟื้นตัวอย่างเป็นทางการแล้ว อเมริกายังมีประสบการณ์ได้อย่างง่ายดาย ภาวะ เศรษฐกิจตกต่ำครั้งเลวร้ายที่สุดตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่สอง.

MS reinhart และนาย rogoff ให้เหตุผลว่าในระดับความรุนแรงโดยรวมเมื่อไม่นานมานี้โดยรอบของเศรษฐีโลกของวิกฤตได้อย่างใกล้ชิดทางเศรษฐกิจที่ชวนให้ระลึกถึง downturns ในช่วงศตวรรษที่ 19 และช่วงต้นที่ 20 สำหรับเหตุผลที่พวกเขาบอกว่ารัฐบาลจะพิจารณาการนำความหลากหลายมากขึ้นซึ่งคัดสรรอย่างดีที่สุดของมาตรการทางเศรษฐกิจมากกว่ามีการสร้างบรรทัดฐานที่ผ่านมารุ่นใหม่หรือสองตัว นโยบายที่วางไว้ในที่ที่ทำให้ไกลเช่นวางงบประมาณจะตรงกับขนาดเล็กสำหรับขนาดของปัญหาพวกเขาให้เหตุผลและอาจทำให้สิ่งต่างๆที่แย่ไปกว่านั้น.

แทนรัฐบาลควรดำเนินการขึ้นมากและประเทศที่ร่ำรวยก็ในวิกฤตทุกครั้งที่ผ่านมาได้ไปและรวมถึงส่งผลโดยตรงของสงครามโลกครั้งที่สองและเป็นประเทศที่กำลังพัฒนามากขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ได้ มิลลิวินาที reinhart และนาย rogoff ขอแนะนำให้ตัดหนี้สูญ - downs )และ"การปราบปรามการเงิน"ซึ่งหมายถึงการใช้งานของการผสมผสานของเงื่อนไขและอัตราเงินเฟ้อพื้นฐานระดับปานกลางในการไหลของเงินทุนในการลด ภาระ หนี้.

ที่ดีเยี่ยม u - เปิดที่
Harvard ที่อาจารย์ผู้สอนไม่ได้นักเศรษฐศาสตร์เท่านั้นที่ให้เหตุผลใน Philadelphia ว่าเวลาเข้าตาจนอาจโทรติดต่อสำหรับมาตรการสิ้นหวัง olivier และ Blanchard Street หัวหน้านักเศรษฐศาสตร์ที่กองทุนการเงินระหว่างประเทศที่อยู่ท่ามกลางผู้อื่นmooted อัตราเงินเฟ้อพื้นฐานเป็นวิธีการที่จะให้นโยบายกระตุ้นเศรษฐกิจการเงินเมื่ออัตราดอกเบี้ยติดอยู่ใกล้กับศูนย์ hans-werner ปรากฎการณ์วิทยาของมหาวิทยาลัยของ Munich คาดว่านับตั้งแต่ชาวเยอรมันจะไม่ได้รับความยินยอมจากการใช้อัตราเงินเฟ้อที่เพิ่มสูงขึ้นในหลายประเทศในยุโรปได้อย่างง่ายดาย rebalancing Euro - พื้นที่เศรษฐกิจต่างจำเป็นต้องออกจากสกุลเงินเดียวที่อย่างน้อยชั่วคราวและแลร์รีฤดูร้อนของมหาวิทยาลัยฮาวาร์ดก็ยอมรับว่าอัตราเงินเฟ้อที่เพิ่มสูงขึ้นอาจจะขับเคลื่อนเศรษฐกิจของอเมริกาที่ออกมาจาก" ภาวะ ชะงักงันในซานฟรานซิสโก"แต่ที่แนะนำว่าโครงการห้าปีมักใหญ่ใฝ่สูงของการลงทุนของ ภาค รัฐจะเป็นการดีกว่า.

ในระยะสั้นขนาดใหญ่ u - ที่อยู่ในหลักฐานท่ามกลางหิมะที่ของ Philadelphiaก่อนเกิดวิกฤติที่พูดที่อยู่ท่ามกลาง macroeconomists เป็นทั้งหมดเกี่ยวกับการตรวจสอบความเหมาะสมที่ดีเยี่ยมและความสำคัญของการรักษาอัตราเงินเฟ้อต่ำ ในตอนนี้มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับ ภาวะ เศรษฐกิจถดถอยที่ดีเยี่ยม - และความเป็นไปได้ที่อัตราเงินเฟ้อที่เพิ่มขึ้นอีกเพียงเล็กน้อยอาจจะช่วยเพียง