The Mozambique tilapia, Oreochromis

The Mozambique tilapia, Oreochromis mossambicus, is capable of surviving a wide range of salinities and temperatures. The present study
was undertaken to investigate the influence of environmental salinity and temperature on osmoregulatory ability, organic osmolytes and plasma
hormone profiles in the tilapia. Fish were acclimated to fresh water (FW), seawater (SW) or double-strength seawater (200% SW) at 20, 28 or
35 °C for 7 days. Plasma osmolality increased significantly as environmental salinity and temperature increased. Marked increases in gill Na+, K+-
ATPase activity were observed at all temperatures in the fish acclimated to 200% SW. By contrast, Na+, K+-ATPase activity was not affected by
temperature at any salinity. Plasma glucose levels increased significantly with the increase in salinity and temperature. Significant correlations
were observed between plasma glucose and osmolality. In brain and kidney, content of myo-inositol increased in parallel with plasma osmolality.
In muscle and liver, there were similar increases in glycine and taurine, respectively. Glucose content in liver decreased significantly in the fish in
200% SW. Plasma prolactin levels decreased significantly after acclimation to SW or 200% SW. Plasma levels of cortisol and growth hormone
were highly variable, and no consistent effect of salinity or temperature was observed. Although there was no significant difference among fish
acclimated to different salinity at 20 °C, plasma IGF-I levels at 28 °C increased significantly with the increase in salinity. Highest levels of IGF-I
were observed in SW fish at 35 °C. These results indicate that alterations in gill Na+, K+-ATPase activity and glucose metabolism, the
accumulation of organic osmolytes in some organs as well as plasma profiles of osmoregulatory hormones are sensitive to salinity and temperature
acclimation in tilapia.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โมซัมบิกปลานิล ปลาหมอเทศ มีความสามารถในการรอดของ salinities และอุณหภูมิ การศึกษาปัจจุบันดำเนินการตรวจสอบอิทธิพลของความเค็มที่สิ่งแวดล้อมและอุณหภูมิ osmoregulatory สามารถ osmolytes อินทรีย์ และพลาสม่าค่าฮอร์โมนในปลานิล ปลาถูก acclimated ทะเล (SW) น้ำ (FW) หรือทะเลสองแรง (200% SW) ที่ 20, 28 หรือ35 ° C 7 วัน พลาสม่า osmolality เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเป็นเค็มสิ่งแวดล้อมและอุณหภูมิเพิ่มขึ้น ทำเครื่องหมายเพิ่มในเหงือก Na + K + -มีสังเกตกิจกรรม ATPase ที่อุณหภูมิในปลา acclimated เป็น 200% SW. โดยคมชัด Na + K + -ATPase กิจกรรมไม่ได้รับผลกระทบจากอุณหภูมิที่เค็มใด ๆ ระดับน้ำตาลในพลาสมาเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญกับการเพิ่มขึ้นในเค็มและอุณหภูมิ ความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญสุภัคระหว่างพลาสมากลูโคสและ osmolality ในสมองและไต เนื้อหาของ myo inositol ขึ้นขนานกับพลาสม่า osmolalityในกล้ามเนื้อและตับ มีเพิ่มขึ้นคล้าย glycine และ taurine ตามลำดับ เนื้อหากลูโคสในตับลดลงอย่างมากในปลาใน200% พลา SW. โพรแลกตินระดับลดลงอย่างมีนัยสำคัญหลังจาก acclimation SW หรือ 200% พลา SW. และระดับของ cortisol ฮอร์โมนเจริญเติบโตมีตัวแปรอย่างมาก และไม่สอดคล้องกันผลของเค็ม หรือถูกตรวจสอบอุณหภูมิ แม้จะไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างปลาacclimated เพื่อเค็มแตกต่างกันที่ 20 ° C พลาสม่า IGF-ฉันระดับที่ 28 ° C เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญกับการเพิ่มขึ้นในเค็ม ระดับสูงสุดของ IGF-ฉันสุภัค SW ปลาที่ 35 องศาเซลเซียส ผลลัพธ์เหล่านี้บ่งชี้ว่า การเปลี่ยนแปลงในเหงือก Na + K + -ATPase กิจกรรมและกระชับสัดส่วน การสะสมของ osmolytes อินทรีย์ในอวัยวะบางส่วนและค่าพลาสมา osmoregulatory ฮอร์โมนมีความไวต่ออุณหภูมิและเค็มacclimation ในปลานิล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โมซัมบิกปลานิลปลาหมอเทศมีความสามารถในการอยู่รอดความหลากหลายของความเค็มและอุณหภูมิ การศึกษาครั้งนี้
ได้ดำเนินการในการตรวจสอบอิทธิพลของความเค็มและอุณหภูมิสิ่งแวดล้อมกับความสามารถ osmoregulatory, osmolytes อินทรีย์และพลาสม่า
โปรไฟล์ฮอร์โมนในปลานิล ปลาปรับตัวน้ำจืด (FW) น้ำทะเล (SW) หรือน้ำทะเลสองแรง (SW 200%) ที่ 20, 28 หรือ
35 องศาเซลเซียสเป็นเวลา 7 วัน osmolality พลาสมาเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเป็นความเค็มและอุณหภูมิสิ่งแวดล้อมที่เพิ่มขึ้น ทำเครื่องหมายการเพิ่มขึ้นของเหงือก Na + K + -
กิจกรรม ATPase ถูกตั้งข้อสังเกตที่อุณหภูมิทั้งหมดในปลาปรับตัวถึง 200% SW ในทางตรงกันข้าม Na + กิจกรรม K + ATPase นาก็ไม่ได้รับผลกระทบจาก
อุณหภูมิที่ระดับความเค็มใด ๆ พลาสม่าระดับน้ำตาลที่เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญกับการเพิ่มขึ้นของความเค็มและอุณหภูมิ ความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญ
ระหว่างถูกตั้งข้อสังเกตระดับน้ำตาลในเลือดและ osmolality ในสมองและไตเนื้อหาของ myo-ทอเพิ่มขึ้นควบคู่ไปกับการ osmolality พลาสมา.
ในกล้ามเนื้อและตับมีการเพิ่มขึ้นของที่คล้ายกันใน glycine และทอรีนตามลำดับ เนื้อหากลูโคสในตับลดลงอย่างมากในปลาใน
SW 200% พลาสม่าระดับ prolactin ลดลงอย่างมากหลังจากที่ปรับตัวเพื่อ SW หรือ 200% SW ระดับพลาสม่าของ cortisol และฮอร์โมนการเจริญเติบโต
เป็นตัวแปรสูงและไม่มีผลที่สอดคล้องกันของความเค็มอุณหภูมิพบว่า แม้ว่าจะไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในหมู่ปลา
ปรับตัวที่แตกต่างกันความเค็มที่ 20 ° C, พลาสม่าระดับ IGF-I ที่ 28 องศาเซลเซียสที่เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญกับการเพิ่มขึ้นของความเค็ม ระดับสูงสุดของ IGF-I
พบในปลา SW ที่ 35 ° C ผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงในเหงือก Na + K + ATPase นากิจกรรมและการเผาผลาญกลูโคส
สะสมของ osmolytes อินทรีย์ในอวัยวะบางส่วนเช่นเดียวกับรูปแบบพลาสม่าของฮอร์โมน osmoregulatory มีความไวต่อความเค็มและอุณหภูมิ
เคยชินกับสภาพในปลานิล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โมซัมบิกปลานิล ปลาหมอเทศ มีความสามารถได้หลากหลายของความเค็มและอุณหภูมิ .
การศึกษานี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาอิทธิพลของความเค็มและอุณหภูมิต่อความสามารถด้าน osmoregulatory osmolytes , อินทรีย์และพลาสมา
โปรไฟล์ของฮอร์โมนในปลานิล ปลาเป็น acclimated น้ำจืด ( FW )น้ำทะเล ( SW ) หรือคู่แรงน้ำทะเล ( 200% SW ) ที่ 20 , 28 หรือ 35 /
c เป็นเวลา 7 วัน พลาสมาค่าออสโมลาลิตี้เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเป็นสิ่งแวดล้อม อุณหภูมิและความเค็มที่เพิ่มขึ้น เครื่องหมายเพิ่มขึ้นในเหงือก Na , K -
ATPase กิจกรรมที่พบในปลาที่อุณหภูมิทั้งหมด acclimated 200% SW . โดยคมชัด , Na , K - ATPase กิจกรรม ได้รับผลกระทบ โดย
อุณหภูมิที่ความเค็มระดับกลูโคสในพลาสมาเพิ่มขึ้นด้วยการเพิ่มความเค็มและอุณหภูมิ ด้าน
พบระหว่างกลูโคสในพลาสมาและค่าออสโมลาลิตี้ . ใน สมอง และไต เพิ่มเนื้อหาของเมียวอลขนานกับพลาสมาค่าออสโมลาลิตี้ .
ในกล้ามเนื้อและตับ มีเพิ่มที่คล้ายกันในไกลซีนและ Taurine , ตามลำดับปริมาณกลูโคสในตับลดลงอย่างมีนัยสำคัญในปลา
200% SW . ระดับโปรแลคตินในพลาสมาลดลงอย่างมีนัยสำคัญหลังจากการ acclimation SW หรือ 200% SW . ระดับพลาสมาของ cortisol และ
ฮอร์โมนการเจริญเติบโตเป็นตัวแปรอย่างสูง และไม่มีผลที่สอดคล้องกันของอุณหภูมิความเค็ม หรือสังเกต แม้ว่ามีความแตกต่างระหว่างปลา
acclimated ความเค็มที่แตกต่างกัน 20 ° Cพลาสมากระตุ้นระดับ 28 ° C เพิ่มขึ้นด้วยการเพิ่มความเค็ม สูงสุดระดับเดียวกันที่พบในปลา
SW ที่ 35 องศา ผลลัพธ์เหล่านี้บ่งชี้ว่า การเปลี่ยนแปลงในเหงือก Na , K - กิจกรรม ATPase และการเผาผลาญกลูโคส
สะสม osmolytes อินทรีย์ในบางอวัยวะ รวมทั้งพลาสม่าโปรไฟล์ของฮอร์โมน osmoregulatory ไวต่อความเค็มและอุณหภูมิ

acclimation ในปลานิล