We, this people, on a small and lon

We, this people, on a small and lonely planet
Traveling through casual space
Past aloof stars, across the way of indifferent suns
To a destination where all signs tell us
It is possible and imperative that we learn
A brave and startling truth

And when we come to it
To the day of peacemaking
When we release our fingers
From fists of hostility
And allow the pure air to cool our palms

When we come to it
When the curtain falls on the minstrel show of hate
And faces sooted with scorn are scrubbed clean
When battlefields and coliseum
No longer rake our unique and particular sons and daughters
Up with the bruised and bloody grass
To lie in identical plots in foreign soil

When the rapacious storming of the churches
The screaming racket in the temples have ceased
When the pennants are waving gaily
When the banners of the world tremble
Stoutly in the good, clean breeze

When we come to it
When we let the rifles fall from our shoulders
And children dress their dolls in flags of truce
When land mines of death have been removed
And the aged can walk into evenings of peace
When religious ritual is not perfumed
By the incense of burning flesh
And childhood dreams are not kicked awake
By nightmares of abuse

When we come to it
Then we will confess that not the Pyramids
With their stones set in mysterious perfection
Nor the Gardens of Babylon
Hanging as eternal beauty
In our collective memory
Not the Grand Canyon
Kindled into delicious color
By Western sunsets

Nor the Danube, flowing its blue soul into Europe
Not the sacred peak of Mount Fuji
Stretching to the Rising Sun
Neither Father Amazon nor Mother Mississippi who, without favor,
Nurture all creatures in the depths and on the shores
These are not the only wonders of the world

When we come to it
We, this people, on this minuscule and kithless globe
Who reach daily for the bomb, the blade and the dagger
Yet who petition in the dark for tokens of peace
We, this people on this mote of matter
In whose mouths abide cankerous words
Which challenge our very existence
Yet out of those same mouths
Come songs of such exquisite sweetness
That the heart falters in its labor
And the body is quieted into awe

We, this people, on this small and drifting planet
Whose hands can strike with such abandon
That in a twinkling, life is sapped from the living
Yet those same hands can touch with such healing, irresistible tenderness
That the haughty neck is happy to bow
And the proud back is glad to bend
Out of such chaos, of such contradiction
We learn that we are neither devils nor divines

When we come to it
We, this people, on this wayward, floating body
Created on this earth, of this earth
Have the power to fashion for this earth
A climate where every man and every woman
Can live freely without sanctimonious piety
Without crippling fear

When we come to it
We must confess that we are the possible
We are the miraculous, the true wonder of this world
That is when, and only when
We come to it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราคนนี้บนดาวเคราะห์ขนาดเล็กและโดดเดี่ยว
เดินทางผ่านพื้นที่สบาย ๆ
ดาวห่างผ่านมาในทางของซันไม่แยแส
ไปยังปลายทางที่สัญญาณทั้งหมดบอกเรา
มันเป็นไปได้และความจำเป็นที่เราเรียนรู้
กล้าหาญและที่ทำให้ตกใจ และความจริง

เมื่อเรามาถึงมัน
วันยุติ
เมื่อเราปล่อยนิ้วของเรา
จากกำปั้นของศัตรู
และช่วยให้อากาศบริสุทธิ์เย็นฝ่ามือของเรา

เมื่อเรามาถึงมัน
เมื่อม่านตรงกับการแสดงนักร้องแห่งความเกลียดชัง
และใบหน้า Sooted ด้วยดูถูกจะขัดทำความสะอาด
เมื่อดำริและโคลิเซียม
ไม่เสาะหาคนที่ไม่ซ้ำกันและโดยเฉพาะอย่างยิ่งของเราและลูกสาว
ขึ้นกับหญ้าช้ำและเลือด
จะอยู่ในแปลงเหมือนกันในดินต่างประเทศ

เมื่อโจมตีแย่งชิงโบสถ์
แร็กเกตกรีดร้องในวัดได้หยุด
เมื่อเสาธงที่โบกร่าเริง
เมื่อป้ายของโลกสั่นสะเทือนอย่างกล้าหาญใน
ดีสายลมสะอาด

เมื่อเรามาถึงมัน
เมื่อเราปล่อยให้ปืนหล่นลงมาจากไหล่ของเรา
และเด็กแต่งตัวตุ๊กตาของพวกเขาในธงรบ
เมื่อที่ดินเหมืองเพชรของการเสียชีวิตได้ถูกลบออก
และอายุสามารถเดินเข้าไปในตอนเย็นของความสงบ
เมื่อพิธีกรรมทางศาสนาไม่ได้กลิ่นหอม
โดยธูปเนื้อเผาไหม้
และความฝันในวัยเด็กที่ไม่ได้เตะตื่นตัว
โดยฝันร้ายของการละเมิด

เมื่อเรามาถึงมัน
แล้วเราจะไม่ได้สารภาพว่าปิรามิด
ด้วยหินของพวกเขาตั้งอยู่ในความสมบูรณ์แบบลึกลับ
หรือ Gardens of Babylon
แขวนความงามนิรันดร์เป็น
ในของเรา หน่วยความจำร่วมกันไม่ได้

แกรนด์แคนยอนจุดเป็นสีอร่อย
โดยดวงอาทิตย์ตกทางทิศตะวันตก

หรือแม่น้ำดานูบไหลจิตวิญญาณสีฟ้าเข้าไปในยุโรป
ไม่ยอดเขาที่ศักดิ์สิทธิ์ของภูเขาไฟฟูจิ
ยืดที่ดวงอาทิตย์ขึ้น
พ่อทั้งอเมซอนหรือแม่ของมิสซิสซิปปี้ที่โดยไม่ต้องระลึก
รักษาสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในส่วนลึกและบนชายฝั่ง
เหล่านี้ไม่เพียง แต่สิ่งมหัศจรรย์ของโลก

เมื่อเรา มามัน
เราคนนี้เกี่ยวกับเรื่องนี้และโลกจิ๋ว kithless
ที่เข้าถึงรายวันสำหรับระเบิดที่ใบมีดและกริช
ที่ยังอยู่ในความมืดคำร้องสำหรับการแตกแยกของสันติภาพ
เราคนนี้มลทินของเรื่อง
ในที่มีปากปฏิบัติคำ cankerous
ซึ่งท้าทายดำรงอยู่ของเรามาก
ยังออกมาจากปากเดียวกันนี้
มาเพลงของความหวานที่สวยงามเช่น
ว่า หัวใจสะดุ​​ดในการใช้แรงงานของ
และร่างกายจะเงียบลงไปในความหวาดกลัว

เราคนนี้เกี่ยวกับเรื่องนี้ดาวเคราะห์ขนาดเล็กและลอย
มือซึ่งสามารถนัดหยุดงานด้วยเช่นละทิ้ง
ว่าในแววชีวิตถูกดูดซับจากที่อยู่อาศัย
ยังมือเดียวกันนั้นสามารถสัมผัสกับการรักษาดังกล่าวไม่อาจต้านทานความอ่อนโยน
ที่คอหยิ่งผยองมีความสุขที่จะน้อม
และความภาคภูมิใจกลับดีใจที่โค้งงอ
ออกจากความวุ่นวายดังกล่าวของความขัดแย้งดังกล่าว
เราได้เรียนรู้ว่าเราเป็นปีศาจมิได้เทพเจ้า

เมื่อเรามาถึงมัน
เราคนนี้ที่เอาแต่ใจนี้ร่างกายลอย
สร้างขึ้นบนโลกนี้ของโลกนี้
มีอำนาจที่จะแฟชั่นสำหรับโลกนี้
สภาพภูมิอากาศที่ทุกคนและผู้หญิงทุกคน
สามารถมีชีวิตอยู่ได้อย่างอิสระโดยไม่ต้องนับถือแมกกาซีน
โดยไม่ต้องทำให้หมดอำนาจความกลัว

เมื่อเรามาถึงมัน
เราต้อง สารภาพว่าเรามีความเป็นไปได้
เรามีความมหัศจรรย์ที่น่าแปลกใจที่แท้จริงของโลกนี้
ที่เมื่อและเมื่อ
เรามาถึงมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรา คนนี้ ในดาวเคราะห์ขนาดเล็ก และโดดเดี่ยว
เดินทางผ่านพื้นที่สบาย ๆ
เลยอยู่ห่าง ๆ ดาว ข้ามวิถีดวงสนใจ
ไปยังปลายทางซึ่งสัญญาณทั้งหมดบอก
มันเป็นไปได้และความจำที่เราเรียนรู้
ความกล้าหาญ และตกใจจริง

และเมื่อเรามาถึง
วัน peacemaking
เมื่อเราปล่อยนิ้วมือ
จากหมัดของถกเถียง
และให้อากาศบริสุทธิ์เย็นปาล์มของเรา

เมื่อเรามาถึง
เมื่อม่านตรงกับแสดง minstrel ของเกลียด
และ sooted กับชนหน้ามี scrubbed สะอาด
เมื่อต่อสู้และโคลิเซียม
rake เอกลักษณ์ และเฉพาะบุตรและธิดาของเราไม่
ขึ้น ด้วยหญ้า bruised และเลือด
ตอแหลเหมือนผืนดินต่างประเทศ

เมื่อ rapacious สำคัญของคริสตจักร
ไม้แผดร้องในวัดได้เพิ่ม
เมื่อไตรรงค์ที่จะโบก gaily
เมื่อแบนเนอร์ของโลกสั่นเครือ
อย่างแข็งขันในดี สะอาดลม

เมื่อเรามาถึง
เมื่อเราปล่อยให้ปืนตกจากไหล่ของเรา
เด็กแต่งตัวตุ๊กตาของพวกเขาในการพักรบของธง
เมื่อที่ดินเหมืองแร่ตายหาย
และ aged สามารถเดินเข้าไปในยามสงบสุข
เมื่อไม่ได้ perfumed พิธีกรรมทางศาสนา
โดยธูปเขียนเนื้อ
และความฝันในวัยเด็กจะไม่เตะทำงาน
โดยฝันร้ายของละเมิด

เมื่อเรามาถึง
แล้วเราจะรับสารภาพที่ไม่มิด
ด้วยหินของพวกเขาในความสมบูรณ์แบบลึกลับ
หรือสวนบาบิโลน
แขวนเป็นความงามนิรันดร์
ในหน่วยความจำของเรารวม
ไม่แกรนด์แคน
จุดเป็นสีอร่อย
บรรยากาศตะวันตกโดย

ไม่ นูบ ไหลวิญญาณของฟ้าสู่ยุโรป
ไม่ศักดิ์สิทธิ์สูงสุดของภูเขาไฟฟูจิ
ไปงซัน
ไม่อเมซอนพ่อหรือแม่มิสซิสซิปปีที่ ไม่ชอบหน้า,
รักษาสิ่งมีชีวิต ในระดับความลึก และที่
เหล่านี้ไม่ได้เฉพาะความมหัศจรรย์ของโลก

เมื่อเรามาถึง
เรา คนนี้ ในโลกนี้ minuscule และ kithless
ที่ถึงวันระเบิด ใบมีด และกริช
ยัง ผู้อธิษฐานในมืดโทเค็นของ
เรา คนนี้ในมลทินนี้เรื่อง
ในปากปฏิบัติคำ cankerous
ที่ท้าทายของเราดำรง
ยังออกปากที่เดียว
มาเพลงรู้สึดังกล่าวสวยงาม
ที่ห้อง falters ในแรงงาน
และร่างกายจะ quieted ในความกลัว

เรา คนนี้ ในโลกนี้เล็ก และลอย
มือสามารถตี ด้วยเช่น abandon
ว่า ในแวว ชีวิตมี sapped จากที่อยู่อาศัย
ยังมือเดียวที่สามารถสัมผัสกับประคองรักษา ต้านทานเช่น
ว่าคอถือตัวยินดีโบว์
และกลับภูมิใจยินดีงอ
จากความนิยมดังกล่าว ความขัดแย้งดังกล่าว
เราเรียนรู้ว่า เราไม่ใช่ปีศาจหรือ divines

เมื่อเรามาถึง
เรานี้คน นี้ wayward ลอยตัว
สร้างโลก ของโลกนี้
สาแฟชั่นสำหรับโลกนี้
สภาพภูมิอากาศที่ทุกคนและผู้หญิงทุกคน
สามารถมีชีวิตอยู่ได้อย่างอิสระ โดยไม่มีความยำเกรง sanctimonious
โดยชื่อกลัว

เมื่อเรามาถึง
เราต้องรับสารภาพว่า เราเป็นที่สุด
เราเป็นอัศจรรย์ พบความจริงของโลกนี้
ก็เมื่อ และเฉพาะเมื่อ
เรามาจะได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราจะให้คนในที่เปลี่ยวขนาดเล็กและพื้นพิ ภพ
เดินทางผ่านแบบสบายๆพื้นที่
ผ่านมาห่างดาว,ข้ามผ่านทางไม่แยแส Suns
กับปลายทางที่ป้ายบอกให้เรา
เป็นไปได้และเป็นสิ่งจำเป็นที่เราเรียนรู้
ที่แสดงความกล้าหาญและความจริงจนน่าตกใจ

และเมื่อเรามาถึงมัน
วันของ peacemaking
เมื่อเราปล่อยของเราใช้นิ้ว
จากหมัดของการสู้รบ
และทำให้อากาศบริสุทธิ์ในการทำความเย็นของเรา

ต้นปาล์มเมื่อเราก็จะมาถึงมัน
เมื่อม่านน้ำตกที่สักคนหนึ่งแสดงความเกลียดชัง
และหันหน้าเข้าหา sooted พร้อมด้วยถูกจะถูกขัดถูทำความสะอาด
เมื่อสนามรบ Civil War และ Coliseum
ไม่ได้นะของเราที่โดดเด่นและเฉพาะบุตรชายและบุตรสาว
ขึ้นด้วยเนื้อตัวถลอกปอกเปิกเลือดไหลและหญ้า
อยู่ในดินเหมือนกับในต่างประเทศดิน

เมื่อตอนที่ โลภ ของโบสถ์
ที่ร้องเสียงดังในวัดมีการหยุด
เมื่อสักอย่างสบายใจได้โบกธง
เมื่อได้ของโลกสั่น
บึกบึนในที่ที่ดี,ทำความสะอาดสายลม

เมื่อเราเข้ามาเพื่อจะ
เมื่อเราปล่อยให้ปืนของเราลดลงจากไหล่
และเด็กชุดของตุ๊กตาอยู่ในสถานะของการพักรบชั่วคราว
เมื่อที่ดินกับระเบิดของความตายจะถูกลบออก
และที่มีอายุสามารถเดินเข้ามาในช่วงเวลาเย็นของ สันติภาพ
เมื่อทางศาสนาพิธีไม่ได้ส่งกลิ่นหอม
โดยเครื่องหอมของการเผาเนื้อ
และความฝันในวัยเด็กไม่ได้เตะตื่น
โดยเป็นฝันร้ายของการกระทำผิด

เมื่อเราก็จะมาถึงมัน
จากนั้นเราจะ สารภาพ ว่าไม่ได้ที่ปิรามิด
ด้วยก้อนหินตั้งอยู่ในความลึกลับความสมบูรณ์แบบ
หรือที่สวนของบาบิโลน
แขวนอยู่เป็นอมตะความงาม
ในของเราร่วมกันหน่วยความจำ
ไม่ใช่ Grand Canyon
โกรธในรสชาติแสนอร่อยสี
โดยพระอาทิตย์ตกดินตะวันตก

หรือที่ Danube ,ไหลของสีฟ้าชีวิตในยุโรป
ไม่ศักดิ์สิทธิ์สูงสุดของ ภูเขา ฟูจิ
ไม่ยืดไปอาบแดดที่สูงขึ้น
ไม่ใช่พ่อของแม่น้ำอเมซอนหรือแม่มิสซิสซิปปีที่,ไม่มี
อบรมทั้งหมดสัตว์หิมพานต์ในที่ลึกและที่ชายฝั่ง
เหล่านี้เป็นเพียงความน่ามหัศจรรย์ใจของโลก

เมื่อเรามาเป็น
เรา,นี้ผู้คนที่แห่งนี้และพวกเขายังคง kithless ทั่วโลก
ที่เข้าถึงยังทุกวันสำหรับที่ระเบิด,ใบมีดและกริช
แต่ผู้ที่ยื่นคำร้องขอในที่มืดสำหรับอุปกรณ์สั่งงานแบบไร้สายของ สันติภาพ
เรา,นี้ผู้คนในนี้ผงธุลีของเรื่อง
ในที่ปากปฏิบัติผื่นคำ
ซึ่งความท้าทายของเราเป็นอย่างมากการดำรงอยู่
ยังไม่ออกมาจากผู้ที่เหมือนกับปาก
มาถึงเพลงที่ดีเยี่ยมของความหวาน
ว่าที่บริเวณใจกลาง falters ในของแรงงาน
และที่ร่างกายจะสงบลงไปในความน่าเกรงขาม

เรา,นี้ผู้คนในนี้ขนาดเล็กและลอยไปลอยมาพื้นพิ ภพ
มีมือสามารถเตะพร้อมด้วยเช่นว่านั้นก่อนที่จะทิ้งสาย
เข้ามาที่ท้อง,ชีวิตคืออํานวยจากที่อาศัยอยู่
แต่ผู้ที่เหมือนกับมือทั้งสองข้างจะสามารถสัมผัสด้วยเช่นการบำบัดเพื่อ สุขภาพ ,ซึ่งไม่อาจต้านทานได้ความอ่อนโยน
ที่หยิ่งผยองคอมีความยินดีที่จะโค้ง
และ ภาคภูมิใจ กลับมาคือยินดีจะงอ
ออกมาของความสับสนของเช่นว่านั้นความขัดแย้ง
เราเรียนรู้ว่าเราไม่ ภู ตผีปีศาจหรือเชิงเทียงหน้า

เมื่อเราก็จะมาถึงมัน
เรา,นี้ผู้คนที่แห่งนี้(เด็ก,ปรับขึ้นลงได้อิสระร่างกาย
สร้างขึ้นบนดิน,ของดิน
มีอำนาจเพื่อไปยัง Fashion สำหรับดิน
ที่ สภาพ อากาศที่มนุษย์ทุกคนและทุกๆคน
สามารถอยู่อาศัยได้อย่างอิสระโดยไม่มีศีลธรรมกตัญญู
ไม่มีความกลัวความพิกลพิการ

เมื่อเราจะได้ไปยังได้
เราต้องยอมรับว่าเราได้
เราจะเป็นไปได้ที่อัศจรรย์,ที่เป็นความน่ามหัศจรรย์ใจของโลกแห่งนี้
ที่เมื่อ,และเฉพาะเมื่อ
เราก็จะมาถึงได้