during this time would consequently

during this time would consequently lead to greater differences
in percentage YSW. Lower hatching rates (Romanoff,
1929, 1930) and poorer early chick performance
(Tullett and Burton, 1982) are influenced by rate of incubational
egg water loss. Furthermore, poorer hatching potentials
(O’Sullivan et al., 1991) and posthatch performances
(Wyatt et al., 1985) have been associated with
eggs from young breeders. Tullett and Burton (1982) have
also shown that hatchling mass is well correlated with
initial egg mass and egg water loss during incubation.
Ar (1991) has suggested that a 10% loss of total internal
egg moisture is required to produce an air cell volume for
adequate respiratory expansion during pipping. Because
rate of water loss from eggs may be manipulated by
altering incubational RH (Lundy, 1969), it is important
to consider the effects of RH on yolk absorption and
utilization by the embryo. A RH of 50% at an air temperature
of 37.5 C is generally accepted as optimal for incubation
of chicken eggs (Tullett, 1990). Recent studies have
shown that better chick performance was achieved when
hatching eggs from young hens were incubated at 53%
RH rather than 43 or 63% RH (Bruzual et al., 2000). In
the present study, percentage YSW between 16 and 19 d
of incubation was lower in eggs incubated at 53% RH in
comparison with those incubated at 43 or 63% RH.
Whether or not posthatch performance of chicks from
eggs incubated at a different RH is directly related to
differences in embryonic yolk sac absorption rate can only
be surmised. However, a higher rate of yolk absorption
in late embryos at the 53% RH would be expected to
promote posthatch performance as shown by Bruzual et
al. (2000).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในช่วงเวลานี้จะจึงนำไปสู่ความแตกต่างมากกว่า
เปอร์เซ็นต์ YSW ฟักราคาต่ำกว่า (Romanoff,
1929, 1930) และประสิทธิภาพเจี๊ยบก่อนย่อม
(Tullett และเบอร์ตัน 1982) เป็นผลมาจากอัตราของ incubational
ไข่สูญเสียน้ำ นอกจากนี้ ย่อมฟักศักยภาพ
(โรงง et al., 1991) และ posthatch แสดง
(Wyatt et al., 1985) ได้ถูกเชื่อมโยงกับ
ไข่จากหนุ่มบรีดเดอร์ส Tullett และเบอร์ตัน (1982)
แสดง hatchling ที่มวลเป็นดี correlated กับ
เริ่มต้นไข่จำนวนมากและไข่สูญเสียน้ำในระหว่างบ่ม
Ar (1991) ได้แนะนำที่สูญเสีย 10% ของทั้งหมดภายใน
ความชื้นไข่จะต้องผลิตเป็นปริมาณเซลล์อากาศสำหรับ
ขยายทางเดินหายใจเพียงพอระหว่าง pipping เพราะ
อัตราการสูญเสียน้ำจากไข่ที่อาจจัดการโดย
ดัดแปลง incubational RH (Lundy, 1969), มันเป็นสิ่งสำคัญ
พิจารณาผลของ RH แดงดูดซึม และ
ใช้ประโยชน์ โดยตัวอ่อน RH 50% ที่อุณหภูมิอากาศ
ของ 37.5 C โดยทั่วไปยอมรับเป็นดีที่สุดสำหรับบ่ม
ของไข่ไก่ (Tullett, 1990) มีการศึกษาล่าสุด
แสดงว่า เจี๊ยบประสิทธิภาพสำเร็จเมื่อ
ไข่ฟักไข่จากไก่หนุ่มมี incubated 53%
RH แทน 43 หรือ 63% RH (Bruzual et al., 2000) ใน
ปัจจุบันศึกษา เปอร์เซ็นต์ YSW ระหว่าง 16 และ 19 d
ของคณะทันตแพทยศาสตร์ต่ำกว่าในไข่ incubated ที่ 53% RH ใน
เปรียบเทียบกับ incubated ที่ 43 หรือ 63% RH.
หรือไม่ posthatch ประสิทธิภาพของลูกไก่จาก
ไข่ incubated RH ต่างกันที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับ
ความแตกต่างในอัตราการดูดซึมของ sac แดงตัวอ่อนสามารถ
สามารถ surmised ได้ อย่างไรก็ตาม อัตราสูงดูดซึมแดง
ในโคลนปลายที่ 53% RH จะคาดว่าจะ
ส่งเสริมประสิทธิภาพการทำงาน posthatch แสดง โดย Bruzual et
al. (2000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงเวลานี้จึงจะนำไปสู่ความแตกต่างมากขึ้น
ในอัตราร้อยละ YSW อัตราการลดลงฟัก (โรมา,
1929, 1930) และประสิทธิภาพการทำงานเจี๊ยบต้นที่ยากจนกว่า
(Tullett และเบอร์ตัน, 1982) ได้รับอิทธิพลจากอัตรา incubational
ไข่การสูญเสียน้ำ ศักยภาพนอกจากนี้การฟักไข่ที่ยากจนกว่า
(ซัลลิแวน et al., 1991) และการแสดง posthatch
(ไวแอตต์ et al., 1985) ได้รับการที่เกี่ยวข้องกับ
ไข่จากพ่อพันธุ์แม่พันธุ์เล็ก Tullett และเบอร์ตัน (1982) ได้
แสดงให้เห็นว่ามวลฟักมีความสัมพันธ์ดีกับ
มวลไข่เริ่มต้นและไข่การสูญเสียน้ำระหว่างการเพาะ
เท่น (1991) ได้ชี้ให้เห็นว่าการสูญเสีย 10% ของทั้งหมดภายใน
ความชื้นไข่ที่จำเป็นในการผลิตปริมาณเซลล์อากาศ สำหรับ
การขยายตัวของระบบทางเดินหายใจที่เพียงพอในช่วง pipping เพราะ
อัตราการสูญเสียน้ำจากไข่อาจจะจัดการโดย
การเปลี่ยนแปลง incubational RH (ลุน, 1969) มันเป็นสิ่งสำคัญ
ที่จะต้องพิจารณาผลกระทบของการ RH ต่อการดูดซึมไข่แดงและ
การใช้ประโยชน์จากตัวอ่อน RH 50% ที่อุณหภูมิอากาศ
37.5 C เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่าเป็นที่เหมาะสมสำหรับการฟักตัว
ของไข่ไก่ (Tullett, 1990) การศึกษาล่าสุดได้
แสดงให้เห็นว่าผลการดำเนินงานที่ดีกว่าเจี๊ยบก็ประสบความสำเร็จเมื่อ
ฟักไข่จากแม่ไก่หนุ่มถูกบ่มที่ 53%
RH มากกว่า 43 หรือ 63% RH (Bruzual, et al., 2000) ใน
การศึกษาครั้งนี้ร้อยละ YSW ระหว่าง 16 และ 19 ง
ของการบ่มลดลงในไข่บ่มที่อุณหภูมิ 53% RH ใน
การเปรียบเทียบกับผู้ที่บ่มที่ 43 หรือ 63% RH
หรือไม่ประสิทธิภาพ posthatch ของลูกไก่จาก
ไข่บ่มที่อุณหภูมิที่แตกต่างกัน RH เป็น เกี่ยวข้องโดยตรงกับ
ความแตกต่างในอัตราการดูดซึมตัวอ่อนถุงไข่แดงสามารถ
จะเดา อย่างไรก็ตามอัตราที่สูงของการดูดซึมไข่แดง
ในตัวอ่อนปลายที่ 53% RH จะคาดว่าจะ
ส่งเสริมประสิทธิภาพการทำงาน posthatch ที่แสดงโดย Bruzual และ
อัล (2000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงเวลานี้จึงนำไปสู่ความแตกต่างในค่า
ysw . ลดอัตราการฟัก ( โรมานอฟ
2472 1930 ) และยากจนก่อนเจี๊ยบประสิทธิภาพ
( TULLETT และเบอร์ตัน , 1982 ) ได้รับอิทธิพลจากอัตราการสูญเสียน้ำไข่ incubational

นอกจากนี้ อัตราการฟักศักยภาพ
( o'sullivan et al . , 1991 ) และการแสดง posthatch
( Wyatt et al . , 1985 ) ได้เกี่ยวข้องกับ
ไข่จากผู้เลี้ยงเด็ก TULLETT และเบอร์ตัน ( 1982 ) ได้
ยังแสดงงฟักมวลก็มีความสัมพันธ์กับมวลไข่และไข่
เริ่มต้นการสูญเสียน้ำในระหว่างการบ่ม
AR ( 1991 ) ได้ชี้ให้เห็นว่า 10 % การสูญเสียความชื้นภายใน
รวมไข่จะต้องผลิตอากาศปริมาณเซลล์เพื่อขยายทางเดินหายใจที่เพียงพอในระหว่าง Pipping
. เพราะ
อัตราการสูญเสียน้ำจากไข่อาจจะจัดการโดย
การแก้ไข incubational Rh ( ลันดี้ , 1969 ) , มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องพิจารณาผลกระทบของความชื้นสัมพัทธ์

การดูดซึมไข่แดงตัวอ่อน . เกี่ยวกับ 50% ที่อุณหภูมิอากาศ
37.5 องศาเซลเซียส เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่าเป็นที่ดีที่สุดสำหรับการบ่ม
ไก่ไข่ ( TULLETT , 2533 ) การศึกษาล่าสุดแสดงให้เห็นว่ามีสมรรถนะเจี๊ยบดีกว่า

สําเร็จ เมื่อไข่ฟักไก่หนุ่มจากอุณหภูมิ 53 %
ความชื้นสัมพัทธ์มากกว่า 43 หรือ 63 เปอร์เซ็นต์ ( bruzual et al . , 2000 ) ใน
การศึกษา ร้อยละ ysw ระหว่าง 16 และ 19 D
1 ลดลงในไข่ บ่มที่ 53 เปอร์เซ็นต์ เปรียบเทียบกับใน
ผู้บ่มที่อุณหภูมิ 43 หรือ 63 เปอร์เซ็นต์
หรือไม่ posthatch ประสิทธิภาพของลูกไก่ไข่จาก
บ่มที่เกี่ยวกับที่แตกต่างกันเกี่ยวข้องโดยตรงกับ
ความแตกต่างของถุงไข่แดงอัตราการดูดซึมสามารถ
จะสันนิษฐาน .อย่างไรก็ตาม อัตราการดูดซึมของไข่แดง
ในตัวอ่อนสายที่ 53 เปอร์เซ็นต์จะคาดว่า
ส่งเสริมประสิทธิภาพ posthatch ที่แสดงโดย bruzual et
อัล ( 2000 )