This is analogous to the plan of a house which shows one how to built it from the start until it is completed. But even though when demolishing a house there is no plan of how to do it, such as that which shows the way to demolish avijja, it must rely upon the person who carries out the demolition to think out the way to do it before starting; and he must go about it with mindfulness and wisdom which are the pair of Dhammas that are needed to bring about the desired results.”
ถ้าเทียบก็เหมือนแบบแปลนแผนผังของบ้านเรือนที่ผู้จะปลูกบ้านสร้างอาคารใด ๆ จำต้องทำตามแปลนที่นายช่างทำเป็นแบบไว้แล้ว จนสำเร็จรูปเป็นบ้านเรือนขึ้นมา แม้การรื้อถอนบ้านเรือนจะไม่มีแปลนบอกไว้เหมือนวิธีการดับอวิชชาก็ตาม แต่ผู้รื้อถอนก็ย่อมคำนึงถึงวิธีการรื้อถอนด้วยสติปัญญาอันเป็นธรรมคู่ควรแก่เหตุผลด้วยดีก่อนทำการ
“In the old texts, the arising and ceasing of avijja is merely listed, thus: avijja is the condition (paccaya) which gives rise to the sankhara; sankhara is the condition which gives rise to viññana;... and so on, to... coming to birth (sambhavanti), all of which is on the side of ‘uprising’ (samudaya). On the other hand, the ceasing of avijja acts in a similar way as being the condition for the ceasing of sankhara, viññana, nama–rupa … and so on, the cessation of each one being the condition for the following one to cease. Then there are no kilesas remaining to act as the seed of further becoming and birth. This is the side of ‘cessation’ (nirodha) — as the old texts describe the end of avijja saying that it is ‘nirujjhanti’ (ceased or vanished).”
อวิชชาในตำราเป็นเพียงความบอกเล่าว่า อวิชชาเป็นปัจจัยให้เกิดสังขาร สังขารเป็นปัจจัยให้เกิดวิญญาณ จนถึง สมฺภวนฺติเป็นฝ่ายสมุทัยล้วน ๆ และการดับอวิชชาเพียงอันเดียว สังขารวิญญาณ นามรูป ฯ ย่อมดับไปตาม ๆ กัน ไม่มีกิเลสตัวใดเหลืออยู่พอจะเป็นเชื้อแห่งภพชาติต่อไป อันเป็นฝ่ายนิโรธ ดังบทสุดท้ายแห่งอวิชชาว่า นิรุชฺฌนฺติ
“But these two aspects of avijja, the first being the development and uprising of avijja, causing the citta to become associated with creating and branching out into the realms of existence and birth as animals and people, until it reaches old age, decrepitude and finally death; the second being the suppressing and removing of avijja so that it is entirely dispelled from the heart, thus ending the process of continual becoming and birth — as was done by all those, such as the Lord Buddha, who revealed Nibbana by quenching avijja,
This is analogous to the plan of a house which shows one how to built it from the start until it is completed. But even though when demolishing a house there is no plan of how to do it, such as that which shows the way to demolish avijja, it must rely upon the person who carries out the demolition to think out the way to do it before starting; and he must go about it with mindfulness and wisdom which are the pair of Dhammas that are needed to bring about the desired results.”
ถ้าเทียบก็เหมือนแบบแปลนแผนผังของบ้านเรือนที่ผู้จะปลูกบ้านสร้างอาคารใด ๆ จำต้องทำตามแปลนที่นายช่างทำเป็นแบบไว้แล้ว จนสำเร็จรูปเป็นบ้านเรือนขึ้นมา แม้การรื้อถอนบ้านเรือนจะไม่มีแปลนบอกไว้เหมือนวิธีการดับอวิชชาก็ตาม แต่ผู้รื้อถอนก็ย่อมคำนึงถึงวิธีการรื้อถอนด้วยสติปัญญาอันเป็นธรรมคู่ควรแก่เหตุผลด้วยดีก่อนทำการ
“In the old texts, the arising and ceasing of avijja is merely listed, thus: avijja is the condition (paccaya) which gives rise to the sankhara; sankhara is the condition which gives rise to viññana;... and so on, to... coming to birth (sambhavanti), all of which is on the side of ‘uprising’ (samudaya). On the other hand, the ceasing of avijja acts in a similar way as being the condition for the ceasing of sankhara, viññana, nama–rupa … and so on, the cessation of each one being the condition for the following one to cease. Then there are no kilesas remaining to act as the seed of further becoming and birth. This is the side of ‘cessation’ (nirodha) — as the old texts describe the end of avijja saying that it is ‘nirujjhanti’ (ceased or vanished).”
อวิชชาในตำราเป็นเพียงความบอกเล่าว่า อวิชชาเป็นปัจจัยให้เกิดสังขาร สังขารเป็นปัจจัยให้เกิดวิญญาณ จนถึง สมฺภวนฺติเป็นฝ่ายสมุทัยล้วน ๆ และการดับอวิชชาเพียงอันเดียว สังขารวิญญาณ นามรูป ฯ ย่อมดับไปตาม ๆ กัน ไม่มีกิเลสตัวใดเหลืออยู่พอจะเป็นเชื้อแห่งภพชาติต่อไป อันเป็นฝ่ายนิโรธ ดังบทสุดท้ายแห่งอวิชชาว่า นิรุชฺฌนฺติ
“But these two aspects of avijja, the first being the development and uprising of avijja, causing the citta to become associated with creating and branching out into the realms of existence and birth as animals and people, until it reaches old age, decrepitude and finally death; the second being the suppressing and removing of avijja so that it is entirely dispelled from the heart, thus ending the process of continual becoming and birth — as was done by all those, such as the Lord Buddha, who revealed Nibbana by quenching avijja,
การแปล กรุณารอสักครู่..