THE FALSE COLLAR There was once a f

THE FALSE COLLAR

There was once a fine gentleman, all of whose moveables were a boot-jack and a hair-comb: but he had the finest false collars in the world; and it is about one of these collars that we are now to hear a story.

It was so old, that it began to think of marriage; and it happened that it came to be washed in company with a garter.

"Nay!" said the collar. "I never did see anything so slender and so fine, so soft and so neat. May I not ask your name?"

"That I shall not tell you!" said the garter.

"Where do you live?" asked the collar.

But the garter was so bashful, so modest, and thought it was a strange question to answer.

"You are certainly a girdle," said the collar; "that is to say an inside girdle. I see well that you are both for use and ornament, my dear young lady."

"I will thank you not to speak to me," said the garter. "I think I have not given the least occasion for it."

"Yes! When one is as handsome as you," said the collar, "that is occasion enough."

"Don't come so near me, I beg of you!" said the garter. "You look so much like those men-folks."

"I am also a fine gentleman," said the collar. "I have a bootjack and a hair-comb."

But that was not true, for it was his master who had them: but he boasted.

"Don't come so near me," said the garter: "I am not accustomed to it."

"Prude!" exclaimed the collar; and then it was taken out of the washing-tub. It was starched, hung over the back of a chair in the sunshine, and was then laid on the ironing-blanket; then came the warm box-iron. "Dear lady!" said the collar. "Dear widow-lady! I feel quite hot. I am quite changed. I begin to unfold myself. You will burn a hole in me. Oh! I offer you my hand."

"Rag!" said the box-iron; and went proudly over the collar: for she fancied she was a steam-engine, that would go on the railroad and draw the waggons. "Rag!" said the box-iron.

The collar was a little jagged at the edge, and so came the long scissors to cut off the jagged part. "Oh!" said the collar. "You are certainly the first opera dancer. How well you can stretch your legs out! It is the most graceful performance I have ever seen. No one can imitate you."

"I know it," said the scissors.

"You deserve to be a baroness," said the collar. "All that I have is a fine gentleman, a boot-jack, and a hair-comb. If I only had the barony!"

"Do you seek my hand?" said the scissors; for she was angry; and without more ado, she CUT HIM, and then he was condemned.

"I shall now be obliged to ask the hair-comb. It is surprising how well you preserve your teeth, Miss," said the collar. "Have you never thought of being betrothed?"

"Yes, of course! you may be sure of that," said the hair-comb. "I AM betrothed—to the boot-jack!"

"Betrothed!" exclaimed the collar. Now there was no other to court, and so he despised it.

A long time passed away, then the collar came into the rag chest at the paper mill; there was a large company of rags, the fine by themselves, and the coarse by themselves, just as it should be. They all had much to say, but the collar the most; for he was a real boaster.

"I have had such an immense number of sweethearts!" said the collar. "I could not be in peace! It is true, I was always a fine starched-up gentleman! I had both a boot-jack and a hair-comb, which I never used! You should have seen me then, you should have seen me when I lay down! I shall never forget MY FIRST LOVE—she was a girdle, so fine, so soft, and so charming, she threw herself into a tub of water for my sake! There was also a widow, who became glowing hot, but I left her standing till she got black again; there was also the first opera dancer, she gave me that cut which I now go with, she was so ferocious! My own hair-comb was in love with me, she lost all her teeth from the heart-ache; yes, I have lived to see much of that sort of thing; but I am extremely sorry for the garter—I mean the girdle—that went into the water-tub. I have much on my conscience, I want to become white paper!"

And it became so, all the rags were turned into white paper; but the collar came to be just this very piece of white paper we here see, and on which the story is printed; and that was because it boasted so terribly afterwards of what had never happened to it. It would be well for us to beware, that we may not act in a similar manner, for we can never know if we may not, in the course of time, also come into the rag chest, and be made into white paper, and then have our whole life's history printed on it, even the most secret, and be obliged to run about and tell it ourselves, just like this collar.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คอเท็จ เคยเป็นสุภาพบุรุษดี ทั้งหมดของ moveables ถูกบูตแจ็คและหวีผม: แต่เขามีปลอกคอเท็จดีที่สุดในโลก และก็เกี่ยวกับปลอกคอเหล่านี้ที่เรากำลังจะได้ยินเรื่องราวอย่างใดอย่างหนึ่ง มันก็เก่ามาก ว่า มันเริ่มจะคิดว่า แต่งงาน และมันเกิดขึ้นมันมาล้าง in company with ทวาร "เน" กล่าวว่า คอ "ฉันไม่เคยได้เห็นอะไรเรียวดัง และดีมาก นั้นนุ่ม และระเบียบมาก อาจไม่ได้ถามชื่อของคุณ" "ว่า ฉันจะไม่บอกคุณ" กล่าวว่า การรัด "คุณอยู่ที่ไหน" ถามคอ แต่รัด bashful ดังนั้น ดังนั้นเจียมเนื้อเจียมตัว และคิดว่ามันเป็นคำถามที่แปลกจะตอบ "คุณเป็นแน่นอนเอว กล่าวว่า คอ "กล่าวคือมีผ้าคาดเอว ผมเห็นด้วยว่า คุณจะใช้และเครื่องประดับ หญิงสาวที่รักของฉัน." "ฉันจะไม่ให้พูดกับฉัน ขอบคุณ" กล่าวว่า การรัด "ผมคิดว่า ไม่ให้โอกาสมันน้อย" ใช่ครับ เมื่อหล่อเป็นคุณ กล่าวว่า คอ "นั่นคือโอกาสพอ" "อย่ามาเพื่ออยู่ใกล้ฉัน ดวงดีคุณ" กล่าวว่า การรัด "คุณดูเหมือนผู้ชายคนนั้น" ฉันยังเป็นสุภาพบุรุษที่ดี กล่าวว่า คอ "ฉันมี bootjack ตัวและหวีผม" แต่ที่ไม่จริง มันก็นายของเขาที่มีพวกเขา: แต่เขาคุยกัน "อย่ามาให้ใกล้ฉัน กล่าวว่า การรัด: "ผมไม่คุ้นเคยกับมัน" "Prude " exclaimed คอ แล้ว ถ่ายจากอ่างซักล้าง มันคือ starched แขวนผ่านด้านหลังของเก้าอี้ในแสงแดด และจากนั้นวางบนรีดผ้าผ้าห่ม แล้ว มาอุ่นกล่องเหล็ก "ท่านผู้หญิง" กล่าวว่า คอ "รักแม่ม่ายหญิง ผมรู้สึกค่อนข้างร้อน ผม:ค่อนข้างเปลี่ยนแปลง ฉันเริ่มจะแฉตัวเอง คุณจะเผาหลุมในฉัน โอ้ มีมือของฉัน" "ผ้าขี้ริ้ว" กล่าวว่า เหล็กกล่อง และก็ภูมิใจกว่าคอ: สำหรับเธอนึกว่าเธอเป็นเครื่องจักรไอน้ำ ที่จะไปบนทางรถไฟ และวาด waggons "ผ้าขี้ริ้ว" กล่าวว่า กล่องเหล็ก คอเป็นเล็กน้อยเส้นหยักที่ขอบ และดังนั้น มายาวกรรไกรเพื่อตัดส่วนที่หยัก "โอ้" กล่าวว่า คอ "คุณอย่างแน่นอนนักเต้นโอเปร่าครั้งแรก วิธีที่ดีคุณสามารถยืดขาของคุณออก ประสิทธิภาพมากที่สุดสง่าที่ผมเคยเห็นอยู่ ไม่มีใครสามารถเลียนแบบคุณ" "ฉันรู้ว่า กล่าวว่า กรรไกร "คุณสมควรจะ แบรอ กล่าวว่า คอ "ทั้งหมดที่ฉันมีเป็นสุภาพบุรุษดี บูตแจ็ค และ หวีผม ถ้าฉันมีเพียงบา" "คุณหามือ" กล่าวว่า กรรไกร สำหรับเธอโกรธ และไม่ มีเพิ่มเติมของ ado เธอตัดเขา และจากนั้นเขาถูกตัดสิน "ฉันจะตอนนี้ต้องจำให้หวีผม มันน่าแปลกใจว่าคุณรักษาฟัน พลาด, "กล่าวว่า คอ "คุณเคยคิดถูกนั้นรับหมั้นบุตร" "ใช่ แน่นอน คุณอาจไม่แน่ใจว่า กล่าวว่า การหวีผม "ฉัน AM นั้นรับหมั้นบุตร — บูตแจ็ค! " "Betrothed " exclaimed คอ ตอนนี้ มีไม่อื่นศาล และดังนั้น เขาดูหมิ่น เวลานานเสียชีวิต คอ มาที่หน้าอกผ้าขี้ริ้วที่โรงกระดาษ ได้บริษัทใหญ่ของผ้าขี้ริ้ว ปรับ ด้วยตัวเอง ความหยาบ ด้วยตัวเอง ตามที่ควรเป็น พวกเขาทั้งหมดมีมากที่จะพูด แต่คอมากที่สุด สำหรับเขาเป็นคนขี้คุยจริง "ผมมีเช่นหมายเลขอันยิ่งใหญ่ของคู่รัก" กล่าวว่า คอ "ฉันไม่สามารถในความสงบ มันเป็นความจริง ผมเป็นสุภาพบุรุษขึ้น starched ดีเสมอ ผมบูตแจ็คและผมหวี ซึ่งไม่เคยใช้ คุณควรได้เห็นฉัน แล้ว คุณควรได้เห็นฉันเมื่อฉันวางลง ไม่เคยจะลืมรักแรกของฉัน — เธอเอว ดีมาก นั้นนุ่ม และเพื่อให้มีเสน่ห์ เธอโยนตัวเองลงในอ่างน้ำสำหรับเหล้าของฉัน ก็ม่าย ที่กลายเป็นเรืองร้อน แต่ผมยืนของเธอจนเธอได้สีดำอีกครั้ง ก็นักเต้นโอเปร่าครั้งแรก เธอให้ว่าตัดที่ตอนนี้ไปกับฉัน เธอดุร้ายดังนั้น หวีผมของตัวเองได้รักกับฉัน เธอสูญเสียฟันของเธอจากหัวใจปวด ใช่ ฉันเคยดูมากของการ แต่ขอรัดมาก — ผมหมายถึง หวานก้นเปรี้ยว — ที่เข้าไปในอ่างน้ำ มีมากในสามัญสำนึกของฉัน ฉันต้องการเป็น กระดาษสีขาว" ก็กลายเป็นดังนั้น ผ้าขี้ริ้วทั้งหมดได้กลายเป็นกระดาษสีขาว แต่คอมาถึง เพียงนี้มากแผ่นกระดาษสีขาวเราเห็นที่นี่ และที่เรื่องมี พิมพ์ และที่ เพราะมันคุยชะมัดดังนั้นภายหลังของสิ่งที่ไม่เคยเกิดกับมัน จะดีสำหรับเรา ระวังว่า เราอาจไม่กระทำในลักษณะคล้ายกัน สำหรับเราไม่เคยรู้ว่า ถ้าเราอาจไม่ได้ ในเวลา ยังมาเป็นหน้าอกผ้าขี้ริ้ว และทำให้เป็นกระดาษสีขาว และนั้น มีประวัติของเราทั้งชีวิตที่พิมพ์บนมัน แม้สุดความลับ และเป็นหน้าที่ต้องวิ่ง และบอกตนเอง คอนี้ได้เหมือนกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คอ FALSE

มีครั้งหนึ่งเคยเป็นสุภาพบุรุษดีทั้งหมดที่มี MOVEABLES เป็นบูตแจ็คและหวีผม แต่เขามีปลอกคอเท็จที่ดีที่สุดในโลก; . และมันเป็นเรื่องเกี่ยวกับหนึ่งในปลอกคอเหล่านี้ที่เราอยู่ในขณะนี้ที่จะได้ยินเรื่องราว

มันเป็นเก่าเพื่อที่จะเริ่มคิดของการแต่งงาน; และมันเกิดขึ้นว่ามันมาจะล้างใน บริษัท ที่มีสายรัดถุงเท้ายาว.

"มิใช่เช่นนั้น" กล่าวว่าคอ "ผมไม่เคยเห็นอะไรเพื่อให้เรียวและปรับเพื่อให้นุ่มมากและเรียบร้อยดังนั้น. ฉันอาจไม่ถามชื่อของคุณ?"

"ที่ฉันจะไม่บอกคุณ!" กล่าวว่าถุงเท้า.

"คุณอยู่ที่ไหน" . ถามปก

. แต่ถุงเท้าเขินเพื่อให้เจียมเนื้อเจียมตัวมากและคิดว่ามันเป็นคำถามที่แปลกที่จะตอบ

"คุณอย่างแน่นอนเข็มขัด" ปกกล่าวว่า "นั่นคือการพูดเอวภายใน. ฉันดูดีที่คุณมีทั้งสำหรับการใช้งานและเครื่องประดับหญิงสาวที่รักของฉัน."

"ผมจะขอขอบคุณคุณจะไม่พูดกับผมว่า" รัดกล่าวว่า "ผมคิดว่าผมยังไม่ได้รับโอกาสน้อยสำหรับมัน."

"ใช่! เมื่อหนึ่งเป็นรูปหล่อที่คุณกล่าวว่า" ปก "ที่มีโอกาสพอ."

"อย่าเข้ามาใกล้ที่ฉันฉันขอของคุณ ! " กล่าวว่าถุงเท้า "คุณมองมากเช่นเดียวกับที่ชายคน."

"นอกจากนี้ผมยังเป็นสุภาพบุรุษดี" ปกกล่าวว่า "ผมมี Bootjack และหวีผม."

แต่นั่นก็ไม่เป็นความจริงสำหรับมันเป็นเจ้านายของเขาที่มีพวกเขา. แต่เขาโต

"อย่าเข้ามาใกล้เพื่อให้ฉัน" ถุงเท้ากล่าวว่า "ผมไม่คุ้นเคย เพื่อมัน. "

" คนหวงตัว! " อุทานปก; และจากนั้นก็ถูกนำตัวออกมาจากอ่างซักผ้า มันเป็นแป้ง, ที่แขวนอยู่เหนือด้านหลังของเก้าอี้ในแสงแดดและถูกวางจากนั้นในการรีดผ้าผ้าห่ม; แล้วก็มาอบอุ่นกล่องเหล็ก "เลดี้รัก!" กล่าวว่าคอ "ที่รักม่าย-Lady! ผมรู้สึกค่อนข้างร้อน. ฉันกำลังเปลี่ยนแปลงค่อนข้าง. ฉันเริ่มที่จะแฉตัวเอง. คุณจะเผาหลุมในตัวฉัน. Oh! ฉันให้คุณมือของฉัน."

"ผ้าขี้ริ้ว" กล่าวว่ากล่องเหล็ก และเดินอย่างภาคภูมิใจมากกว่าปกเพราะเธอ fancied เธอเป็นไอน้ำเครื่องยนต์ที่จะไปในทางรถไฟและวาดรถบรรทุก "ผ้าขี้ริ้ว" กล่าวว่ากล่องเหล็ก.

คอเป็นหยักเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ขอบและอื่น ๆ มานานกรรไกรตัดส่วนที่ขรุขระ "Oh!" กล่าวว่าคอ "คุณเป็นที่แน่นอนแล้วว่าโอเปร่านักเต้นครั้งแรก. วิธีที่ดีที่คุณสามารถยืดขาของคุณออก! มันเป็นผลการดำเนินงานที่สง่างามที่สุดที่ผมเคยเห็น. ไม่มีใครสามารถเลียนแบบคุณ."

"ฉันรู้ว่ามัน" กล่าวว่ากรรไกร.

"คุณสมควรที่จะ เป็นบารอนเนสเป็น "ปกกล่าวว่า "ทั้งหมดที่ฉันมีเป็นสุภาพบุรุษดีบูตแจ็คและหวีผม. ถ้าฉันมีเพียงบารอน!"

"คุณแสวงหามือของฉัน?" กรรไกรกล่าวว่า เพราะเธอก็โกรธ; และไม่ต้องกังวลใจมากขึ้นเธอตัดเขาและจากนั้นเขาถูกประณาม.

"ตอนนี้ผมจะมีภาระผูกพันที่จะถามผมหวี. มันน่าแปลกใจว่าดีคุณรักษาฟันของคุณมิส" ปกกล่าวว่า "คุณไม่เคยคิดที่จะถูกคู่หมั้น?"

"ใช่แน่นอน! คุณอาจจะแน่ใจว่า" ผมหวีกล่าวว่า "ผมหมั้นไปบูตแจ็ค!"

"หมั้น!" อุทานออกมาปก ตอนนี้ไม่มีการอื่น ๆ เพื่อให้ศาลและเพื่อให้เขาเกลียดมัน.

เป็นเวลานานผ่านไปแล้วคอเข้ามาหน้าอกเศษผ้าในโรงงานกระดาษ; มี บริษัท ขนาดใหญ่ของยาจกดีด้วยตัวเองและหยาบด้วยตัวเองเช่นเดียวกับที่มันควรจะเป็น พวกเขาทั้งหมดมีมากที่จะพูด แต่คอมากที่สุด; เพราะท่านเป็นคนโอ้อวดจริง.

"ฉันมีดังกล่าวเป็นจำนวนมหาศาลของคู่รัก!" กล่าวว่าคอ "ฉันไม่อาจจะอยู่ในความสงบ! มันเป็นความจริงผมก็มักจะเป็นแป้งขึ้นสุภาพบุรุษดี! ฉันได้ทั้งบูตแจ็คและหวีผมซึ่งผมไม่เคยใช้! คุณควรจะได้เห็นฉันแล้วคุณควรจะมี เห็นฉันเมื่อฉันล้มตัวลงนอนฉันจะไม่มีวันลืมครั้งแรกของฉันรักเธอเป็นผ้าคาดเอวเพื่อให้ดีนุ่มมากและมีเสน่ห์เช่นนั้นเธอโยนตัวเองลงไปในอ่างน้ำเพื่อประโยชน์ของฉัน! นอกจากนี้ยังมีหญิงม่ายที่กลายเป็น เร่าร้อนร้อน แต่ฉันทิ้งให้ยืนเธอจนเธอได้สีดำอีกครั้งก็ยังมีละครนักเต้นครั้งแรกที่เธอให้ฉันตัดที่ตอนนี้ฉันจะไปกับเธอเป็นดุร้ายเพื่อให้ตัวเองหวีผมของฉันคือในความรักกับฉันเธอ! หายไปทั้งหมดฟันของเธอจากหัวใจปวด; ใช่ฉันมีชีวิตอยู่เพื่อเห็นมากของการจัดเรียงของสิ่งที่ แต่ผมเสียใจอย่างยิ่งสำหรับถุงเท้า-ผมหมายถึงเอวที่เดินเข้าไปในน้ำอ่างฉันมีมากใน. มโนธรรมของฉันฉันต้องการที่จะเป็นกระดาษสีขาว "

และมันก็กลายเป็นยาจกทั้งหมดที่กำลังจะกลายเป็นกระดาษสีขาว; แต่คอมาเป็นเพียงชิ้นส่วนมากของกระดาษสีขาวที่นี่เราเห็นและเรื่องราวที่ถูกพิมพ์; และนั่นก็คือเพราะมันโตเพื่อชะมัดหลังจากนั้นในสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับมัน มันจะดีสำหรับเราให้ระวังว่าเราอาจจะไม่ได้ทำหน้าที่ในลักษณะที่คล้ายกันเพราะเราไม่สามารถรู้ว่าเราอาจจะไม่ในหลักสูตรของเวลาที่ยังมาเข้าหน้าอกเศษผ้าและนำมาทำเป็นกระดาษสีขาวและ แล้วมีประวัติของชีวิตของเราทั้งพิมพ์บนมันแม้ความลับมากที่สุดและถูกบังคับให้ทำงานเกี่ยวกับและบอกมันเองเช่นเดียวกับปกนี้