Water-holding capacity (WHC) is def

Water-holding capacity (WHC) is defined as the ability of fresh meat to retain its own water (Pearce, Rosenvold, Andersen, & Hopkins, 2011) during cutting, heating, grinding and pressing and during transport, storage and cooking (Hamm, 1986). The water released can be described
as drip, purge, weep, exudate or cook loss (Warner, in press). Poor WHC results in high drip and purge loss, which can represent significant loss of weight from carcasses and cuts and may affect the yield and quality of processed meat (Aaslyng, 2002; Woelfel, Owens,Hirschler, Martinez-Dawson, & Sams, 2002). In addition, inferior WHC can negatively affect the appearance of meat, and this can influence consumer willingness to purchase the product. The structures in the muscle that influence WHC and therefore water loss are reasonably well-known and studied in raw meat. However, the structures and mechanisms which are influential on water loss during cooking are less studied and are different to those in raw meat. Both are described and contrasted below.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความจุน้ำโฮลดิ้ง (WHC) ถูกกำหนดเป็นความสามารถของเนื้อสดเพื่อเก็บน้ำของตนเอง (Pearce, Rosenvold แอนเดอร์ และ ฮ็อปกินส์ 2011) ใน ระหว่างการตัด ความร้อน บด และกด และใน ระหว่างการขนส่ง จัดเก็บ และทำอาหาร (Hamm, 1986) สามารถอธิบายน้ำออกเป็นหยด การล้างข้อมูล ร้อง exudate หรืออาหารขาดทุน (วอร์เนอร์ ในข่าว) WHC จนเกิดหยดน้ำที่สูงและการล้างข้อมูลสูญเสีย ซึ่งสามารถแสดงถึงการสูญเสียน้ำหนักจากซากและตัด และอาจมีผลต่อผลผลิตและคุณภาพของเนื้อสัตว์แปรรูป (Aaslyng, 2002 Woelfel, Owens, Hirschler มาติเน่ดอว์สัน และ Sams, 2002) นอกจากนี้ WHC น้อยอาจเป็นอันตรายต่อลักษณะที่ปรากฏของเนื้อ และนี้สามารถมีอิทธิพลต่อความตั้งใจของผู้บริโภคจะซื้อสินค้า โครงสร้างในกล้ามเนื้อที่มีอิทธิพลต่อ WHC และน้ำสูญเสียจึง จะสมเหตุสมผลรู้จัก และศึกษาในเนื้อดิบ อย่างไรก็ตาม โครงสร้างและกลไกที่ทรงอิทธิพลในการสูญเสียน้ำในระหว่างการทำอาหารน้อยเรียน และแตกต่างกับในเนื้อดิบ ทั้งสองจะอธิบาย และเปรียบเทียบด้านล่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความจุน้ำถือ (WHC) หมายถึงความสามารถของเนื้อสดที่จะเก็บน้ำของตัวเอง (เพียร์ซ, Rosenvold เซน, และฮอปกินส์, 2011) ในระหว่างการตัดความร้อนบดและเร่งด่วนและในระหว่างการขนส่งการเก็บรักษาและการปรุงอาหาร (Hamm, 1986) น้ำที่ปล่อยออกมาสามารถอธิบาย
เป็นหยดน้ำ, ล้างสารหลั่งร้องไห้หรือการสูญเสียปรุงอาหาร (วอร์เนอร์ในข่าว) แย่ผล WHC ในหยดน้ำสูงและการสูญเสียล้างซึ่งสามารถเป็นตัวแทนของการสูญเสียที่สำคัญของน้ำหนักจากซากและการตัดและอาจส่งผลกระทบต่อผลผลิตและคุณภาพของเนื้อสัตว์แปรรูป (Aaslyng 2002; Woelfel, Owens, Hirschler มาร์ติเน-ดอว์สันและ Sams, 2002 ) นอกจากนี้ยังด้อยกว่า WHC ลบจะมีผลต่อลักษณะของเนื้อและนี้สามารถมีอิทธิพลต่อความตั้งใจของผู้บริโภคที่จะซื้อสินค้า โครงสร้างในกล้ามเนื้อที่มีอิทธิพลต่อ WHC และดังนั้นจึงสูญเสียน้ำมีเหตุผลที่รู้จักกันดีและการศึกษาในเนื้อดิบ อย่างไรก็ตามโครงสร้างและกลไกที่มีอิทธิพลต่อการสูญเสียน้ำในระหว่างการปรุงอาหารที่มีการศึกษาน้อยและมีความแตกต่างกันในผู้ที่อยู่ในเนื้อดิบ ทั้งสองจะมีคำอธิบายและเปรียบเทียบด้านล่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

น้ำความจุถือ ( SPM ) หมายถึงความสามารถของเนื้อสดเพื่อกักเก็บน้ำของตัวเอง ( Pearce rosenvold แอนเดอร์เซน , , , &ฮอปกินส์ , 2554 ) ในระหว่างการตัด , บดและกด และระหว่างการขนส่ง การเก็บรักษาและการปรุงอาหาร ( แฮม , 1986 ) น้ำที่ออกมาสามารถอธิบาย
เป็นหยด , ล้าง , ร้องไห้หรือการสูญเสียที่เกิดจากอาหาร ( วอร์เนอร์ ในข่าว ) ไม่ดีต่อผลลัพธ์ในหยดสูงและล้างขาดทุนซึ่งสามารถแสดงผลขาดทุนหนักจากซากและการตัด และอาจส่งผลกระทบต่อผลผลิตและคุณภาพของเนื้อแปรรูป ( aaslyng , 2002 ; woelfel โอเว่น hirschler มาร์ติเนซ , ดอว์สัน , & Sams , 2002 ) นอกจากนี้ ด้อยกว่าอุ้มน้ำสามารถส่งผลเสียต่อลักษณะเนื้อและนี้สามารถมีอิทธิพลต่อผู้บริโภคเต็มใจที่จะซื้อสินค้าโครงสร้างในกล้ามเนื้อที่มีผลต่อการสูญเสียน้ำและอุ้มน้ำ จึงสมเหตุสมผล รู้จักและศึกษาในเนื้อดิบ อย่างไรก็ตาม โครงสร้างและกลไก ซึ่งมีอิทธิพลในการสูญเสียน้ำในระหว่างการปรุงอาหารน้อยลง ศึกษา และ จะแตกต่างกันที่เนื้อดิบ ทั้งสองจะอธิบายและเปรียบเทียบด้านล่าง