have a larger effect than means-tes

have a larger effect than means-tested cash payments, reducing the poverty rate by
nearly 3 percentage points from 15.2 to 12.4 percent.
The Bureau of the Census also provides calculations of income and poverty
that include non cash transfers, which are based on assumptions about the cash
equivalent value of each in-kind benefit program. The impacts on poverty are
shown in lines (h), (i) and (j) of Table 4. Comparing lines (h) and (j), we see that
means-tested non cash transfers reduce poverty by about 1.5 percentage points.
Taken together, these calculations suggest that government programs do have
a modest effect on poverty, even though many of them are not accounted for in the
official rate. More to the point, these programs may have a substantial effect on the poverty gap, the sum of the differences between income and the poverty line for all
families below the poverty line. Scholz and Levine (2001) estimate that in 1997
taxes and transfers reduced this gap by 72 percent for all persons (that is, not just
non elderly persons). Further, TANF alone reduces the poverty gap by 5 percent,
and all means-tested cash and non cash benefits reduce the poverty gap by
55 percent.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีผลใหญ่กว่าชำระเงินเงินสดหมายถึงทดสอบ การลดอัตราความยากจนโดยเกือบ 3 จุดจาก 15.2 12.4 เปอร์เซ็นต์สำนักงานของบ้านยังมีการคำนวณรายได้และความยากจนที่มีเงินสดไม่โอน ซึ่งขึ้นอยู่กับสมมติฐานเกี่ยวกับเงินสดค่าที่เทียบเท่าของแต่ละโปรแกรมสวัสดิการ in-kind มีผลกระทบกับความยากจนแสดงในบรรทัด (h), (i) และ (j) ของตาราง 4 เราเปรียบเทียบบรรทัด (h) และ (j), เห็นว่าทดสอบหมายถึงเงินสดไม่โอนลดความยากจนประมาณ 1.5 เปอร์เซ็นต์จุดปวง คำนวณเหล่านี้แนะนำว่า มีโปรแกรมของรัฐบาลผลเจียมเนื้อเจียมตัวในความยากจน แม้ว่ามากของพวกเขาจะไม่นำมาพิจารณาในการอัตราทาง ขึ้นไป โปรแกรมเหล่านี้อาจมีลักษณะพิเศษที่พบในช่องว่างความยากจน ผลรวมของผลต่างระหว่างรายได้และเส้นความยากจนทั้งหมดครอบครัวต่ำกว่าเส้นความยากจน Scholz และ Levine (2001) คาดว่าในปี 1997ภาษีและโอนลดช่องว่างนี้ โดยร้อยละ 72 สำหรับทุกคน (นั่นคือ ไม่เพียงผู้สูงอายุไม่ใช่คน) เพิ่มเติม TANF คนเดียวช่วยลดช่องว่างความยากจนร้อยละ 5และช่วยลดช่องว่างความยากจนโดยทดสอบหมายถึงเงินสดและผลประโยชน์ไม่ใช่เงินสดทั้งหมดร้อยละ 55

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีผลขนาดใหญ่กว่าวิธีการทดสอบการชำระเงินเงินสดลดอัตราความยากจนโดยเกือบ 3 คะแนนร้อยละจาก 15.2 เป็นร้อยละ 12.4. สำนักสำรวจสำมะโนประชากรนอกจากนี้ยังมีการคำนวณรายได้และความยากจนที่มีการถ่ายโอนที่ไม่ใช่เงินสดซึ่งจะขึ้นอยู่กับสมมติฐานเกี่ยวกับเงินสดมูลค่าเทียบเท่าของแต่ละโปรแกรมผลประโยชน์ในรูปแบบ ผลกระทบต่อความยากจนที่มีการแสดงในเส้น (เอช) (i) และ (ญ) ของตารางที่ 4 การเปรียบเทียบสาย (ซ) และ (ญ) เราจะเห็นว่าหมายถึงการทดสอบการถ่ายโอนที่ไม่ใช่เงินสดลดความยากจนลงประมาณร้อยละ1.5 ที่ร่วมกันคำนวณเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าโครงการของรัฐบาลจะมีผลเจียมเนื้อเจียมตัวในความยากจนแม้หลายของพวกเขาไม่คิดในอัตราอย่างเป็นทางการ ขึ้นไปยังจุดโปรแกรมเหล่านี้อาจมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในการทำให้เกิดช่องว่างจนผลรวมของความแตกต่างระหว่างรายได้และเส้นความยากจนสำหรับทุกครอบครัวที่ต่ำกว่าเส้นความยากจน สำเร็จและ Levine (2001) คาดว่าในปี 1997 ภาษีและเงินโอนที่ลดช่องว่างนี้โดยร้อยละ 72 สำหรับทุกคน (นั่นคือไม่ได้เป็นเพียงที่ไม่ใช่ผู้สูงอายุ) นอกจากนี้ TANF เพียงอย่างเดียวจะช่วยลดช่องว่างความยากจนร้อยละ 5 และหมายถึงการทดสอบเงินสดและผลประโยชน์ที่ไม่ใช่เงินสดลดช่องว่างความยากจนโดยร้อยละ 55

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่มีผลขนาดใหญ่กว่าวิธีการทดสอบการชำระเงินสด ลดอัตราความยากจนโดย
เกือบ 3 เปอร์เซ็นต์จากร้อยละ 15.2 ใหญ่ .
สำนักสำมะโนประชากร ยังมีการคำนวณรายได้และความยากจน
ที่มีไม่การถ่ายโอนเงินสด ซึ่งจะขึ้นอยู่กับสมมติฐานเกี่ยวกับเงินสด
ค่าสมมูลของแต่ละโปรแกรมประโยชน์ชนิด ผลกระทบจากความยากจนเป็น
แสดงในบรรทัด ( H )( I ) และ ( J ) ของตารางที่ 4 . เปรียบเทียบสาย ( H ) และ ( J ) เราเห็นว่า
ผ่านการทดสอบไม่เงินสดโอนลดความยากจนโดยประมาณ 1.5 คะแนนร้อยละ .
ถ่ายด้วยกันการคำนวณเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่า โปรแกรมของรัฐบาลก็มี
ผลเจียมเนื้อเจียมตัวในความยากจน แม้ว่าหลายของพวกเขาจะไม่คิดใน
คะแนนอย่างเป็นทางการ อีกประเด็นหนึ่งโปรแกรมเหล่านี้อาจมีผลกระทบอย่างมากต่อความยากจน ช่องว่าง , ผลรวมของความแตกต่างระหว่างรายได้และเส้นความยากจนทั้งหมด
ครอบครัวด้านล่างเส้นความยากจน โชลส์ และ เลอวีน ( 2001 ) ประมาณการว่าในปี 1997 และการลดภาษีการโอน
ช่องว่างนี้ โดยร้อยละ 72 สำหรับบุคคลทั้งหมด ( คือไม่ใช่แค่
ปลอดผู้สูงอายุ ) เพิ่มเติม tanf คนเดียวช่วยลดความยากจน ช่องว่าง โดยร้อยละ 5
และผ่านการทดสอบเงินสดและไม่ใช่เงินสดประโยชน์ลดความยากจนช่องว่างโดย
55 เปอร์เซ็นต์