Remember," Mr. Summers said "take t

Remember," Mr. Summers said "take the slips and keep them folded until each person has taken one. Harry, you help little Dave." Mr. Graves took the hand of the little boy, who came willingly with him up to the box. "Take a paper out of the box, Davy." Mr. Summers said. Davy put his hand into the box and laughed. "Take just one paper." Mr. Summers said. "Harry, you hold it for him." Mr. Graves took the child's hand and removed the folded paper from the tight fist and held it while little Dave stood next to him and looked up at him wonderingly.
"Nancy next," Mr. Summers said. Nancy was twelve, and her school friends breathed heavily as she went forward switching her skirt, and took a slip daintily from the box "Bill Jr.," Mr. Summers said, and Billy, his face red and his feet overlarge, near knocked the box over as he got a paper out. "Tessie," Mr. Summers said. She hesitated for a minute, looking around defiantly, and then set her lips and went up to the box. She snatched a paper out and held it behind her.
"Bill," Mr. Summers said, and Bill Hutchinson reached into the box and felt around, bringing his hand out at last with the slip of paper in it.
The crowd was quiet. A girl whispered, "I hope it's not Nancy," and the sound of the whisper reached the edges of the crowd.
"It's not the way it used to be." Old Man Warner said clearly. "People ain't the way they used to be."
"All right," Mr. Summers said. "Open the papers. Harry, you open little Dave's."
Mr. Graves opened the slip of paper and there was a general sigh through the crowd as he held it up and everyone could see that it was blank. Nancy and Bill Jr. opened theirs at the same time, and both beamed and laughed, turning around to the crowd and holding their slips of paper above their heads.
"Tessie," Mr. Summers said. There was a pause, and then Mr. Summers looked at Bill Hutchinson, and Bill unfolded his paper and showed it. It was blank.
"It's Tessie," Mr. Summers said, and his voice was hushed. "Show us her paper, Bill."
Bill Hutchinson went over to his wife and forced the slip of paper out of her hand. It had a black spot on it, the black spot Mr. Summers had made the night before with the heavy pencil in the coal company office. Bill Hutchinson held it up, and there was a stir in the crowd.
"All right, folks." Mr. Summers said. "Let's finish quickly."
Although the villagers had forgotten the ritual and lost the original black box, they still remembered to use stones. The pile of stones the boys had made earlier was ready; there were stones on the ground with the blowing scraps of paper that had come out of the box Delacroix selected a stone so large she had to pick it up with both hands and turned to Mrs. Dunbar. "Come on," she said. "Hurry up."
Mr. Dunbar had small stones in both hands, and she said, gasping for breath. "I can't run at all. You'll have to go ahead and I'll catch up with you."
The children had stones already. And someone gave little Davy Hutchinson few pebbles.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จำ นายฤดูกล่าวว่า "ใช้ในการจัดส่ง และให้พับจนกว่าแต่ละคนได้ดำเนินการอย่างใดอย่างหนึ่ง แฮร์รี่ คุณช่วยเดฟน้อย" นายสุสานเอามือของเด็กชายเล็ก ๆ ที่มาด้วยความเต็มใจกับเขาถึงกล่อง "ใช้กระดาษกล่อง Davy" นายฤดูกล่าว Davy ใส่มือของเขาลงในกล่อง และหัวเราะ "ใช้กระดาษเพียงหนึ่ง" นายฤดูกล่าว "แฮร์รี่ คุณถือมันเขา" นายสุสานเอามือของเด็กเอากระดาษพับจากกำปั้นแน่น และจัดขึ้นในขณะที่เดฟน้อยยืนอยู่ถัดจากเขา และมองที่เขา wonderingly" Nancy ถัดไป, " กล่าวว่า นายฤดู แนนซี่เป็นสิบสอง และเพื่อนโรงเรียนลมหายใจหนัก ตามเธอไปข้างหน้าสลับกระโปรงของเธอ และเอาใบ daintily จากกล่อง "เก็บเงินจูเนียร์ นายฤดูกล่าว บิลลี่ แดงใบหน้าของเขาและเขา overlarge เท้า ใกล้เคาะกล่องมากกว่าเขาได้รับกระดาษออก "Tessie กล่าวว่า นายฤดู เธอลังเลสำหรับนาที มองท้าทาย และตั้งริมฝีปากของเธอ แล้วขึ้นไปที่กล่อง เธอกระชากกระดาษออก และจัดเธอกล่าวว่า นายฤดู "บิล และเก็บเงิน Hutchinson ถึงลงในกล่อง และรู้สึกรอบ มือของเขาออกมาในที่สุดกับใบกระดาษมันฝูงชนถูกเงียบ สาวกระซิบ "หวังไม่ Nancy และเสียงกระซิบถึงขอบของฝูงชน"มันไม่ได้วิธีจะใช้เป็น" ชายชราวอร์เนอร์กล่าวอย่างชัดเจน "คนหอมแบบที่เคย""สิ่งที่ถูกต้อง นายฤดูกล่าว "เปิดเอกสาร แฮร์รี่ คุณเปิดน้อยเดฟ"นายสุสานเปิดใบกระดาษ และมีอกทั่วไปผ่านฝูงชนเขาจัดขึ้น และทุกคนอาจเห็นว่า ไม่ว่าง แนนซี่และเก็บเงินจูเนียร์เปิดพวกเขาในเวลาเดียวกัน และทั้งเคร่า และ หัวเราะ เปิดรอบเพื่อฝูง และจับพวกเขาส่งกระดาษอยู่บนหัวของพวกเขา"Tessie กล่าวว่า นายฤดู มีการหยุดชั่วคราว แล้ว นายฤดูดูเก็บเงิน Hutchinson และบิลกางออกกระดาษของเขา และพบว่ามัน ก็ว่างเปล่า"มันเป็น Tessie กล่าวว่า นายฤดู และเสียงของเขาก็สาง "แสดงให้เราเห็นกระดาษของเธอ เก็บเงิน"Hutchinson เก็บเงินเดินไปที่ภรรยาของเขา และบังคับใบกระดาษจากมือของเธอ มีจุดดำบน จุดดำนายฤดูทำคืนก่อน ด้วยดินสอหนักในสำนักงานบริษัทถ่านหิน Hutchinson เก็บเงินจัดขึ้น และมีคนในฝูงชน"ทั้งหมดขวา คน" นายฤดูกล่าว "ให้เสร็จสิ้นอย่างรวดเร็ว"แม้ว่าชาวบ้านลืมพิธีกรรม และกล่องดำเดิมที่หายไป พวกเขายังจำการใช้หิน กองหินชายทำก่อนหน้าความสำเร็จ มีหินบนพื้นดินที่มีเศษพัดกระดาษที่ได้มาจากกล่องซิสตินของไมเคิลเลือกหินขนาดใหญ่ดังนั้นเธอต้องรับ ด้วยมือทั้งสอง และหันไปดันบาร์นาง "มา เธอกล่าว "รีบขึ้น"นาย Dunbar มีหินขนาดเล็กในมือทั้งสอง และเธอกล่าว ว่า gasping สำหรับลมหายใจ "ฉันไม่สามารถเรียกใช้ คุณจะต้องไปข้างหน้า และผมจะติดต่อกับคุณ"เด็กมีหินอยู่แล้ว และมีคนให้น้อย Davy Hutchinson ก้อนกรวดไม่กี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จำไว้ว่า " คุณซัมเมอร์พูด " เอาบิลและเก็บพับจนแต่ละคนได้คนหนึ่ง แฮร์รี่ นายช่วยหน่อย " นายเดฟ เกรฟจับมือเด็กชายที่มาเต็มใจกับเขาถึงกล่อง” เอากระดาษออกมาจากกล่อง เดวี่ " นายซัมเมอร์สกล่าว เดวี่ใส่มือของเขาลงในกล่องและหัวเราะ . ใช้แค่กระดาษหนึ่ง " นายซัมเมอร์สกล่าว แฮร์รี่ เธอถือมันสำหรับเขา " คุณเกรฟส์จับมือของเด็ก และเอากระดาษพับจากหมัดแน่นและกอดมันหน่อย เดฟ ยืนอยู่ข้างๆเขา และมองเขาอย่างน่าพิศวง ." แนนซี่ ต่อไป " นายซัมเมอร์สกล่าว แนนซี่เป็นสิบสอง และเพื่อนที่โรงเรียนของเธอ ลมหายใจหนัก ขณะที่เธอเดินไปข้างหน้าสลับกระโปรงของเธอ และเอาใบอย่างพิถีพิถันจากกล่อง " บิลจูเนียร์ " นายซัมเมอร์ส กล่าว และ บิลลี่ หน้าเขาแดงและเท้า overlarge ใกล้เคาะกล่องที่เขามีกระดาษออก . tessie " นายซัมเมอร์สกล่าว เธอลังเลสักครู่ มองไปรอบ ๆ defiantly แล้วตั้งค่าริมฝีปากของเธอและไปที่กล่อง เธอคว้าเอากระดาษออก และถือมันอยู่ข้างหลังเธอ" บิล " นายซัมเมอร์สกล่าว และบิลฮัทชินสันถึงในกล่องแล้วรู้สึกรอบ นำมือของเขาออกมาในที่สุด ด้วยความลื่นของกระดาษในนั้นฝูงชนก็เงียบ เด็กสาวกระซิบ " ฉันหวังว่ามันคงไม่ใช่แนนซี่ " และเสียงกระซิบไปถึงขอบของฝูงชน" ไม่มีทาง มันเคยเป็น " วอร์เนอร์ " ชายชรากล่าวว่าชัดเจน คนที่ไม่เหมือนเดิม "" ก็ได้ " นายซัมเมอร์สกล่าว เปิดเอกสาร แฮร์รี่ เธอเปิดน้อย " เดฟคุณเกรฟส์เปิดสลิปกระดาษและมีถอนหายใจทั่วไปผ่านฝูงชนที่เขาจับมันขึ้นมา และทุกคนก็เห็นว่ามันว่างเปล่า แนนซี่และบิลจูเนียร์เปิดพวกเขาในเวลาเดียวกัน และทั้งบีมและหัวเราะ หันไปรุมและถือกระดาษด้านบนของหัวของพวกเขา" tessie " นายซัมเมอร์สกล่าว มีหยุด และจากนั้น คุณซัมเมอร์ มองบิลฮัทชินสัน และ บิล คลี่กระดาษของเขาและแสดงมันออกมา มันว่างเปล่า" มัน tessie " นายซัมเมอร์สกล่าว และเสียงของเขาก็เงียบ " แสดงให้เราเห็นกระดาษ , บิล .บิลฮัทชินสันไปให้ภรรยาของเขาและถูกบังคับให้ลงกระดาษออกมาจากมือของเธอ มันมีจุดดำ , ดำจุดคุณซัมเมอร์ทำเมื่อคืนก่อนกับดินสอหนักในถ่านหิน บริษัท สำนักงาน บิลฮัทชินสันอุ้มมันขึ้นมา และมีคนในฝูงชน" ไม่เป็นไรครับ " นายซัมเมอร์สกล่าว ให้มันเสร็จเร็วๆ "แม้ว่าชาวบ้านลืมพิธีกรรมและหายไปกล่องสีดำเดิม พวกเขายังจดจำการใช้หิน กองหินชายได้เร็วพร้อม มีก้อนหินบนพื้นด้วยเป่าเศษกระดาษที่ออกมาจากกล่องเดอลากรัวเลือกหินขนาดใหญ่ดังนั้นเธอต้องหยิบมันขึ้นมาด้วยมือทั้งสอง และหันมา " คุณนายดันบาร์ มา " เธอกล่าว เร็วเข้า "คุณ ร้านมีก้อนหินขนาดเล็กในมือทั้งสองข้าง เธอพูดหอบหายใจ " . ผมไม่วิ่งเลย เธอจะต้องไป ผมจะตามคุณไป .เด็กมีหินแล้ว และใครบางคนให้น้อย เดวี่ ฮัทชินสัน ไม่กี่ก้อนกรวด