It’s a real pleasure to be able to

It’s a real pleasure to be able to talk to you today, during this historically important series of meetings in Auckland. I want to associate myself with the New Zealand Prime Minister, Jenny Shipley, and her comments of support for APEC and your participation.

I’m pleased because I’m a New Zealander who attended the first APEC ministers’ meeting in Canberra 10 years ago. One of the reasons why that meeting was important was because it broke new ground which allowed China, Hong Kong China and Chinese Taipei to later sit around the same table. Ten years later their participation in APEC has become routine. What was headline making and radical a decade ago is routine today and we very much hope this will smooth the way for China joining us at the WTO family table.

Ten years on, APEC has undergone a remarkable development, deepening and broadening of its agenda and membership.

There are now 21 members of APEC, and APEC’s achievements in the past decade have far exceeded the expectations that we held for it in the beginning. However, more recently, our region has gone through the greatest economic reversal in 50 years.

The Asian crisis was real, is real, as is the recovery.

There are those who make a living out of predicting gloom, some even seemed to enjoy it, suggesting this was the end. Remember the headlines? But it did not signify an end to multilateralism and openness, nor did it prove that the system failed. It proved the opposite; it proved how resilient the system is. South Korea, Thailand and the Philippines, among others, not only kept their markets open, they introduced further liberalization measures.

One of APEC’s great contributions has been in establishing the climate for openness, and in the main, leaders and governments stood firm, learnt the lessons and started rebuilding. They resisted the pressures to revert to protectionism. We know those policies prolonged and made the Great Depression so much deeper, and from this the twin tyrannies of fascism and Marxism arose.

Mrs. Shipley and I talked before I left New Zealand about whether APEC was an economic, political or moral issue. I think it’s all those things. It’s not complicated. It’s about getting more customers. It’s about whether or not we run the world based on the civilised order of rules, or force. Whether we settle our differences by process, or force, persuasion or coercion. Of course it’s imperfect and it can be improved.

All of that can be said about the WTO, too.

Some suggest that APEC and regionalism are in contradiction to the WTO and multilateralism. One trade expert once said that regional arrangements were like street gangs, not nice, but if you live in the neighbourhood you had better join up.

I don’t agree. Open regionalism can give impetus to the best option, multilateralism. It gives smaller countries the opportunity to learn the political, economic and business skills necessary to engage further.

However, it does sometimes reflect the lack of satisfaction with the progress of the multilateral system.

History has shown us that open societies do better. That’s true. Our region testifies to this general principle.

Thirty years ago 70 per cent of Indonesians lived in what the World Bank called extreme poverty. Now, despite the recent problems, the figure is 10 per cent.

Look and admire at what Japan has delivered to its people from the rubble and ruin of the 1940s. Now it’s the second most powerful economy in the world, and a constructive force for good in the world.

A large number of APEC projects are gradually having their impact. One is the removal of red tape and other obstacles to trade, in an exercise that our experts like to call "trade facilitation". You out there in APEC are many steps ahead of us here in the World Trade Organization where "trade facilitation" is still a new discussion topic.

It’s an important exercise. The APEC Economic Committee estimated a couple of years ago that trade facilitation could save 45 billion dollars, more than the gains expected from APEC’s trade liberalization.

APEC and other regional organizations are extremely helpful to the WTO. Many ideas which eventually reach the WTO have been developed in regional groups. The debates that these ideas arouse in the groups are rehearsals for the discussions in the WTO. And this year’s agenda in Auckland deliberately focuses on important WTO work ahead.

That’s an important point that I’d like to emphasize today. I’d also like to turn it into a kind of challenge — a challenge to you, the chief executives and leaders of Asia-Pacific businesses.

I’m pleased because I’m a New Zealander who attended the first APEC ministers’ meeting in Canberra 10 years ago. One of the reasons why that meeting was important was because it broke new ground which allowed China, Hong Kong China and Chinese Taipei to later sit around the same table. Ten years later their participation in APEC has become routine. What was headline making and radical a decade ago is routine today and we very much hope this will smooth the way for China joining us at the WTO family table.

Ten years on, APEC has undergone a remarkable development, deepening and broadening of its agenda and membership.

There are now 21 members of APEC, and APEC’s achievements in the past decade have far exceeded the expectations that we held for it in the beginning. However, more recently, our region has gone through the greatest economic reversal in 50 years.

The Asian crisis was real, is real, as is the recovery.

There are those who make a living out of predicting gloom, some even seemed to enjoy it, suggesting this was the end. Remember the headlines? But it did not signify an end to multilateralism and openness, nor did it prove that the system failed. It proved the opposite; it proved how resilient the system is. South Korea, Thailand and the Philippines, among others, not only kept their markets open, they introduced further liberalization measures.

One of APEC’s great contributions has been in establishing the climate for openness, and in the main, leaders and governments stood firm, learnt the lessons and started rebuilding. They resisted the pressures to revert to protectionism. We know those policies prolonged and made the Great Depression so much deeper, and from this the twin tyrannies of fascism and Marxism arose.

Mrs. Shipley and I talked before I left New Zealand about whether APEC was an economic, political or moral issue. I think it’s all those things. It’s not complicated. It’s about getting more customers. It’s about whether or not we run the world based on the civilised order of rules, or force. Whether we settle our differences by process, or force, persuasion or coercion. Of course it’s imperfect and it can be improved.

All of that can be said about the WTO, too.

Some suggest that APEC and regionalism are in contradiction to the WTO and multilateralism. One trade expert once said that regional arrangements were like street gangs, not nice, but if you live in the neighbourhood you had better join up.

I don’t agree. Open regionalism can give impetus to the best option, multilateralism. It gives smaller countries the opportunity to learn the political, economic and business skills necessary to engage further.

However, it does sometimes reflect the lack of satisfaction with the progress of the multilateral system.

History has shown us that open societies do better. That’s true. Our region testifies to this general principle.

Thirty years ago 70 per cent of Indonesians lived in what the World Bank called extreme poverty. Now, despite the recent problems, the figure is 10 per cent.

Look and admire at what Japan has delivered to its people from the rubble and ruin of the 1940s. Now it’s the second most powerful economy in the world, and a constructive force for good in the world.

A large number of APEC projects are gradually having their impact. One is the removal of red tape and other obstacles to trade, in an exercise that our experts like to call "trade facilitation". You out there in APEC are many steps ahead of us here in the World Trade Organization where "trade facilitation" is still a new discussion topic.

It’s an important exercise. The APEC Economic Committee estimated a couple of years ago that trade facilitation could save 45 billion dollars, more than the gains expected from APEC’s trade liberalization.

APEC and other regional organizations are extremely helpful to the WTO. Many ideas which eventually reach the WTO have been developed in regional groups. The debates that these ideas arouse in the groups are rehearsals for the discussions in the WTO. And this year’s agenda in Auckland deliberately focuses on important WTO work ahead.

That’s an important point that I’d like to emphasize today. I’d also like to turn it into a kind of challenge — a challenge to you, the chief executives and leaders of Asia-Pacific businesses.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

It’s a real pleasure to be able to talk to you today, during this historically important series of meetings in Auckland. I want to associate myself with the New Zealand Prime Minister, Jenny Shipley, and her comments of support for APEC and your participation.I’m pleased because I’m a New Zealander who attended the first APEC ministers’ meeting in Canberra 10 years ago. One of the reasons why that meeting was important was because it broke new ground which allowed China, Hong Kong China and Chinese Taipei to later sit around the same table. Ten years later their participation in APEC has become routine. What was headline making and radical a decade ago is routine today and we very much hope this will smooth the way for China joining us at the WTO family table.Ten years on, APEC has undergone a remarkable development, deepening and broadening of its agenda and membership.There are now 21 members of APEC, and APEC’s achievements in the past decade have far exceeded the expectations that we held for it in the beginning. However, more recently, our region has gone through the greatest economic reversal in 50 years.The Asian crisis was real, is real, as is the recovery.There are those who make a living out of predicting gloom, some even seemed to enjoy it, suggesting this was the end. Remember the headlines? But it did not signify an end to multilateralism and openness, nor did it prove that the system failed. It proved the opposite; it proved how resilient the system is. South Korea, Thailand and the Philippines, among others, not only kept their markets open, they introduced further liberalization measures.One of APEC’s great contributions has been in establishing the climate for openness, and in the main, leaders and governments stood firm, learnt the lessons and started rebuilding. They resisted the pressures to revert to protectionism. We know those policies prolonged and made the Great Depression so much deeper, and from this the twin tyrannies of fascism and Marxism arose.Mrs. Shipley and I talked before I left New Zealand about whether APEC was an economic, political or moral issue. I think it’s all those things. It’s not complicated. It’s about getting more customers. It’s about whether or not we run the world based on the civilised order of rules, or force. Whether we settle our differences by process, or force, persuasion or coercion. Of course it’s imperfect and it can be improved.All of that can be said about the WTO, too.Some suggest that APEC and regionalism are in contradiction to the WTO and multilateralism. One trade expert once said that regional arrangements were like street gangs, not nice, but if you live in the neighbourhood you had better join up.I don’t agree. Open regionalism can give impetus to the best option, multilateralism. It gives smaller countries the opportunity to learn the political, economic and business skills necessary to engage further.However, it does sometimes reflect the lack of satisfaction with the progress of the multilateral system.History has shown us that open societies do better. That’s true. Our region testifies to this general principle.Thirty years ago 70 per cent of Indonesians lived in what the World Bank called extreme poverty. Now, despite the recent problems, the figure is 10 per cent.Look and admire at what Japan has delivered to its people from the rubble and ruin of the 1940s. Now it’s the second most powerful economy in the world, and a constructive force for good in the world.A large number of APEC projects are gradually having their impact. One is the removal of red tape and other obstacles to trade, in an exercise that our experts like to call "trade facilitation". You out there in APEC are many steps ahead of us here in the World Trade Organization where "trade facilitation" is still a new discussion topic.It’s an important exercise. The APEC Economic Committee estimated a couple of years ago that trade facilitation could save 45 billion dollars, more than the gains expected from APEC’s trade liberalization.APEC and other regional organizations are extremely helpful to the WTO. Many ideas which eventually reach the WTO have been developed in regional groups. The debates that these ideas arouse in the groups are rehearsals for the discussions in the WTO. And this year’s agenda in Auckland deliberately focuses on important WTO work ahead.That’s an important point that I’d like to emphasize today. I’d also like to turn it into a kind of challenge — a challenge to you, the chief executives and leaders of Asia-Pacific businesses.

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

มันเป็นความสุขที่แท้จริงที่จะสามารถที่จะพูดคุยกับคุณในวันนี้ในระหว่างนี้ชุดสำคัญทางประวัติศาสตร์ของการประชุมในโอ๊คแลนด์ ฉันต้องการที่จะเชื่อมโยงตัวเองกับนิวซีแลนด์นายกรัฐมนตรีเจนนี่ชิพลีย์และความคิดเห็นของเธอได้รับการสนับสนุนเอเปคและการมีส่วนร่วมของคุณ. ผมยินดีเพราะผมนิวซีแลนด์ที่เข้าร่วมการประชุมรัฐมนตรีว่าการกระทรวงเอเปคครั้งแรกในแคนเบอร์รา 10 ปีที่ผ่านมา . หนึ่งในเหตุผลที่ว่าทำไมการประชุมที่มีความสำคัญเป็นเพราะมันยากจนพื้นใหม่ซึ่งได้รับอนุญาตจีนฮ่องกงจีนและไต้หวันในภายหลังนั่งรอบโต๊ะเดียวกัน สิบปีต่อมามีส่วนร่วมในเอเปคได้กลายเป็นกิจวัตรประจำวัน อะไรคือสิ่งที่พาดหัวทำและรุนแรงทศวรรษที่ผ่านมาเป็นประจำวันนี้และเราหวังมากนี้จะราบรื่นทางสำหรับประเทศจีนร่วมงานกับเราที่โต๊ะครอบครัวองค์การการค้าโลก. สิบปีที่ผ่านมา, เอเปคมีระดับการพัฒนาที่โดดเด่นลึกและกว้างของวาระการประชุมและ สมาชิก. ขณะนี้มี 21 สมาชิกของเอเปคและความสำเร็จของเอเปคในช่วงสิบปีที่ผ่านมาได้ไกลเกินความคาดหวังที่เราจัดขึ้นสำหรับมันในการเริ่มต้น อย่างไรก็ตามเมื่อเร็ว ๆ นี้ภูมิภาคของเราได้ผ่านการกลับรายการทางเศรษฐกิจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในรอบ 50 ปีที่ผ่านมา. วิกฤตเอเชียเป็นจริงที่เป็นจริงเช่นเดียวกับการกู้คืน. มีผู้ที่ทำมาหากินจากการทำนายความเศร้าโศกบางคนดูเหมือนจะสนุกกับมัน บอกเรื่องนี้เป็นที่สิ้นสุด โปรดจำไว้ว่าพาดหัว? แต่มันไม่ได้มีความหมายสิ้นไปพหุภาคีและการเปิดกว้างและไม่มันไม่ได้พิสูจน์ให้เห็นว่าระบบที่ล้มเหลว มันพิสูจน์แล้วว่าตรงข้าม; พิสูจน์ให้เห็นว่ามันมีความยืดหยุ่นของระบบคือ เกาหลีใต้, ไทยและฟิลิปปินส์หมู่คนอื่น ๆ ไม่เพียง แต่เก็บไว้ในตลาดของพวกเขาเปิดพวกเขามาตรการเปิดเสรีต่อไป. หนึ่งในผลงานที่ยอดเยี่ยมของเอเปคได้รับในการสร้างสภาพภูมิอากาศสำหรับการเปิดกว้างและในหลักผู้นำและรัฐบาลยืนหยัดได้เรียนรู้ บทเรียนและเริ่มสร้างใหม่ พวกเขาต่อต้านแรงกดดันที่จะย้อนกลับไปสู่การปกป้อง เรารู้ว่านโยบายเหล่านั้นเป็นเวลานานและทำให้ตกต่ำมากลึกและจากนี้ tyrannies ฝาแฝดของลัทธิฟาสซิสต์และมาร์กซ์ที่เกิดขึ้น. นาง ชิพลีย์และผมได้พูดคุยก่อนที่ผมออกจากนิวซีแลนด์เกี่ยวกับว่าเอเปคเป็นเศรษฐกิจการเมืองหรือปัญหาทางศีลธรรม ฉันคิดว่ามันคือทั้งหมดที่สิ่งเหล่านั้น มันไม่ได้มีความซับซ้อน มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับการรับลูกค้ามากขึ้น มันเกี่ยวกับหรือไม่ว่าเราทำงานโลกขึ้นอยู่กับการสั่งซื้ออารยะของกฎหรือบังคับ ไม่ว่าเราจะสร้างความแตกต่างของเราโดยกระบวนการหรือบังคับชักชวนหรือการข่มขู่ แน่นอนมันไม่สมบูรณ์และมันจะดีขึ้น. ทั้งหมดที่ได้กล่าวเกี่ยวกับองค์การการค้าโลกด้วย. บางคนแนะนำว่าเอเปคและภูมิภาคที่อยู่ในความขัดแย้งกับองค์การการค้าโลกและพหุภาคี ผู้เชี่ยวชาญด้านการค้าหนึ่งเคยบอกว่าการเตรียมการระดับภูมิภาคเป็นเหมือนแก๊งข้างถนนไม่ดี แต่ถ้าคุณอาศัยอยู่ในพื้นที่ใกล้เคียงที่คุณมีดีกว่าเข้าร่วม. ผมไม่เห็นด้วย ภูมิภาคเปิดสามารถให้แรงผลักดันให้ตัวเลือกที่ดีที่สุดพหุภาคี มันทำให้ประเทศเล็ก ๆ มีโอกาสที่จะเรียนรู้ทางการเมืองทักษะทางเศรษฐกิจและธุรกิจที่จำเป็นในการมีส่วนร่วมต่อไป. แต่บางครั้งมันไม่สะท้อนให้เห็นถึงการขาดความพึงพอใจกับความคืบหน้าของระบบพหุภาคี. ประวัติศาสตร์ได้แสดงให้เราเห็นว่าสังคมที่เปิดทำดีกว่า นั่นเป็นความจริง ภูมิภาคของเราเป็นพยานกับหลักการทั่วไป. สามสิบปีที่ผ่านมาร้อยละ 70 ของชาวอินโดนีเซียที่อาศัยอยู่ในสิ่งที่ธนาคารทั่วโลกที่เรียกว่าความยากจน ตอนนี้แม้จะมีปัญหาที่ผ่านมาคิดเป็นร้อยละ 10. มองและชื่นชมในสิ่งที่ญี่ปุ่นได้ส่งมอบให้กับผู้คนที่มาจากซากปรักหักพังและซากปรักหักพังของปี 1940 ตอนนี้ก็ถึงเศรษฐกิจที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดเป็นอันดับสองในโลกและเป็นพลังที่สร้างสรรค์สำหรับการที่ดีที่สุดในโลก. จำนวนมากของโครงการเอเปคจะค่อยๆมีผลกระทบของพวกเขา หนึ่งคือการกำจัดของเทปสีแดงและอุปสรรคอื่น ๆ เพื่อการค้าในการออกกำลังกายที่ผู้เชี่ยวชาญของเราชอบที่จะเรียกว่า "การอำนวยความสะดวกทางการค้าว่า" คุณออกมีในเอเปคหลายขั้นตอนข้างหน้าของเราที่นี่ในองค์การการค้าโลกที่ "การอำนวยความสะดวกทางการค้า" ก็ยังคงเป็นหัวข้อสนทนาใหม่. มันเป็นออกกำลังกายที่สำคัญ คณะกรรมการเศรษฐกิจเอเปคประมาณสองสามปีที่ผ่านมาการอำนวยความสะดวกทางการค้าที่สามารถบันทึก 45000000000 ดอลลาร์มากกว่าที่คาดว่ากำไรจากการเปิดเสรีการค้าเอเปคของ. เอเปคและหน่วยงานอื่น ๆ ในภูมิภาคนี้จะเป็นประโยชน์อย่างยิ่งในการองค์การการค้าโลก ความคิดหลายคนซึ่งในที่สุดถึงองค์การการค้าโลกได้รับการพัฒนาในกลุ่มภูมิภาค การอภิปรายที่กระตุ้นความคิดเหล่านี้อยู่ในกลุ่มที่มีการฝึกซ้อมสำหรับการอภิปรายในองค์การการค้าโลก และวาระการประชุมในปีนี้ในโอ๊คแลนด์จงใจมุ่งเน้นไปที่การทำงานขององค์การการค้าโลกที่สำคัญไปข้างหน้า. นั่นเป็นจุดสำคัญที่ผมอยากจะเน้นในวันนี้ ฉันยังต้องการที่จะทำให้มันกลายเป็นชนิดของความท้าทาย - ท้าทายให้คุณผู้บริหารและผู้นำของธุรกิจในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

Male friends.Male friends.Male friends.Male friends.Male friends.Male friends.Male friends.Male friends.Male friends.Male friends.Male friends.Male friends.Male friends.

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.