William Shakespeare Back to TopIMAG

William Shakespeare Back to Top
IMAGE
A page from Hamlet, from Shakespeare's First Folio
A page from “Hamlet” from Shakespeare's First Folio
(from Hamlet on the Ramparts, originally from Folger Shakespeare Library)
Whatever the merits of the other contributions to this golden age, though, it is clear that one man, William Shakespeare, single-handedly changed the English language to a significant extent in the late 16th and early 17th Century. Skakespeare took advantage of the relative freedom and flexibility and the protean nature of English at the time, and played free and easy with the already liberal grammatical rules, for example in his use nouns as verbs, adverbs, adjectives and substantives - an early instance of the “verbification” of nouns which modern language purists often decry - in phrases such as “he pageants us”, “it out-herods Herod”, dog them at the heels, the good Brutus ghosted, “Lord Angelo dukes it well”, “uncle me no uncle”, etc.

He had a vast vocabulary (34,000 words by some counts) and he personally coined an estimated 2,000 neologisms or new words in his many works, including, but by no means limited to, bare-faced, critical, leapfrog, monumental, castigate, majestic, obscene, frugal, aerial, gnarled, homicide, brittle, radiance, dwindle, puking, countless, submerged, vast, lack-lustre, bump, cranny, fitful, premeditated, assassination, courtship, eyeballs, ill-tuned, hot-blooded, laughable, dislocate, accommodation, eventful, pell-mell, aggravate, excellent, fretful, fragrant, gust, hint, hurry, lonely, summit, pedant, gloomy, and hundreds of other terms still commonly used today. By some counts, almost one in ten of the words used by Shakespeare were his own invention, a truly remarkable achievement (it is the equivalent of a new word here and then, after just a few short phrases, another other new word here). However, not all of these were necessarily personally invented by Shakespeare himself: they merely appear for the first time in his published works, and he was more than happy to make use of other people’s neologisms and local dialect words, and to mine the latest fashions and fads for new ideas.

He also introduced countless phrases in common use today, such as one fell swoop, vanish into thin air, brave new world, in my mind’s eye, laughing stock, love is blind, star-crossed lovers, as luck would have it, fast and loose, once more into the breach, sea change, there’s the rub, to the manner born, a foregone conclusion, beggars all description, it's Greek to me, a tower of strength, make a virtue of necessity, brevity is the soul of wit, with bated breath, more in sorrow than in anger, truth will out, cold comfort, cruel only to be kind, fool’s paradise and flesh and blood, among many others.

By the time of Shakespeare, word order had become more fixed in a subject-verb-object pattern, and English had developed a complex auxiliary verb system, although to be was still commonly used as the auxiliary rather than the more modern to have (e.g. I am come rather than I have come). Do was sometimes used as an auxiliary verb and sometimes not (e.g. say you so? or do you say so?). Past tenses were likewise still in a state of flux, and it was still acceptable to use clomb as well as climbed, clew as well as clawed, shove as well as shaved, digged as well as dug, etc. Plural noun endings had shrunk from the six of Old English to just two, “-s” and “-en”, and again Shakespeare sometimes used one and sometimes the other. The old verb ending “-en” had in general been gradually replaced by “-eth” (e.g. loveth, doth, hath, etc), although this was itself in the process of being replaced by the northern English verb ending “-es”, and Shakespeare used both (e.g. loves and loveth, but not the old loven). Even over the period of Shakespeare’s output there was a noticeable change, with “-eth” endings outnumbering “-es” by over 3 to 1 during the early period from 1591-1599, and “-es” outnumbering “-eth” by over 6 to 1 during 1600-1613.

A comparison of a passage from "King Lear" in the 1623 First Folio with the same passage from a more familiar modern edition below gives some idea of some of the changes that were still underway in Shakespeare's time:


Sir, I loue you more than words can weild ye matter,
Deerer than eye-sight, space, and libertie,
Beyond what can be valewed, rich or rare,
No lesse then life, with grace, health, beauty, honor:
As much as Childe ere lou'd, or Father found.
A loue that makes breath poore, and speech vnable,
Beyond all manner of so much I loue you.

Sir, I love you more than word can wield the matter,
Dearer than eyesight, space, and liberty,
Beyond what can be valued, rich or rare,
No less than life, with grace, health, beauty, honour,
As much as childe e'er loved, or father found.
A love that makes breath poor and speech unable,
Beyond all manner of 'so much' I love you.

Other than the spellings of words such as weild, libertie,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิลเลียมเชกสเปียร์กลับไปด้านบนรูปภาพ หน้าจากหมู่บ้าน จากโฟลิโอแรกของเชกสเปียร์หน้าจากโฟลิโอแรก "แฮมเล็ต" จากของเช็คสเปียร์(จากแฮมเล็ตบนป้อมปราการ เดิมจากห้องสมุดเช็คสเปียร์ Folger)ไม่ว่าข้อดีของการจัดสรรการยุคทอง แม้ว่า เป็นที่ชัดเจนว่า ชายคนหนึ่ง วิลเลียมเชกสเปียร์ ชัยเปลี่ยนแปลงภาษาอังกฤษในระดับสำคัญในสาย 16 และต้นศตวรรษที่ 17 Skakespeare เอาอิสระสัมพัทธ์ และความยืดหยุ่น และลักษณะ protean ของอังกฤษในเวลา และเล่นง่ายและฟรีกับกฎไวยากรณ์แล้วเสรี ตัวอย่างเช่นในนามของเขาใช้เป็นคำกริยา กริยาวิเศษณ์ คำคุณศัพท์ และ substantives - อินสแตนซ์เริ่มต้นของ "verbification" ของคำนามซึ่งมักจะ purists ภาษาทันสมัย decry - ในวลีเช่น "เขาประกวดเรา" , "มันออก herods แฮรอด", สุนัขไว้ที่ส้นเท้า ดำเนินดี ghosted "เจ้า Angelo ดูเกสมันดี", "ลุงผมลุงไม่", เป็นต้นเขามีคำศัพท์มากมาย (34,000 คำ โดยนับบาง) และเขาเองบัญญัติ neologisms 2000 การประเมิน หรือคำใหม่ในการทำงานของเขามากมาย รวมถึง แต่ไม่จำกัด เปลือยหน้า สำคัญ ก้าวกระโดด อนุสาวรีย์ castigate มาเจสติก ลามกอนาจาร ทะเล ทางอากาศ เป็นปุ่ม ปม ฆาตกรรม เปราะ กระจ่างใส ลดน้อย ลง อ้วก นับไม่ถ้วน น้ำท่วม ใหญ่ ขาดความมันวาว ชน ซอก ต่อสู้ ล้ม ลอบสังหาร เกี้ยวพาราสี ดวง ปรับ แต่งไม่ดี hot-blooded, laughable , dislocate ที่พัก เหตุการณ์สำคัญ pell-mell ซ้ำ เติม ยอดเยี่ยม fretful หอม gust ใบ้ รีบ โดดเดี่ยว ซัมมิท pedant มืดมน และร้อยเงื่อนไขอื่น ๆ ยังคงใช้วันนี้ โดยจำนวนนับบาง เกือบหนึ่งในสิบของคำที่ใช้ โดยเช็คสเปียร์ถูกสิ่งประดิษฐ์ของเขาเอง ความสำเร็จโดดเด่นอย่างแท้จริง (เทียบเท่า ของคำใหม่ที่นี่ แล้ว หลัง จาก วลีสั้น ๆ เพียงไม่กี่ อื่น ๆ อีกเป็นใหม่คำนี่) อย่างไรก็ตาม ไม่ทั้งหมดนี้จำเป็นต้องตัวขึ้นปฏิรูปตัวเอง: เพียงปรากฏครั้งแรกในผลงานของเขาเผยแพร่ และเขามีความสุขมากกว่าที่จะทำให้ใช้ ของ neologisms และภาษาท้องถิ่นของผู้อื่น และเหมืองแฟชั่นล่าสุดและ fads ความคิดใหม่เขายังแนะนำวลีนับไม่ถ้วนที่ใช้กันวันนี้ เช่นหนึ่งตกคราว หายไปในอากาศบาง เผชิญโลกใหม่ ในจิตใจของฉันตา หัวเราะสต็อก รักคนรัก ตาบอด รกชัฏเป็นโชคจะมีมัน อย่างรวดเร็ว และหลวม อีกครั้งเป็นการละเมิด การเปลี่ยนแปลงของทะเล ถู สรุป foregone ขอทาน ลักษณะที่เกิดคำอธิบายทั้งหมด มันเป็นกรีกกับฉัน หอคอยอันแข็งแกร่ง ทำให้คุณธรรมของความจำเป็น ความกระชับนั้นวิญญาณปัญญา ด้วยซึ้งน้อยลงลมหายใจ เพิ่มเติมความเศร้าโศกในความโกรธ ความจริงจะออก เย็นสบาย โหดร้ายเท่านั้นที่จะชนิด สวรรค์ของคนโง่ และเนื้อและ เลือด มากมายโดยช่วงเวลาของเช็คสเปียร์ คำสั่งได้กลายเป็นมากขึ้นคงในรูปแบบกริยาวัตถุ และอังกฤษได้พัฒนาระบบซับซ้อนเสริมกริยา แม้ว่าจะถูกยังใช้เป็นตัวเสริมมากกว่าความทันสมัยมากขึ้นมี (เช่น:มา แทนฉันมา) ทำบางครั้งใช้ เป็นกริยาเสริม และบางครั้งไม่ได้ (เช่น บอกว่า คุณดังนั้น? หรือพูดนั้น?) กาลอดีตทำนองเดียวกันยังคงในสภาพของเหลว และก็ยังคงยอมรับการใช้ clomb เป็นปีน ปรับใบเรือ เป็นข่วน ซุก เป็น โกน digged รวมทั้งขุด ฯลฯ ลงท้ายคำนามพหูพจน์ได้ลดจากหกของอังกฤษเก่าเพียง 2, "-s " และ "-en ", และอีกครั้ง เช็คสเปียร์บางครั้งใช้หนึ่งและบางครั้งอื่น ๆ สิ้นสุดกริยาเก่า "-en " ได้โดยทั่วไปแล้วถูกแทนที่ด้วย "-eth " (เช่นทรงรัก ละทิ้ง กรรณ ฯลฯ), แม้ว่าตัวเองในกระบวนการถูกแทนที่ด้วยสิ้นสุดเหนือคำกริยาภาษาอังกฤษ "-es ", และเช็คสเปียร์ใช้ทั้งสอง (เช่นรัก และทรง รัก แต่ไม่ loven เก่า) แม้ในช่วงของการส่งออกของเชกสเปียร์ ก็มีการเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัด กับ "-eth " ลงท้าย outnumbering "-es " โดยมากกว่า 3 ต่อ 1 ช่วงต้นจาก 1591-1599 และ "-es " outnumbering "-eth " โดยกว่า 6 ต่อ 1 ในช่วง 1600-1613การเปรียบเทียบทางเดินจาก "King Lear" ใน Folio แรกของ 1623 กับเนื้อเรื่องเดียวกันจากรุ่นที่ทันสมัยคุ้นเคยด้านล่างให้ความคิดบางส่วนของการเปลี่ยนแปลงที่ยังคงดำเนินอยู่ในเวลาของเชกสเปียร์:ที่รัก ฉัน loue คุณยิ่งกว่าคำสามารถ weild ye สำคัญDeerer กว่าบำรุงสายตา พื้นที่ และ libertieนอกเหนือจากจะมีอะไร valewed รวย หรือหา ยากLesse แล้วชีวิต เกรซ สุขภาพ ความ งาม ไม่ให้เกียรติ:เป็นมากเป็นตระกูล ere lou จะ หรือพบพ่อLoue ที่ทำให้ลมหายใจ poore และเสียง vnableนอกเหนือจากของฉันมาก loue คุณ ที่รัก ฉันรักคุณมากกว่า word สามารถควงเรื่องDearer กว่าตา พื้นที่ และ เสรีภาพเกินกว่าสิ่งสามารถให้ รวย หรือหา ยากไม่น้อยกว่าชีวิต เกรซ ความงาม สุขภาพ เสด็จฯมากที่สุดเท่าที่ตระกูลหากรัก หรือพบพ่อความรักที่ทำให้ลมหายใจไม่ดีและเสียงไม่นอกเหนือจากลักษณะของ 'มาก' ฉันรักคุณ อื่น ๆ กว่าการสะกดคำเช่น weild, libertie

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิลเลียมเชคสเปียกลับไปด้านบน
ภาพ
หน้าจากหมู่บ้านจากเช็คสเปียร์ยกแรก
หน้าจาก "หมู่บ้าน" จากเช็คสเปียร์ยกแรก
(จากหมู่บ้านเล็ก ๆ บนกำแพงมีพื้นเพมาจาก Folger Shakespeare Library)
สิ่งที่ประโยชน์ของผลงานอื่น ๆ ที่จะยุคทองนี้, แต่ก็เป็นที่ชัดเจนว่าชายคนหนึ่งของวิลเลียมเชคสเปียเพียงลำพังการเปลี่ยนแปลงการใช้ภาษาอังกฤษในระดับที่มีนัยสำคัญในช่วงปลายปี 16 และต้นศตวรรษที่ 17 Skakespeare เอาประโยชน์จากเสรีภาพญาติและความยืดหยุ่นและธรรมชาติ Protean ภาษาอังกฤษในเวลานั้นและเล่นฟรีและง่ายกับกฎไวยากรณ์เสรีนิยมแล้วเช่นในการใช้คำนามของเขาเป็นคำกริยาคำวิเศษณ์คำคุณศัพท์และ substantives - ตัวอย่างแรกของ "การ verbification" นามซึ่งครูสอนภาษาสมัยใหม่มักประณาม - ในวลีเช่น "เขา pageants เรา" "มันออก Herods เฮโรด" สุนัขพวกเขาที่ส้นเท้าที่บรูตัสดีโกสต์ "ลอร์ดแองเจโลดุ๊กได้เป็นอย่างดี" "ลุงผมไม่มีลุง" ฯลฯเขามีคำศัพท์มากมาย (34,000 คำโดยนับบางคน) และเขาเองประกาศเกียรติคุณประมาณ 2,000 neologisms หรือคำศัพท์ใหม่ ๆ ในการทำงานของเขาหลายคนรวมถึง แต่ไม่ได้ จำกัด ที่จะเปลือยเผือด ที่สำคัญต้องเต, อนุสาวรีย์, ลงโทษ, Majestic, ลามก, ประหยัดอากาศเป็นปุ่มปมฆาตกรรมเปราะใสหด puking, นับไม่ถ้วนจมอยู่ใต้น้ำที่กว้างใหญ่ขาดความมันวาว, ชน, ซอก, สม่ำเสมอ, ข้อหาลอบสังหาร, การเกี้ยวพาราสี ดวงตาป่วยแต่งเลือดร้อนบ้องแบ๊ว, แพลง, ที่พัก, เหตุการณ์สำคัญ, อลหม่านซ้ำเติมยอดเยี่ยมสบายใจหอมลมกระโชกแรงบางคำใบ้รีบเหงาประชุมสุดยอดอวดรู้, มืดมนและร้อยแง่อื่น ๆ ยังคง ที่ใช้กันทั่วไปในวันนี้ โดยนับบางเกือบหนึ่งในสิบของคำที่ใช้โดยเช็คสเปียร์เป็นสิ่งประดิษฐ์ของเขาเองเป็นความสำเร็จที่น่าทึ่งอย่างแท้จริง (มันเทียบเท่าของคำใหม่ที่นี่และแล้วหลังจากวลีสั้น ๆ เพียงไม่กี่คำอื่นใหม่ ๆ ที่นี่) แต่ไม่ทั้งหมดของเหล่านี้จำเป็นต้องคิดค้นโดยส่วนตัวเช็คสเปียร์ตัวเองพวกเขาเพียงปรากฏเป็นครั้งแรกในการตีพิมพ์ผลงานของเขาและเขาก็มีความสุขมากกว่าที่จะทำให้การใช้งานของ neologisms ของคนอื่น ๆ และคำพูดภาษาถิ่นและการเหมืองแฟชั่นล่าสุด และแฟชั่นสำหรับความคิดใหม่. เขายังแนะนำวลีนับไม่ถ้วนในการใช้งานร่วมกันในวันนี้เช่นก้มถลาลงหายไปในอากาศบางโลกใหม่ที่กล้าหาญในตาใจของฉันหัวเราะหุ้นความรักเป็นคนตาบอดคนรักดาวข้ามเป็นโชคดี จะได้มันได้อย่างรวดเร็วและหลวมอีกครั้งเข้าสู่การละเมิด, การเปลี่ยนแปลงของทะเลมีถูเพื่อลักษณะที่เกิดข้อสรุปมาก่อน, ขอทานคำอธิบายทั้งหมดก็กรีกให้ฉันหอของความแข็งแรงให้อาศัยอำนาจตามความจำเป็น ความกะทัดรัดเป็นจิตวิญญาณของปัญญาที่มีลมหายใจซึ้งน้อยลงมากขึ้นในความเศร้าโศกกว่าในความโกรธความจริงจะออกความสะดวกสบายเย็นโหดร้ายเพียงจะเป็นชนิด, คนโง่สวรรค์และเนื้อหนังและเลือดของคนอื่น ๆ . ตามเวลาของเช็คสเปียร์, คำสั่ง ได้กลายเป็นคงที่มากขึ้นในรูปแบบเรื่องกริยาวัตถุและภาษาอังกฤษได้พัฒนาระบบที่ซับซ้อนกริยาช่วยแม้ว่าจะต้องยังคงใช้กันทั่วไปว่าเป็นเสริมมากกว่าที่ทันสมัยมากขึ้นที่จะมี (เช่นฉันกำลังมามากกว่าที่ฉันได้มา ) ไม่บางครั้งก็ใช้เป็นกริยาช่วยและบางครั้งไม่ (เช่นว่าคุณเหรอ? หรือคุณพูดอย่างนี้?) กาลที่ผ่านมาก็เช่นกันยังคงอยู่ในสภาพของเหลวและมันก็ยังคงได้รับการยอมรับที่จะใช้ clomb เช่นเดียวกับปีนขึ้น Clew เช่นเดียวกับเล็บ, ซุกเช่นเดียวกับการโกนขุดเช่นเดียวกับการขุด ฯลฯ พหูพจน์คำนามตอนจบมีขนาดเล็กลงจาก หกของอังกฤษที่จะเพียงแค่สองคน "-s" และ "-en" และอีกครั้งเชคสเปียบางครั้งก็ใช้อย่างใดอย่างหนึ่งและบางครั้งอื่น ๆ คำกริยาเก่าสิ้นสุด "-en" มีทั่วไปถูกแทนที่โดยค่อยๆ "-eth" (เช่นรักวินัยทรง, ทรง ฯลฯ ) แม้ว่านี่จะเป็นตัวเองในกระบวนการของการถูกแทนที่ด้วยคำกริยาภาษาอังกฤษภาคเหนือตอนจบ "-es ที่" และเช็คสเปียร์ใช้ทั้ง (เช่นรักและทรงรัก แต่ไม่ loven เก่า) แม้ในช่วงเวลาของการส่งออกของเช็คสเปียร์มีการเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัดกับตอนจบ "-eth" เปรียบ "-es" โดยในช่วง 3-1 ในช่วงเวลาต้น 1591-1599 และ "-es" เปรียบ "-eth" โดยกว่า . 6-1 ในช่วง 1600-1613 การเปรียบเทียบข้อความจาก "King Lear" ใน 1623 ยกแรกกับทางเดียวกันจากฉบับที่ทันสมัยที่คุ้นเคยมากขึ้นดังต่อไปนี้จะช่วยให้ความคิดของการเปลี่ยนแปลงบางประการที่ยังคงสัตย์ซื่อในเวลาเช็คสเปียร์บางส่วน: ครับผม loue คุณมากกว่าคำสามารถควงเจ้าเรื่องDeerer กว่าสายตาพื้นที่และ libertie, นอกเหนือจากสิ่งที่สามารถ valewed ร่ำรวยหรือหายากไม่มี Lesse แล้วชีวิตด้วยความสง่างาม, สุขภาพ, ความงาม, เกียรติ: เท่า เป็นตระกูล ERE lou'd หรือบิดาพบ. loue พัวร์ที่ทำให้ลมหายใจและ vnable คำพูดนอกเหนือจากลักษณะของมากฉัน loue คุณ. เซอร์ผมรักคุณมากกว่าคำสามารถควงเรื่องdearer กว่าสายตาพื้นที่ และเสรีภาพนอกเหนือจากสิ่งที่สามารถจะมีมูลค่าที่อุดมไปด้วยหรือหายากไม่น้อยกว่าชีวิตด้วยความสง่างาม, สุขภาพ, ความงาม, เกียรติมากที่สุดเท่าที่เป็นใครตระกูลรักพ่อหรือพบ. ความรักที่ทำให้ลมหายใจที่ไม่ดีและคำพูดไม่สามารถ , นอกเหนือจากลักษณะของ 'มาก' ผมรักคุณ. นอกเหนือจากการสะกดคำเช่นควง, libertie ที่