We kicked off the ground and ran,
Wreathed in the surging, legendary flame.
With a deep breath and a blessing, we reached out our arms.
“We wish for,” we pray to the sky,
“A place where we truly belong.”
We lose sight and lose it again,
Repeatedly search & rise.
Where does this way continue to, you ask? Why?
If we’ll understand at the moment when the flame has burned out…
Push your way ahead!
This is your one shot at life,
So there’s no time to waste on being lost and confused.
Even if our brandished arms
Turn to ash,
That’s fine for now.
This is the beginning.
Endlessly calling us, the sound won’t stop ringing out,
But it is fate for everyone to look up to the sky.
With no premonition, tomorrow
Is split in confusion.
I’ll leave that behind.
In the midst of nothing but anxiety,
I hold seething blade & rage.
If you say, “Why can we laugh?” Why!
If we’ll understand at the moment when the flame has burned out…
Push your way out! Run through to your limited future,
So that you won’t have any regrets!
So that we can laugh, someday,
Together with connected arms,
Live through the present.
The prologue of the story that continues from here
Is the journey to search for our own meaning.
In the midst of nothing but anxiety,
Listen to the voice of your heart.
Where does this way lead to, you ask? Why?!
You should know the answer perfectly well by now.
Seize it for yourself!
This is your one shot at life,
So there’s no time to waste on being lost and confused.
Even if our brandished arms
Turn to ash,
That’s fine for now.
On our way to the prologue of the story that continues from here,
We now wake up at the VANISHING POINT!!
เราเตะออก และ วิ่ง,
กรามช้างในพล่าน ตำนานเปลวไฟ
เราถึงออกอาวุธของเรา ด้วยลมหายใจและพร
"เราต้องการ เราอธิษฐานฟ้า,
"ที่เราได้อยู่ "
เราสูญเสียสายตา และสูญเสียอีก,
ค้นซ้ำ ๆ ขึ้น&.
ที่ไม่วิธีนี้ยังคง คุณถาม ทำไม?
ถ้าเราจะเข้าใจในขณะที่เมื่อเปลวไฟที่ได้ทำ...
ผลักดันของคุณล่วงหน้าทาง!
เป็นปรายหนึ่งในชีวิต,
ดังนั้นจึงไม่มีเวลาเสีย และสับสนเลือนหายไป
แม้ว่าแผ่นดินของเรา brandished
เปิดเถ้า,
ก็ดีสำหรับตอนนี้
เริ่มต้นได้
ไม่รู้จบเรียกเรา เสียงไม่หยุด ringing
แต่ชะตากรรมทุกคนเงยให้ท้องฟ้า
กับ premonition ไม่พรุ่งนี้
แบ่งในสับสน
ฉันจะทิ้งที่.
กลางแต่ความวิตกกังวล,
ฉันถือ seething เบลด&โกรธ.
ถ้าคุณพูดว่า "ทำไมสามารถเราหัวเราะ" ทำไม!
ถ้าเราจะเข้าใจในขณะที่เมื่อเปลวไฟที่ได้ทำ...
ผลักดันทางออก รันผ่านไปอนาคตจำกัด,
เพื่อที่จะได้ regrets ใด ๆ !
เพื่อให้เราสามารถหัวเราะ วัน,
พร้อมเชื่อมต่อแขน,
สดผ่านปัจจุบัน
ช่วงของเรื่องราวที่ต่อจากที่นี่
เป็นการเดินทางเพื่อค้นหาความหมายของเราเอง
กลางแต่ความวิตกกังวล,
ฟังเสียงของหัวใจของคุณ.
ที่ วิธีนี้จึงไม่ทำให้คุณถาม ทำไม
คุณควรทราบคำตอบอย่างดี โดยขณะนี้
แย่งตัว!
เป็นปรายหนึ่งในชีวิต,
ดังนั้นจึงไม่มีเวลาเสีย และสับสนเลือนหายไป
แม้ว่าแผ่นดินของเรา brandished
เปิดเถ้า,
ก็ดีสำหรับตอนนี้
ในวิธีของเราช่วงที่เรื่องที่ต่อจากที่นี่,
ตอนนี้ตื่นมาจุด VANISHING !!
การแปล กรุณารอสักครู่..