The mountain-building episode that

The mountain-building episode that created the Himalayas began roughly 50 million years ago when India began to collide with Asia. Prior to the breakup of Pangaea, India was located between Africa and Antarctica in the Southern Hemisphere (see Figure 7.A, p. 217). As Pangaea fragmented, India moved rapidly, geologically speaking, a few thousand kilometers in a northward direction.
The subduction zone that facilitated India's northward migration was near the southern margin of Asia (Figure 1022A). Continued subduction along Asia's margin created an Andean-type plate margin that contained a well-developed continental volcanic arc and an accretionary wedge. India's northern margin, on the other hand, was a passive continental margin consisting of a thick platform of shallow-water sediments and sedimentary rocks.
Geologists have determined that one or more small continental fragments were positioned on the subducting plate somewhere between India and Asia. During the closing of the intervening ocean basin, a small crustal fragment, which now forms southern Tibet, reached the trench. This event was followed by the docking of India itself. The tectonic forces involved in the collision of India with Asia were immense and caused the more deformable materials located on the seaward edges of these land-masses to become highly folded and faulted (see Figure 10.22B)
The shortening and thickening of the crust elevated great quantities of crustal material, thereby generating the spectacular Himalayan mountains.
In addition to uplift, crustal shortening caused rocks at the “bottom of the pile" to become deeply buried—an environment where they experienced elevated temperatures and pressures (Figure 10.225). Partial melting within the deepest and most deformed region of the developing mountain belt produced magmas that intruded the overlying rocks. It is in these environments that the metamorphic and igneous cores of collisional mountains are generated.
The formation of the Himalayas was followed by a period of uplift that raised the Tibetan Plateau. Seismic evidence suggests that a portion of the Indian subcontinent was thrust beneath Tibet, a distance of perhaps 400 kilometers. If so, the added crustal thickness would account for the lofty landscape of southern Tibet, which has an average elevation higher than Mount Whitney, the highest point in the contiguous United States.
The collision with Asia slowed but did not stop the northward migration of India, which has since penetrated at least 2,000 kilometers (1,200 miles) into the mainland of Asia. Crustal shortening accommodated some of this motion. Much of the remaining penetration into Asia caused lateral displacement of large blocks of the Asian crust by a mechanism described as continental escape. As shown in Figure 10.23, when India continued its northward trek, parts of Asia were "squeezed" eastward out of the collision zone. These displaced crustal blocks include much of present-day Indochina and sections of mainland China.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอนภูเขาอาคารที่สร้างเทือกเขาหิมาลัยเริ่มประมาณ 50 ล้านปีที่ผ่านมาเมื่ออินเดียเริ่มที่จะชนกับเอเชีย ก่อนที่จะมีการล่มสลายของ Pangaea อินเดียตั้งอยู่ระหว่างทวีปแอฟริกาและทวีปแอนตาร์กติกาในซีกโลกใต้ (ดูรูปที่ 7.A พี. 217) ในฐานะที่เป็น Pangaea แยกส่วนอินเดียย้ายอย่างรวดเร็วพูดธรณีวิทยาไม่กี่พันกิโลเมตรในทิศทางไปทางทิศเหนือ.
เขตมุดตัวที่อำนวยความสะดวกในการโยกย้ายไปทางทิศเหนือของอินเดียอยู่ใกล้ขอบใต้ของเอเชีย (รูป 1022A) อย่างต่อเนื่องเหลื่อมพร้อมอัตรากำไรขั้นต้นของเอเชียสร้างขอบแผ่นแอนเดียนชนิดที่มีทั้งการพัฒนาโค้งภูเขาไฟคอนติเนนและลิ่มลิ่ม อินเดียมีอัตรากำไรเหนือบนมืออื่น ๆ ที่เป็นขอบทวีปเรื่อย ๆ ประกอบด้วยแพลตฟอร์มหนาของตะกอนน้ำตื้นและหินตะกอน.
นักธรณีวิทยาได้กำหนดว่าหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งชิ้นส่วนทวีปเล็ก ๆ วางอยู่บนแผ่นเปลือกโลกที่มุดตัวอยู่ระหว่างอินเดียและเอเชีย ในช่วงปิดของลุ่มน้ำทะเลแทรกแซงส่วนเปลือกโลกขนาดเล็กซึ่งขณะนี้รูปแบบทางตอนใต้ของทิเบตถึงร่อง เหตุการณ์นี้ตามมาด้วยการเชื่อมต่อของอินเดียเอง กองกำลังเปลือกโลกมีส่วนร่วมในการปะทะกันของอินเดียกับเอเชียอันยิ่งใหญ่และก่อให้เกิดวัสดุ deformable อื่น ๆ ที่ตั้งอยู่บนขอบทะเลของมวลชนที่ดินเหล่านี้จะกลายเป็นพับสูงและโทษฐาน (ดูรูปที่ 10.22B)
สั้นและหนาของเปลือกโลกยกระดับที่ดี ปริมาณของวัสดุเปลือกโลกจึงสร้างภูเขาหิมาลัยที่งดงาม.
นอกจากนี้จะยกสั้นลงเปลือกโลกที่เกิดจากหินที่ "ด้านล่างของกอง" ที่จะกลายเป็นฝังข้อลึกสภาพแวดล้อมที่พวกเขามีประสบการณ์อุณหภูมิสูงและความดัน (รูปที่ 10.225). หลอมละลายบางส่วน ในภูมิภาคที่ลึกที่สุดและผิดปกติมากที่สุดของแถบภูเขาพัฒนาผลิต magmas ที่บุกรุกหินวาง. มันอยู่ในสภาพแวดล้อมเหล่านี้ว่าแกนหินแปรและหินอัคนีภูเขา collisional ถูกสร้างขึ้น.
การก่อตัวของเทือกเขาหิมาลัยได้ตามระยะเวลาของยกที่ ยกที่ราบสูงทิเบต. แผ่นดินไหวหลักฐานแสดงให้เห็นว่าเป็นส่วนหนึ่งของอนุทวีปอินเดียถูกผลักใต้ทิเบตระยะทางอาจจะ 400 กิโลเมตร ถ้าเป็นเช่นนั้นความหนาของเปลือกโลกเพิ่มจะคิดเป็นภูมิทัศน์ที่สูงส่งทางตอนใต้ของทิเบตซึ่งมีความสูงเฉลี่ยสูงกว่าวิทนีย์, จุดที่สูงที่สุดในใกล้ชิดสหรัฐ.
ความขัดแย้งในเอเชียชะลอตัว แต่ก็ไม่ได้หยุดการอพยพไปทางทิศเหนือของประเทศอินเดีย ซึ่งได้ทะลุเพราะอย่างน้อย 2,000 กิโลเมตร (1,200 ไมล์) เข้าไปในแผ่นดินใหญ่ของเอเชีย สั้นเปลือกโลกอาศัยบางส่วนของการเคลื่อนไหวนี้ มากของการเจาะเข้าสู่ภูมิภาคเอเชียที่เหลือเกิดจากการเคลื่อนที่ด้านข้างของบล็อกขนาดใหญ่ของเปลือกโลกเอเชียโดยกลไกการอธิบายว่าคอนติเนนการหลบหนี ดังแสดงในรูปที่ 10.23 เมื่ออินเดียยังคงเดินทางไปทางทิศเหนือของบางส่วนของเอเชียถูก "บีบ" ไปทางทิศตะวันออกออกจากเขตการปะทะกัน เหล่านี้ย้ายบล็อกเปลือกโลกรวมมากอินโดจีนในปัจจุบันและส่วนของจีนแผ่นดินใหญ่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภูเขาอาคารตอนสร้างเทือกเขาหิมาลัยเริ่มประมาณ 50 ล้านปีมาแล้ว เมื่ออินเดียเริ่มชนกับเอเชีย ก่อนการล่มสลายของแพนเจีย อินเดียอยู่ระหว่างทวีปแอฟริกาและแอนตาร์กติกาในซีกโลกใต้ ( ดูรูปที่ 7 . , หน้า 217 ) เป็นพันเจียกระจัดกระจาย , อินเดียย้ายอย่างรวดเร็ว geologically พูดไม่กี่พันกิโลเมตรในทิศทางที่ไปทางทิศเหนือ
ในเขตมุดตัวของเปลือกโลกที่อำนวยความสะดวกในอินเดียการย้ายถิ่นทางเหนืออยู่ใกล้ขอบใต้ของเอเชีย ( รูป 1022a ) ยังคงมุดตัวของเปลือกโลก ตามขอบของเอเชียสร้างความอ่อนหวานชนิดแผ่นขอบที่อยู่เต่งคอนติเนนหมู่เกาะรูปโค้งและลิ่ม accretionary . อินเดียเหนือขอบบนมืออื่น ๆได้เรื่อยๆแบบขอบประกอบด้วยแพลตฟอร์มหนาของตะกอนน้ำตื้นและหินตะกอน .
นักธรณีวิทยาพบว่าหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งขนาดเล็กแบบชิ้นส่วนถูกวางบนจาน subducting ที่ไหนสักแห่งระหว่างอินเดียและเอเชีย ในระหว่างการปิดหมายมหาสมุทรลุ่มน้ำขนาดเล็กของเปลือกโลกชิ้น , ซึ่งขณะนี้รูปแบบภาคใต้ทิเบตถึงร่องเหตุการณ์นี้ตามด้วย Docking ของอินเดียเอง พลังการมีส่วนร่วมในการชนกันของอินเดียกับเอเชียคืออันยิ่งใหญ่และทำให้วัสดุโดยตั้งอยู่บนขอบ Seaward ของมวลที่ดินเหล่านี้กลายเป็นสูงพับและตำหนิ ( ดูรูป 10.22b )
สั้นและหนาของเปลือกสูงมาก ปริมาณของเปลือกโลกวัสดุจึงสร้างภูเขาหิมาลายันงดงาม
นอกจากยกทรง , Crustal เนยขาวทำให้หินที่ " ด้านล่างของเสาเข็มฝังลึก " เป็นสภาพแวดล้อมที่พวกเขามีประสบการณ์สูงอุณหภูมิและความดัน ( รูป 10.225 ) การหลอมละลายบางส่วนภายในที่ลึกที่สุดและมากที่สุดของภูมิภาคแถบภูเขารูปร่างพัฒนาผลิต magmas ที่บุกรุกที่วางหินมันอยู่ในสภาพแวดล้อมเหล่านี้ที่แกนหินอัคนีและหินแปรของภูเขา collisional ขึ้น .
การก่อตัวของเทือกเขาหิมาลัยตามระยะเวลาของการยกตัวที่ยกธิเบต . หลักฐานเกี่ยวกับแผ่นดินไหว แสดงให้เห็นว่าเป็นส่วนหนึ่งของคาบสมุทรอินเดียถูกปักใต้ทิเบต ระยะทางอาจจะ 400 กิโลเมตร ถ้าเป็นเช่นนั้น