The number of poor people in India,

The number of poor people in India, according to the country’s Eleventh National Development Plan, amounts to more than 300 million. The country has been successful in reducing the proportion of poor people from about 55 per cent in 1973 to about 27 per cent in 2004.

But almost one third of the country’s population of more than 1.1 billion continues to live below the poverty line, and a large proportion of poor people live in rural areas. Poverty remains a chronic condition for almost 30 per cent of India’s rural population. The incidence of rural poverty has declined somewhat over the past three decades as a result of rural to urban migration.

Poverty is deepest among members of scheduled castes and tribes in the country's rural areas. In 2005 these groups accounted for 80 per cent of poor rural people, although their share in the total rural population is much smaller.

On the map of poverty in India, the poorest areas are in parts of Rajasthan, Madhya Pradesh, Uttar Pradesh, Bihar, Jharkhand, Orissa, Chhattisgarh and West Bengal.

Large numbers of India's poorest people live in the country's semi-arid tropical region. In this area shortages of water and recurrent droughts impede the transformation of agriculture that the Green Revolution has achieved elsewhere. There is also a high incidence of poverty in flood-prone areas such as those extending from eastern Uttar Pradesh to the Assam plains, and especially in northern Bihar.
Poverty affects tribal people in forest areas, where loss of entitlement to resources has made them even poorer. In coastal fishing communities people's living conditions are deteriorating because of environmental degradation, stock depletion and vulnerability to natural disasters.

A major cause of poverty among India’s rural people, both individuals and communities, is lack of access to productive assets and financial resources. High levels of illiteracy, inadequate health care and extremely limited access to social services are common among poor rural people. Microenterprise development, which could generate income and enable poor people to improve their living conditions, has only recently become a focus of the government.

Women in general are the most disadvantaged people in Indian society, though their status varies significantly according to their social and ethnic backgrounds. Women are particularly vulnerable to the spread of HIV/AIDS from urban to rural areas. In 2005 an estimated 5.7 million men, women and children in India were living with HIV/AIDS. Most of them are in the 15-49 age group and almost 40 per cent of them, or 2.4 million in 2008, are women (National AIDS Control Organisation).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จำนวนคนจนในอินเดีย ตามของประเทศสิบเอ็ดแห่งชาติพัฒนาแผน จำนวนถึงกว่า 300 ล้าน ประเทศได้ประสบความสำเร็จในการลดสัดส่วนของคนจนจากประมาณ 55 ร้อยใน 1973 เพื่อประมาณ 27 เปอร์เซ็นต์ในปี 2004 แต่เกือบหนึ่งในสามของประชากรของประเทศกว่า 1.1 พันล้านยังอยู่ต่ำกว่าเส้นความยากจน และสัดส่วนขนาดใหญ่ของคนจนที่อาศัยอยู่ในชนบท ความยากจนยังคง สภาพเรื้อรังสำหรับเกือบร้อยละ 30 ของประชากรชนบทของอินเดีย อุบัติการณ์ของความยากจนชนบทปฏิเสธค่อนข้างมากกว่าสามทศวรรษที่ผ่านมาจากชนบทสู่เมืองโยกย้ายความยากจนลึกที่สุดของวรรณะตามกำหนดการและชนเผ่าในพื้นที่ชนบทของประเทศได้ ในปี 2005 กลุ่มบัญชี 80 ร้อยละของคนชนบทยากจน แม้ว่ากันในชนบทประชากรมีขนาดเล็กมากแผนที่ความยากจนในอินเดีย พื้นที่ยากจนที่สุดอยู่ในส่วนของรัฐราชสถาน มัธยประเทศ รัฐอุตตรประเทศ พิหาร Jharkhand, Orissa, Chhattisgarh และเบงก อลตะวันตกผู้คนยากจนที่สุดของอินเดียที่อาศัยอยู่ในภูมิภาคเขตร้อนกึ่งแห้งแล้งของประเทศ บริเวณนี้ ขาดแคลนน้ำและเกิดซ้ำ droughts ถ่วงการแปลงเกษตรที่ได้รับการปฏิวัติสีเขียวอื่น ๆ นอกจากนี้ยังมีอุบัติการณ์สูงความยากจน ในพื้นที่เสี่ยงน้ำท่วมเช่นขยายจากรัฐอุตตรประเทศตะวันออกจะราบอัสสัม และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในพิหารเหนือความยากจนมีผลกระทบต่อชาวในป่าพื้นที่ ที่ขาดทุนสิทธิประโยชน์ทรัพยากรได้ทำให้พวกเขาย่อมได้ ในชุมชนชาวประมงชายฝั่ง สภาพความเป็นอยู่ของคนจะเสื่อมทรุดลงเรื่อย ๆ เนื่องจากสิ่งแวดล้อมย่อยสลาย การลดลงของสินค้าคงคลัง และความเสี่ยงกับภัยธรรมชาติสาเหตุของความยากจนในหมู่คนชนบทของอินเดีย บุคคลและชุมชน จะไม่สามารถเข้าถึงทรัพยากรทางการเงินและสินทรัพย์ที่มีประสิทธิภาพ ระดับสูงของ illiteracy สุขภาพไม่เพียงพอ และจำกัดมากในการเข้าถึงบริการสังคมทั่วไปในหมู่คนจนชนบทได้ มือพัฒนา ซึ่งสามารถสร้างรายได้ และช่วยให้คนจนเพื่อปรับปรุงสภาพความเป็นอยู่ของพวกเขา เฉพาะเมื่อเร็ว ๆ นี้ได้กลายเป็น จุดสำคัญของรัฐบาลผู้หญิงเป็นคนด้อยสุดในสังคมอินเดีย โดยทั่วไปแต่สถานะที่แตกต่างไปอย่างมากตามภูมิหลังของสังคม และชนกลุ่มน้อย ผู้หญิงมีการแพร่กระจายของเชื้อเอชไอวี/เอดส์จากเมืองสู่ชนบท ในปี 2005 มีประมาณ 5.7 ล้านคน ผู้หญิง และเด็กในอินเดียได้อาศัยอยู่กับเอชไอวี/เอดส์ ส่วนใหญ่จะอยู่ในกลุ่มอายุ 15-49 และเกือบ 40 ร้อยละของพวกเขา หรือ 2.4 ล้านในปี 2008 มีผู้หญิง (ชาติช่วยควบคุมองค์กร)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จำนวนของคนยากจนในอินเดียตามประเทศที่สิบเอ็ดแผนพัฒนาแห่งชาติจำนวนมากกว่า 300 ล้าน ประเทศที่ได้รับความสำเร็จในการลดสัดส่วนของคนยากจนจากประมาณร้อยละ 55 ในปี 1973 ประมาณร้อยละ 27 ในปี 2004 แต่เกือบหนึ่งในสามของประชากรของประเทศกว่า 1.1 พันล้านยังคงอาศัยอยู่ใต้เส้นความยากจนและ ส่วนใหญ่ของคนยากจนที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ชนบท ความยากจนยังคงเป็นภาวะเรื้อรังเกือบร้อยละ 30 ของประชากรในชนบทของอินเดีย อุบัติการณ์ของความยากจนในชนบทได้ลดลงบ้างในช่วงสามทศวรรษที่ผ่านมาเป็นผลมาจากการอพยพชนบทเมือง. ความยากจนเป็นที่ลึกที่สุดในหมู่สมาชิกของวรรณะที่กำหนดและชนเผ่าในประเทศของพื้นที่ชนบท ในปี 2005 กลุ่มคนเหล่านี้คิดเป็นร้อยละ 80 ของคนยากจนในชนบทแม้ว่าหุ้นของพวกเขาในประชากรในชนบทรวมมีขนาดเล็กมาก. บนแผนที่ของความยากจนในประเทศอินเดียในพื้นที่ที่ยากจนที่สุดจะอยู่ในส่วนของรัฐราชสถานมัธยประเทศอุตตรมคธ จาร์กโอริสสา Chhattisgarh และรัฐเบงกอลตะวันตก. จำนวนมากของผู้คนที่ยากจนที่สุดของอินเดียอาศัยอยู่ในประเทศของภูมิภาคเขตร้อนกึ่งแห้งแล้ง ในบริเวณนี้การขาดแคลนน้ำและภัยแล้งที่เกิดขึ้นอีกเป็นอุปสรรคต่อการเปลี่ยนแปลงของการเกษตรที่การปฏิวัติเขียวได้ประสบความสำเร็จอื่น ๆ นอกจากนี้ยังมีอุบัติการณ์สูงของความยากจนในพื้นที่น้ำท่วมเช่นผู้ที่ยื่นออกมาจากทางทิศตะวันออกของอุตตรการที่ราบรัฐอัสสัมและโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาคเหนือมคธ. ความยากจนมีผลต่อคนชนเผ่าในพื้นที่ป่าที่สูญเสียสิทธิไปยังแหล่งข้อมูลได้ทำให้พวกเขาได้ ด้อย ในชุมชนประมงชายฝั่งสภาพความเป็นอยู่ของผู้คนกำลังทวีความรุนแรงขึ้นเพราะความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อมพร่องหุ้นและความเสี่ยงที่จะเกิดภัยธรรมชาติ. สาเหตุสำคัญของความยากจนในหมู่คนอินเดียในชนบททั้งบุคคลและชุมชนคือการขาดการเข้าถึงสินทรัพย์การผลิตและทรัพยากรทางการเงิน ระดับสูงของการไม่รู้หนังสือการดูแลสุขภาพไม่เพียงพอและการ จำกัด การเข้าถึงอย่างยิ่งที่จะให้บริการทางสังคมอยู่ร่วมกันในหมู่คนยากจนในชนบท การพัฒนา microenterprise ซึ่งสามารถสร้างรายได้และช่วยให้คนยากจนในการปรับปรุงสภาพความเป็นอยู่ของพวกเขาได้กลายเป็นเพียงเมื่อเร็ว ๆ นี้จุดเน้นของรัฐบาล. ผู้หญิงโดยทั่วไปเป็นคนด้อยโอกาสที่สุดในสังคมอินเดียแม้ว่าสถานะของพวกเขาแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญตามที่พวกเขาทางสังคมและชาติพันธุ์ ภูมิหลัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้หญิงมีความเสี่ยงต่อการแพร่ระบาดของเอชไอวี / เอดส์จากเมืองไปยังพื้นที่ชนบท ในปี 2005 ประมาณ 5.7 ล้านคนและหญิงและเด็กในอินเดียที่อาศัยอยู่กับเอชไอวี / เอดส์ ส่วนใหญ่จะเป็นในกลุ่มอายุ 15-49 และเกือบร้อยละ 40 ของพวกเขาหรือ 2.4 ล้านในปี 2008 เป็นผู้หญิง (National ควบคุมโรคเอดส์องค์การ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จำนวนประชาชนที่ยากจนในประเทศอินเดีย ตามแผนพัฒนาชาติที่ 11 ของประเทศ จำนวนกว่า 300 ล้าน ประเทศที่ประสบความสำเร็จในการลดสัดส่วนของคนจนจากประมาณร้อยละ 55 ในปีพ.ศ. 2516 ประมาณร้อยละ 27 ในปี 2004

แต่เกือบ 1 ใน 3 ของประชากรของประเทศกว่า 1.1 พันล้านยังคงอาศัยอยู่ใต้เส้นความยากจน ,และสัดส่วนขนาดใหญ่ของคนจนอยู่ในชนบท ความยากจนยังคงเรื้อรังเกือบ 30 เปอร์เซ็นต์ของประชากรในชนบทของอินเดีย อุบัติการณ์ของความยากจนในชนบทได้ลดลงค่อนข้าง กว่าสามทศวรรษที่ผ่านมา เป็นผลมาจากชนบทเพื่อการย้ายถิ่นฐานเมือง

ความยากจนเป็นที่ลึกที่สุดในหมู่สมาชิกของตารางและชนเผ่าในชนบทของประเทศในปี 2005 กลุ่มนี้คิดเป็นร้อยละ 80 ของคนยากจนในชนบท คน แม้ว่าหุ้นของพวกเขาในประชากรในชนบทโดยรวมมีขนาดเล็กมาก

บนแผนที่ความยากจนในอินเดีย พื้นที่ที่ยากจนที่สุดอยู่ในส่วนของรัฐราชสถาน มัธยประเทศ รัฐอุตตรประเทศ ประเทศอินเดีย , Jharkhand , โอริสสา , Chhattisgarh และเวสต์เบงกอล .

ตัวเลขขนาดใหญ่ของอินเดีย ประชาชนที่ยากจนที่สุดของประเทศอยู่ในภูมิภาคเขตร้อนกึ่งแห้งแล้งในพื้นที่นี้ ปัญหาการขาดแคลนน้ำและภัยแล้งที่เกิดขึ้น ทำให้การเปลี่ยนแปลงของการเกษตรที่การปฏิวัติเขียวได้รับที่อื่น มีอุบัติการณ์สูงของความยากจนในพื้นที่เสี่ยงต่อการเกิดอุทกภัย เช่น ผู้ที่ขยายจากตะวันออกอุตตรในรัฐอัสสัมที่ราบ , และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาคเหนือของแคว้นมคธ .
ความยากจนมีผลต่อคนเผ่าในพื้นที่ป่าที่สูญเสียทั้งทรัพยากร ทำให้พวกเขาได้ลดลง ในชุมชนประมงชายฝั่ง สภาพความเป็นอยู่ของคนกำลังเสื่อมลง เพราะการย่อยสลายสิ่งแวดล้อม ของหุ้น และความเสี่ยงต่อภัยพิบัติธรรมชาติ

สาเหตุหลักของความยากจนในชนบทอินเดียคน ทั้งบุคคลและชุมชน คือ การขาดการเข้าถึงสินทรัพย์การผลิตและทรัพยากรทางการเงินระดับสูงของการดูแลสุขภาพ ด้านการเข้าถึงบริการทางสังคมมากทั่วไปในหมู่คนจนในชนบทคน การพัฒนา microenterprise ซึ่งสามารถสร้างรายได้และช่วยให้คนจน เพื่อปรับปรุงสภาพความเป็นอยู่ของพวกเขามีเพียงเมื่อเร็ว ๆนี้กลายเป็นจุดสนใจของรัฐบาล

ผู้หญิงทั่วไปมากที่สุดคือผู้ด้อยโอกาสในสังคมอินเดีย ,แม้ว่าสถานะของพวกเขาจะแตกต่างกันอย่างมากตามภูมิหลังทางสังคมและชาติพันธุ์ของพวกเขา ผู้หญิงมีความเสี่ยงโดยเฉพาะอย่างยิ่งการแพร่กระจายของเอชไอวี / เอดส์จากเมืองกับชนบท ในปี 2005 มีประมาณ 5.7 ล้านคน ผู้หญิงและเด็กในอินเดียที่อาศัยอยู่กับเอชไอวี / เอดส์ ส่วนใหญ่อยู่ในกลุ่มอายุ 15-49 และเกือบร้อยละ 40 ของพวกเขา , หรือ 2.4 ล้านบาทในปี 2551เป็นผู้หญิง ( องค์การควบคุมโรคเอดส์แห่งชาติ )