Camouflage, also called cryptic col

Camouflage, also called cryptic coloration, is a defense or tactic that organisms use to disguise their appearance, usually to blend in with their surroundings. Organisms use camouflage to mask their location, identity, and movement. This allows prey to avoid predators, and for predators to sneak up on prey.

A species’ camouflage depends on several factors. The physical characteristics of the organism are important. Animals with fur rely on different camouflage tactics than those with feathers or scales, for instance. Feathers and scales can be shed and changed fairly regularly and quickly. Fur, on the other hand, can take weeks or even months to grow in. Animals with fur are more often camouflaged by season. The arctic fox, for example, has a white coat in the winter, while its summer coat is brown.

The behavior of a species is also important. Animals that live in groups differ from those that are solitary. The stripes on a zebra, for instance, make it stand out. However, zebras are social animals, meaning they live and migrate in large groups called herds. When clustered together, it is nearly impossible to tell one zebra from another, making it difficult for predators such as lions to stalk an individual animal.

A species’ camouflage is also influenced by the behavior or characteristics of its predators. If the predator is color-blind, for example, the prey species will not need to match the color of its surroundings. Lions, the main predator of zebras, are color-blind. Zebras’ black-and-white camouflage does not need to blend in to their habitat, the golden savanna of central Africa.

Camouflage Tactics

Environmental and behavioral factors cause species to employ a wide variety of camouflage tactics. Some of these tactics, such as background matching and disruptive coloration, are forms of mimicry. Mimicry is when one organism looks or acts like an object or another organism.

Background matching is perhaps the most common camouflage tactic. In background matching, a species conceals itself by resembling its surroundings in coloration, form, or movement. In its simplest form, animals such as deer and squirrels resemble the “earth tones” of their surroundings. Fish such as flounder almost exactly match their speckled seafloor habitats.

More complex forms of background matching include the camouflage of the walking stick and walking leaf. These two insects, both native to southeast Asia, look and act like their namesakes. Patterns on the edge of the walking leaf’s body resemble bite marks left by caterpillars in leaves. The insect even sways from side to side as it walks, to better mimic the swaying of a leaf in the breeze.

Another camouflage tactic is disruptive coloration. In disruptive coloration, the identity and location of a species may be disguised through a coloration pattern. This form of visual disruption causes predators to misidentify what they are looking at. Many butterflies have large, circular patterns on the upper part of their wings. These patterns, called eyespots, resemble the eyes of animals much larger than the butterfly, such as owls. Eyespots may confuse predators such as birds and misdirect them from the soft, vulnerable part of the butterfly’s body.

Other species use coloration tactics that highlight rather than hide their identity. This type of camouflage is called warning coloration or aposematism. Warning coloration makes predators aware of the organism’s toxic or dangerous characteristics. Species that demonstrate warning coloration include the larva and adult stages of the monarch butterfly. The monarch caterpillar is brightly striped with yellow, black, and white. The monarch butterfly is patterned with orange, black, and white. Monarchs eat milkweed, which is a poison to many birds. Monarchs retain the poison in their bodies. The milkweed toxin is not deadly, but the bird will vomit. The bright coloring warns predator birds that an upset stomach is probably not worth a monarch meal.

Another animal that uses aposematism is the deadly coral snake, whose brightly colored rings alert other species to its toxic venom. The coral snake’s warning coloration is so well known in the animal kingdom that other, non-threatening species mimic it in order to camouflage their true identities. The harmless scarlet king snake has the same black, yellow, and red striped pattern as the coral snake. The scarlet king snake is camouflaged as a coral snake.

Countershading is a form of camouflage in which the top of an animal’s body is darker in color, while its underside is lighter. Sharks use countershading. When seen from above, they blend in with the darker ocean water below. This makes it difficult for fishermen—and swimmers—to see them. When seen from below, they blend in with lighter surface water. This helps them hunt because prey species below may not see a shark until it’s too late.

Countershading also helps because it changes the way shadows are created. Sunlight illuminates the top of an animal’s body, casting its belly in shadow. When an animal is all one color, it will create a uniform shadow that makes the animal’s shape easier to see. In countershading, however, the animal is darker where the sun would normally illuminate it, and lighter where it would normally be in shadow. This distorts the shadow and makes it harder for predators to see the animal’s true shape.

Creating Camouflage

Animal species are able to camouflage themselves through two primary mechanisms: pigments and physical structures.

Some species have natural, microscopic pigments, known as biochromes, which absorb certain wavelengths of light and reflect others. Species with biochromes actually appear to change colors. Many species of octopus have a variety of biochromes that allow them to change the color, pattern, and opacity of their skin.

Other species have microscopic physical structures that act like prisms, reflecting and scattering light to produce a color that is different from their skin. The polar bear, for instance, has black skin. Its translucent fur reflects the sunlight and snow of its habitat, making the bear appear white.

Camouflage can change with the environment. Many animals, such as the arctic fox, change their camouflage with the seasons. Octopuses camouflage themselves in response to a threat. Other species, such as nudibranchs—brightly colored, soft-bodied ocean “slugs”—can change their skin coloration by changing their diet.

Chameleons change colors in order to communicate. When a chameleon is threatened, it does not change color to blend in to its surroundings. It changes color to warn other chameleons that there is danger nearby.

Some forms of camouflage are not based on coloration. Some species attach or attract natural materials to their bodies in order to hide from prey and predators. Many varieties of desert spiders, for instance, live in burrows in the sandy ground. They attach sand to the upper part of their bodies in order to blend in with their habitat.

Other animals demonstrate olfactory camouflage, hiding from prey by “covering up” their smell or masking themselves in another species’ smell. The California ground squirrel, for instance, chews up and spits out rattlesnake skin, then applies the paste to its tail. The ground squirrel smells somewhat like its main predator. The rattlesnake, which senses by smell and body heat, is confused and hesitant about attacking another venomous snake.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พรางที่เรียกว่าสีลับคือการป้องกันหรือชั้นเชิงที่มีชีวิตที่ใช้ในการปลอมลักษณะของพวกเขามักจะให้กลมกลืนกับสภาพแวดล้อมของพวกเขา สิ่งมีชีวิตที่ใช้เพื่อปกปิดอำพรางทำเลที่ตั้งของตัวตนและการเคลื่อนไหว นี้จะช่วยให้เหยื่อเพื่อหลีกเลี่ยงการล่าและการล่าที่จะแอบขึ้นไปบนเหยื่อ. พรางสายพันธุ์ขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายประการ ลักษณะทางกายภาพของสิ่งมีชีวิตที่มีความสำคัญ สัตว์ที่มีขนขึ้นอยู่กับกลยุทธ์การอำพรางที่แตกต่างกันกว่าผู้ที่มีขนหรือเครื่องชั่งน้ำหนักตัวอย่างเช่น ขนและเครื่องชั่งน้ำหนักสามารถหลั่งอย่างเป็นธรรมและมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วและสม่ำเสมอ ขนบนมืออื่น ๆ ที่สามารถใช้เวลาหลายสัปดาห์หรือเดือนที่จะเติบโตใน. สัตว์ที่มีขนมีการพรางบ่อยขึ้นตามฤดูกาล สุนัขจิ้งจอกอาร์กติกเช่นมีเสื้อคลุมสีขาวในช่วงฤดูหนาวในขณะที่เสื้อฤดูร้อนเป็นสีน้ำตาล. พฤติกรรมของสิ่งมีชีวิตเป็นสิ่งที่สำคัญ สัตว์ที่อาศัยอยู่ในกลุ่มที่แตกต่างจากผู้ที่มีความโดดเดี่ยว ลายบนม้าลายเช่นทำให้มันโดดเด่น แต่ม้าลายเป็นสัตว์สังคมหมายถึงพวกเขามีชีวิตอยู่และโยกย้ายในกลุ่มขนาดใหญ่ที่เรียกว่าฝูง เมื่อคลัสเตอร์ด้วยกันมันเป็นไปไม่ได้เกือบที่จะบอกม้าลายหนึ่งจากที่อื่นทำให้มันเป็นเรื่องยากสำหรับนักล่าเช่นสิงโตก้านสัตว์ของแต่ละบุคคล. พรางสายพันธุ์ยังได้รับอิทธิพลจากพฤติกรรมหรือลักษณะของผู้ล่า หากนักล่าเป็นสีตาบอดตัวอย่างเช่นเหยื่อชนิดจะไม่จำเป็นต้องตรงกับสีของสภาพแวดล้อม สิงโตล่าหลักของม้าลายเป็นสีตาบอด ม้าลาย 'พรางสีดำและสีขาวไม่จำเป็นต้องผสมผสานเพื่อที่อยู่อาศัยของพวกเขาวันนาทองของแอฟริกากลาง. พรางกลยุทธ์สิ่งแวดล้อมและปัจจัยที่ก่อให้เกิดพฤติกรรมที่สายพันธุ์ที่จะใช้ความหลากหลายของกลยุทธ์การปลอมตัว บางส่วนของกลยุทธ์เหล่านี้เช่นการจับคู่สีพื้นหลังและก่อกวนเป็นรูปแบบของการล้อเลียน ล้อเลียนคือเมื่อสิ่งมีชีวิตที่มีลักษณะอย่างใดอย่างหนึ่งหรือการกระทำเช่นวัตถุหรือสิ่งมีชีวิตอื่น. จับคู่พื้นหลังอาจจะเป็นกลยุทธ์อำพรางที่พบมากที่สุด ในการจับคู่พื้นหลังเป็นสายพันธุ์ที่ซ่อนเร้นตัวเองโดยคล้ายกับสภาพแวดล้อมในสีรูปแบบหรือการเคลื่อนไหว ในรูปแบบที่ง่ายที่สุดสัตว์เช่นกวางและกระรอกมีลักษณะคล้ายกับ "เสียงแผ่นดิน" ของสภาพแวดล้อมของพวกเขา ปลาเช่นดิ้นรนเกือบจะตรงกับที่อยู่อาศัยของพวกเขาจุดด่างดำก้นทะเล. รูปแบบที่ซับซ้อนมากขึ้นของการจับคู่พื้นหลังรวมถึงการปลอมตัวของไม้เท้าและใบเดิน ทั้งสองแมลงทั้งพื้นเมืองเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีลักษณะและการกระทำเช่น namesakes ของพวกเขา รูปแบบบนขอบของร่างกายเดินของใบมีลักษณะคล้ายกับรอยกัดซ้ายโดยหนอนใบ แมลงแม้ส่ายไปส่ายจากทางด้านข้างในขณะที่มันเดินที่ดีกว่าการเลียนแบบโยกใบในสายลม. ชั้นเชิงพรางก็คือสีก่อกวน ในสีก่อกวนตัวตนและสถานที่ตั้งของสายพันธุ์ที่อาจจะปลอมตัวผ่านรูปแบบสี รูปแบบของการหยุดชะงักภาพนี้ทำให้เกิดการล่าเพื่อ misidentify สิ่งที่พวกเขากำลังมองหาที่ ผีเสื้อขนาดใหญ่หลายแห่งมีรูปแบบวงกลมที่ส่วนบนของปีกของพวกเขา รูปแบบเหล่านี้เรียกว่า eyespots คล้ายดวงตาของสัตว์ที่มีขนาดใหญ่กว่าผีเสื้อเช่นนกฮูก eyespots อาจสับสนล่าเช่นนกและแนะผิดพวกเขาจากการอ่อนซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายที่มีช่องโหว่ของผีเสื้อ. ชนิดอื่น ๆ ใช้กลยุทธ์ที่เน้นสีมากกว่าที่ซ่อนตัวของพวกเขา ประเภทของการปลอมตัวนี้เรียกว่าสีเตือนหรือ aposematism คำเตือนสีทำให้ตระหนักถึงการล่าของสิ่งมีชีวิตลักษณะที่เป็นพิษหรือเป็นอันตราย สปีชีส์ที่แสดงให้เห็นถึงสีเตือนรวมถึงตัวอ่อนและขั้นตอนที่เป็นผู้ใหญ่ของผีเสื้อพระมหากษัตริย์ หนอนพระมหากษัตริย์เป็นลายสดใสกับสีเหลือง, สีดำ, และสีขาว ผีเสื้อพระมหากษัตริย์เป็นลวดลายที่มีสีส้ม, สีดำและสีขาว พระมหากษัตริย์กินต้นรักซึ่งเป็นพิษกับนกจำนวนมาก พระมหากษัตริย์ยังคงมีสารพิษในร่างกายของพวกเขา ต้นรักพิษไม่ร้ายแรง แต่นกจะอาเจียน สีสดใสเตือนนกนักล่าที่ปวดท้องอาจจะไม่คุ้มค่าอาหารพระมหากษัตริย์. สัตว์ที่ใช้ aposematism ก็คืองูปะการังตายซึ่งมีแหวนสีสดใสสายพันธุ์อื่น ๆ แจ้งเตือนไปยังพิษของสารพิษ สีเตือนงูปะการังเพื่อเป็นที่รู้จักกันดีในอาณาจักรสัตว์ที่อื่น ๆ ที่ไม่ใช่สายพันธุ์อันตรายเลียนแบบมันเพื่อที่จะอำพรางตัวตนที่แท้จริงของพวกเขา ที่ไม่เป็นอันตรายกษัตริย์งูสีแดงมีสีดำเหมือนกัน, สีเหลืองและสีแดงลายเป็นงูปะการัง งูกษัตริย์สีแดงจะพรางตัวเป็นงูปะการัง. countershading เป็นรูปแบบของการปลอมตัวที่ด้านบนของร่างกายของสัตว์ที่มีสีเข้มในขณะที่ด้านล่างของมันมีน้ำหนักเบา ฉลามใช้ countershading เมื่อมองจากข้างบนพวกเขาผสมผสานกับน้ำทะเลสีเข้มด้านล่าง นี้จะทำให้มันเป็นเรื่องยากสำหรับชาวประมงและนักว่ายน้ำให้เห็นพวกเขา เมื่อมองจากด้านล่างพวกเขาผสมผสานกับน้ำผิวดินที่มีน้ำหนักเบา ซึ่งจะช่วยให้พวกเขาล่าเหยื่อชนิดเพราะด้านล่างอาจไม่เห็นปลาฉลามจนกว่าจะสายเกินไป. countershading ยังช่วยเพราะการเปลี่ยนแปลงทางเงาที่ถูกสร้างขึ้น แสงแดดส่องสว่างด้านบนของร่างกายของสัตว์หล่อท้องในเงา เมื่อสัตว์เป็นสีหนึ่งก็จะสร้างเงาชุดที่ทำให้รูปร่างของสัตว์ง่ายต่อการดู ใน countershading แต่สัตว์ที่มีสีเข้มที่ดวงอาทิตย์ส่องสว่างตามปกติจะมันและเบาที่ปกติจะอยู่ในร่มเงา นี้บิดเบือนเงาและทำให้มันยากขึ้นสำหรับนักล่าที่จะเห็นรูปร่างที่แท้จริงของสัตว์. สร้างพรางสายพันธุ์สัตว์สามารถที่จะอำพรางตัวเองผ่านกลไกสองหลัก. สีและโครงสร้างทางกายภาพบางชนิดมีธรรมชาติสีกล้องจุลทรรศน์เป็นที่รู้จัก biochromes ซึ่งดูดซับ บางความยาวคลื่นของแสงและสะท้อนให้เห็นถึงคนอื่น ๆ สายพันธุ์ที่มี biochromes จริงปรากฏเปลี่ยนสี หลายชนิดของปลาหมึกมีความหลากหลายของ biochromes ที่ช่วยให้พวกเขาที่จะเปลี่ยนสี, รูปแบบและความทึบของผิวของพวกเขา. สายพันธุ์อื่น ๆ ที่มีโครงสร้างทางกายภาพกล้องจุลทรรศน์ที่ทำหน้าที่เหมือนปริซึมสะท้อนและกระจายแสงในการผลิตสีที่แตกต่างจากผิวของพวกเขา . หมีขั้วโลกเช่นมีผิวสีดำ ขนโปร่งแสงสะท้อนให้เห็นถึงแสงแดดและหิมะที่อยู่อาศัยของมันทำให้หมีสีขาว. พรางสามารถเปลี่ยนกับสภาพแวดล้อม มีสัตว์หลายชนิดเช่นสุนัขจิ้งจอกอาร์กติกเปลี่ยนอำพรางฤดูกาลของพวกเขาด้วย หมึกอำพรางตัวเองในการตอบสนองต่อภัยคุกคาม สายพันธุ์อื่น ๆ เช่นสี nudibranchs สดใสมหาสมุทรนุ่มฉกรรจ์ "ทาก" -can เปลี่ยนสีผิวของพวกเขาโดยการเปลี่ยนอาหารของพวกเขา. Chameleons เปลี่ยนสีเพื่อที่จะสื่อสาร เมื่อกิ้งก่าถูกคุกคามก็ไม่ได้เปลี่ยนสีให้กลมกลืนกับสภาพแวดล้อมของตน เปลี่ยนแปลงสีที่จะเตือนกิ้งก่าอื่น ๆ ที่มีอันตรายอยู่บริเวณใกล้เคียง. รูปแบบของการปลอมตัวบางคนที่ไม่ได้อยู่บนพื้นฐานของสี บางชนิดแนบหรือดึงดูดวัสดุธรรมชาติที่ร่างกายของพวกเขาเพื่อที่จะซ่อนตัวจากการล่าเหยื่อ หลายพันธุ์ของแมงมุมทะเลทรายเช่นอาศัยอยู่ในโพรงในพื้นทราย พวกเขาแนบทรายส่วนบนของร่างกายของพวกเขาในการที่จะผสมผสานกับแหล่งที่อยู่อาศัยของพวกเขา. สัตว์อื่น ๆ แสดงให้เห็นถึงการดมกลิ่นอำพรางซ่อนตัวจากเหยื่อโดย "ครอบคลุมถึง" กลิ่นของพวกเขาหรือการหลอกลวงตัวเองในกลิ่นอีกสายพันธุ์ กระรอกดินแคลิฟอร์เนียเช่นเคี้ยวและคายออกที่ผิวหนังงูกะปะแล้วนำไปใช้ในการวางหางของมัน กระรอกดินกลิ่นคล้ายล่าหลัก งูกะปะซึ่งความรู้สึกด้วยกลิ่นและความร้อนในร่างกายจะเกิดความสับสนและลังเลเกี่ยวกับการโจมตีอีกงูพิษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พรางที่เรียกว่าลับสี คือการป้องกันหรือกลยุทธ์ที่สิ่งมีชีวิตใช้ซ่อนเร้น ลักษณะของพวกเขามักจะให้กลมกลืนกับสภาพแวดล้อมของพวกเขา สิ่งมีชีวิตที่ใช้อำพรางปกปิดสถานที่ของเขา ตัวตน และการเคลื่อนไหว นี้จะช่วยให้เพื่อหลีกเลี่ยงการล่าเหยื่อ และล่าเพื่อแอบดูเหยื่อ

สายพันธุ์พรางขึ้นอยู่กับหลายปัจจัยลักษณะทางกายภาพของสิ่งมีชีวิตเป็นสำคัญ สัตว์ที่มีขนพึ่งกลยุทธ์พรางแตกต่างด้วยขนหรือเกล็ด สำหรับอินสแตนซ์ ขนและเกล็ดสามารถหลั่งและเปลี่ยนค่อนข้างสม่ำเสมอและรวดเร็ว ขน , บนมืออื่น ๆที่สามารถใช้เวลาหลายสัปดาห์หรือแม้กระทั่งเดือนที่จะเติบโตใน สัตว์ที่มีขนขึ้นมักอำพรางจากฤดูกาล สุนัขจิ้งจอกอาร์กติกตัวอย่างเช่นมีขนสีขาวในฤดูหนาว ส่วนฤดูร้อนของเสื้อสีน้ำตาล

ลักษณะของชนิด เป็นสิ่งที่สำคัญ สัตว์ที่อาศัยอยู่ในกลุ่ม แตกต่างจากผู้ที่โดดเดี่ยว ลายบนม้าลาย ตัวอย่างเช่น ให้โดดเด่น อย่างไรก็ตาม ม้าลายเป็นสัตว์สังคม หมายถึง พวกเขาอาศัยอยู่และย้ายในกลุ่มใหญ่เรียกฝูงสัตว์ เมื่อต่อเข้าด้วยกันมันเป็นไปไม่ได้เกือบที่จะบอกหนึ่งม้าลายจากอื่น ที่ทำให้มันเป็นเรื่องยากสำหรับสัตว์เช่นสิงโตสะกดรอยสัตว์แต่ละชนิดพราง

ยังได้รับอิทธิพลจากพฤติกรรมหรือลักษณะของผู้ล่า ถ้านักล่าเป็นคนตาบอดสี ตัวอย่าง เหยื่อชนิดไม่ต้องตรงกับสีของสภาพแวดล้อม สิงโตนักล่าหลักของม้าลายตาบอดสี ม้าลาย ' ขาว - ดำพรางไม่ต้องกลมกลืนกับที่อยู่อาศัยของพวกเขา , ทุ่งหญ้าสีทองกลางแอฟริกา พรางยุทธวิธี



ทางสิ่งแวดล้อมและพฤติกรรมมีสาเหตุหลากหลายชนิดเพื่อใช้อำพรางยุทธวิธี บางส่วนของกลยุทธ์เหล่านี้ เช่น พื้นหลัง สีตรงกัน และก่อกวน เป็นรูปแบบของการล้อเลียน .การล้อเลียนเมื่อสิ่งมีชีวิตมีลักษณะหรือทำวัตถุหรือสิ่งมีชีวิตอื่น

หลังการจับคู่เป็นบางทีที่พบมากที่สุดการอำพรางกลยุทธ์ ในการจับคู่พื้นหลัง , ชนิดปกปิดตัวเองด้วยคล้ายกับสภาพแวดล้อมในสี รูปแบบ หรือการเคลื่อนไหว ในรูปแบบง่ายที่สุด สัตว์ เช่น กวาง กระรอก คล้ายโลก " โทน " ของสภาพแวดล้อมของพวกเขาปลาเช่นปลาฟลานเดอร์เกือบตรงกับที่อยู่อาศัยพื้นจุดของพวกเขา

รูปแบบซับซ้อนมากขึ้นของการจับคู่หลังรวมการพรางตัวของไม้เท้าเดินใบ 2 แมลง ทั้งชาวเอเชีย มองและการกระทำเช่นออกมาของพวกเขา ลวดลายบนขอบของใบเดินร่างกายคล้ายกัดเครื่องหมายซ้ายโดยหนอนผีเสื้อในใบแมลงก็มีจากด้านข้างเหมือนเดินดีกว่า เลียนแบบการไหวของใบไม้ในสายลม .

อีกพรางรูปคือทำลายสี ในการทำลายสี ตัวตนและตำแหน่งของสปีชีส์ที่อาจปลอมตัวผ่านสีลวดลาย รูปแบบของภาพการล่าเพื่อให้ misidentify สิ่งที่พวกเขากำลังมองหาที่ ผีเสื้อมากมีขนาดใหญ่รูปแบบวงกลมบนส่วนบนของปีกของพวกเขา รูปแบบเหล่านี้ เรียกว่า eyespots จะคล้ายกับดวงตาของสัตว์ขนาดใหญ่กว่าผีเสื้อ เช่น นกฮูก eyespots อาจสับสนระหว่างผู้ล่า เช่น นก และส่งผิดจากนุ่ม ส่วนที่อ่อนแอของร่างกายของผีเสื้อชนิดอื่น ๆ .

ใช้กลยุทธ์ที่เน้นสีมากกว่าซ่อนของตัวตนอำพรางชนิดนี้เรียกว่าเตือนสีหรือ aposematism . สีเตือนทำให้ผู้ล่าตระหนักถึงพิษของสิ่งมีชีวิต หรือลักษณะที่อันตราย ชนิดที่แสดงให้เห็นเตือนสีรวมถึงตัวอ่อนและระยะผู้ใหญ่ของผีเสื้อ . พระมหากษัตริย์ด้วงเป็นลายสดใสด้วยสีเหลือง สีดำ และสีขาว ผีเสื้อเป็นลวดลายกับส้ม