Benke and Medgyes (2006) examined l

Benke and Medgyes (2006) examined learner perceptions in the differences between NESTs and non-NESTs. Their findings showed that these two teacher groups adopt distinctly different teaching attitudes and teaching methods. Compared with NESTs, non-NESTs have a more structured approach to teaching grammar and are good at addressing grammatical difficulties. Because of their familiarity with the local educational environment, they provide more exam preparation, supply the L1 equivalent of certain English words, and develop translation skills. However, the non-NESTs tend to use too much L1 in the classroom. Their poor pronunciation and outdated language are often criticized. However, NESTs are ideal models to imitate and are better able to elicit their learners to speak aloud. Learners stated that NESTs are friendlier, and that their lessons are lively and colorful. However, lower-level learners had difficulty understanding their NESTs. Without a shared L1, NESTs tend to leave problems unexplained. A communication gap between NESTs and their learners often occurs because of their different language and cultural backgrounds.
Medgyes (1992) also attempts to differentiate between native speakers (NSs) and non-native speakers (NNSs), arguing that “non-native speakers can never achieve a native speaker’s competence” because they “can never be as creative and original as those whom they have learnt to copy” (pp. 342- 343). Similarly, Cook (1999) asserts that only a small percentage of second language (L2) users may pass for native speakers, comparing the feat with becoming an Olympian athlete or an opera singer. However, the sheer number of highly articulate expert non-native speakers in the ELT profession and in the academic field of applied linguistics refutes this notion. We contend that once an L2 learner reaches what Cook (1999) calls the “final” stage of language acquisition (which Cook notes is very difficult to define), the difference between native competence and advanced non-native competence is negligible.
http://www.tesl-ej.org/wordpress/issues/volume16/ej63/ej63a1/

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Benke และ Medgyes (2006) กล่าวถึงผู้เรียนรับรู้ในความแตกต่างระหว่างรังรังไม่ ค้นพบพบว่า กลุ่มครูสองเหล่านี้นำมาใช้สอนทัศนคติแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัดและสอนวิธี เมื่อเทียบกับรัง รังไม่มีวิธีการแบบโครงสร้างขึ้นเพื่อสอนไวยากรณ์ และกำหนดปัญหาไวยากรณ์ดี ความคุ้นเคยกับสิ่งแวดล้อมศึกษาในท้องถิ่นของพวกเขา พวกเขาให้เตรียมเพิ่มเติม ใส่ L1 ที่เทียบเท่ากับคำภาษาอังกฤษบาง และพัฒนาทักษะการแปล อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่รังมักจะ ใช้ L1 มากเกินไปในห้องเรียน ออกเสียงยากและล้าภาษาของพวกเขาจะวิพากษ์วิจารณ์บ่อย อย่างไรก็ตาม รังเป็นแบบดาวเทียม และจะสามารถรับนักเรียนพูดออกเสียง ผู้เรียนที่ระบุไว้รังแนะ และการมีชีวิตชีวา และมีสีสัน อย่างไรก็ตาม ผู้เรียนระดับมีความยากลำบากในการทำความเข้าใจกับรังของมัน ไม่ มี L1 ร่วม รังมักจะ ปล่อยให้ปัญหาที่ไม่คาดหมาย ช่องว่างการสื่อสารระหว่างรังและนักเรียนมักจะเกิดขึ้นเนื่องจากภูมิหลังทางวัฒนธรรมและภาษาของพวกเขาMedgyes (1992) ยังพยายามที่จะแยกความแตกต่างระหว่างภาษา (NSs) และภาษาถิ่น (NNSs), โต้เถียงว่า "ไม่ใช่เจ้าลำโพงสามารถไม่เคยบรรลุความสามารถเป็นเจ้าของ" เนื่องจากพวกเขา "ไม่สามารถเป็นความคิดสร้างสรรค์ และเดิมเป็นผู้ที่พวกเขาได้เรียนรู้การคัดลอก" (นำ 342 - 343) ในทำนองเดียวกัน ปรุงอาหาร (1999) ยืนยันว่า เพียงเล็กน้อยของสองภาษา (L2) ผู้ใช้อาจผ่านสำหรับเจ้าของภาษา เปรียบเทียบเพลง ด้วยการเป็น นักกีฬาเป็น Olympian หรือเป็นนักร้องโอเปร่า อย่างไรก็ตาม จำนวนสูงออกเสียงลำโพงพื้นเมืองไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญในอาชีพ ELT และวิชาการด้านภาษาศาสตร์ประยุกต์ refutes ความคิดนี้ เราขอยืนยันว่า เมื่อผู้เรียนมี L2 ถึงสิ่งคุก (1999) เรียกขั้นตอน "สุดท้าย" (บันทึกย่อที่คุกคือยากที่จะกำหนด) ซื้อภาษา ความแตกต่างระหว่างความสามารถภาษาและความสามารถขั้นสูงไม่ใช่เจ้าเป็นระยะhttp://www.tesl-ej.org/wordpress/issues/volume16/ej63/ej63a1/

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Benke และ Medgyes (2006) ตรวจสอบการรับรู้ของผู้เรียนในความแตกต่างระหว่างรังและไม่รัง การค้นพบของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าทั้งสองกลุ่มครูนำมาใช้การเรียนการสอนที่แตกต่างกันทัศนคติที่ชัดเจนและวิธีการสอน เมื่อเทียบกับรังที่ไม่ใช่รังมีวิธีการที่มีโครงสร้างไวยากรณ์มากขึ้นในการเรียนการสอนและมีดีที่ความยากลำบากที่อยู่ทางไวยากรณ์ เพราะคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมทางการศึกษาท้องถิ่นที่พวกเขาให้การเตรียมสอบเพิ่มเติมจัดหาเทียบเท่า L1 ของคำภาษาอังกฤษบางและพัฒนาทักษะการแปล อย่างไรก็ตามรังที่ไม่ได้มีแนวโน้มที่จะใช้ L1 มากเกินไปในห้องเรียน การออกเสียงที่ไม่ดีและภาษาเก่าของพวกเขาจะมักจะวิพากษ์วิจารณ์ อย่างไรก็ตามรังมีรูปแบบที่เหมาะสำหรับการเลียนแบบและจะดีขึ้นสามารถที่จะล้วงเอาผู้เรียนของพวกเขาที่จะพูดออกมาดัง ๆ ผู้เรียนระบุว่ารังนกมีความเป็นมิตรและว่าบทเรียนของพวกเขาที่มีชีวิตชีวาและมีสีสัน แต่ผู้เรียนในระดับต่ำกว่ามีความยากลำบากในการทำความเข้าใจรังของพวกเขา โดยไม่ต้องใช้ร่วมกัน L1 รังมีแนวโน้มที่จะออกจากปัญหาที่เกิดขึ้นไม่ได้อธิบาย ช่องว่างการสื่อสารระหว่างผู้เรียนและรังของพวกเขามักจะเกิดขึ้นเพราะภาษาที่แตกต่างกันของพวกเขาและภูมิหลังทางวัฒนธรรม.
Medgyes (1992) นอกจากนี้ยังมีความพยายามที่จะแยกความแตกต่างระหว่างเจ้าของภาษา (NSS) และลำโพงที่ไม่ใช่เจ้าของภาษา (NNSs) เถียงว่า "ไม่ใช่เจ้าของสามารถ ไม่เคยประสบความสำเร็จในความสามารถของลำโพงของพื้นเมือง "เพราะพวกเขา" ไม่สามารถจะเป็นความคิดสร้างสรรค์และเป็นต้นฉบับเป็นคนที่พวกเขาได้เรียนรู้ที่จะคัดลอก "(pp. 342- 343) ในทำนองเดียวกันคุก (1999) อ้างว่ามีเพียงร้อยละขนาดเล็กของภาษาที่สอง (L2) ผู้ใช้อาจจะผ่านลำโพงพื้นเมืองเปรียบเทียบความสำเร็จกับการเป็นนักกีฬาโอลิมปิกหรือนักร้องโอเปร่า อย่างไรก็ตามจำนวนที่แท้จริงของปล้องสูงผู้เชี่ยวชาญไม่ใช่เจ้าของภาษาในวิชาชีพ ELT และในด้านวิชาการด้านภาษาศาสตร์ประยุกต์ใช้หักล้างความคิดนี้ เรายืนยันว่าเมื่อผู้เรียน L2 ถึงสิ่งที่คุก (1999) เรียกว่า "สุดท้าย" ขั้นตอนของการพัฒนาทักษะภาษา (ซึ่งคุกบันทึกเป็นเรื่องยากมากที่จะกำหนด) ความแตกต่างระหว่างความสามารถพื้นเมืองและความสามารถที่ไม่ใช่เจ้าของภาษาขั้นสูงเป็นเล็กน้อย.
http: / /www.tesl-ej.org/wordpress/issues/volume16/ej63/ej63a1/

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

- ตรวจสอบ และ medgyes ( 2006 ) โดยการรับรู้ในความแตกต่างระหว่างซ้อนและไม่ซ้อน การค้นพบของพวกเขาพบว่าทั้งสองกลุ่มสอนครูใช้ทัศนคติที่แตกต่างและวิธีการสอน เมื่อเทียบกับรัง โนนรังมีโครงสร้างมากขึ้น วิธีการสอนไวยากรณ์ และเก่งแก้ไขปัญหาทางไวยากรณ์เพราะความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมทางการศึกษาท้องถิ่น พวกเขาให้มากขึ้น เตรียมสอบ จัดหาเทียบเท่า L1 ภาษาอังกฤษบางอย่าง และพัฒนาทักษะการแปล อย่างไรก็ตาม โนนรังมักจะใช้ L1 มากเกินไปในชั้นเรียน การออกเสียงของพวกเขายากจนและภาษาล้าสมัยมักจะวิจารณ์ อย่างไรก็ตามรังแบบเหมาะที่จะเลียนแบบและจะดีขึ้นสามารถที่จะกระตุ้นผู้เรียนของตนพูดออกมา ผู้เรียนที่ระบุว่า รังจะเป็นมิตร และบทเรียนของพวกเขามีชีวิตชีวาและมีสีสัน อย่างไรก็ตาม ผู้เรียนระดับล่างได้เข้าใจยาก รัง ไม่มีภาษาไทยที่ใช้ร่วมกัน , รังมักทิ้งปัญหาที่ไม่สามารถอธิบายได้เป็นช่องว่างของการสื่อสารระหว่างรังและผู้เรียนของพวกเขามักจะเกิดขึ้นเพราะของพื้นหลังที่แตกต่างกันของภาษาและวัฒนธรรม .
medgyes ( 1992 ) ยังพยายามที่จะแยกแยะระหว่างเจ้าของภาษา ( NSS ) และไม่ได้พูด ( nnss )เถียงว่า " ไม่ได้พูดไม่สามารถบรรลุความสามารถ " ของเจ้าของภาษา เพราะ " ไม่สามารถสร้างสรรค์ และเดิมเป็นผู้ที่พวกเขาได้เรียนรู้ที่จะคัดลอก " ( pp . 342 - 343 ) เหมือนกับ , ทำอาหาร ( 1999 ) ยืนยันว่า มีเพียงร้อยละขนาดเล็กของภาษาที่สอง ( L2 ) ผู้ใช้สามารถผ่านเจ้าของภาษา เปรียบเทียบฝีมือกับนักกีฬาโอลิมปิก หรือเป็นนักร้องโอเปร่า อย่างไรก็ตามจํานวนสูงประกบผู้เชี่ยวชาญที่ไม่ได้พูดในการสอนภาษาอังกฤษและวิชาชีพในสาขาวิชาภาษาศาสตร์ประยุกต์ refutes ความคิดนี้ . เรายืนยันว่าเมื่อผู้เรียนถึงสิ่งที่ทำ L2 ( 1999 ) เรียกว่า " ระยะสุดท้าย " ของภาษา ( ซึ่งปรุงบันทึกเป็นเรื่องยากมากที่จะกำหนด )ความแตกต่างระหว่างความสามารถพื้นเมืองและความสามารถภาษาขั้นสูง http://www.tesl-ej.org/wordpress/issues/volume16/ej63/ej63a1/

เป็นเล็กน้อย