By the 19th century, it was estimat

By the 19th century, it was estimated that 40-50% of Chinese women had bound feet, and among upper class Han Chinese women, the figure was almost 100%. Bound feet became a mark of beauty and was also a prerequisite for finding a husband. It also became an avenue for poorer women to marry into money; for example, in Guangdong in the late 19th century, it was customary to bind the feet of the eldest daughter of a lower-class family who was intended to be brought up as a lady. Her younger sisters would grow up to be bond-servants or domestic slaves and be able to work in the fields, but the eldest daughter would assume to never have the need to work. Women, their families, and their husbands took great pride in tiny feet, with the ideal length, called the “Golden Lotus”, being about three Chinese inches long (around 4 inches (10 cm) in Western measurement). This pride was reflected in the elegantly embroidered silk slippers and wrappings girls and women wore to cover their feet. Walking on bound feet necessitated bending the knees slightly and swaying to maintain proper movement and balance, a dainty walk that was also considered erotic to some men.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดยศตวรรษที่ผ่านมา มันได้ประมาณ 40-50% ของผู้หญิงจีนได้ผูกเท้า และสตรีชั้นสูงจีนฮั่น ตัวเลขถูกเกือบ 100% ผูกเท้ากลายเป็น เครื่องหมายของความงาม และยังเป็นข้อกำหนดเบื้องต้นสำหรับการหาสามี ได้กลายเป็นถนนสำหรับผู้หญิงย่อมจะแต่งงานเป็นเงิน ตัวอย่าง ในมณฑลกวางตุ้งในช่วงปลายศตวรรษ มันเป็นจารีตประเพณีผูกเท้าของเอื้อยของครอบครัวต่ำกว่าชั้นที่ตั้งใจจะขึ้นมาเป็นผู้หญิง น้องสาวของเธออายุน้อยกว่าจะเติบโตไปเป็นฝ่ายตราสารหนี้หรือทาสในประเทศ และสามารถทำงานในฟิลด์ ได้ลูกสาวคนโตจะสมมติให้ไม่จำเป็นในการทำงาน ผู้หญิง ครอบครัว และสามีเอาภูมิใจเล็ก ๆ ฟุต ความยาวเหมาะ เรียกว่า "ทองบัว" ที่ถูกประมาณสามจีนนิ้วยาว (ประมาณ 4 นิ้ว (10 ซม.) ในวัดตะวันตก) ความภาคภูมิใจนี้ถูกสะท้อนในบริการปักผ้าไหมรองเท้าแตะและ wrappings หญิง และผู้หญิงสวมครอบคลุมเท้าของพวกเขา เดินเท้าผูก necessitated ดัดเข่าเล็กน้อย และต้นการเคลื่อนไหวที่เหมาะสมและสมดุล เดินอร่อยที่ยังถือเป็นกามเพื่อบางคน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยศตวรรษที่ 19 มันเป็นที่คาดว่า 40-50% ของผู้หญิงจีนได้มัดเท้าและในหมู่ผู้หญิงจีนฮั่นสังคมชั้นสูงคิดเป็นเกือบ 100% ฟุตที่ถูกผูกไว้กลายเป็นเครื่องหมายของความงามและยังเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับการหาสามี มันก็กลายเป็นถนนสำหรับผู้หญิงที่จะแต่งงานกับคนยากจนลงในเงิน; ตัวอย่างเช่นในมณฑลกวางตุ้งในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 มันเป็นธรรมเนียมที่จะต้องผูกเท้าของบุตรสาวคนโตของครอบครัวที่ต่ำกว่าระดับที่ตั้งใจจะนำขึ้นเป็นผู้หญิง น้องสาวของเธอจะเติบโตขึ้นมาเป็นคนรับใช้ของพันธบัตรหรือทาสในประเทศและสามารถที่จะทำงานในทุ่งนา แต่ลูกสาวคนโตจะถือว่าไม่เคยมีความต้องการในการทำงาน ผู้หญิงและครอบครัวของพวกเขาและสามีของพวกเขาเอาความภาคภูมิใจที่ยิ่งใหญ่ในฟุตเล็ก ๆ ที่มีความยาวที่เหมาะที่เรียกว่า "โกลเด้นโลตัส" เป็นเรื่องเกี่ยวกับสามนิ้วจีนนาน (ประมาณ 4 นิ้ว (10 เซนติเมตร) วัดตะวันตก) ความภาคภูมิใจนี้ได้สะท้อนให้เห็นในปักหรูหรารองเท้าแตะผ้าไหมและสาวห่อและหญิงสวมเพื่อให้ครอบคลุมเท้าของพวกเขา เดินบนฟุตที่ถูกผูกไว้เพียงพอดัดเข่าเล็กน้อยและโยกเพื่อรักษาการเคลื่อนไหวที่เหมาะสมและสมดุลเวลาเดินโอชะที่ถือว่ายังกามกับคนบางคน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยศตวรรษที่ 19 มันคือประมาณว่า 40-50% ของผู้หญิงจีนมีมัดเท้าและในหมู่ชนชั้นสูงชาวฮั่นผู้หญิง คิดเป็นเกือบ 100% ผูกเท้าเป็นเครื่องหมายของความงามและยังเป็นเบื้องต้นเพื่อหาสามี มันก็กลายมาเป็นถนนสำหรับผู้หญิงยากจนได้แต่งงานกับเงิน ตัวอย่างเช่น ในมณฑลกวางตุ้ง ในปลายศตวรรษที่ 19มันเป็นประเพณีการมัดเท้าของลูกสาวคนโตของครอบครัวที่ชั้นล่างตั้งใจที่จะนำขึ้นเป็นผู้หญิง น้องสาวจะเติบโตขึ้นมาเป็นทาสหรือทาสในประเทศและสามารถทำงานในสาขา แต่ลูกสาวคนโตจะถือว่าไม่เคยต้องทำงาน ผู้หญิง , ครอบครัว และสามีของพวกเขานำความภาคภูมิใจยิ่งใหญ่ในเท้าเล็กๆ มีความยาวที่เหมาะสมเรียกว่า " บัวทอง " เป็นภาษาจีน ( สามนิ้วยาวประมาณ 4 นิ้ว ( 10 ซม. ) ในการวัดตะวันตก ) ความภาคภูมิใจนี้ ได้สะท้อนให้เห็นในที่หรูหราและรองเท้าแตะปักผ้าห่อ เด็กหญิงและหญิงสวมคลุมเท้า เดินบนผูกเท้างอเข่าเล็กน้อย และแกว่งเต็มที่เพื่อรักษาเคลื่อนไหวที่เหมาะสมและสมดุลเดิน ๆเหมือนกันที่ยังถือว่ากามให้ผู้ชาย