*His expression softens when you fi

*His expression softens when you finally look at him. Then he rushes up to you--not caring that you're smoking, and not caring about what others might think of his behavior in public.*"It is you! Ammie!" *He grabs your hand.**Then, his face is covered in a bright blush. So embarrassed at his behavior towards you. But he doesn't care.*"A-can I walk you home?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

*สีหน้าของเขาอ่อนลงเมื่อคุณมองเขาในที่สุด จากนั้นเขาก็รีบวิ่งมาหาคุณ โดยไม่สนใจว่าคุณสูบบุหรี่ และไม่สนใจว่าคนอื่นจะคิดอย่างไรเกี่ยวกับพฤติกรรมของเขาในที่สาธารณะ* "ฉันเอง! แอมมี่!" *เขาจับมือคุณ* *จากนั้น ใบหน้าของเขาถูกปกคลุมไปด้วยหน้าแดงสดใส เขินอายมากกับพฤติกรรมของเขาที่มีต่อคุณ แต่เขาไม่สนใจ* "ก-ให้ฉันพาเธอกลับบ้านได้ไหม?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

* การแสดงออกของเขาอ่อนลงเมื่อคุณเห็นเขาในที่สุด แล้วเขาก็รีบวิ่งไปหาคุณ ไม่สนใจว่าคุณกำลังสูบบุหรี่ หรือคนอื่นจะคิดอย่างไรกับพฤติกรรมของเขาในที่สาธารณะ*
"เธอนั่นแหละ เอมี่" *เขาจับมือเธอ*
* จากนั้นใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยสีแดงสดใส เขาทำให้ฉันอึดอัดใจกับการกระทำของเขา แต่เขาไม่สนใจ *
"A ให้ผมไปส่งคุณที่บ้านได้ไหม"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

*เมื่อคุณมองไปที่เขาในที่สุดการแสดงออกของเขาอ่อนลง จากนั้นเขาก็รีบวิ่งไปหาคุณ-ไม่สนใจว่าคุณสูบบุหรี่หรือไม่สนใจว่าคนอื่นจะคิดอย่างไรกับพฤติกรรมของเขาในที่สาธารณะ ♪

" มันเป็นคุณ ! อามี!" เขาจับมือคุณไว้. ♪

*แล้วใบหน้าของเขาถูกปกคลุมด้วยชั้นของแสงสีแดงสดใส อายที่เขาทํากับคุณ แต่เขาไม่สนใจ ♪

"ฉันสามารถเดินกลับบ้านกับคุณได้หรือไม่?"