From the early 1990s on, high econo

From the early 1990s on, high economic growth combined with an emerging strong rural nonfarm economy that provides new jobs are associated with a significant though regionally differentiated increase in land market activities (Deininger and Jin 2008). Between 1993 and 1998, rental market participation more than quadrupled from 3.8 to 15.5 percent. Although per capita expenditure increased within this period by 5.9 percent based on a highly egalitarian distribution (Gini coefficient of 0.26), the rural economy was still quite poor. Other sources state that land market transactions increased tenfold from 2.5 percent in 1993 to 25.0 percent in 1998 (Do and Iyer 2008). Contrary to this promising start, rental markets have not increased in importance over time (Brandt et al. 2006). In 2004, only 3.61 percent of all agricultural land was rented, with 10.7 percent renting in and 6.0 percent renting out. However, for households renting in, tenancy plots are the source of nearly a third of their managed lands.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จากช่วงต้นทศวรรษ 1990 สูงเติบโตทางเศรษฐกิจรวมกับชนบทยังแข็งแกร่งเศรษฐกิจเกิดใหม่ที่มีงานใหม่เกี่ยวข้อง ด้วยสำคัญแม้ว่าการเพิ่มกิจกรรมทางตลาดบก (Deininger และจิน 2008) ที่แตกต่างในระดับภูมิภาค ระหว่างปี 1993 และปี 1998 เช่าตลาดร่วมมากกว่าเพิ่มจาก 3.8 เป็นร้อยละ 15.5 แม้รายจ่ายต่อหัวเพิ่มระยะ 5.9 เปอร์เซ็นต์ตามที่สูงปศุสัตว์ (ค่าสัมประสิทธิ์ Gini ของ 0.26), เศรษฐกิจชนบทมันยังค่อนข้างยากจน อื่น ๆ แหล่งสถานะที่ที่ดินตลาดธุรกรรมเพิ่มขึ้นสิบเท่าจากร้อยละ 2.5 ในปี 1993 ร้อยละ 25.0 ในปี 1998 (ทำและ Iyer 2008) ขัดต่อเริ่มต้นนี้สัญญา ตลาดเช่าได้เพิ่มความสำคัญช่วงเวลา (แบรนต์ et al. 2006) ในปี 2004 เพียงร้อยละ 3.61 การเกษตรทั้งหมดถูกให้เช่า เช่าในการร้อยละ 10.7 และร้อยปล่อยเช่า อย่างไรก็ตาม สำหรับเช่าในครัวเรือน แปลงเช่าเป็นแหล่งของเกือบหนึ่งในสามของที่ดินได้รับการจัดการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จากปี 1990 ในช่วงต้นของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจสูงรวมกับความแข็งแกร่งทางเศรษฐกิจที่เกิดขึ้นใหม่ nonfarm ชนบทที่ให้งานใหม่ที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญแม้ว่าจะมีความแตกต่างในระดับภูมิภาคในกิจกรรมการตลาดที่ดิน (Deininger และจิน 2008) ระหว่างปี 1993 และปี 1998 ส่วนร่วมในตลาดเช่ามากกว่าปากต่อปากจาก 3.8 เป็นร้อยละ 15.5 แม้ว่าค่าใช้จ่ายต่อหัวเพิ่มขึ้นภายในระยะเวลานี้ร้อยละ 5.9 อยู่บนพื้นฐานของการกระจายคุ้มสูง (สัมประสิทธิ์จีนี 0.26) เศรษฐกิจในชนบทยังคงค่อนข้างยากจน แหล่งข้อมูลอื่น ๆ ระบุว่าการทำธุรกรรมตลาดที่ดินเพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่าจากร้อยละ 2.5 ในปี 1993 เป็นร้อยละ 25.0 ในปี 1998 (ทำและอีเยอร์ 2008) ขัดกับเริ่มมีแนวโน้มนี้ตลาดเช่ายังไม่ได้เพิ่มขึ้นในความสำคัญในช่วงเวลา (Brandt et al. 2006) ในปี 2004 เพียงร้อยละ 3.61 ของที่ดินเพื่อการเกษตรทั้งหมดให้เช่าที่มีร้อยละ 10.7 ในการให้เช่าและร้อยละ 6.0 จากการให้เช่า แต่สำหรับผู้ประกอบการให้เช่าในแผนการครอบครองเป็นที่มาของเกือบหนึ่งในสามของดินแดนที่มีการจัดการของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตั้งแต่ช่วงต้นทศวรรษ 1990 ใน การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจสูง ผนวกกับเศรษฐกิจที่แข็งแกร่งในชนบทเกิดขึ้น Nonfarm มีงานใหม่ที่เกี่ยวข้องกับความแตกต่างในตลาดภูมิภาคเพิ่มขึ้น แม้ว่ากิจกรรมที่ดิน ( deininger และจิน 2008 ) ระหว่างปี พ.ศ. 2541 , เช่าตลาดมีส่วนร่วมมากกว่า quadrupled จาก 3.8 ร้อยละ 15.5 แม้ว่าค่าใช้จ่ายต่อหัวเพิ่มขึ้นภายในระยะเวลานี้โดย 5.9 เปอร์เซ็นต์ ขึ้นอยู่กับการกระจายอย่างเท่าเทียม ( Gini coefficient ของ 0.26 ) เศรษฐกิจในชนบทยังค่อนข้างยากจน แหล่งข้อมูลอื่น ๆ ระบุว่า ตลาดการซื้อขายที่ดินเพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่า จากร้อยละ 2.5 ในปี 1993 ถึง 25.0 เปอร์เซ็นต์ในปี 1998 ( ทำแล้ว ไอเยอร์ 2008 ) ต่อเริ่มแนวโน้มนี้ ตลาดเช่าได้เพิ่มขึ้นในความสำคัญตลอดเวลา ( แบรนท์ et al . 2006 ) ในปี 2004 เพียง 3.61 เปอร์เซ็นต์ของทั้งหมดที่ดินเช่า , เช่า 100 เปอร์เซ็นต์และร้อยละ 6.0 เช่า . อย่างไรก็ตาม สำหรับครัวเรือนเช่า , เช่าแปลงเป็นแหล่งที่มาของเกือบหนึ่งในสามของการจัดการที่ดิน