Ferns are common and conspicuous ep

Ferns are common and conspicuous epiphytes on
D. antarctica, and to a lesser extent, C. cunninghamii.
The relatively fewer fern species than bryophyte species
does not imply that tree-ferns are poor hosts for
ferns, but that bryophyte species vastly outnumber
ferns in Tasmanian temperate forests (Dalton 1998b).
In fact, epiphytic ferns are often abundant, and almost
all of the typically epiphytic ferns occurring in
Tasmania were on these tree-fern hosts. Several
fern species show strong preferences for tree-fern
trunks (e.g. Hymenophyllaceae and Tmesipteris spp.;
Garrett 1996). Of these species, only Tmesipteris
obliqua and Hymenophyllum rarum were not found on
C. cunninghamii as well as D. antarctica in this study,
possibly due only to insufficient sample size. Two species
more typical of terrestrial environments (Blechnum
nudum and Polystichum proliferum) were also found on
D. antarctica trunks, suggesting the soft and fibrous
root mantle of this species is suitable for the establishment
of non-specialist species. Non-epiphytic seed
plants (e.g. Coprosma quadrifida, Pimelea drupacea,
Pittosporum bicolor and Atherosperma moschatum) were
also frequently observed on this host.
Although not identified to species level, lichens were
common and may contribute significantly to the epiphytic
diversity on tree-ferns. Ford and Gibson (2000)
found 25 lichen species growing on D. antarctica
trunks in three rainforest sites in Victoria. They concluded
that, although D. antarctica trunks generally
make poorer hosts for lichens than other rainforest
hosts such as Nothofagus cunninghamii, they nonetheless
provide an important substrate, and are preferred
by a few species.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฟิร์นมีเก่าทั่วไป และเห็นได้ชัดD. แอนตาร์กติกา และขอบ เขตที่น้อย C. cunninghamiiสายพันธุ์เฟิร์นค่อนข้างน้อยกว่าสายพันธุ์ bryophyteไม่ได้หมายความว่า ต้นเฟิร์นเป็นโฮสต์ที่ดีสำหรับเฟิร์น แต่ว่า bryophyte พันธุ์มากมีจำนวนมากกว่าเฟิร์นในป่าหนาวนี่ (ดาลตัน 1998b)ในความเป็นจริง เฟิร์นบนต้นไม้มักอุดมสมบูรณ์ และเกือบจะเฟิร์นบนต้นไม้มักจะเกิดขึ้นในทั้งหมดทาสมาเนียที่อยู่บนโฮสต์เหล่านี้ต้นไม้เฟิร์น หลายเฟิร์นชนิดแสดงการกำหนดลักษณะที่แข็งแกร่งสำหรับต้นไม้เฟิร์นกางเกง (เช่น Hymenophyllaceae และ Tmesipteris ออกซิเจนการ์เร็ต 1996) สายพันธุ์ Tmesipteris เท่านั้นobliqua และ Hymenophyllum rarum ที่อยู่ในC. cunninghamii เป็น D. แอนตาร์กติกาในการศึกษานี้ครบกำหนดอาจจะเท่ากับขนาดตัวอย่างไม่เพียงพอ สองสปีชีส์ทั่วไปของสภาพแวดล้อมภาคพื้นดิน (Blechnumnudum และ Polystichum proliferum) นอกจากนี้ยังพบในD. แอนตาร์กติกากางเกง แนะนำนุ่มนวล และเส้นใยเสื้อคลุมรากของสายพันธุ์นี้เหมาะสำหรับการจัดตั้งไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านพันธุ์ เมล็ดนั้นไม่ใช่พืช (เช่น Coprosma quadrifida, Pimelea drupaceaไบคัลเลอร์ pittosporum และ Atherosperma moschatum)มักสังเกตบนโฮสต์นี้แม้ไม่มีระบุในระดับชนิด lichens ก็ทั่วไป และอาจมีส่วนสำคัญกับตัวบนต้นไม้ความหลากหลายบนต้นเฟิร์น ฟอร์ดและกิบสัน (2000)พบเจริญเติบโตบนทวีปแอนตาร์กติกา D. ชนิดไลเคน 25กางเกงในไซต์ที่สามป่าฝนในวิกตอเรีย พวกเขาได้ข้อสรุปที่ แม้ว่าแอนตาร์กติกา D. กางเกงโดยทั่วไปทำให้โฮสต์ย่อมสำหรับ lichens กว่าป่าอื่น ๆโฮสต์เช่น Nothofagus cunninghamii พวกเขากระนั้นการให้ และเป็นที่ต้องการบางสายพันธุ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เฟิร์นเป็น epiphytes ทั่วไปและที่เห็นได้ชัดเจนใน
D. ทวีปแอนตาร์กติกาและในระดับน้อยซี cunninghamii.
ค่อนข้างน้อยสายพันธุ์เฟิร์นกว่าสายพันธุ์ bryophyte
ไม่ได้หมายความว่าต้นไม้เฟิร์นเป็นเจ้าภาพที่ดีสำหรับ
เฟิร์น แต่สายพันธุ์ที่มีจำนวนมากกว่าพืชชั้นต่ำอย่างมากมาย
เฟิร์นในป่าหนาวเดวิล (ดัลตัน 1998b).
ใน ความเป็นจริงเฟิร์นอิงอาศัยมักจะมีความอุดมสมบูรณ์และเกือบ
ทั้งหมดของเฟิร์นมักจะอิงอาศัยที่เกิดขึ้นใน
รัฐแทสเมเนียอยู่บนโฮสต์เหล่านี้ต้นไม้เฟิร์น หลาย
สายพันธุ์เฟิร์นแสดงการตั้งค่าที่แข็งแกร่งสำหรับต้นไม้เฟิร์น
ลำต้น (เช่น Hymenophyllaceae และ Tmesipteris SPP .;
การ์เร็ต 1996) ของสายพันธุ์เหล่านี้เพียง Tmesipteris
obliqua และ Hymenophyllum rarum ไม่พบใน
ซี cunninghamii เช่นเดียวกับทวีปแอนตาร์กติกาดีในการศึกษาครั้งนี้
อาจจะเป็นเพราะเพียงขนาดตัวอย่างที่ไม่เพียงพอ สองสายพันธุ์
อื่น ๆ โดยทั่วไปของสภาพแวดล้อมบก (Blechnum
nudum และ Polystichum proliferum) นอกจากนี้ยังพบใน
D. ลำต้นแอนตาร์กติกาแนะนำนุ่มและเส้นใย
เสื้อคลุมรากของพืชชนิดนี้เหมาะสำหรับสถานประกอบการ
ของสายพันธุ์ที่ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญ เมล็ดแบบไม่อิงอาศัย
พืช (เช่น Coprosma quadrifida, Pimelea drupacea,
Pittosporum สีและ Atherosperma moschatum) ได้รับ
นอกจากนี้ยังสังเกตเห็นบ่อยครั้งในพื้นที่นี้.
แม้ว่าจะไม่ได้ระบุถึงระดับชนิดไลเคนเป็น
ที่พบบ่อยและอาจมีส่วนสำคัญที่จะอิงอาศัย
ความหลากหลายบนต้นไม้เฟิร์น ฟอร์ดและกิบสัน (2000)
พบว่า 25 ตะไคร่ชนิดที่เจริญเติบโตบนทวีปแอนตาร์กติกา D.
กางเกงในสามเว็บไซต์ป่าฝนในรัฐวิกตอเรีย พวกเขาสรุป
ว่าแม้ว่า D. ลำต้นแอนตาร์กติกาโดยทั่วไป
ทำให้เจ้าภาพยากจนสำหรับไลเคนกว่าป่าฝนเขตร้อนอื่น ๆ
เจ้าภาพเช่น ธ อ cunninghamii พวกเขากระนั้น
ให้พื้นผิวที่สำคัญและเป็นที่ต้องการ
โดยไม่กี่สายพันธุ์