We make the passive with the verb b

We make the passive with the verb be in the tense that we require, followed by the past participle. Sometimes, in place of the verb be, we use get often with very little change in meaning, but get is usually preferred when the action is unexpected, unwelcome, or happens in the face of adversity. Get also tends to be informal than be. Here are some short examples of passive sentences.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แฝง ด้วยคำกริยาอยู่ในสภาวะตึงเครียดที่เราต้องการ ตาม ด้วยคำนามได้ บางครั้ง แทนกริยาได้ เราใช้ได้มักจะ มีการเปลี่ยนแปลงน้อยมากในความหมาย แต่ได้เป็นปกติเมื่อการดำเนินการที่ไม่คาดคิด ไม่ หรือหน้าความทุกข์ยากที่เกิดขึ้น รับยังมีแนวโน้มจะเป็นกว่าจะ นี่เป็นตัวอย่างสั้น ๆ ของกรรมาวาจก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราจะให้เรื่อย ๆ กับคำกริยาจะอยู่ในความตึงเครียดที่เราต้องการตามด้วยกริยาที่ผ่านมา บางครั้งในสถานที่ของคำกริยาจะเป็นที่เราใช้ได้รับมักจะมีการเปลี่ยนแปลงน้อยมากในความหมาย แต่ได้รับมักจะเป็นที่ต้องการเมื่อมีการกระทำคือไม่คาดคิดไม่พอใจหรือเกิดขึ้นในการเผชิญกับความทุกข์ยาก รับยังมีแนวโน้มที่จะเป็นทางการกว่า นี่คือตัวอย่างของประโยคสั้น ๆ ที่แฝงอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราทำเรื่อยๆกับกริยาใน tense ที่เราใช้ตามด้วยกริยาในอดีต บางครั้งในสถานที่ของคำกริยาเป็น เราใช้มามักจะมีการเปลี่ยนแปลงน้อยมากในความหมาย แต่ได้รับมักจะต้องการเมื่อเหตุการณ์ไม่คาดคิด ไม่พอใจ หรือเกิดขึ้นในใบหน้าของความทุกข์ยาก แถมยังมีแนวโน้มที่จะเป็นทางการกว่าที่เป็น นี่คือบางตัวอย่างของประโยคสั้น ๆ