Ko Yao Noi remains a beautiful isla

Ko Yao Noi remains a beautiful island, where most people still believe that the island should be preserved from human degradation. It is often described as one of the last islands in the region to not be overly developed.
Ko Yao Yai is also a natural beauty,
Sea Gypsies (Moken people) were inhabiting the Bay before anybody else, except maybe other nomadic people like forest hunters and collectors (Sakai, Negritos). The 3,500 or so inhabitants of Koh Yao Noi are thought to be recent migrants from the Malay Peninsula (Satun, Trang).
The Mon population, linguistically and culturally belonging to the Khmer ethnolinguistic group, did settled in peninsular Thailand since ever, ruling maritime states like the one of Ligor (Nakhon Si Thammarat). They melt continuously with Southern migrants from Malaysia and with Northern rulers (Thai), over centuries of commercial exchanges and political conflicts. Most probably the Mon stock remains prevalent for most of the people living nowadays in Southern Thailand, including people of Koh Yao.
Numerous cave paintings hidden in the many islands of the bay, extending from 2000 years ago to last century, attest the influence of distinct communities in the emergence of a mixed origin population, living now in the provinces of Phang Nga, Phuket, Krabi and Satun.
The most recent migrations (17th-18th century) from Satun and Trang to Ko Yao Yai and Koh Yao Noi is attested by the fact that the particular dialect spoken on the island still bear obvious Malaysian lexical traces, particularly regarding toponyms and vernacular names of the flora species.
The main industries on the island are fishing and rubber planting. A little rice farming and some fruit, palm and coconut plantations are evident. Boat building and farming techniques here have been passed from father to son and, while some of the youngsters leave Ko Yao to seek the bright lights of Phuket, most return to their tight knit community.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกาะยาวน้อยยังคง เกาะสวยงาม ที่คนส่วนใหญ่ยังเชื่อว่า ควรรักษาเกาะจากการลดประสิทธิภาพของมนุษย์ มันอธิบายมักจะเป็นเกาะสุดท้ายในภูมิภาคเพื่อไม่มากเกินไปพัฒนาเกาะยาวใหญ่เป็นธรรมชาติ ชาวเล (มอแกนคน) อาศัยอยู่อ่าวก่อนใครอื่น แต่บางทีคนอื่น nomadic ชอบสะสม (Sakai, Negritos) และนายพรานป่า คน 3500 หรืออื่น ๆ ของเกาะยาวน้อยมีความคิดจะ อพยพล่าสุดจากมลายู (สตูล ตรัง)ประชากรจันทร์ มี และวัฒนธรรมของกลุ่ม ethnolinguistic เขมร ไม่ได้แล้วในคาบสมุทรไทยตั้งแต่เคย ปกครองรัฐทางทะเลอย่างหนึ่งของลิกอร์ (นครศรีธรรมราช) จะละลายอย่างต่อเนื่อง กับภาคใต้อพยพจากประเทศมาเลเซีย และภาคเหนือไม้ (ไทย), ผ่านศตวรรษของการแลกเปลี่ยนทางการค้าและความขัดแย้งทางการเมือง ที่หุ้นจันทร์ยังคงแพร่หลายสำหรับส่วนมากของประชาชนที่อาศัยอยู่ในปัจจุบันในประเทศไทย รวมถึงชาวเกาะยาวภาพถ้ำจำนวนมากที่ซ่อนอยู่ในหมู่เกาะในอ่าว ขยายจากปี 2000 การศตวรรษที่ผ่านมา ยืนยันอิทธิพลของชุมชนแตกต่างกันในการเกิดขึ้นของประชากรจุดเริ่มต้นของผสม ขณะนี้อยู่ในจังหวัดพังงา ภูเก็ต กระบี่ และสตูลตัวล่าสุดตั้ง (ศตวรรษที่ 17 18) จากสตูลและตรังเกาะยาวใหญ่และเกาะยาวน้อยเป็นรับรองความจริงที่ว่า ภาษาเฉพาะที่พูดบนเกาะหมีชัดเจนมาเลเซียเกี่ยวกับคำศัพท์ร่องรอย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับ toponyms และชื่อชนิดพืชพื้นถิ่นตอนยังอุตสาหกรรมหลักบนเกาะได้ตกปลาและการปลูกยาง นาน้อยและบางสวนผลไม้ ปาล์ม และมะพร้าวจะเห็นได้ชัด เรืออาคาร และเทคนิคการทำฟาร์มที่นี่ถูกแล้วจากพ่อถึงลูกชาย ในขณะที่ของเยาวชนที่ออกจากเกาะยาวเพื่อค้นหาแสงสว่างของภูเก็ต สุดกลับสู่ชุมชนของพวกเขาถักแน่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกาะน้อยยาวยังคงเป็นเกาะที่สวยงามที่คนส่วนใหญ่ยังคงเชื่อว่าเกาะควรจะเก็บรักษาจากการย่อยสลายของมนุษย์ มันอธิบายมักจะเป็นหนึ่งในหมู่เกาะสุดท้ายในภูมิภาคที่ไม่ได้รับการพัฒนามากเกินไป.
เกาะยาวใหญ่ยังเป็นความงามของธรรมชาติชาวเล (คนมอแกน) ได้รับการอาศัยอยู่ในอ่าวก่อนที่คนอื่นอาจจะยกเว้นคนอื่น ๆ เร่ร่อนเหมือนนักล่าในป่า และนักสะสม (ซาไก Negritos)
3,500 หรือเพื่อให้ชาวเกาะยาวน้อยมีความคิดที่จะอพยพล่าสุดจากคาบสมุทรมลายู (สตูลตรัง).
ประชากร Mon, ภาษาและวัฒนธรรมเป็นของกลุ่มเขมรชาติพันธุ์ไม่ตั้งรกรากอยู่ในคาบสมุทรประเทศไทยตั้งแต่ที่เคยปกครองรัฐทางทะเล เหมือนหนึ่งในลิกอร์ (นครศรีธรรมราช) พวกเขาละลายอย่างต่อเนื่องกับแรงงานข้ามชาติที่ภาคใต้จากมาเลเซียและมีการปกครองภาคเหนือ (ไทย), ตลอดหลายศตวรรษของการแลกเปลี่ยนทางการค้าและความขัดแย้งทางการเมือง ส่วนใหญ่น่าจะเป็นหุ้นจันทร์ยังคงเป็นที่แพร่หลายมากที่สุดของคนที่อาศัยอยู่ในปัจจุบันในภาคใต้รวมทั้งผู้คนในเกาะยาว.
ภาพเขียนถ้ำมากมายที่ซ่อนอยู่ในหมู่เกาะจำนวนมากของอ่าวทอดตัวลงมาจากปี 2000 ที่ผ่านมาเพื่อศตวรรษที่ผ่านมายืนยันอิทธิพลของที่แตกต่างกัน ชุมชนในการเกิดขึ้นของประชากรต้นกำเนิดผสมที่อาศัยอยู่ในขณะนี้ในจังหวัดพังงาภูเก็ตกระบี่และสตูล.
โยกย้ายล่าสุด (ศตวรรษที่ 17 ที่ 18) จากจังหวัดสตูลและตรังไปเกาะยาวใหญ่และเกาะยาวน้อยเป็นส่วนร่วมโดย ความจริงที่ว่าภาษาพูดโดยเฉพาะอย่างยิ่งบนเกาะยังคงแบกชัดเจนร่องรอยศัพท์มาเลเซียโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับการ toponyms และชื่อภาษาของสายพันธุ์พืช.
อุตสาหกรรมหลักบนเกาะกำลังตกปลาและการปลูกยาง ปลูกข้าวน้อยและผลไม้บางปาล์มและสวนมะพร้าวที่เห็นได้ชัด การสร้างเรือและเทคนิคการเลี้ยงที่นี่ได้รับการส่งผ่านจากพ่อถึงลูกและในขณะที่บางส่วนของเด็กออกจากเกาะยาวที่จะแสวงหาแสงสีของภูเก็ตตอบแทนสูงสุดให้กับชุมชนของพวกเขาถักแน่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกาะยาวน้อยยังคงเป็นเกาะที่สวยงาม ที่คนส่วนใหญ่ยังเชื่อว่าเกาะนี้ควรจะเก็บรักษาไว้จากการย่อยสลายของมนุษย์ มันอธิบายมักจะเป็นเกาะหนึ่งในเขตที่ไม่พัฒนา สุดเหวี่ยง
เกาะยาวใหญ่มีความงามตามธรรมชาติ ยิปซีทะเล ( มอแกน
คน ) ที่อาศัยอยู่ในอ่าวก่อนคนอื่นยกเว้นบางทีคนเร่ร่อน เหมือนนายพรานป่าและสะสม ( Sakai , นิกริโต ) 3500 หรือให้ผู้อยู่อาศัยของเกาะยาวน้อย คิดว่า จะ ล่าสุดแรงงานข้ามชาติจากคาบสมุทรมลายู ( สตูล ตรัง )
3 ประชากร และภูมิหลังทางวัฒนธรรมของกลุ่มกลุ่มภาษาชาติพันธุ์เขมร ได้ตัดสินในคาบสมุทรไทย เพราะเคยปกครองทางทะเลรัฐเช่นหนึ่งของลิกอร์ ( นครศรีธรรมราช ) พวกเขาละลายอย่างต่อเนื่องกับผู้อพยพจากมาเลเซียและภาคใต้กับผู้ปกครองทางเหนือ ( ไทย ) ผ่านศตวรรษของการแลกเปลี่ยนทางการค้า และความขัดแย้งทางการเมือง มากที่สุดน่าจะเป็นมอญยังคงแพร่หลายที่สุดหุ้นของประชาชน ปัจจุบันในภาคใต้ รวมทั้งคนเกาะยาว .
หลายถ้ำภาพวาดที่ซ่อนอยู่ในเกาะมากมายของอ่าว , ขยายจาก 2000 ปีที่ผ่านมาในศตวรรษที่ , ยืนยันอิทธิพลของชุมชนที่แตกต่างกันในการเกิดของประชากรของประเทศ ผสม อยู่ในจังหวัด พังงา ภูเก็ต กระบี่ และสตูล
การโยกย้ายล่าสุด ( ศตวรรษที่ 17th-18th ) จาก สตูล และตรัง ไปเกาะยาวใหญ่ และเกาะยาวน้อย เป็น attested โดยความจริงที่ว่า ภาษา โดยเฉพาะพูดบนเกาะยังทนชัดเจนมาเลเซียศัพท์ร่องรอย โดยเฉพาะเรื่องรายงานการวิจัยเรื่องชื่อของพันธุ์พฤกษา และการเรือน .
อุตสาหกรรมหลักบนเกาะ ตกปลา และปลูกยางพารา ชาวนาข้าวและผลไม้ ,ปาล์มและสวนมะพร้าวจะเห็นได้ชัด . เรืออาคารและเทคนิคการเลี้ยงนี่ได้รับสืบทอดจากพ่อสู่ลูก และในขณะที่บางส่วนของเยาวชนออกจากเกาะยาวเพื่อแสวงหาแสงสว่างจากภูเก็ตกลับแน่นถักส่วนใหญ่ของชุมชน