- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Summary: Chapters 24–25Miss Bingley
Summary: Chapters 24–25
Miss Bingley sends another letter, this one praising the beauty and charm of Darcy’s sister. The letter further states that Bingley will remain in London all winter, putting an end to the Bennets’s hopes that he might return to Netherfield. Elizabeth is very upset by this news and complains to Jane that people lack “merit or sense,” referring to Bingley for apparently abandoning Jane, and to Charlotte Lucas for agreeing to marry Mr. Collins. Meanwhile, Mrs. Bennet’s hopes of seeing her daughters wed fade rapidly. Mr. Bennet seems amused: he encourages Elizabeth’s interest in Wickham, so that she, like her sister, can be “crossed in love.”
Mrs. Bennet’s brother, Mr. Gardiner, comes to stay with the family. Immediately recognizing Jane’s sadness, the Gardiners invite Jane to accompany them back to London when they finish their visit, hoping that a change in scenery might raise Jane’s spirits. Jane accepts, excited also that in London she might get an opportunity to see Mr. Bingley. In the course of evenings spent with various friends and the military officers, Mrs. Gardiner notices that Elizabeth and Wickham, though not in any serious sort of love, show a definite preference for each other. Because of his lack of money, Mrs. Gardiner does not think of Wickham as a good match for Elizabeth, though she is fond of Wickham’s stories of his life around Darcy’s estate at Pemberley, which is near where Mrs. Gardiner grew up.
Summary: Chapter 26
At the first opportunity, Mrs. Gardiner warns Elizabeth that Wickham’s lack of money makes him an unsuitable match. She further says that Elizabeth should be careful not to embarrass her father by becoming attached to Wickham. Elizabeth responds carefully, stating that she will try to keep Wickham from falling in love with her and that she devoutly wishes not to upset her father, but concluding that all she can do is her best.
After Jane and the Gardiners depart for London, Mr. Collins returns from a visit to his parish for his wedding. Elizabeth reluctantly promises to visit Charlotte after her marriage. Meanwhile, Jane’s letters from London recount how she called on Miss Bingley and how Miss Bingley was cold to her and visited her only briefly in return. Jane believes that Bingley’s sister views her as an obstacle to her brother’s marrying Georgiana Darcy.
Mrs. Gardiner writes to Elizabeth to ask about Wickham, and Elizabeth replies that his attentions have shifted to another girl, a Miss King, who has just inherited a large fortune. This turn of events touches Elizabeth’s heart “but slightly . . . and her vanity was satisfied with believing that she would have been his only choice, had fortune permitted it.” The narrator then goes on to point out that Elizabeth’s equanimity about Wickham trying to marry for money is somewhat out of joint with her disgust that Charlotte would do the same thing. As for Elizabeth, the very limited pain that Wickham’s transfer of affections causes her makes her believe she was never in love with him.
Analysis: Chapters 24–26
The first three chapters of Book Two introduce the Gardiners, who prove to be Elizabeth’s most sensible relatives. They often seem to act as surrogate parents to Jane and Elizabeth. The nurturing and supportive Gardiners take Jane to London to distract her from her unhappiness over Bingley. However amusing the reader finds him, Mr. Bennet, in contrast, seems to have no real understanding of when his children even need help. He prefers withdrawing into the peace of his library to coping with the problems facing his family. In particular, Mr. Bennet’s amusement at his wife’s distress and his suggestion that Elizabeth develop a crush on Wickham emphasize the extent to which he has abandoned the paternal role in the family. His wit and intelligence make him a sympathetic character in many ways, but he seems to absent himself from important matters. Later in the novel, his negligence allows Lydia to go to Brighton for the summer and then to elope with Wickham. At this point in the novel, Austen compels her reader to contrast Mr. Bennet’s unhelpful suggestion about Wickham with Mrs. Gardiner’s recognition that the officer is not a suitable match for her niece.
Page 2
Mrs. Gardiner’s observation about Wickham raises an interesting irony. Wickham is not suitable for Elizabeth for the same reason Elizabeth is not suitable for Darcy. Elizabeth’s response to Mrs. Gardiner’s warning is equivocal, suggesting first that she recognizes this irony but also that she is aware that, though social strictures on marriage might be illogical and unromantic, were she to break them she would be negatively affecting her family. Elizabeth and Austen are both saved from having to worry about this moral conundrum when Wickham shifts his affections to the suddenly wealthy Miss King. The narrator’s comment that Elizabeth’s feelings about Wickham’s decision to marry for money do not match her feelings about Charlotte’s similar decision imply that there is a double standard at work in Elizabeth’s logic: though she seems to consider it acceptable for men to marry for money, she believes so strongly in love that she believes her female friends should ignore such considerations.
While Elizabeth may forgive Wickham for chasing Ms. King’s money, the reader is more likely to see him as a simple fortune hunter. By establishing this aspect of his character, Austen prepares the reader for the revelation that Wickham attempted to elope with Darcy’s sister in order to obtain her fortune. In this seemingly minor fact, which Elizabeth herself seems to brush aside, resides a clue to Wickham’s generally poor character.
Summary: Chapters 27–29
In March, Elizabeth travels with Sir William Lucas to visit Charlotte and her new husband, Mr. Collins. On the way, they spend a night in London with Jane and the Gardiners. Elizabeth and Mrs. Gardiner speak about Wickham’s attempts to win over Miss King. Mrs. Gardiner is critical of him, calling him a “mercenary,” but Elizabeth defends him, calling him prudent. Before Elizabeth leaves London, the Gardiners invite her to accompany them on a tour, perhaps out to the lakes. Elizabeth gleefully accepts.
When Elizabeth arrives in Hunsford, the location of Mr. Collins’s parish, the clergyman greets her enthusiastically, as does Charlotte. On the second day of her visit, she sees Miss de Bourgh, Lady de Bourgh’s daughter, from a window. The girl is “sickly and cross,” Elizabeth decides, and she imagines with some satisfaction Darcy’s marrying such an unappealing person. Miss de Bourgh invites them to dine at Rosings, a mansion that awes even Sir William Lucas with its grandeur.
At dinner, Lady Catherine dominates the conversation. After the meal, she grills Elizabeth concerning her upbringing, deciding that the Bennet sisters have been badly reared. The failure of Mrs. Bennet to hire a governess, the girls’ lack of musical and artistic talents, and Elizabeth’s own impudence are all mentioned before the end of the evening.
Summary: Chapters 30–32
Sir William departs after a week, satisfied with his daughter’s contentment. Shortly thereafter, Darcy and a cousin named Colonel Fitzwilliam visit their aunt at Rosings. When Mr. Collins pays his respects, the two men accompany him back to his parsonage and visit briefly with Elizabeth and Charlotte.
Another invitation to Rosings follows, and Colonel Fitzwilliam pays special attention to Elizabeth during the dinner. After the meal, she plays the pianoforte and pokes fun at Darcy, informing Colonel Fitzwilliam of his bad behavior at the Meryton ball, at which he refused to dance with her. Lady Catherine lectures Elizabeth on the proper manner of playing the instrument, forcing Elizabeth to remain at the keyboard until the end of the evening.
The next day, Darcy visits the parsonage and tells Elizabeth that Bingley is unlikely to spend much of his time at Netherfield Park in the future. The rest of their conversation is awkward, and when Darcy departs, Charlotte declares that he must be in love with Elizabeth, or he would never have called in such an odd manner. In the days that follow, both Darcy and his cousin visit frequently, however, and eventually Charlotte surmises that it is perhaps Colonel Fitzwilliam who is interested in Elizabeth.
Analysis: Chapters 27–34
Mrs. Gardiner tends to function as the voice of reason in the novel, and her criticism of Wickham counters Elizabeth’s unwillingness to question his purposes. Mrs. Gardiner ascribes a mercenary motive to Wickham’s interest in Miss King, whereas Elizabeth defends him by asking her aunt “what . . . the difference [is] in matrimonial affairs, between the mercenary and the prudent motive.” This does seem a fine question, and not one her aunt can readily answer. But in asking the question, Elizabeth seems to violate her own principles—she herself has already refused to marry Mr. Collins for social advantage, and she does so again when Darcy proposes. It appears that sympathy for Wickham leads Elizabeth to betray her conscience.
The visit to Rosings introduces Lady Catherine de Bourgh, who serves as another vehicle for Austen’s criticism of snobbery. Lady Catherine’s favorite pastime is ordering everyone else about (“Elizabeth found that nothing was beneath this great Lady’s attention, which could furnish her with an occasion of dictating to others”). The only individual who dares to stand up to the haughty Lady Catherine is Elizabeth (unsurprisingly, as elsewhere she sees through the pretensions of pompous and arrogant people like Mr. Collins and Miss Bingley). When Lady Catherine criticizes the Bennet sisters’ upbringing, Elizabeth defends her family, “suspect[ing] herself to be the first creature who had ever dared to trifle with so much dignified impertinence.” The same dignified impertinence with which Elizabeth combats Lady Catherine’s preconcept
Miss Bingley sends another letter, this one praising the beauty and charm of Darcy’s sister. The letter further states that Bingley will remain in London all winter, putting an end to the Bennets’s hopes that he might return to Netherfield. Elizabeth is very upset by this news and complains to Jane that people lack “merit or sense,” referring to Bingley for apparently abandoning Jane, and to Charlotte Lucas for agreeing to marry Mr. Collins. Meanwhile, Mrs. Bennet’s hopes of seeing her daughters wed fade rapidly. Mr. Bennet seems amused: he encourages Elizabeth’s interest in Wickham, so that she, like her sister, can be “crossed in love.”
Mrs. Bennet’s brother, Mr. Gardiner, comes to stay with the family. Immediately recognizing Jane’s sadness, the Gardiners invite Jane to accompany them back to London when they finish their visit, hoping that a change in scenery might raise Jane’s spirits. Jane accepts, excited also that in London she might get an opportunity to see Mr. Bingley. In the course of evenings spent with various friends and the military officers, Mrs. Gardiner notices that Elizabeth and Wickham, though not in any serious sort of love, show a definite preference for each other. Because of his lack of money, Mrs. Gardiner does not think of Wickham as a good match for Elizabeth, though she is fond of Wickham’s stories of his life around Darcy’s estate at Pemberley, which is near where Mrs. Gardiner grew up.
Summary: Chapter 26
At the first opportunity, Mrs. Gardiner warns Elizabeth that Wickham’s lack of money makes him an unsuitable match. She further says that Elizabeth should be careful not to embarrass her father by becoming attached to Wickham. Elizabeth responds carefully, stating that she will try to keep Wickham from falling in love with her and that she devoutly wishes not to upset her father, but concluding that all she can do is her best.
After Jane and the Gardiners depart for London, Mr. Collins returns from a visit to his parish for his wedding. Elizabeth reluctantly promises to visit Charlotte after her marriage. Meanwhile, Jane’s letters from London recount how she called on Miss Bingley and how Miss Bingley was cold to her and visited her only briefly in return. Jane believes that Bingley’s sister views her as an obstacle to her brother’s marrying Georgiana Darcy.
Mrs. Gardiner writes to Elizabeth to ask about Wickham, and Elizabeth replies that his attentions have shifted to another girl, a Miss King, who has just inherited a large fortune. This turn of events touches Elizabeth’s heart “but slightly . . . and her vanity was satisfied with believing that she would have been his only choice, had fortune permitted it.” The narrator then goes on to point out that Elizabeth’s equanimity about Wickham trying to marry for money is somewhat out of joint with her disgust that Charlotte would do the same thing. As for Elizabeth, the very limited pain that Wickham’s transfer of affections causes her makes her believe she was never in love with him.
Analysis: Chapters 24–26
The first three chapters of Book Two introduce the Gardiners, who prove to be Elizabeth’s most sensible relatives. They often seem to act as surrogate parents to Jane and Elizabeth. The nurturing and supportive Gardiners take Jane to London to distract her from her unhappiness over Bingley. However amusing the reader finds him, Mr. Bennet, in contrast, seems to have no real understanding of when his children even need help. He prefers withdrawing into the peace of his library to coping with the problems facing his family. In particular, Mr. Bennet’s amusement at his wife’s distress and his suggestion that Elizabeth develop a crush on Wickham emphasize the extent to which he has abandoned the paternal role in the family. His wit and intelligence make him a sympathetic character in many ways, but he seems to absent himself from important matters. Later in the novel, his negligence allows Lydia to go to Brighton for the summer and then to elope with Wickham. At this point in the novel, Austen compels her reader to contrast Mr. Bennet’s unhelpful suggestion about Wickham with Mrs. Gardiner’s recognition that the officer is not a suitable match for her niece.
Page 2
Mrs. Gardiner’s observation about Wickham raises an interesting irony. Wickham is not suitable for Elizabeth for the same reason Elizabeth is not suitable for Darcy. Elizabeth’s response to Mrs. Gardiner’s warning is equivocal, suggesting first that she recognizes this irony but also that she is aware that, though social strictures on marriage might be illogical and unromantic, were she to break them she would be negatively affecting her family. Elizabeth and Austen are both saved from having to worry about this moral conundrum when Wickham shifts his affections to the suddenly wealthy Miss King. The narrator’s comment that Elizabeth’s feelings about Wickham’s decision to marry for money do not match her feelings about Charlotte’s similar decision imply that there is a double standard at work in Elizabeth’s logic: though she seems to consider it acceptable for men to marry for money, she believes so strongly in love that she believes her female friends should ignore such considerations.
While Elizabeth may forgive Wickham for chasing Ms. King’s money, the reader is more likely to see him as a simple fortune hunter. By establishing this aspect of his character, Austen prepares the reader for the revelation that Wickham attempted to elope with Darcy’s sister in order to obtain her fortune. In this seemingly minor fact, which Elizabeth herself seems to brush aside, resides a clue to Wickham’s generally poor character.
Summary: Chapters 27–29
In March, Elizabeth travels with Sir William Lucas to visit Charlotte and her new husband, Mr. Collins. On the way, they spend a night in London with Jane and the Gardiners. Elizabeth and Mrs. Gardiner speak about Wickham’s attempts to win over Miss King. Mrs. Gardiner is critical of him, calling him a “mercenary,” but Elizabeth defends him, calling him prudent. Before Elizabeth leaves London, the Gardiners invite her to accompany them on a tour, perhaps out to the lakes. Elizabeth gleefully accepts.
When Elizabeth arrives in Hunsford, the location of Mr. Collins’s parish, the clergyman greets her enthusiastically, as does Charlotte. On the second day of her visit, she sees Miss de Bourgh, Lady de Bourgh’s daughter, from a window. The girl is “sickly and cross,” Elizabeth decides, and she imagines with some satisfaction Darcy’s marrying such an unappealing person. Miss de Bourgh invites them to dine at Rosings, a mansion that awes even Sir William Lucas with its grandeur.
At dinner, Lady Catherine dominates the conversation. After the meal, she grills Elizabeth concerning her upbringing, deciding that the Bennet sisters have been badly reared. The failure of Mrs. Bennet to hire a governess, the girls’ lack of musical and artistic talents, and Elizabeth’s own impudence are all mentioned before the end of the evening.
Summary: Chapters 30–32
Sir William departs after a week, satisfied with his daughter’s contentment. Shortly thereafter, Darcy and a cousin named Colonel Fitzwilliam visit their aunt at Rosings. When Mr. Collins pays his respects, the two men accompany him back to his parsonage and visit briefly with Elizabeth and Charlotte.
Another invitation to Rosings follows, and Colonel Fitzwilliam pays special attention to Elizabeth during the dinner. After the meal, she plays the pianoforte and pokes fun at Darcy, informing Colonel Fitzwilliam of his bad behavior at the Meryton ball, at which he refused to dance with her. Lady Catherine lectures Elizabeth on the proper manner of playing the instrument, forcing Elizabeth to remain at the keyboard until the end of the evening.
The next day, Darcy visits the parsonage and tells Elizabeth that Bingley is unlikely to spend much of his time at Netherfield Park in the future. The rest of their conversation is awkward, and when Darcy departs, Charlotte declares that he must be in love with Elizabeth, or he would never have called in such an odd manner. In the days that follow, both Darcy and his cousin visit frequently, however, and eventually Charlotte surmises that it is perhaps Colonel Fitzwilliam who is interested in Elizabeth.
Analysis: Chapters 27–34
Mrs. Gardiner tends to function as the voice of reason in the novel, and her criticism of Wickham counters Elizabeth’s unwillingness to question his purposes. Mrs. Gardiner ascribes a mercenary motive to Wickham’s interest in Miss King, whereas Elizabeth defends him by asking her aunt “what . . . the difference [is] in matrimonial affairs, between the mercenary and the prudent motive.” This does seem a fine question, and not one her aunt can readily answer. But in asking the question, Elizabeth seems to violate her own principles—she herself has already refused to marry Mr. Collins for social advantage, and she does so again when Darcy proposes. It appears that sympathy for Wickham leads Elizabeth to betray her conscience.
The visit to Rosings introduces Lady Catherine de Bourgh, who serves as another vehicle for Austen’s criticism of snobbery. Lady Catherine’s favorite pastime is ordering everyone else about (“Elizabeth found that nothing was beneath this great Lady’s attention, which could furnish her with an occasion of dictating to others”). The only individual who dares to stand up to the haughty Lady Catherine is Elizabeth (unsurprisingly, as elsewhere she sees through the pretensions of pompous and arrogant people like Mr. Collins and Miss Bingley). When Lady Catherine criticizes the Bennet sisters’ upbringing, Elizabeth defends her family, “suspect[ing] herself to be the first creature who had ever dared to trifle with so much dignified impertinence.” The same dignified impertinence with which Elizabeth combats Lady Catherine’s preconcept
0/5000
Summary: Chapters 24–25Miss Bingley sends another letter, this one praising the beauty and charm of Darcy’s sister. The letter further states that Bingley will remain in London all winter, putting an end to the Bennets’s hopes that he might return to Netherfield. Elizabeth is very upset by this news and complains to Jane that people lack “merit or sense,” referring to Bingley for apparently abandoning Jane, and to Charlotte Lucas for agreeing to marry Mr. Collins. Meanwhile, Mrs. Bennet’s hopes of seeing her daughters wed fade rapidly. Mr. Bennet seems amused: he encourages Elizabeth’s interest in Wickham, so that she, like her sister, can be “crossed in love.”Mrs. Bennet’s brother, Mr. Gardiner, comes to stay with the family. Immediately recognizing Jane’s sadness, the Gardiners invite Jane to accompany them back to London when they finish their visit, hoping that a change in scenery might raise Jane’s spirits. Jane accepts, excited also that in London she might get an opportunity to see Mr. Bingley. In the course of evenings spent with various friends and the military officers, Mrs. Gardiner notices that Elizabeth and Wickham, though not in any serious sort of love, show a definite preference for each other. Because of his lack of money, Mrs. Gardiner does not think of Wickham as a good match for Elizabeth, though she is fond of Wickham’s stories of his life around Darcy’s estate at Pemberley, which is near where Mrs. Gardiner grew up.Summary: Chapter 26At the first opportunity, Mrs. Gardiner warns Elizabeth that Wickham’s lack of money makes him an unsuitable match. She further says that Elizabeth should be careful not to embarrass her father by becoming attached to Wickham. Elizabeth responds carefully, stating that she will try to keep Wickham from falling in love with her and that she devoutly wishes not to upset her father, but concluding that all she can do is her best.After Jane and the Gardiners depart for London, Mr. Collins returns from a visit to his parish for his wedding. Elizabeth reluctantly promises to visit Charlotte after her marriage. Meanwhile, Jane’s letters from London recount how she called on Miss Bingley and how Miss Bingley was cold to her and visited her only briefly in return. Jane believes that Bingley’s sister views her as an obstacle to her brother’s marrying Georgiana Darcy.Mrs. Gardiner writes to Elizabeth to ask about Wickham, and Elizabeth replies that his attentions have shifted to another girl, a Miss King, who has just inherited a large fortune. This turn of events touches Elizabeth’s heart “but slightly . . . and her vanity was satisfied with believing that she would have been his only choice, had fortune permitted it.” The narrator then goes on to point out that Elizabeth’s equanimity about Wickham trying to marry for money is somewhat out of joint with her disgust that Charlotte would do the same thing. As for Elizabeth, the very limited pain that Wickham’s transfer of affections causes her makes her believe she was never in love with him.Analysis: Chapters 24–26The first three chapters of Book Two introduce the Gardiners, who prove to be Elizabeth’s most sensible relatives. They often seem to act as surrogate parents to Jane and Elizabeth. The nurturing and supportive Gardiners take Jane to London to distract her from her unhappiness over Bingley. However amusing the reader finds him, Mr. Bennet, in contrast, seems to have no real understanding of when his children even need help. He prefers withdrawing into the peace of his library to coping with the problems facing his family. In particular, Mr. Bennet’s amusement at his wife’s distress and his suggestion that Elizabeth develop a crush on Wickham emphasize the extent to which he has abandoned the paternal role in the family. His wit and intelligence make him a sympathetic character in many ways, but he seems to absent himself from important matters. Later in the novel, his negligence allows Lydia to go to Brighton for the summer and then to elope with Wickham. At this point in the novel, Austen compels her reader to contrast Mr. Bennet’s unhelpful suggestion about Wickham with Mrs. Gardiner’s recognition that the officer is not a suitable match for her niece.Page 2Mrs. Gardiner’s observation about Wickham raises an interesting irony. Wickham is not suitable for Elizabeth for the same reason Elizabeth is not suitable for Darcy. Elizabeth’s response to Mrs. Gardiner’s warning is equivocal, suggesting first that she recognizes this irony but also that she is aware that, though social strictures on marriage might be illogical and unromantic, were she to break them she would be negatively affecting her family. Elizabeth and Austen are both saved from having to worry about this moral conundrum when Wickham shifts his affections to the suddenly wealthy Miss King. The narrator’s comment that Elizabeth’s feelings about Wickham’s decision to marry for money do not match her feelings about Charlotte’s similar decision imply that there is a double standard at work in Elizabeth’s logic: though she seems to consider it acceptable for men to marry for money, she believes so strongly in love that she believes her female friends should ignore such considerations.While Elizabeth may forgive Wickham for chasing Ms. King’s money, the reader is more likely to see him as a simple fortune hunter. By establishing this aspect of his character, Austen prepares the reader for the revelation that Wickham attempted to elope with Darcy’s sister in order to obtain her fortune. In this seemingly minor fact, which Elizabeth herself seems to brush aside, resides a clue to Wickham’s generally poor character.
Summary: Chapters 27–29
In March, Elizabeth travels with Sir William Lucas to visit Charlotte and her new husband, Mr. Collins. On the way, they spend a night in London with Jane and the Gardiners. Elizabeth and Mrs. Gardiner speak about Wickham’s attempts to win over Miss King. Mrs. Gardiner is critical of him, calling him a “mercenary,” but Elizabeth defends him, calling him prudent. Before Elizabeth leaves London, the Gardiners invite her to accompany them on a tour, perhaps out to the lakes. Elizabeth gleefully accepts.
When Elizabeth arrives in Hunsford, the location of Mr. Collins’s parish, the clergyman greets her enthusiastically, as does Charlotte. On the second day of her visit, she sees Miss de Bourgh, Lady de Bourgh’s daughter, from a window. The girl is “sickly and cross,” Elizabeth decides, and she imagines with some satisfaction Darcy’s marrying such an unappealing person. Miss de Bourgh invites them to dine at Rosings, a mansion that awes even Sir William Lucas with its grandeur.
At dinner, Lady Catherine dominates the conversation. After the meal, she grills Elizabeth concerning her upbringing, deciding that the Bennet sisters have been badly reared. The failure of Mrs. Bennet to hire a governess, the girls’ lack of musical and artistic talents, and Elizabeth’s own impudence are all mentioned before the end of the evening.
Summary: Chapters 30–32
Sir William departs after a week, satisfied with his daughter’s contentment. Shortly thereafter, Darcy and a cousin named Colonel Fitzwilliam visit their aunt at Rosings. When Mr. Collins pays his respects, the two men accompany him back to his parsonage and visit briefly with Elizabeth and Charlotte.
Another invitation to Rosings follows, and Colonel Fitzwilliam pays special attention to Elizabeth during the dinner. After the meal, she plays the pianoforte and pokes fun at Darcy, informing Colonel Fitzwilliam of his bad behavior at the Meryton ball, at which he refused to dance with her. Lady Catherine lectures Elizabeth on the proper manner of playing the instrument, forcing Elizabeth to remain at the keyboard until the end of the evening.
The next day, Darcy visits the parsonage and tells Elizabeth that Bingley is unlikely to spend much of his time at Netherfield Park in the future. The rest of their conversation is awkward, and when Darcy departs, Charlotte declares that he must be in love with Elizabeth, or he would never have called in such an odd manner. In the days that follow, both Darcy and his cousin visit frequently, however, and eventually Charlotte surmises that it is perhaps Colonel Fitzwilliam who is interested in Elizabeth.
Analysis: Chapters 27–34
Mrs. Gardiner tends to function as the voice of reason in the novel, and her criticism of Wickham counters Elizabeth’s unwillingness to question his purposes. Mrs. Gardiner ascribes a mercenary motive to Wickham’s interest in Miss King, whereas Elizabeth defends him by asking her aunt “what . . . the difference [is] in matrimonial affairs, between the mercenary and the prudent motive.” This does seem a fine question, and not one her aunt can readily answer. But in asking the question, Elizabeth seems to violate her own principles—she herself has already refused to marry Mr. Collins for social advantage, and she does so again when Darcy proposes. It appears that sympathy for Wickham leads Elizabeth to betray her conscience.
The visit to Rosings introduces Lady Catherine de Bourgh, who serves as another vehicle for Austen’s criticism of snobbery. Lady Catherine’s favorite pastime is ordering everyone else about (“Elizabeth found that nothing was beneath this great Lady’s attention, which could furnish her with an occasion of dictating to others”). The only individual who dares to stand up to the haughty Lady Catherine is Elizabeth (unsurprisingly, as elsewhere she sees through the pretensions of pompous and arrogant people like Mr. Collins and Miss Bingley). When Lady Catherine criticizes the Bennet sisters’ upbringing, Elizabeth defends her family, “suspect[ing] herself to be the first creature who had ever dared to trifle with so much dignified impertinence.” The same dignified impertinence with which Elizabeth combats Lady Catherine’s preconcept
Summary: Chapters 27–29
In March, Elizabeth travels with Sir William Lucas to visit Charlotte and her new husband, Mr. Collins. On the way, they spend a night in London with Jane and the Gardiners. Elizabeth and Mrs. Gardiner speak about Wickham’s attempts to win over Miss King. Mrs. Gardiner is critical of him, calling him a “mercenary,” but Elizabeth defends him, calling him prudent. Before Elizabeth leaves London, the Gardiners invite her to accompany them on a tour, perhaps out to the lakes. Elizabeth gleefully accepts.
When Elizabeth arrives in Hunsford, the location of Mr. Collins’s parish, the clergyman greets her enthusiastically, as does Charlotte. On the second day of her visit, she sees Miss de Bourgh, Lady de Bourgh’s daughter, from a window. The girl is “sickly and cross,” Elizabeth decides, and she imagines with some satisfaction Darcy’s marrying such an unappealing person. Miss de Bourgh invites them to dine at Rosings, a mansion that awes even Sir William Lucas with its grandeur.
At dinner, Lady Catherine dominates the conversation. After the meal, she grills Elizabeth concerning her upbringing, deciding that the Bennet sisters have been badly reared. The failure of Mrs. Bennet to hire a governess, the girls’ lack of musical and artistic talents, and Elizabeth’s own impudence are all mentioned before the end of the evening.
Summary: Chapters 30–32
Sir William departs after a week, satisfied with his daughter’s contentment. Shortly thereafter, Darcy and a cousin named Colonel Fitzwilliam visit their aunt at Rosings. When Mr. Collins pays his respects, the two men accompany him back to his parsonage and visit briefly with Elizabeth and Charlotte.
Another invitation to Rosings follows, and Colonel Fitzwilliam pays special attention to Elizabeth during the dinner. After the meal, she plays the pianoforte and pokes fun at Darcy, informing Colonel Fitzwilliam of his bad behavior at the Meryton ball, at which he refused to dance with her. Lady Catherine lectures Elizabeth on the proper manner of playing the instrument, forcing Elizabeth to remain at the keyboard until the end of the evening.
The next day, Darcy visits the parsonage and tells Elizabeth that Bingley is unlikely to spend much of his time at Netherfield Park in the future. The rest of their conversation is awkward, and when Darcy departs, Charlotte declares that he must be in love with Elizabeth, or he would never have called in such an odd manner. In the days that follow, both Darcy and his cousin visit frequently, however, and eventually Charlotte surmises that it is perhaps Colonel Fitzwilliam who is interested in Elizabeth.
Analysis: Chapters 27–34
Mrs. Gardiner tends to function as the voice of reason in the novel, and her criticism of Wickham counters Elizabeth’s unwillingness to question his purposes. Mrs. Gardiner ascribes a mercenary motive to Wickham’s interest in Miss King, whereas Elizabeth defends him by asking her aunt “what . . . the difference [is] in matrimonial affairs, between the mercenary and the prudent motive.” This does seem a fine question, and not one her aunt can readily answer. But in asking the question, Elizabeth seems to violate her own principles—she herself has already refused to marry Mr. Collins for social advantage, and she does so again when Darcy proposes. It appears that sympathy for Wickham leads Elizabeth to betray her conscience.
The visit to Rosings introduces Lady Catherine de Bourgh, who serves as another vehicle for Austen’s criticism of snobbery. Lady Catherine’s favorite pastime is ordering everyone else about (“Elizabeth found that nothing was beneath this great Lady’s attention, which could furnish her with an occasion of dictating to others”). The only individual who dares to stand up to the haughty Lady Catherine is Elizabeth (unsurprisingly, as elsewhere she sees through the pretensions of pompous and arrogant people like Mr. Collins and Miss Bingley). When Lady Catherine criticizes the Bennet sisters’ upbringing, Elizabeth defends her family, “suspect[ing] herself to be the first creature who had ever dared to trifle with so much dignified impertinence.” The same dignified impertinence with which Elizabeth combats Lady Catherine’s preconcept
การแปล กรุณารอสักครู่..
สรุป: บทที่ 24-25
มิสบิงเลย์ส่งจดหมายอีกฉบับหนึ่งนี้ยกย่องความงามและเสน่ห์ของน้องสาวของดาร์ซี รัฐต่อจดหมายฉบับหนึ่งที่บิงเลย์จะยังคงอยู่ในกรุงลอนดอนในช่วงฤดูหนาวทั้งหมดวางสิ้นไป Bennets หวังว่าเขาอาจจะกลับไป Netherfield ลิซาเบ ธ เป็นอารมณ์เสียมากกับข่าวนี้และบ่นเจนที่คนขาด "บุญหรือความรู้สึก" หมายถึงบิงเลย์เห็นได้ชัดสำหรับทิ้งเจนและชาร์ลลูคัสเห็นพ้องที่จะแต่งงานกับนายคอลลิน ในขณะที่ความหวังของนางเบนเนตเห็นลูกสาวของเธอจางหายไปอย่างรวดเร็วแต่งงาน นายเบนเนตดูเหมือนขบขันเขากระตุ้นให้เกิดความสนใจของลิซาเบ ธ ใน Wickham เพื่อที่เธอเหมือนน้องสาวของเธอสามารถ "ข้ามในความรัก."
นาง พี่ชายของเบนเนตของนายการ์ดิเนอมาที่จะอยู่กับครอบครัว ตระหนักถึงความโศกเศร้าทันทีเจนที่การ์ดิเนอเชิญเจนไปกับพวกเขากลับไปลอนดอนเมื่อพวกเขาเสร็จสิ้นการเยือนของพวกเขาหวังว่าการเปลี่ยนแปลงในฉากอาจจะยกวิญญาณของเจน เจนยอมรับว่าตื่นเต้นในลอนดอนเธออาจจะได้รับโอกาสที่จะเห็นนายบิงเลย์ ในหลักสูตรของตอนเย็นใช้เวลากับเพื่อนที่ต่างๆและทหารนางการ์ดิเนอสังเกตว่าลิซาเบ ธ และจอร์จ แต่ไม่ได้อยู่ในการจัดเรียงที่ร้ายแรงใด ๆ ของความรักแสดงการตั้งค่าที่ชัดเจนสำหรับแต่ละอื่น ๆ เพราะขาดเงินนางการ์ดิเนอไม่คิดว่าวิคแฮมเป็นคู่ที่ดีสำหรับเอลิซาเบแม้ว่าเธอจะรักเรื่องราว Wickham ชีวิตของเขาไปรอบ ๆ ที่ดินดาร์ซีที่เพมเบอร์ซึ่งอยู่ใกล้ที่นางการ์ดิเนอเติบโตขึ้น.
สรุป: บทที่ 26
ในโอกาสแรกที่นางการ์ดิเนอเตือนว่าการขาดลิซาเบ ธ วิคแฮมของเงินทำให้เขาจับคู่ที่ไม่เหมาะสม เธอต่อไปกล่าวว่าเอลิซาเบควรจะต้องระวังไม่ให้อึดอัดใจจากพ่อของเธอกลายเป็นที่แนบมากับวิคแฮม ลิซาเบ ธ ที่ตอบสนองอย่างระมัดระวังที่ระบุว่าเธอจะพยายามที่จะให้วิคแฮมตกอยู่ในความรักกับเธอและบอกว่าเธอใจมีความประสงค์ที่จะไม่ทำให้เสียพ่อของเธอ แต่สรุปว่าทุกอย่างที่เธอสามารถทำได้คือดีที่สุดของเธอ.
หลังจากที่เจนและการ์ดิเนอละทิ้งสำหรับลอนดอนนาย . คอลลินกลับมาจากการไปเยือนตำบลของเขาสำหรับการแต่งงานของเขา ลิซาเบ ธ อย่างไม่เต็มใจสัญญาว่าจะแวะไปที่ลอตต์หลังจากเธอแต่งงาน ในขณะที่ตัวอักษรของเจนจากกรุงลอนดอนเล่าขานว่าเธอเรียกร้องให้นางสาวบิงเลย์และวิธีการที่นางสาวบิงเลย์หนาวเธอและไปเยี่ยมเธอเพียงสั้น ๆ ในทางกลับกัน เจนเชื่อว่าน้องสาวของบิงเลย์มองเธอในฐานะที่เป็นอุปสรรคต่อพี่ชายของเธอแต่งงานท่าทางดาร์ซี.
นาง การ์ดิเนอเขียนลิซาเบ ธ จะถามเกี่ยวกับวิคแฮมและลิซาเบ ธ ตอบว่าความสนใจของเขาได้เปลี่ยนไปสาวอีกนางสาวพระมหากษัตริย์ที่ได้รับการถ่ายทอดเพียงเงินก้อนโต เหตุการณ์นี้สัมผัสหัวใจของลิซาเบ ธ "แต่เล็กน้อย . . และโต๊ะเครื่องแป้งของเธอคือความพึงพอใจกับความเชื่อที่ว่าเธอจะได้รับการเลือกเดียวของเขามีโชคลาภได้รับอนุญาตมัน. "ผู้บรรยายไปแล้วเพื่อชี้ให้เห็นว่าความใจเย็นของเอลิซาเบเกี่ยวกับวิคแฮมพยายามที่จะแต่งงานกับเงินค่อนข้างออกมาจากทุนกับรังเกียจเธอว่าชาร์ลอ จะทำในสิ่งเดียวกัน ในฐานะที่เป็นลิซาเบ ธ ที่มีอาการปวดที่ จำกัด มากว่าการโอนของ Wickham ของความรักที่ทำให้เกิดของเธอทำให้เธอเชื่อว่าเธอไม่เคยอยู่ในความรักกับเขา.
วิเคราะห์: บทที่ 24-26
เป็นครั้งแรกที่สามบทของหนังสือสองแนะนำ Gardiners ที่พิสูจน์ให้เป็นลิซาเบ ธ ที่เหมาะสมที่สุด ญาติพี่น้อง พวกเขามักจะดูเหมือนจะทำหน้าที่เป็นตัวแทนพ่อแม่ของเจนและลิซาเบ ธ บำรุงและการ์ดิเนอสนับสนุนใช้เจนไปลอนดอนเพื่อหันเหความสนใจของเธอจากความทุกข์ของเธอมากกว่าบิงเลย์ อย่างไรก็ตามขบขันผู้อ่านพบว่าเขานายเบนเนตในทางตรงกันข้ามดูเหมือนว่าจะไม่มีความเข้าใจที่แท้จริงของเมื่อลูก ๆ ของเขาแม้จะต้องการความช่วยเหลือ เขาชอบถอนเข้าไปในความสงบของห้องสมุดที่จะรับมือกับปัญหาที่ประสบครอบครัวของเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งสนุกนายเบนเนตที่ความทุกข์ของภรรยาของเขาและข้อเสนอแนะของเขาว่าเอลิซาเบพัฒนาปิ๊ง Wickham เน้นขอบเขตที่เขาได้ละทิ้งบทบาทพ่อในครอบครัว ปัญญาและความฉลาดของเขาทำให้เขาเป็นตัวละครที่เห็นอกเห็นใจในหลาย ๆ ด้าน แต่ดูเหมือนว่าเขาจะขาดตัวเองจากเรื่องที่สำคัญ ต่อมาในนวนิยายประมาทของเขาช่วยให้ลิเดียจะไปไบรตันสำหรับฤดูร้อนแล้วจะหนีตามกันไปกับวิคแฮม ที่จุดในนวนิยายเรื่องนี้ออสเตนบังคับให้ผู้อ่านของเธอเพื่อความคมชัดนายเบนเนตช่วยเหลือข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการรับรู้วิคแฮมกับนางการ์ดิเนอว่าเจ้าหน้าที่ไม่ได้เป็นคู่ที่เหมาะสำหรับหลานสาวของเธอ.
หน้า 2
นาง การสังเกตการ์ดิเนอเกี่ยวกับวิคแฮมยกประชดที่น่าสนใจ วิคแฮมไม่เหมาะสำหรับลิซาเบ ธ ด้วยเหตุผลเดียวกันลิซาเบ ธ ไม่เหมาะสำหรับดาร์ซี การตอบสนองลิซาเบ ธ ที่จะเตือนนางการ์ดิเนอเป็นสองแง่สองง่ามแนะนำแรกที่เธอตระหนักประชดนี้ แต่ยังว่าเธอจะทราบว่าแม้ว่าระบายทางสังคมเกี่ยวกับการแต่งงานอาจจะมีเหตุผลและเฉื่อยชาเป็นเธอจะทำลายพวกเขาเธอจะส่งผลกระทบต่อครอบครัวของเธอ ลิซาเบ ธ และออสเตนมีทั้งที่บันทึกไว้จากการต้องกังวลเกี่ยวกับปริศนาศีลธรรมนี้เมื่อเลื่อน Wickham ความรักของเขาที่จะรวยอย่างฉับพลันนางสาวกษัตริย์ ความคิดเห็นของผู้บรรยายที่ความรู้สึกของเอลิซาเบเกี่ยวกับการตัดสินใจวิคแฮมที่จะแต่งงานเพื่อเงินไม่ตรงกับความรู้สึกของเธอเกี่ยวกับการตัดสินใจที่คล้ายกันของชาร์ลอบ่งบอกว่ามีสองมาตรฐานในการทำงานในตรรกะของเอลิซาเบ: แต่เธอดูเหมือนว่าจะคิดว่ามันเป็นที่ยอมรับสำหรับคนที่จะแต่งงานเพื่อเงินเธอ เพื่อให้เชื่อมั่นในความรักที่เธอเชื่อว่าเพื่อนหญิงของเธอควรละเลยการพิจารณาดังกล่าว.
ในขณะที่ลิซาเบ ธ วิคแฮมอาจให้อภัยสำหรับไล่เงินนางสาวกษัตริย์ผู้อ่านมีโอกาสมากขึ้นที่จะเห็นเขาเป็นนักล่าโชคง่ายๆ โดยการสร้างมุมมองของตัวละครของเขานี้ออสเตนเตรียมความพร้อมสำหรับการอ่านเปิดเผยว่าจอร์จพยายามที่จะหนีตามกันไปกับน้องสาวของดาร์ซีในการสั่งซื้อที่จะได้รับโชคลาภของเธอ ในความเป็นจริงนี้ดูเหมือนเล็กน้อยซึ่งลิซาเบ ธ ตัวเองดูเหมือนว่าจะแปรงกันอยู่เบาะแส Wickham ของตัวละครที่น่าสงสารโดยทั่วไป.
สรุป: บทที่ 27-29
มีนาคมลิซาเบ ธ เดินทางไปกับลูคัสเซอร์วิลเลียมที่จะเยี่ยมชมชาร์ลและสามีใหม่ของเธอนายคอลลิน เกี่ยวกับวิธีที่พวกเขาใช้จ่ายคืนในลอนดอนกับเจนและการ์ดิเนอ ลิซาเบ ธ และนางการ์ดิเนอพูดคุยเกี่ยวกับความพยายามของวิคแฮมที่จะชนะมากกว่านางสาวกษัตริย์ นางการ์ดิเนอเป็นสิ่งสำคัญของเขาเรียกเขาว่าเป็น "ทหารรับจ้าง" แต่เอลิซาเบปกป้องเขาเรียกเขาระมัดระวัง ก่อนที่จะออกจากลิซาเบ ธ ลอนดอนการ์ดิเนอเชิญเธอไปกับพวกเขาในทัวร์อาจจะออกไปยังทะเลสาบ เอลิซาเบสำราญยอมรับ.
เมื่อลิซาเบ ธ มาถึงใน Hunsford ที่ตั้งของตำบลนายคอลลินของนักบวชทักทายเธออย่างกระตือรือร้นเช่นเดียวกับชาร์ลอ ในวันที่สองของการเข้าชมของเธอเธอเห็นนางสาวเด Bourgh ลูกสาวเลดี้เดอ Bourgh ของจากหน้าต่าง สาวคือ "อ่อนแอและข้าม" เอลิซาเบตัดสินใจและเธอนึกแต่งงานกับความพึงพอใจของดาร์ซีบางอย่างเช่นคนที่ไม่สวย นางสาวเด Bourgh เชิญชวนให้พวกเขาที่จะรับประทานอาหารที่ Rosings คฤหาสน์ที่ awes แม้เซอร์วิลเลียมลูคัสกับความยิ่งใหญ่ของมัน.
ตอนเย็นเลดี้แคทเธอรีครอบงำการสนทนา หลังมื้ออาหารที่เธอเตาลิซาเบ ธ ที่เกี่ยวกับการศึกษาของเธอตัดสินใจว่าน้องสาวเบนเนตได้รับการเลี้ยงดูที่ไม่ดี ความล้มเหลวของนางเบนเนตที่จะจ้างแม่นมขาดสาวของความสามารถทางดนตรีและศิลปะและอหังการของตัวเองลิซาเบ ธ จะทั้งหมดที่กล่าวถึงก่อนสิ้นช่วงเย็น.
สรุป: บทที่ 30-32
เซอร์วิลเลียมออกหลังจากสัปดาห์พอใจกับ ความพึงพอใจของลูกสาวของเขา หลังจากนั้นไม่นานดาร์ซีและญาติชื่อพันเอกฟิทซ์เยี่ยมชมป้าของพวกเขาที่ Rosings เมื่อนายคอลลินจ่ายประการของเขาทั้งสองคนกับเขากลับไปที่กุฏิของเขาและเยี่ยมชมสั้น ๆ กับลิซาเบ ธ และชาร์ลอ.
เชิญอีก Rosings ต่อไปนี้และพันเอกฟิทซ์ให้ความสำคัญเป็นพิเศษกับลิซาเบ ธ ในระหว่างงานเลี้ยงอาหารค่ำ หลังมื้ออาหารที่เธอเล่นเปียโนและโผล่สนุกที่ดาร์ซีแจ้งพันเอกฟิทซ์ของพฤติกรรมที่ไม่ดีของเขาที่ลูก Meryton ที่เขาปฏิเสธที่จะเต้นรำกับเธอ เลดี้แคทเธอรีบรรยายลิซาเบ ธ ในลักษณะที่เหมาะสมของการเล่นเครื่องดนตรีบังคับลิซาเบ ธ จะยังคงอยู่ที่แป้นพิมพ์จนจบของตอนเย็น.
ในวันถัดไปเข้ารับการตรวจดาร์ซีกุฏิและบอกลิซาเบ ธ ที่บิงเลย์ไม่น่าจะใช้จ่ายมากเวลาของเขาที่ Netherfield พาร์คในอนาคต ส่วนที่เหลือของการสนทนาของพวกเขาเป็นที่น่าอึดอัดใจและเมื่อดาร์ซีออก, ชาร์ลบอกว่าเขาจะต้องอยู่ในความรักกับลิซาเบ ธ หรือเขาจะไม่ได้เรียกร้องดังกล่าวในลักษณะที่แปลก ในวันที่เป็นไปตามทั้งดาร์ซีและเยี่ยมชมลูกพี่ลูกน้องของเขาบ่อย แต่ชาร์ลอและในที่สุดก็สันนิษฐานว่ามันอาจจะเป็นพันเอกฟิทซ์ที่มีความสนใจใน Elizabeth.
วิเคราะห์: 27-34
บทนาง การ์ดิเนอมีแนวโน้มที่จะทำงานเป็นเสียงแห่งเหตุผลในนวนิยายและการวิจารณ์ของเธอไม่เต็มใจที่เคาน์เตอร์วิคแฮมลิซาเบ ธ ที่จะตั้งคำถามวัตถุประสงค์ของเขา นางการ์ดิเนอ ascribes แรงจูงใจรับจ้างดอกเบี้ยวิคแฮมในมิสกษัตริย์ในขณะที่เอลิซาเบปกป้องเขาโดยขอให้ป้าของเธอ "สิ่งที่ . . ความแตกต่าง [คือ] ในกิจการเกี่ยวกับการแต่งงานระหว่างลูกจ้างและแรงจูงใจรอบคอบ. "นี้จะดูเหมือนเป็นคำถามที่ดีและไม่ได้เป็นหนึ่งป้าของเธอพร้อมที่จะตอบ แต่ในการถามคำถามลิซาเบ ธ ที่ดูเหมือนว่าจะละเมิดหลักการของเธอเอง-เธอเองได้ปฏิเสธแล้วที่จะแต่งงานกับนายคอลลินเพื่อความได้เปรียบทางสังคมและการที่เธอทำเช่นนั้นอีกครั้งเมื่อดาร์ซีเสนอ ปรากฏว่าเห็นอกเห็นใจสำหรับนำไปสู่วิคแฮมลิซาเบ ธ ที่จะทรยศความรู้สึกผิดของเธอ.
เยี่ยมชมเลดี้แนะนำ Rosings แคเธอรีนเดอ Bourgh ซึ่งทำหน้าที่เป็นยานพาหนะอื่นวิจารณ์ของออสเตนหัวสูง อดิเรกที่ชื่นชอบเลดี้แคเธอรีนมีการสั่งซื้อเกี่ยวกับคนอื่น ("ลิซาเบ ธ ที่พบว่าไม่มีอะไรที่เป็นความสนใจใต้นี้เลดี้ดีซึ่งจะให้เธอกับโอกาสที่จะเล่าคนอื่น ๆ ") บุคคลเพียงคนเดียวที่กล้าที่จะยืนขึ้นเพื่อเลดี้แคทเธอรีหยิ่งเป็นลิซาเบ ธ (แปลกใจเป็นที่อื่น ๆ ที่เธอเห็นผ่านเจ้าขุนมูลนายคนขี้โอ่และหยิ่งเช่นนายคอลลินและนางสาวบิงเลย์) ที่ เมื่อเลดี้แคทเธอรีบารมีเลี้ยงดูน้องสาวเบนเนต 'เอลิซาเบปกป้องครอบครัวของเธอ "ผู้ต้องสงสัย [วัน] ตัวเองเป็นสิ่งมีชีวิตแรกที่เคยกล้าที่จะเรื่องเล็กกับอหังการเพื่อให้สง่างามมาก." ความอหังการสง่างามเช่นเดียวกันกับที่เอลิซาเบต่อสู้ preconcept เลดี้แคเธอรีน
มิสบิงเลย์ส่งจดหมายอีกฉบับหนึ่งนี้ยกย่องความงามและเสน่ห์ของน้องสาวของดาร์ซี รัฐต่อจดหมายฉบับหนึ่งที่บิงเลย์จะยังคงอยู่ในกรุงลอนดอนในช่วงฤดูหนาวทั้งหมดวางสิ้นไป Bennets หวังว่าเขาอาจจะกลับไป Netherfield ลิซาเบ ธ เป็นอารมณ์เสียมากกับข่าวนี้และบ่นเจนที่คนขาด "บุญหรือความรู้สึก" หมายถึงบิงเลย์เห็นได้ชัดสำหรับทิ้งเจนและชาร์ลลูคัสเห็นพ้องที่จะแต่งงานกับนายคอลลิน ในขณะที่ความหวังของนางเบนเนตเห็นลูกสาวของเธอจางหายไปอย่างรวดเร็วแต่งงาน นายเบนเนตดูเหมือนขบขันเขากระตุ้นให้เกิดความสนใจของลิซาเบ ธ ใน Wickham เพื่อที่เธอเหมือนน้องสาวของเธอสามารถ "ข้ามในความรัก."
นาง พี่ชายของเบนเนตของนายการ์ดิเนอมาที่จะอยู่กับครอบครัว ตระหนักถึงความโศกเศร้าทันทีเจนที่การ์ดิเนอเชิญเจนไปกับพวกเขากลับไปลอนดอนเมื่อพวกเขาเสร็จสิ้นการเยือนของพวกเขาหวังว่าการเปลี่ยนแปลงในฉากอาจจะยกวิญญาณของเจน เจนยอมรับว่าตื่นเต้นในลอนดอนเธออาจจะได้รับโอกาสที่จะเห็นนายบิงเลย์ ในหลักสูตรของตอนเย็นใช้เวลากับเพื่อนที่ต่างๆและทหารนางการ์ดิเนอสังเกตว่าลิซาเบ ธ และจอร์จ แต่ไม่ได้อยู่ในการจัดเรียงที่ร้ายแรงใด ๆ ของความรักแสดงการตั้งค่าที่ชัดเจนสำหรับแต่ละอื่น ๆ เพราะขาดเงินนางการ์ดิเนอไม่คิดว่าวิคแฮมเป็นคู่ที่ดีสำหรับเอลิซาเบแม้ว่าเธอจะรักเรื่องราว Wickham ชีวิตของเขาไปรอบ ๆ ที่ดินดาร์ซีที่เพมเบอร์ซึ่งอยู่ใกล้ที่นางการ์ดิเนอเติบโตขึ้น.
สรุป: บทที่ 26
ในโอกาสแรกที่นางการ์ดิเนอเตือนว่าการขาดลิซาเบ ธ วิคแฮมของเงินทำให้เขาจับคู่ที่ไม่เหมาะสม เธอต่อไปกล่าวว่าเอลิซาเบควรจะต้องระวังไม่ให้อึดอัดใจจากพ่อของเธอกลายเป็นที่แนบมากับวิคแฮม ลิซาเบ ธ ที่ตอบสนองอย่างระมัดระวังที่ระบุว่าเธอจะพยายามที่จะให้วิคแฮมตกอยู่ในความรักกับเธอและบอกว่าเธอใจมีความประสงค์ที่จะไม่ทำให้เสียพ่อของเธอ แต่สรุปว่าทุกอย่างที่เธอสามารถทำได้คือดีที่สุดของเธอ.
หลังจากที่เจนและการ์ดิเนอละทิ้งสำหรับลอนดอนนาย . คอลลินกลับมาจากการไปเยือนตำบลของเขาสำหรับการแต่งงานของเขา ลิซาเบ ธ อย่างไม่เต็มใจสัญญาว่าจะแวะไปที่ลอตต์หลังจากเธอแต่งงาน ในขณะที่ตัวอักษรของเจนจากกรุงลอนดอนเล่าขานว่าเธอเรียกร้องให้นางสาวบิงเลย์และวิธีการที่นางสาวบิงเลย์หนาวเธอและไปเยี่ยมเธอเพียงสั้น ๆ ในทางกลับกัน เจนเชื่อว่าน้องสาวของบิงเลย์มองเธอในฐานะที่เป็นอุปสรรคต่อพี่ชายของเธอแต่งงานท่าทางดาร์ซี.
นาง การ์ดิเนอเขียนลิซาเบ ธ จะถามเกี่ยวกับวิคแฮมและลิซาเบ ธ ตอบว่าความสนใจของเขาได้เปลี่ยนไปสาวอีกนางสาวพระมหากษัตริย์ที่ได้รับการถ่ายทอดเพียงเงินก้อนโต เหตุการณ์นี้สัมผัสหัวใจของลิซาเบ ธ "แต่เล็กน้อย . . และโต๊ะเครื่องแป้งของเธอคือความพึงพอใจกับความเชื่อที่ว่าเธอจะได้รับการเลือกเดียวของเขามีโชคลาภได้รับอนุญาตมัน. "ผู้บรรยายไปแล้วเพื่อชี้ให้เห็นว่าความใจเย็นของเอลิซาเบเกี่ยวกับวิคแฮมพยายามที่จะแต่งงานกับเงินค่อนข้างออกมาจากทุนกับรังเกียจเธอว่าชาร์ลอ จะทำในสิ่งเดียวกัน ในฐานะที่เป็นลิซาเบ ธ ที่มีอาการปวดที่ จำกัด มากว่าการโอนของ Wickham ของความรักที่ทำให้เกิดของเธอทำให้เธอเชื่อว่าเธอไม่เคยอยู่ในความรักกับเขา.
วิเคราะห์: บทที่ 24-26
เป็นครั้งแรกที่สามบทของหนังสือสองแนะนำ Gardiners ที่พิสูจน์ให้เป็นลิซาเบ ธ ที่เหมาะสมที่สุด ญาติพี่น้อง พวกเขามักจะดูเหมือนจะทำหน้าที่เป็นตัวแทนพ่อแม่ของเจนและลิซาเบ ธ บำรุงและการ์ดิเนอสนับสนุนใช้เจนไปลอนดอนเพื่อหันเหความสนใจของเธอจากความทุกข์ของเธอมากกว่าบิงเลย์ อย่างไรก็ตามขบขันผู้อ่านพบว่าเขานายเบนเนตในทางตรงกันข้ามดูเหมือนว่าจะไม่มีความเข้าใจที่แท้จริงของเมื่อลูก ๆ ของเขาแม้จะต้องการความช่วยเหลือ เขาชอบถอนเข้าไปในความสงบของห้องสมุดที่จะรับมือกับปัญหาที่ประสบครอบครัวของเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งสนุกนายเบนเนตที่ความทุกข์ของภรรยาของเขาและข้อเสนอแนะของเขาว่าเอลิซาเบพัฒนาปิ๊ง Wickham เน้นขอบเขตที่เขาได้ละทิ้งบทบาทพ่อในครอบครัว ปัญญาและความฉลาดของเขาทำให้เขาเป็นตัวละครที่เห็นอกเห็นใจในหลาย ๆ ด้าน แต่ดูเหมือนว่าเขาจะขาดตัวเองจากเรื่องที่สำคัญ ต่อมาในนวนิยายประมาทของเขาช่วยให้ลิเดียจะไปไบรตันสำหรับฤดูร้อนแล้วจะหนีตามกันไปกับวิคแฮม ที่จุดในนวนิยายเรื่องนี้ออสเตนบังคับให้ผู้อ่านของเธอเพื่อความคมชัดนายเบนเนตช่วยเหลือข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการรับรู้วิคแฮมกับนางการ์ดิเนอว่าเจ้าหน้าที่ไม่ได้เป็นคู่ที่เหมาะสำหรับหลานสาวของเธอ.
หน้า 2
นาง การสังเกตการ์ดิเนอเกี่ยวกับวิคแฮมยกประชดที่น่าสนใจ วิคแฮมไม่เหมาะสำหรับลิซาเบ ธ ด้วยเหตุผลเดียวกันลิซาเบ ธ ไม่เหมาะสำหรับดาร์ซี การตอบสนองลิซาเบ ธ ที่จะเตือนนางการ์ดิเนอเป็นสองแง่สองง่ามแนะนำแรกที่เธอตระหนักประชดนี้ แต่ยังว่าเธอจะทราบว่าแม้ว่าระบายทางสังคมเกี่ยวกับการแต่งงานอาจจะมีเหตุผลและเฉื่อยชาเป็นเธอจะทำลายพวกเขาเธอจะส่งผลกระทบต่อครอบครัวของเธอ ลิซาเบ ธ และออสเตนมีทั้งที่บันทึกไว้จากการต้องกังวลเกี่ยวกับปริศนาศีลธรรมนี้เมื่อเลื่อน Wickham ความรักของเขาที่จะรวยอย่างฉับพลันนางสาวกษัตริย์ ความคิดเห็นของผู้บรรยายที่ความรู้สึกของเอลิซาเบเกี่ยวกับการตัดสินใจวิคแฮมที่จะแต่งงานเพื่อเงินไม่ตรงกับความรู้สึกของเธอเกี่ยวกับการตัดสินใจที่คล้ายกันของชาร์ลอบ่งบอกว่ามีสองมาตรฐานในการทำงานในตรรกะของเอลิซาเบ: แต่เธอดูเหมือนว่าจะคิดว่ามันเป็นที่ยอมรับสำหรับคนที่จะแต่งงานเพื่อเงินเธอ เพื่อให้เชื่อมั่นในความรักที่เธอเชื่อว่าเพื่อนหญิงของเธอควรละเลยการพิจารณาดังกล่าว.
ในขณะที่ลิซาเบ ธ วิคแฮมอาจให้อภัยสำหรับไล่เงินนางสาวกษัตริย์ผู้อ่านมีโอกาสมากขึ้นที่จะเห็นเขาเป็นนักล่าโชคง่ายๆ โดยการสร้างมุมมองของตัวละครของเขานี้ออสเตนเตรียมความพร้อมสำหรับการอ่านเปิดเผยว่าจอร์จพยายามที่จะหนีตามกันไปกับน้องสาวของดาร์ซีในการสั่งซื้อที่จะได้รับโชคลาภของเธอ ในความเป็นจริงนี้ดูเหมือนเล็กน้อยซึ่งลิซาเบ ธ ตัวเองดูเหมือนว่าจะแปรงกันอยู่เบาะแส Wickham ของตัวละครที่น่าสงสารโดยทั่วไป.
สรุป: บทที่ 27-29
มีนาคมลิซาเบ ธ เดินทางไปกับลูคัสเซอร์วิลเลียมที่จะเยี่ยมชมชาร์ลและสามีใหม่ของเธอนายคอลลิน เกี่ยวกับวิธีที่พวกเขาใช้จ่ายคืนในลอนดอนกับเจนและการ์ดิเนอ ลิซาเบ ธ และนางการ์ดิเนอพูดคุยเกี่ยวกับความพยายามของวิคแฮมที่จะชนะมากกว่านางสาวกษัตริย์ นางการ์ดิเนอเป็นสิ่งสำคัญของเขาเรียกเขาว่าเป็น "ทหารรับจ้าง" แต่เอลิซาเบปกป้องเขาเรียกเขาระมัดระวัง ก่อนที่จะออกจากลิซาเบ ธ ลอนดอนการ์ดิเนอเชิญเธอไปกับพวกเขาในทัวร์อาจจะออกไปยังทะเลสาบ เอลิซาเบสำราญยอมรับ.
เมื่อลิซาเบ ธ มาถึงใน Hunsford ที่ตั้งของตำบลนายคอลลินของนักบวชทักทายเธออย่างกระตือรือร้นเช่นเดียวกับชาร์ลอ ในวันที่สองของการเข้าชมของเธอเธอเห็นนางสาวเด Bourgh ลูกสาวเลดี้เดอ Bourgh ของจากหน้าต่าง สาวคือ "อ่อนแอและข้าม" เอลิซาเบตัดสินใจและเธอนึกแต่งงานกับความพึงพอใจของดาร์ซีบางอย่างเช่นคนที่ไม่สวย นางสาวเด Bourgh เชิญชวนให้พวกเขาที่จะรับประทานอาหารที่ Rosings คฤหาสน์ที่ awes แม้เซอร์วิลเลียมลูคัสกับความยิ่งใหญ่ของมัน.
ตอนเย็นเลดี้แคทเธอรีครอบงำการสนทนา หลังมื้ออาหารที่เธอเตาลิซาเบ ธ ที่เกี่ยวกับการศึกษาของเธอตัดสินใจว่าน้องสาวเบนเนตได้รับการเลี้ยงดูที่ไม่ดี ความล้มเหลวของนางเบนเนตที่จะจ้างแม่นมขาดสาวของความสามารถทางดนตรีและศิลปะและอหังการของตัวเองลิซาเบ ธ จะทั้งหมดที่กล่าวถึงก่อนสิ้นช่วงเย็น.
สรุป: บทที่ 30-32
เซอร์วิลเลียมออกหลังจากสัปดาห์พอใจกับ ความพึงพอใจของลูกสาวของเขา หลังจากนั้นไม่นานดาร์ซีและญาติชื่อพันเอกฟิทซ์เยี่ยมชมป้าของพวกเขาที่ Rosings เมื่อนายคอลลินจ่ายประการของเขาทั้งสองคนกับเขากลับไปที่กุฏิของเขาและเยี่ยมชมสั้น ๆ กับลิซาเบ ธ และชาร์ลอ.
เชิญอีก Rosings ต่อไปนี้และพันเอกฟิทซ์ให้ความสำคัญเป็นพิเศษกับลิซาเบ ธ ในระหว่างงานเลี้ยงอาหารค่ำ หลังมื้ออาหารที่เธอเล่นเปียโนและโผล่สนุกที่ดาร์ซีแจ้งพันเอกฟิทซ์ของพฤติกรรมที่ไม่ดีของเขาที่ลูก Meryton ที่เขาปฏิเสธที่จะเต้นรำกับเธอ เลดี้แคทเธอรีบรรยายลิซาเบ ธ ในลักษณะที่เหมาะสมของการเล่นเครื่องดนตรีบังคับลิซาเบ ธ จะยังคงอยู่ที่แป้นพิมพ์จนจบของตอนเย็น.
ในวันถัดไปเข้ารับการตรวจดาร์ซีกุฏิและบอกลิซาเบ ธ ที่บิงเลย์ไม่น่าจะใช้จ่ายมากเวลาของเขาที่ Netherfield พาร์คในอนาคต ส่วนที่เหลือของการสนทนาของพวกเขาเป็นที่น่าอึดอัดใจและเมื่อดาร์ซีออก, ชาร์ลบอกว่าเขาจะต้องอยู่ในความรักกับลิซาเบ ธ หรือเขาจะไม่ได้เรียกร้องดังกล่าวในลักษณะที่แปลก ในวันที่เป็นไปตามทั้งดาร์ซีและเยี่ยมชมลูกพี่ลูกน้องของเขาบ่อย แต่ชาร์ลอและในที่สุดก็สันนิษฐานว่ามันอาจจะเป็นพันเอกฟิทซ์ที่มีความสนใจใน Elizabeth.
วิเคราะห์: 27-34
บทนาง การ์ดิเนอมีแนวโน้มที่จะทำงานเป็นเสียงแห่งเหตุผลในนวนิยายและการวิจารณ์ของเธอไม่เต็มใจที่เคาน์เตอร์วิคแฮมลิซาเบ ธ ที่จะตั้งคำถามวัตถุประสงค์ของเขา นางการ์ดิเนอ ascribes แรงจูงใจรับจ้างดอกเบี้ยวิคแฮมในมิสกษัตริย์ในขณะที่เอลิซาเบปกป้องเขาโดยขอให้ป้าของเธอ "สิ่งที่ . . ความแตกต่าง [คือ] ในกิจการเกี่ยวกับการแต่งงานระหว่างลูกจ้างและแรงจูงใจรอบคอบ. "นี้จะดูเหมือนเป็นคำถามที่ดีและไม่ได้เป็นหนึ่งป้าของเธอพร้อมที่จะตอบ แต่ในการถามคำถามลิซาเบ ธ ที่ดูเหมือนว่าจะละเมิดหลักการของเธอเอง-เธอเองได้ปฏิเสธแล้วที่จะแต่งงานกับนายคอลลินเพื่อความได้เปรียบทางสังคมและการที่เธอทำเช่นนั้นอีกครั้งเมื่อดาร์ซีเสนอ ปรากฏว่าเห็นอกเห็นใจสำหรับนำไปสู่วิคแฮมลิซาเบ ธ ที่จะทรยศความรู้สึกผิดของเธอ.
เยี่ยมชมเลดี้แนะนำ Rosings แคเธอรีนเดอ Bourgh ซึ่งทำหน้าที่เป็นยานพาหนะอื่นวิจารณ์ของออสเตนหัวสูง อดิเรกที่ชื่นชอบเลดี้แคเธอรีนมีการสั่งซื้อเกี่ยวกับคนอื่น ("ลิซาเบ ธ ที่พบว่าไม่มีอะไรที่เป็นความสนใจใต้นี้เลดี้ดีซึ่งจะให้เธอกับโอกาสที่จะเล่าคนอื่น ๆ ") บุคคลเพียงคนเดียวที่กล้าที่จะยืนขึ้นเพื่อเลดี้แคทเธอรีหยิ่งเป็นลิซาเบ ธ (แปลกใจเป็นที่อื่น ๆ ที่เธอเห็นผ่านเจ้าขุนมูลนายคนขี้โอ่และหยิ่งเช่นนายคอลลินและนางสาวบิงเลย์) ที่ เมื่อเลดี้แคทเธอรีบารมีเลี้ยงดูน้องสาวเบนเนต 'เอลิซาเบปกป้องครอบครัวของเธอ "ผู้ต้องสงสัย [วัน] ตัวเองเป็นสิ่งมีชีวิตแรกที่เคยกล้าที่จะเรื่องเล็กกับอหังการเพื่อให้สง่างามมาก." ความอหังการสง่างามเช่นเดียวกันกับที่เอลิซาเบต่อสู้ preconcept เลดี้แคเธอรีน
การแปล กรุณารอสักครู่..
สรุป : บทที่ 24 – 25
มิสบิงลี่ย์ส่งจดหมายอื่น อันนี้ชื่นชมความงามและเสน่ห์ของน้องสาวของดาร์ซี จดหมาย ระบุเพิ่มเติมว่า บิงลี่ย์จะยังคงอยู่ในลอนดอนตลอดฤดูหนาว ให้สิ้นไป bennets คือความหวังว่าเขาอาจจะกลับไปที่เนเธอร์ฟิลด์ อลิซาเบธกำลังโกรธมากกับข่าวนี้และบ่นกับเจนที่คนขาด " บุญ หรือ ความรู้สึก" หมายถึง บิงลี่ย์ให้เห็นได้ชัดเจนและทิ้ง , ชาร์ล็อต ลูคัสที่ยอมแต่งงานกับคุณคอลลินส์ ในขณะที่ คุณนายเบนเน็ต หวังจะเห็นลูกสาวของเธอแต่งงานที่จางหายไปอย่างรวดเร็ว คุณเบนเน็ตดูขบขัน เขากระตุ้นความสนใจของอลิซาเบธ วิคแฮม เธอชอบพี่สาวเธอสามารถ " ข้ามในความรัก "
พี่ชาย คุณนายเบนเน็ตคุณการ์ดิเนอร์ มาอยู่กับครอบครัวเจนทันทีตระหนักถึงความเศร้า gardiners ชวนเจนไปกับพวกเขากลับไปลอนดอนเมื่อพวกเขาเสร็จสิ้นการเยี่ยมชมของพวกเขา หวังว่าเปลี่ยนบรรยากาศอาจจะยกระดับจิตใจของเจน เจน รับตื่นเต้นที่ลอนดอน เธออาจจะได้รับโอกาสที่จะเห็นคุณบิงลี่ย์ ในหลักสูตรของตอนเย็น ใช้เวลากับเพื่อน ๆและเจ้าหน้าที่ทหาร คุณนายการ์ดิเนอร์ประกาศว่า อลิซาเบ็ธ และ วิคแฮม แม้ไม่ได้อยู่ในประเภทใด ๆที่ร้ายแรงของความรัก แสดงความต้องการที่ชัดเจนสำหรับแต่ละอื่น ๆ เพราะเขาไม่มีเงิน คุณนายการ์ดิเนอร์ไม่คิดว่าของวิคแฮมเป็นคู่ที่ดีสำหรับเอลิซาเบธ แม้ว่าเธอจะรักวิคแฮมเป็นเรื่องราวของชีวิตของเขารอบ ๆดาร์ซี่ของทรัพย์ที่เพมเบอร์ลี่ ซึ่งอยู่ใกล้กับที่คุณนายการ์ดิเนอร์โต .
สรุป : บทที่ 26ในโอกาสแรก คุณนายการ์ดิเนอร์เตือน Elizabeth ที่วิคแฮมก็ขาด เงิน ทำให้เขาเป็นคู่ที่ไม่เหมาะสม เธอยังกล่าวว่า เอลิซาเบธ ควรระมัดระวังไม่ทำให้บิดาของเธอกลายเป็นที่แนบมากับวิคแฮม อลิซาเบธตอบอย่างระมัดระวัง โดยระบุว่า เธอพยายามจะเก็บวิคแฮมจากตกอยู่ในความรักกับเธอและที่เธอมีศรัทธาไม่ประสงค์ที่จะโกรธพ่อของเธอแต่สรุปว่าทั้งหมดที่เธอทำได้คือ ดีที่สุดของเธอ หลังจากที่เจนและ
gardiners เดินทางไปลอนดอน คุณคอลลินส์กลับมาจากการเยี่ยมชมวัดของท่าน สำหรับวันแต่งงานของเขา อลิซาเบธอิดออดสัญญาไปชาร์ล็อตหลังจากการแต่งงานของเธอ ขณะที่ เจน เป็นจดหมายจากลอนดอนเล่าว่าเธอว่ามิสบิงลี่ย์และมิสบิงลี่ย์ทำเย็นชากับเธอ และไปเยี่ยมคนเดียวของเธอกลับมาเจนเชื่อว่าบิงลี่ย์เป็นพี่สาวมองเธอเป็นอุปสรรคของพี่ชายเธอแต่งงานกับจอร์เจียน่า ดาร์ซี่ คุณนายการ์ดิเนอร์
เขียน เอลิซาเบธ ถามเรื่อง วิคแฮม และ อลิซาเบธ ตอบกลับว่า ความสนใจของเขาได้เปลี่ยนผู้หญิงอื่น คุณ คิง ที่เพิ่งได้รับโชคใหญ่ นี้เปิดของเหตุการณ์ที่สัมผัสหัวใจ " อลิซาเบ็ธ แต่เล็กน้อย . . . . . . .และโต๊ะเครื่องแป้งของเธอ พอใจกับเชื่อว่าเธอจะได้รับทางเลือกเดียวของเขา มีโชคลาภได้รับอนุญาต . " เล่าแล้ว ไปในการชี้ให้เห็นว่า อลิซาเบธ เป็นอุเบกขาเกี่ยวกับวิคแฮมจะแต่งงานเพื่อเงินจะค่อนข้างออกร่วมกับเธอรังเกียจที่ชาร์ล็อตก็จะทำแบบเดียวกัน สำหรับเอลิซาเบธที่ จำกัด มาก ความเจ็บปวดที่วิคแฮมจะถ่ายทอดความรักทำให้เธอ ทำให้เธอเชื่อว่า เธอเคยรักเขา การวิเคราะห์ : บทที่ 24 – 26
สามบทแรกของเล่มสองแนะนำ gardiners ที่พิสูจน์ให้เป็นลิซาเบ ธที่เหมาะสมที่สุดญาติ พวกเขามักจะดูเหมือนจะทำหน้าที่เป็นตัวแทนผู้ปกครองเจนและอลิซาเบธการประคบประหงม gardiners เกื้อกูลพาเจนไปลอนดอนเพื่อดึงความสนใจของเธอจากความทุกข์ของเธอมากกว่า บิงลี่ย์ ขบขัน แต่ผู้อ่านจะได้พบเขา คุณเบนเน็ต ในทางตรงกันข้าม ดูเหมือนว่าจะไม่มีความเข้าใจอย่างแท้จริง เมื่อลูกของเขายังต้องการความช่วยเหลือ เขาชอบถอนในสันติภาพของห้องสมุดของเขาที่จะเผชิญกับปัญหาในครอบครัวของเขา โดยเฉพาะคุณของเราในสวนสนุกที่ความทุกข์ของภรรยาของเขาและคำแนะนำของเขาที่อลิซาเบธพัฒนาชอบวิคแฮมเน้นขอบเขตซึ่งเขาได้ละทิ้งบทบาทบิดาในครอบครัว ปัญญาและความฉลาดของเขาทำให้เขามีนิสัยขี้สงสารมาก แต่ดูเหมือนว่าเขาจะขาดเรียนเองจากเรื่องที่สำคัญ ต่อมาในนวนิยาย
มิสบิงลี่ย์ส่งจดหมายอื่น อันนี้ชื่นชมความงามและเสน่ห์ของน้องสาวของดาร์ซี จดหมาย ระบุเพิ่มเติมว่า บิงลี่ย์จะยังคงอยู่ในลอนดอนตลอดฤดูหนาว ให้สิ้นไป bennets คือความหวังว่าเขาอาจจะกลับไปที่เนเธอร์ฟิลด์ อลิซาเบธกำลังโกรธมากกับข่าวนี้และบ่นกับเจนที่คนขาด " บุญ หรือ ความรู้สึก" หมายถึง บิงลี่ย์ให้เห็นได้ชัดเจนและทิ้ง , ชาร์ล็อต ลูคัสที่ยอมแต่งงานกับคุณคอลลินส์ ในขณะที่ คุณนายเบนเน็ต หวังจะเห็นลูกสาวของเธอแต่งงานที่จางหายไปอย่างรวดเร็ว คุณเบนเน็ตดูขบขัน เขากระตุ้นความสนใจของอลิซาเบธ วิคแฮม เธอชอบพี่สาวเธอสามารถ " ข้ามในความรัก "
พี่ชาย คุณนายเบนเน็ตคุณการ์ดิเนอร์ มาอยู่กับครอบครัวเจนทันทีตระหนักถึงความเศร้า gardiners ชวนเจนไปกับพวกเขากลับไปลอนดอนเมื่อพวกเขาเสร็จสิ้นการเยี่ยมชมของพวกเขา หวังว่าเปลี่ยนบรรยากาศอาจจะยกระดับจิตใจของเจน เจน รับตื่นเต้นที่ลอนดอน เธออาจจะได้รับโอกาสที่จะเห็นคุณบิงลี่ย์ ในหลักสูตรของตอนเย็น ใช้เวลากับเพื่อน ๆและเจ้าหน้าที่ทหาร คุณนายการ์ดิเนอร์ประกาศว่า อลิซาเบ็ธ และ วิคแฮม แม้ไม่ได้อยู่ในประเภทใด ๆที่ร้ายแรงของความรัก แสดงความต้องการที่ชัดเจนสำหรับแต่ละอื่น ๆ เพราะเขาไม่มีเงิน คุณนายการ์ดิเนอร์ไม่คิดว่าของวิคแฮมเป็นคู่ที่ดีสำหรับเอลิซาเบธ แม้ว่าเธอจะรักวิคแฮมเป็นเรื่องราวของชีวิตของเขารอบ ๆดาร์ซี่ของทรัพย์ที่เพมเบอร์ลี่ ซึ่งอยู่ใกล้กับที่คุณนายการ์ดิเนอร์โต .
สรุป : บทที่ 26ในโอกาสแรก คุณนายการ์ดิเนอร์เตือน Elizabeth ที่วิคแฮมก็ขาด เงิน ทำให้เขาเป็นคู่ที่ไม่เหมาะสม เธอยังกล่าวว่า เอลิซาเบธ ควรระมัดระวังไม่ทำให้บิดาของเธอกลายเป็นที่แนบมากับวิคแฮม อลิซาเบธตอบอย่างระมัดระวัง โดยระบุว่า เธอพยายามจะเก็บวิคแฮมจากตกอยู่ในความรักกับเธอและที่เธอมีศรัทธาไม่ประสงค์ที่จะโกรธพ่อของเธอแต่สรุปว่าทั้งหมดที่เธอทำได้คือ ดีที่สุดของเธอ หลังจากที่เจนและ
gardiners เดินทางไปลอนดอน คุณคอลลินส์กลับมาจากการเยี่ยมชมวัดของท่าน สำหรับวันแต่งงานของเขา อลิซาเบธอิดออดสัญญาไปชาร์ล็อตหลังจากการแต่งงานของเธอ ขณะที่ เจน เป็นจดหมายจากลอนดอนเล่าว่าเธอว่ามิสบิงลี่ย์และมิสบิงลี่ย์ทำเย็นชากับเธอ และไปเยี่ยมคนเดียวของเธอกลับมาเจนเชื่อว่าบิงลี่ย์เป็นพี่สาวมองเธอเป็นอุปสรรคของพี่ชายเธอแต่งงานกับจอร์เจียน่า ดาร์ซี่ คุณนายการ์ดิเนอร์
เขียน เอลิซาเบธ ถามเรื่อง วิคแฮม และ อลิซาเบธ ตอบกลับว่า ความสนใจของเขาได้เปลี่ยนผู้หญิงอื่น คุณ คิง ที่เพิ่งได้รับโชคใหญ่ นี้เปิดของเหตุการณ์ที่สัมผัสหัวใจ " อลิซาเบ็ธ แต่เล็กน้อย . . . . . . .และโต๊ะเครื่องแป้งของเธอ พอใจกับเชื่อว่าเธอจะได้รับทางเลือกเดียวของเขา มีโชคลาภได้รับอนุญาต . " เล่าแล้ว ไปในการชี้ให้เห็นว่า อลิซาเบธ เป็นอุเบกขาเกี่ยวกับวิคแฮมจะแต่งงานเพื่อเงินจะค่อนข้างออกร่วมกับเธอรังเกียจที่ชาร์ล็อตก็จะทำแบบเดียวกัน สำหรับเอลิซาเบธที่ จำกัด มาก ความเจ็บปวดที่วิคแฮมจะถ่ายทอดความรักทำให้เธอ ทำให้เธอเชื่อว่า เธอเคยรักเขา การวิเคราะห์ : บทที่ 24 – 26
สามบทแรกของเล่มสองแนะนำ gardiners ที่พิสูจน์ให้เป็นลิซาเบ ธที่เหมาะสมที่สุดญาติ พวกเขามักจะดูเหมือนจะทำหน้าที่เป็นตัวแทนผู้ปกครองเจนและอลิซาเบธการประคบประหงม gardiners เกื้อกูลพาเจนไปลอนดอนเพื่อดึงความสนใจของเธอจากความทุกข์ของเธอมากกว่า บิงลี่ย์ ขบขัน แต่ผู้อ่านจะได้พบเขา คุณเบนเน็ต ในทางตรงกันข้าม ดูเหมือนว่าจะไม่มีความเข้าใจอย่างแท้จริง เมื่อลูกของเขายังต้องการความช่วยเหลือ เขาชอบถอนในสันติภาพของห้องสมุดของเขาที่จะเผชิญกับปัญหาในครอบครัวของเขา โดยเฉพาะคุณของเราในสวนสนุกที่ความทุกข์ของภรรยาของเขาและคำแนะนำของเขาที่อลิซาเบธพัฒนาชอบวิคแฮมเน้นขอบเขตซึ่งเขาได้ละทิ้งบทบาทบิดาในครอบครัว ปัญญาและความฉลาดของเขาทำให้เขามีนิสัยขี้สงสารมาก แต่ดูเหมือนว่าเขาจะขาดเรียนเองจากเรื่องที่สำคัญ ต่อมาในนวนิยาย
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- สนใจเป็นคนรักไหม
- Giardia is a microscopic parasite that c
- (called regional distribution centers, R
- Hence,this two-dimensional material has
- ช่วงอาทิตย์แรกของการอาศัยอยู่บนเกาะสำหรั
- วันนี้ฉันจะนอนหลับฝันหวานถึงคุณนะที่รักข
- Effects of feeding β-carotene on levels
- Descriptive:The descriptive essay provid
- now i can't leave to you
- do mainly sweets made from eggs.
- Longfellow was born in Portland, Maine a
- motivator
- สิ้นหวัง
- Two analysis detection facilities were a
- Two analysis detection facilities were a
- determined
- Start my new life again ✌️แอบชอบ
- เวลาผ่านไป
- Bill Milsom has made seminal contributio
- welding is a rectangle.
- You can be Reached anytime via my cell p
- I'm sorry to bother you at work.
- คือ
- วันนี้ฉันจะนอนหลับฝันหวานถึงคุณนะที่รักข
