(1)Montreal is a very large city, b

(1)Montreal is a very large city, but, like all large cities, it has some very small streets. Streets, for example, like Prince Edward Street, which is only four blocks long, ending in a cul de sac (dead end). No one knew Prince Edward Street as well as did Pierre Dupin (French name), for Pierre had delivered milk to the families on the street for thirty years now.
(2)During the past fifteen years the horse which pulled the milk wagon used by Pierre was a large white horse named Joseph. In Montreal, especially in that part of Montreal which is very French, the animals, like children, are often given the names of saints. When the big white horse first came to the Provincale Milk Company he didn`t have a name. They told Pierre that he could use the white horse henceforth. Pierre stroked the softness of the horse`s neck; he stroked the sheen of its splendid belly and he looked into the eyes of the horse.
“This is a kind horse, a gentle and a faithful horse,” Pierre said, “and I can see a beautiful spirit shining out of the eyes of the horse. I will name him after good St. Joseph, who was also kind and gentle and faithful and a beautiful spirit.”
(3)Within a year Joseph knew the milk route as well as Pierre. Pierre used to say that he didn`t need reins – he never touched them. Each morning Pierre arrived at the stables of the Provincale Milk Company at five o`clock. The wagon would be loaded and Joseph attached to it. Pierre would call “Bon jour, vieux ami,”(good day, my old friend) as he climbed into his seat and Joseph would turn his head and the other drivers would smile and say that the horse would smile at Pierre.
Then Jacques, the boss, would say, “All right, Pierre, go on,” and Pierre would call softly to Joseph, “Avance, mon ami,” (go my friend) and this beautiful combination would go proudly down the street.
(4)The wagon, without any direction from Pierre, would go three blocks down St. Catherine Street, then turn right two blocks along Roslyn Avenue; then left, for that was Prince Edward Street. The horse would stop at the first house, allow Pierre perhaps thirty seconds to get down from his seat and put a bottle of milk at the front door and would then go on, two houses and stopping at the third. So on down the length of the street. Then Joseph, still without any direction from Pierre, would turn around and come back along the other side. Yes, Joseph was a smart horse.
Pierre would say at the stable of Joseph`s skill. “I never touch the reins. “He knows just where to stop. Why, a blind man could handle my route with Joseph pulling the wagon.”
(5)So it went for years – always the same. Pierre and Joseph both grew old together, but slowly, not suddenly. Pierre’s big walrus mustache was pure white now and Joseph didn’t lift his knees so high or raise his head as much. Jacques, the boss of the stables, never noticed that they were both getting old until Pierre came one morning carrying a heavy walking stick.
“Hey, Pierre”, Jacques laughed. “Maybe you got the gout, hey?”
“Mais oui, Jacques,” (But yes, Jack) Pierre said a bit uncertainly. “One grows old. One’s legs get tired.”
“You should teach that horse to carry the milk to the front door for you,” Jacques told him, “He does everything else.”
(6)He knew every one of the forty families he served on Prince Edward Street. The Cooks (family name)knew that Pierre could neither read nor write, so instead of following the usual way of leaving a note in an empty bottle if an another quart of milk was needed they would sing out when they heard the sound of his wagon wheels over the cobbled street, “Bring an extra quart this morning, Pierre.
“So you have company for dinner tonight,” he would call back happily.
(7)Pierre had an excellent memory. When he arrived at the stable he’d always remembered to tell Jacques, “The Paquins (name) took an extra quart this morning; the Lemoines ( name) bought a pint of cream.”
Jacques would write these things in a little book he always carried. Most of the drivers had to make out the weekly bills and collect the money, but Jacques, liking Pierre, had always excused him from this task. All Pierre had to do was to arrive at five in the morning, walk to his wagon, which was always in the same spot at the curb, and deliver his milk. He returned some two hours later, got down stiffly from his seat, called happily, “Au ‘voir” (ah to see) to Jacques, and then walked slowly down the street.
(8)One morning the president of the Provincale Milk Company came to look at the early morning deliveries. Jacques pointed Pierre out to him and said: “Watch how he talks to that horse. See how the horse listens and how he turns his head toward Pierre? See the look in that horse’s eyes? You know, I think those two share a secret. I have often noticed it. It is as though they both sometimes laugh at us as they go off on their route. Pierre is a good man, Monsieur President, (Mr. President) but he gets old. Would it be too bold of me to suggest that he be retired and be given perhaps a small pension?” he added anxiously.
“But of course,” the president laughed. “I know his work. He has been on this route now for thirty years and never once has there been a complaint. Tell him it is time he rested. His salary will go on just the same.”
(9)But Pierre refused to retire. He was panic-stricken (very unhappy & scared) at the thought of not driving Joseph every day. “We are two old men,” he said to Jacques. “Let us wear out together. When Joseph is ready to retire – then I, too, will quit.”
Jacques, who was a kind man, understood. There was something about Pierre and Joseph which made a man smile tenderly. It was as though each drew some hidden strength from the other. When Pierre was sitting in his seat, and when Joseph was at the wagon, neither seemed old. But when they finished their work, then Pierre would walk down the street slowly, seeming very old indeed, and the horse’s head would drop and he would walk very wearily to his place.
(10)Then one morning Jacques had dread-full (very bad) news for Pierre when he arrived. It was a cold morning and still pitch-dark (very dark). The air was like iced wine that morning and the snow which had fallen during the night glistened like a million diamonds piled together.
Jacques said, “Pierre, your horse, Joseph, did not wake up this morning. He was very old, Pierre, he was twenty-five and that is like being seventy-five for a man.”
“Yes,” Pierre said slowly. “Yes. I am seventy. And I cannot see Joseph again.”
“Of course you can,” Jacques said. “He is over in his place, looking very peaceful. Go over and see him.”
Pierre took one step forward, then turned. “No... no... you don’t understand, Jacques.”
(11)Jacques clapped him on the shoulder. “We’ll find another horse just as good as Joseph. Why, in a month you’ll teach him to know your route as well as Joseph did. We’ll...”
The look in Pierre’s eyes stopped him. For years Pierre had worn a heavy cap, the peak of which came low over his eyes, keeping the bitter morning wind out of them. Now Jacques looked into Pierre’s eyes and he saw something which startled him. He saw a dead, lifeless look in them. The eyes were mirroring the grief that was in Pierre’s heart and his soul. It was as though his heart and soul had died.
“Take today off, Pierre,” Jacques said, but already Pierre was walking off down the street, and had someone been near one would have seen tears streaming down his cheeks and have heard half-smothered sobs. Pierre walked to the corner and

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

(1)มอนทรีออลเป็นเมืองที่มีขนาดใหญ่มาก แต่ เช่นเมืองใหญ่ทั้งหมด มีถนนเล็ก ๆ บาง ถนน ตัวอย่าง เช่น Street เจ้าชายเอ็ดเวิร์ดซึ่งเป็นบล็อกสี่เท่ายาว สิ้นสุดในการ cul de sac (ตัน) ไม่มีใครรู้ว่าเจ้าชายเอ็ดเวิร์ดถนน ตลอดจนได้ Pierre Dupin (ฝรั่งเศสชื่อ), สำหรับ Pierre ได้ส่งนมครอบครัวบนถนนตอนนี้สามสิบปี(2)ในระหว่างห้าปี ม้าซึ่งดึงนมเกวียน โดย Pierre ได้ม้าสีขาวขนาดใหญ่ชื่อโจเซฟ ในมอนทรีออล โดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนหนึ่งของมอนทรีออลซึ่งเป็นภาษาฝรั่งเศสมาก สัตว์ เด็ก เช่นจะมักจะได้รับชื่อของนักบุญ เมื่อม้าขาวใหญ่มาเพื่อ บริษัทนม Provincale เขาไม่มีชื่อ พวกเขาบอกว่า Pierre ว่า เขาสามารถใช้ม้าขาวแท้ ๆ Pierre แบบขีดลงหางของม้าคอ เขาแบบขีดลงชีนของท้องสวยงาม และเขามองในสายตาของม้า"นี่คือม้าชนิด เบาตัว และม้าซื่อสัตย์ Pierre กล่าวว่า "และสามารถเห็นผีที่สวยงามส่องแสงออกจากตาของม้า ฉันจะชื่อเขาดีเซนต์โจเซฟ ที่ยังดี และอ่อนโยน และซื่อสัตย์และวิญญาณที่สวยงาม"(3)ภายในปี โจเซฟรู้กระบวนการผลิตน้ำนมรวมทั้ง Pierre Pierre ใช้เพื่อบอกว่า เขาไม่ได้ต้องการบังเหียน – เขาไม่เคยสัมผัสได้ เช้า Pierre ถึงอสังหาริมบริษัทนม Provincale ที่ห้าโมง จะโหลดรถ และโจเซฟกับมัน Pierre จะเรียก " Bon jour นันทนาการ ami, " (วันดี เพื่อนเก่า) เขาปีนขึ้นไปนั่งของเขาโจเซฟจะเปิดหัวของเขา และไดรเวอร์จะยิ้ม และพูดว่า ม้าจะยิ้มที่ Pierreแล้ว Jacques เจ้านาย พูด "ทั้งหมดขวา Pierre ไป" และ Pierre จะเรียกเบา ๆ กับโจเซฟ "Avance, mon ami (หาเพื่อน) และชุดนี้สวยจะไปภาคภูมิใจลงบนถนน(4)รถ ไม่ มีทิศทางจาก Pierre จะไปบล็อกสามลงถนนเซนต์แคเธอรีน แล้วให้เลี้ยวขวาบล็อกสองตาม Roslyn อเวนิว แล้ว ซ้าย สำหรับที่ถูกเจ้าชายเอ็ดเวิร์ดถนน ม้าจะหยุดที่บ้านหลังแรก ให้ Pierre ทีสามสิบวินาทีลงจากพระที่นั่ง และใส่ขวดนมที่ประตูด้านหน้า และจะไปแล้วบน บ้านหลังที่สองและหยุดที่ที่สาม อื่น ๆ บนลงความยาวของถนน แล้ว โจเซฟ ยังไม่ มีทิศทางจาก Pierre จะเปิดรอบ และกลับมาพร้อมกัน ใช่ โจเซฟถูกม้าสมาร์ทPierre จะบอกว่า ที่คอกของทักษะของโจเซฟ "ฉันไม่เคยสัมผัสไต"เขารู้เพียงว่าจะหยุด ทำไม คนตาบอดสามารถจัดการเส้นทางของฉันกับโจเซฟดึงรถ"(5)ดังนั้น มันไปปี – เสมอเหมือนกัน Pierre และโจเซฟทั้งโตเก่า กัน แต่ช้า ไม่ทันที ของ Pierre mustache ช้างใหญ่มีสีขาวบริสุทธิ์ขณะนี้ และโจเซฟไม่ยกเข่าของเขาสูง หรือยกศีรษะของเขามากที่สุด Jacques เจ้านายของอสังหาริม ไม่เคยสังเกตเห็นว่า พวกเขามีทั้งสองได้รับเก่าจน Pierre มาเที่ยวแบกไม้หนัก" Hey, Pierre ", Jacques หัวเราะ "บางทีคุณมีเก็าท เฮ้""อุย Mais, Jacques (แต่ใช่ แจ็ค) Pierre กล่าว uncertainly บิต "หนึ่งเติบโตอายุ ของขารับเหนื่อย""คุณควรสอนที่ม้าเพื่อนมไปหน้าประตูให้คุณ Jacques บอก "เขา ทำทุกอย่าง "(6)เขารู้ว่าทุกคนของครอบครัวสี่สิบที่เขาเสิร์ฟในเจ้าชายเอ็ดเวิร์ด พ่อครัว (นามสกุล) ที่รู้ว่า Pierre อาจไม่อ่าน หรือ เขียน ดังนั้นแทนที่จะออกจากบันทึกย่อในขวดเปล่าถ้าต้องการ quart อื่นนมวิธีปกติ พวกเขาจะร้องออกมาเมื่อพวกเขาได้ยินเสียงล้อ wagon ของเขาผ่านถนน cobbled "นำการเสริม quart เช้านี้ Pierre"เพื่อให้คุณมีบริษัทสำหรับค่ำคืนนี้ เขาจะโทรกลับอย่างมีความสุข(7)Pierre มีหน่วยความจำดี เมื่อเขามาถึงที่คอก เขาจะได้จำได้บอก Jacques, "Paquins (ชื่อ) เอา quart การเสริมเช้านี้ Lemoines (ชื่อ) ซื้อไพน์ของครีม"Jacques จะเขียนสิ่งเหล่านี้ในหนังสือเล็กน้อยจะทำ ส่วนใหญ่ของไดรเวอร์มีการทำตั๋วรายสัปดาห์ และเรียกเก็บเงิน แต่ Jacques โดนใจ Pierre ได้เสมอรับเขาจากงานนี้ Pierre ได้ทำทั้งหมดได้ถึงห้าในตอนเช้า เดินไป เขา wagon ที่มีเสมอในจุดเดียวกันที่การนุ่ง และส่งนมของเขา เขากลับบางสองชั่วโมงหลัง ใส่ลงจากพระที่นั่ง เรียกอย่างมีความสุข stiffly "อู ' voir " (อา ดู) กับ Jacques และจากนั้น เดินช้าลงบนถนน(8)เช้าวันหนึ่งกรรมการผู้จัดการ บริษัทนม Provincale มาดูการจัดส่งช่วงเช้า Jacques ชี้ Pierre ออกเขา และกล่าวว่า: "ดูว่าเขาพูดว่าม้า เห็นว่าม้าฟังและว่าเขาเป็นหัวต่อ Pierre ดูดูสายตาที่ม้าหรือไม่ คุณรู้ว่า ผมคิดว่า หุ้นที่สองความลับ ฉันมักจะได้พบมัน ว่าพวกเขาทั้งสองบางครั้งหัวเราะที่เราจะไปออกในเส้นทางของพวกเขาได้ Pierre จะเป็นคนดี Monsieur ประธาน, (นายใหญ่) แต่เขาได้รับเก่า มันจะหนาเกินไปของฉันแนะนำว่า เขาสามารถปลดเกษียณ และได้รับเงินบำนาญเล็ก ๆ บางที? "เขาเพิ่มกังวลใจ"แต่แน่นอน ประธานาธิบดีหัวเราะ "ฉันรู้ว่างานของเขา เขาได้รับในเส้นทางนี้ตอนนี้สามสิบปี และ เมื่อมีการร้องเรียนไม่ บอกเขาเวลาที่เขาคัดสรร เงินเดือนของเขาจะไปเพียงเดียว"(9)แต่ Pierre ปฏิเสธที่จะถอน เขามีทองเท่าหนวดกุ้ง (มากไม่มีความสุข และกลัว) ในความคิดของการไม่ขับโจเซฟทุกวัน "เราเป็นคนสองเก่า เขากล่าวกับ Jacques "เราสวมออกกัน เมื่อพร้อมที่จะถอน – โจเซฟแล้ว เกินไป จะลาออก"Jacques คนถูกคนดี เข้าใจ มีบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับ Pierre และโจเซฟซึ่งเป็นคนที่ยิ้มละม่อม ว่าแต่ละดึงแรงบางอย่างซ่อนอยู่กันได้ เมื่อ Pierre ได้นั่งในที่นั่งของเขา และเมื่อโจเซฟที่รถ ไม่ดูเก่า แต่ เมื่อพวกเขาเสร็จงาน แล้ว Pierre จะเดินลงถนนช้า ด้วยเก่ามากจริง ๆ และหัวของม้าจะลดลง และคงจะเดินมากงานให้เขา(10)แล้ว เช้าวันหนึ่ง Jacques ได้เต็มกลัวข่าว (ที่ดี) สำหรับ Pierre เมื่อเขามาถึง ได้เช้าเย็น และยัง pitch-dark (ดำมาก) อากาศเป็นเช่นเย็นไวน์ที่หิมะซึ่งได้ตกลงมาในตอนกลางคืนและตอนเช้า glistened เช่นเพชรล้านชั้นกันJacques กล่าว "Pierre ม้าของคุณ โจเซฟ ไม่ไม่ตื่นเช้านี้ เขาเฒ่า Pierre กำลังยี่สิบห้า และก็เหมือนอยู่เจ็ดห้าหา ""ใช่ Pierre กล่าวช้า "ใช่ ฉันถึง seventy และไม่เห็นโยเซฟอีก""แน่นอนคุณสามารถ Jacques กล่าว "เขาได้ไปในสถานที่ของเขา มองมาก ไปกว่า และดูเขา"Pierre เอาขั้นตอนหนึ่งไปข้างหน้า เปิดแล้ว "หมายเลข... ไม่ใช่ คุณไม่เข้าใจ Jacques"(11)Jacques ปรบมือเพื่อเรียกให้เขาบนไหล่ "เราจะพบม้าอื่นสวยมากโยเซฟ ทำไม เดือน คุณจะสอนให้เขารู้ของกระบวนการผลิตรวมทั้งโจเซฟได้ เราจะ..."ดูตาของ Pierre หยุดเขา ปี Pierre ได้สวมหมวกหนัก สูงสุดที่มาต่ำกว่าตา รักษาลมขมเช้าออกจากพวกเขา ตอนนี้ Jacques มองเข้าไปในตาของ Pierre และเห็นสิ่งที่ startled เขา เขาเห็นดูคนตาย lifeless ใน ตาสะท้อนความเศร้าโศกที่อยู่ในใจกลางของ Pierre และวิญญาณของเขา มันเป็นเหมือนหัวใจและจิตวิญญาณของเขาได้เสียชีวิต"ถอดวันนี้ Pierre," Jacques กล่าว แต่แล้วเดิน Pierre ปิดลงบนถนน และคนเคยใกล้ จะได้เห็นน้ำตาสตรีมลงแก้มของเขา และได้ยิน sobs smothered ครึ่ง Pierre เดินไปยังมุม และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

(1) ทรีออลเป็นเมืองที่มีขนาดใหญ่มาก แต่เหมือนเมืองใหญ่ทั้งหมดก็มีบางส่วนถนนที่มีขนาดเล็กมาก ถนนตัวอย่างเช่นเจ้าฟ้าชายเอ็ดเวิร์ดถนนซึ่งเป็นเพียงสี่ช่วงตึกยาวสิ้นสุดในเดตรอกตัน (ตัน) ไม่มีใครรู้ว่าเจ้าฟ้าชายเอ็ดเวิร์ดถนนเช่นเดียวกับการทำปิแอร์ดูปิน (ชื่อภาษาฝรั่งเศส), ปิแอร์ได้ส่งนมให้กับครอบครัวบนถนนนานกว่าสามสิบปีแล้ว.
(2) ช่วงที่ผ่านมาสิบห้าปีซึ่งดึงม้าเกวียนนมที่ใช้โดย ปิแอร์เป็นม้าสีขาวขนาดใหญ่ชื่อโจเซฟ ในมอนทรีออโดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนของมอนทรีออที่เป็นภาษาฝรั่งเศสมากสัตว์เหมือนเด็กมักจะได้รับชื่อของเซนต์ส เมื่อม้าสีขาวขนาดใหญ่เป็นครั้งแรกที่ บริษัท นม Provincale เขา didn `t มีชื่อ พวกเขาบอกว่าเขาปิแอร์สามารถใช้ม้าขาวต่อจากนี้ไป ปิแอร์ลูบความนุ่มนวลของคอ horse`s; เขาลูบเงาของท้องสวยงามของมันและเขามองเข้าไปในดวงตาของม้า.
"นี่คือม้าชนิด, อ่อนโยนและม้าซื่อสัตย์" ปิแอร์กล่าวว่า "และฉันสามารถดูจิตวิญญาณที่สวยงามส่องแสงออกมาจากดวงตาของ ม้า ผมจะตั้งชื่อเขาหลังจากที่ดีเซนต์โจเซฟซึ่งเป็นชนิดและอ่อนโยนและซื่อสัตย์และจิตวิญญาณที่สวยงาม. "
(3) ภายในปีโจเซฟรู้เส้นทางนมเช่นเดียวกับปิแอร์ ปิแอร์ใช้ในการบอกว่าเขาจำเป็นต้อง didn`t บังเหียน - เขาไม่เคยสัมผัสพวกเขา ทุกเช้าปิแอร์มาที่คอกม้าของ บริษัท นม Provincale ที่ห้า o`clock รถบรรทุกจะโหลดและโจเซฟแนบมากับมัน ปิแอร์จะเรียกว่า "บอน Jour, Vieux อามิ" (วันที่ดีเพื่อนเก่าของฉัน) ในขณะที่เขาปีนเข้าไปในที่นั่งของเขาและโจเซฟจะหันหัวของเขาและไดรเวอร์อื่น ๆ จะยิ้มและบอกว่าม้าจะยิ้มให้ปิแอร์.
แล้วฌาคส์ เจ้านายจะพูดว่า "สิทธิทั้งหมดปิแอร์ไปใน" และปิแอร์จะเรียกเบา ๆ กับโจเซฟ "Avance, Mon Ami" (ไปเพื่อนของฉัน) และการรวมกันที่สวยงามนี้จะไปภาคภูมิใจลงถนน.
(4) เกวียนโดยไม่มีทิศทางจากปิแอร์ใด ๆ ที่จะไปสามช่วงตึกลงเซนต์แคทเธอรีถนนแล้วเลี้ยวขวาสองช่วงตึกพร้อมโรสลินอเวนิว; แล้วเหลือสำหรับการที่เป็นเจ้าชายเอ็ดเวิร์ดถนน ม้าจะหยุดอยู่ที่บ้านหลังแรกให้ปิแอร์บางทีสามสิบวินาทีที่จะได้ลงจากที่นั่งของเขาและใส่ขวดนมที่ประตูหน้าและจากนั้นก็จะไปที่บ้านสองหลังและหยุดที่สาม ดังนั้นในวันลงความยาวของถนน โยเซฟยังคงไร้ทิศทางจากปิแอร์ใด ๆ ที่จะหันไปรอบ ๆ และกลับมาพร้อมด้านอื่น ๆ ใช่โจเซฟเป็นสมาร์ทม้า.
ปิแอร์จะบอกว่าที่มีเสถียรภาพของสกิลโยเซฟ "ฉันไม่เคยสัมผัสบังเหียน "เขารู้เพียงว่าจะหยุด ทำไมคนตาบอดสามารถจัดการกับเส้นทางของฉันกับโจเซฟดึงเกวียน ".
(5) ดังนั้นมันก็เป็นเวลาหลายปี - เสมอกัน ปิแอร์และโจเซฟทั้งสองเติบโตเก่าด้วยกัน แต่ช้าไม่อย่างกระทันหัน ปิแอร์หนวดวอลรัสขนาดใหญ่เป็นสีขาวบริสุทธิ์ในขณะนี้และโจเซฟไม่ได้ยกเข่าให้สูงหรือเพิ่มหัวของเขาเป็นอย่างมาก ฌาคส์เจ้านายของคอกม้าที่ไม่เคยสังเกตเห็นว่าพวกเขาทั้งสองได้รับเก่าจนปิแอร์มาในเช้าวันหนึ่งถือตะพดหนัก.
"เฮ้ปิแอร์" ฌาคส์หัวเราะ "บางทีคุณอาจจะมีโรคเกาต์เฮ้?"
"oui Mais ฌาคส์" (แต่ใช่แจ็ค) กล่าวว่าความไม่แน่นอนปิแอร์บิต "หนึ่งเติบโตเก่า ขาหนึ่งของได้รับเหนื่อย. "
"คุณควรจะสอนม้าที่จะดำเนินการนมไปที่ประตูด้านหน้าสำหรับคุณ" ฌาคส์บอกเขาว่า "เขาทำทุกอย่างอื่น."
(6) เขารู้ว่าทุกคนในครอบครัวสี่สิบเขาทำหน้าที่ในเจ้าชาย เอ็ดเวิร์ดถนน พ่อครัว (ชื่อในครอบครัว) รู้ว่าปิแอร์ไม่สามารถอ่านหรือเขียนดังนั้นแทนที่จะทำตามวิธีการปกติของการออกจากบันทึกในขวดเปล่าถ้าควอร์ของอีกนมเป็นสิ่งที่จำเป็นที่พวกเขาจะร้องเพลงออกมาเมื่อพวกเขาได้ยินเสียงของรถบรรทุกของเขา ล้อกว่าถนนที่ปูด้วยหิน "นำควอร์พิเศษในเช้าวันนี้ปิแอร์.
"ดังนั้นคุณมี บริษัท สำหรับอาหารค่ำในคืนนี้" เขาจะเรียกกลับมาอย่างมีความสุข.
(7) ปิแอร์มีหน่วยความจำที่ดีเยี่ยม เมื่อเขามาถึงที่มั่นคงเขาจะจำได้เสมอที่จะบอกฌาคส์ "Paquins (ชื่อ) เอาวอร์พิเศษในเช้าวันนี้; Lemoines (ชื่อ) ซื้อไพน์ของครีม. "
ฌาคส์จะเขียนสิ่งเหล่านี้ในหนังสือเล่มเล็ก ๆ ที่เขาดำเนินการตลอดเวลา ส่วนใหญ่ของผู้ขับขี่ต้องให้ออกค่าใช้จ่ายรายสัปดาห์และเก็บเงิน แต่ฌาคปิแอร์ชื่นชอบได้เสมอขอให้เขาจากงานนี้ ทั้งหมดปิแอร์ต้องทำก็คือจะมาถึงที่ห้าในตอนเช้าเดินไปที่รถบรรทุกของเขาซึ่งเป็นเสมอในจุดเดียวกันที่ขอบและส่งมอบนมของเขา เขากลับมาสักสองชั่วโมงต่อมาได้ลงเคร่งครัดจากที่นั่งของเขาอย่างมีความสุขที่เรียกว่า "Au 'นี่แหละ" (อาจะเห็น) ฌาคและจากนั้นก็เดินช้าลงถนน.
(8) เช้าวันหนึ่งประธานของ บริษัท นม Provincale มาดูที่การส่งมอบในตอนเช้า ฌาคส์ชี้ปิแอร์ออกไปเขาและกล่าวว่า "ดูวิธีที่เขาพูดกับม้าที่ มาดูกันว่าม้าฟังและวิธีการที่เขาหันหัวของเขาที่มีต่อปิแอร์? ดูมองในสายตาของม้าที่? คุณจะรู้ว่าผมคิดว่าทั้งสองร่วมเป็นความลับ ผมมักจะสังเกตเห็นมัน มันเป็นราวกับว่าพวกเขาทั้งสองบางครั้งหัวเราะที่เราในฐานะที่พวกเขาออกไปบนเส้นทางของพวกเขา ปิแอร์เป็นคนดีประธานนาย (นายประธาน) แต่เขาได้รับเก่า มันจะเป็นตัวหนาเกินไปของผมที่จะแสดงให้เห็นว่าเขาจะเกษียณและได้รับอาจจะเป็นเงินบำนาญขนาดเล็ก? "เขากล่าวเสริมอย่างใจจดใจจ่อ.
"แต่แน่นอน" ประธานหัวเราะ "ฉันรู้ว่าการทำงานของเขา เขาได้รับในขณะนี้เส้นทางนี้มานานกว่าสามสิบปีและไม่เคยได้มีการร้องเรียน บอกเขาว่ามันเป็นเวลาที่เขาวาง เงินเดือนของเขาจะไปเพียงเดียวกัน. "
(9) แต่ปิแอร์ปฏิเสธที่จะออกจากตำแหน่ง เขาเป็นคนที่ตกใจกลัว (ความสุขมากและกลัว) ที่คิดว่าโจเซฟไม่ได้ขับรถทุกวัน "เรามีชายสองคนเก่า" เขาพูดกับฌาคส์ "ขอให้เราสวมใส่ออกมาด้วยกัน เมื่อโยเซฟพร้อมที่จะออก -. แล้วฉันเกินไปจะเลิก "
ฌาคส์ซึ่งเป็นคนใจดีเข้าใจ มีบางอย่างเกี่ยวกับปิแอร์และโจเซฟซึ่งทำให้รอยยิ้มของคนที่อ่อนโยน มันเป็นเหมือนกับว่าแต่ละดึงบางความแข็งแรงที่ซ่อนอยู่จากที่อื่น ๆ เมื่อปิแอร์กำลังนั่งอยู่ในที่นั่งของเขาและเมื่อโจเซฟอยู่ที่เกวียนไม่ดูเหมือนเก่า แต่เมื่อพวกเขาเสร็จสิ้นการทำงานของพวกเขาแล้วปิแอร์จะเดินไปตามถนนช้าดูเหมือนเก่ามากแน่นอนและหัวม้าจะลดลงและเขาจะเดินมากเบื่อหน่ายไปยังสถานที่ของเขา.
(10) จากนั้นในเช้าวันหนึ่งฌาคส์ได้กลัวเต็มรูปแบบ (มาก ไม่ดี) ข่าวปิแอร์เมื่อเขามาถึง มันเป็นตอนเช้าเย็นและยังคงดำมืด (มืดมาก) อากาศเป็นเหมือนไวน์เย็นเช้าวันนั้นและหิมะที่ตกลงมาในช่วงกลางคืนประกายเหมือนเพชรล้านซ้อนกัน.
ฌาคส์กล่าวว่า "ปิแอร์ม้าของคุณโจเซฟไม่ได้ตื่นขึ้นมาในเช้าวันนี้ เขาเป็นคนที่อายุมากปิแอร์เขาเป็นยี่สิบห้าและที่เป็นเหมือนเป็นเจ็ดสิบห้าสำหรับคน. "
"ใช่" ปิแอร์บอกว่าช้า "ใช่ ผมเจ็ดสิบ และผมก็ไม่สามารถมองเห็นโจเซฟอีกครั้ง ".
"แน่นอนคุณสามารถจะทำได้" ฌาคส์กล่าวว่า "เขาเป็นไปในสถานที่ของเขาที่กำลังมองหาที่สงบมาก ข้ามไปดูเขา ".
ปิแอร์เอาขั้นตอนหนึ่งไปข้างหน้าหันแล้ว "ไม่ ... ไม่ ... คุณไม่เข้าใจฌาค."
(11) ฌา clapped เขาบนไหล่ "เราจะพบม้าเช่นเดียวกับดีโจเซฟอีก ทำไมในเดือนที่คุณจะสอนให้เขารู้ว่าเส้นทางของคุณเช่นเดียวกับโจเซฟได้ เราจะ ... "
มองในสายตาของปิแอร์หยุดเขา ปีที่ผ่านมาปิแอร์ได้สวมใส่หมวกหนักสูงสุดของซึ่งมาต่ำกว่าสายตาของเขาทำให้ลมขมตอนเช้าออกจากพวกเขา ตอนนี้ฌาคส์มองเข้าไปในดวงตาของปิแอร์และเขาเห็นอะไรบางอย่างที่เขาตกใจ เขาเห็นคนตายดูไม่มีชีวิตชีวาในพวกเขา ดวงตาได้รับความเศร้าโศกที่มิเรอร์ที่อยู่ในหัวใจของปิแอร์และจิตวิญญาณของเขา มันเป็น แต่หัวใจและจิตวิญญาณของเขาเสียชีวิต.
"เอาวันนี้ปิดปิแอร์" ฌาคส์กล่าวว่า แต่แล้วปิแอร์กำลังเดินออกไปตามถนนและมีคนรับใกล้หนึ่งจะได้เห็นน้ำตาสตรีมมิ่งลงแก้มของเขาและได้ยินเสียงครึ่ง สะอื้น -smothered ปิแอร์เดินไปที่มุมและ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( 1 ) Montreal เป็นเมืองที่ใหญ่มาก แต่ ชอบเมืองใหญ่ มันมีขนาดเล็กมากถนน ถนน ตัวอย่าง เช่น Prince Edward Street , ซึ่งเป็นเพียงสี่บล็อกยาว สิ้นสุดใน cul de sac ( ทางตัน ) ไม่มีใครรู้ว่าเจ้าชายถนนเป็นอย่างดีเช่นเดียวกับปิแอร์ Dupin ( ชื่อภาษาฝรั่งเศส ) , ปิแอร์ ได้มอบนมให้ครอบครัวบนถนนสามสิบปีแล้ว
(2)During the past fifteen years the horse which pulled the milk wagon used by Pierre was a large white horse named Joseph. In Montreal, especially in that part of Montreal which is very French, the animals, like children, are often given the names of saints. When the big white horse first came to the Provincale Milk Company he didn`t have a name.พวกเขาบอกเราว่า เขาสามารถใช้ม้า สีขาว ต่อไป ปิแอร์ ลูบไล้ความนุ่มของม้า ` s คอ เขาลูบท้องของเงาวิจิตร และเขามองเข้าไปในดวงตาของม้า .
" นี้เป็นชนิดของม้า ม้าอ่อนโยนและซื่อสัตย์ " ปิแอร์ กล่าวว่า " ผมสามารถเห็นวิญญาณที่สวยงามส่องแสงออกมาจากดวงตาของม้า . ผมจะตั้งชื่อมันหลังจากที่ดี เซนต์โยเซฟที่ยังใจดีและอ่อนโยนและซื่อสัตย์และจิตวิญญาณที่สวยงาม . "
( 3 ) ภายในปีโยเซฟรู้ว่านมเส้นทางเช่นเดียวกับปิแอร์ ปิแอร์ เคยบอกว่า เขาไม่ได้ต้องการต่อ และเขาไม่เคยสัมผัสมัน ในแต่ละเช้า ปิแอร์มาที่คอกม้าของบริษัทนม provincale 5 O ' clock รถจะถูกโหลด และ โจเซฟ ที่แนบมากับมัน ปิแอร์จะเรียก " สวัสดี , วิเยอซ์ อามิ " ( วันดีเพื่อนเก่า ) ขณะที่เขาปีนเข้าไปในที่นั่งของเขาและโจเซฟจะหันหัวและไดรเวอร์อื่น ๆ ก็ยิ้มและบอกว่าม้าจะยิ้มให้ปิแอร์
เจ้าชากส์ เจ้านายจะพูดว่า " เอาล่ะ ปิแอร์ ไป " และปิแอร์จะเรียกเบาๆกับโจเซฟ " วนซ์ มอน อามิ " ( ไปเพื่อน ) และ ชุด นี้ สวย น่าจะภาคภูมิใจลงบนถนน .
( 4 ) เก่า without any direction from Pierre, would go three blocks down St. Catherine Street, then turn right two blocks along Roslyn Avenue; then left, for that was Prince Edward Street. The horse would stop at the first house, allow Pierre perhaps thirty seconds to get down from his seat and put a bottle of milk at the front door and would then go on, two houses and stopping at the third. So on down the length of the street. Then Joseph, still without any direction from Pierre, would turn around and come back along the other side. Yes, Joseph was a smart horse.
Pierre would say at the stable of Joseph`s skill. “I never touch the reins. “He knows just where to stop. Why, a blind man could handle my route with Joseph pulling the wagon.”
(5)So it went for years – always the same. Pierre and Joseph both grew old together, but slowly, not suddenly. Pierre’s big walrus mustache was pure white now and Joseph didn’t lift his knees so high or raise his head as much. Jacques, the boss of the stables, never noticed that they were both getting old until Pierre came one morning carrying a heavy walking stick.
“Hey, Pierre”, Jacques laughed. “Maybe you got the gout, hey? ”
“Mais oui, Jacques,” (But yes, Jack) Pierre said a bit uncertainly. “One grows old. One’s legs get tired.”
“You should teach that horse to carry the milk to the front door for you,” Jacques told him, “He does everything else.”
(6)He knew every one of the forty families he served on Prince Edward Street.พ่อครัว ( นามสกุล ) รู้ว่าปิแอร์ไม่สามารถอ่านหรือเขียนได้ ดังนั้น แทนที่จะตามวิธีปกติของการทิ้งข้อความในขวดเปล่า ถ้าเป็นอีกก็ต้องวอร์มพวกเขาจะร้องออกมาเมื่อพวกเขาได้ยินเสียงล้อเกวียนของเขามากกว่า cobbled ถนน " นำวอร์พิเศษเช้านี้ ปิแอร์ .
" เพื่อให้คุณมี บริษัท สำหรับดินเนอร์คืนนี้ เขาจะเรียกกลับอย่างมีความสุข
(7)Pierre had an excellent memory. When he arrived at the stable he’d always remembered to tell Jacques, “The Paquins (name) took an extra quart this morning; the Lemoines ( name) bought a pint of cream.”
Jacques would write these things in a little book he always carried. Most of the drivers had to make out the weekly bills and collect the money, but Jacques, liking Pierre, had always excused him from this task. All Pierre had to do was to arrive at five in the morning, walk to his wagon, which was always in the same spot at the curb, and deliver his milk. He returned some two hours later, got down stiffly from his seat, called happily, “Au ‘voir” (ah to see) to Jacques, and then walked slowly down the street.
( 8 ) วันหนึ่ง ประธานของบริษัทนม provincale มาดูตอนเช้าส่งของ ฌาคส์ปิแอร์ออกมาชี้ให้เขา และกล่าวว่า : " ดูเขาพูดกับม้าตัวนั้น เห็นม้าฟัง เขาหันศีรษะเขาเข้าหาปิแอร์ ดูที่ม้าของตา คุณรู้มั้ย ฉันคิดว่าสองคนนั้นแบ่งปันความลับ ฉันมักจะสังเกตเห็นมัน It is as though they both sometimes laugh at us as they go off on their route. Pierre is a good man, Monsieur President, (Mr. President) but he gets old. Would it be too bold of me to suggest that he be retired and be given perhaps a small pension? ” he added anxiously.
“But of course,” the president laughed. “I know his work. He has been on this route now for thirty years and never once has there been a complaint. Tell him it is time he rested. His salary will go on just the same.”
(9)But Pierre refused to retire. He was panic-stricken (very unhappy & scared) at the thought of not driving Joseph every day. “We are two old men,” he said to Jacques. “Let us wear out together.เมื่อโจเซฟพร้อมที่จะเกษียณและจากนั้นผมก็จะลาออก "
ฌาคส์ ใครเป็นคนดี เข้าใจ มีบางอย่างเกี่ยวกับปิแอร์ และ โจเซฟ ซึ่งทำให้ผู้ชายยิ้มละม่อม มันเหมือนแต่ละคนวาดบางซ่อนความแข็งแกร่งจากอื่น ๆ เมื่อ ปิแอร์นั่งอยู่ในที่นั่งของเขา และเมื่อโยเซฟ อยู่ในรถ และดูเก่า แต่เมื่อพวกเขาเสร็จสิ้นการทำงานของพวกเขา then Pierre would walk down the street slowly, seeming very old indeed, and the horse’s head would drop and he would walk very wearily to his place.
(10)Then one morning Jacques had dread-full (very bad) news for Pierre when he arrived. It was a cold morning and still pitch-dark (very dark).อากาศก็ต้องเย็นไวน์ในเช้าวันนั้น และหิมะที่ได้ลดลงในช่วงกลางคืนพราวแสง เป็นล้าน เพชรซ้อนกัน .
จาคกล่าวว่า " ปิแอร์ , ม้า , โจเซฟ ไม่ได้ตื่นเช้าแบบนี้ ท่านอายุมากแล้ว ปิแอร์ เขาคือ 25 และ 75 ก็เหมือนผู้ชาย "
" ใช่ " ปิแอร์พูดอย่างช้าๆ " ครับ ฉันเจ็ดสิบ และผมไม่สามารถเห็นโจเซฟอีกครั้ง "
.“Of course you can,” Jacques said. “He is over in his place, looking very peaceful. Go over and see him.”
Pierre took one step forward, then turned. “No... no... you don’t understand, Jacques.”
(11)Jacques clapped him on the shoulder. “We’ll find another horse just as good as Joseph. Why, in a month you’ll teach him to know your route as well as Joseph did. We’ll...”
The look in Pierre’s eyes stopped him. For years Pierre had worn a heavy cap, the peak of which came low over his eyes, keeping the bitter morning wind out of them. Now Jacques looked into Pierre’s eyes and he saw something which startled him. He saw a dead, lifeless look in them. The eyes were mirroring the grief that was in Pierre’s heart and his soul.มันราวกับว่าหัวใจและวิญญาณได้ตายไป .
" หยุดวันนี้ ปิแอร์ " แจ๊คพูด แต่แล้วปิแอร์ก็เดินลงไปที่ถนน และมีคนมาใกล้ ไม่มีใครได้เห็นน้ำตาไหลลงอาบแก้มของเขา และได้ฟังนั่งเศร้า . . ปิแอร์เดินไปยังมุมและ