Burmese has four tones. Each tonal

Burmese has four tones. Each tonal contrasts involve not only differences in pitch and vowel length but also differences in voice quality.

The presence or absence of a glottal stop at the end of a syllable is considered to be part of the tonal system.
And consonants are divided into four classes [low (long, low, clear voice), high (long, high, sometimes breathy voice), creaky (short, high, creaky voice), checked (very short, mid-high, clear voice with final glottal stop)]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พม่ามี 4 โทนสี แตกต่างแต่ละโทนเกี่ยวไม่เพียงแต่ความแตกต่างในสนามและสระเสียงยาว แต่ความแตกต่างในคุณภาพเสียง การหรือกักท้ายของถือเป็น ส่วนหนึ่งของระบบสูงต่ำและพยัญชนะแบ่งออกเป็นสี่ชั้น [ต่ำ (ยาว ต่ำ ชัดเจนเสียง), สูง (ความยาว ความสูง breathy บางครั้งเสียง), creaky (สั้น สูง creaky เสียง), ตรวจสอบ (สั้นมาก กลางสูง ล้างเสียงกับเสียงกักเส้นสุดท้าย)]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พม่ามีสี่เสียง แต่ละคนแตกต่างวรรณยุกต์เกี่ยวข้องกับการที่แตกต่างกันไม่เพียง แต่ในสนามและสระยาว แต่ยังแตกต่างในคุณภาพเสียง. การปรากฏตัวหรือไม่มีสายเสียงหยุดในตอนท้ายของพยางค์จะถือเป็นส่วนหนึ่งของระบบวรรณยุกต์. และพยัญชนะจะแบ่งออกเป็นสี่ชั้น [ต่ำ (ยาวต่ำเสียงที่ชัดเจน) สูง (ยาวสูงเสียงลมหายใจบางครั้ง), เอี๊ยด (ระยะสั้นสูงเสียงเอี๊ยด) ตรวจสอบ (สั้นมากกลางสูงเสียงที่ชัดเจนกับสายเสียงหยุดสุดท้าย)]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พม่ามี 4 โทน ความแตกต่างที่เกี่ยวข้องกับแต่ละเสียงไม่เพียง แต่ความแตกต่างในระดับเสียงและความยาวสระ แต่ยังมีความแตกต่างในคุณภาพเสียง

มีหรือขาดเสียงสะดุดที่ปลายพยางค์ ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของระบบวรรณยุกต์ .
และพยัญชนะแบ่งออกเป็นสี่ชั้นเรียน [ ต่ำ ( ยาวต่ำ ชัดเจน เสียง ) สูง ( ยาวสูง บางครั้งเหม็นเสียง ) , ทรุดโทรม ( สั้นสูงเอี๊ยด เสียง ) , ตรวจสอบ ( สั้นมาก กลางสูง เสียงที่ชัดเจนกับหยุดสุดท้ายเส้นเสียง ) ]