In other words, lese majeste is reg

In other words, lese majeste is regarded as not just harmful to the person insulted but to Thai society, ethics and culture. This is in line with the criminological principle that certain acts may be criminalised if there is a societal consensus that they are harmful to society and constitute a limitation on freedom of expression. It is not dissimilar to the limitation on freedom of expression as regards criticism of God and the Prophet in Muslim countries, which is not understood by some Westerners, who ridiculed the Prophet revered by all Muslims, thereby creating a controversy that almost led to worldwide violence.

All this demonstrates that in Thai society, the lese majeste offence has its basis not only in the principles of international law or constitutional law but also in Thai ethics, culture and Buddhist principles which are unique to Thai society. In a similar vein, some Western countries may protect their parliaments through contempt-of-parliament laws (which Thailand does not have), or protect their courts through contempt-of-court laws, while Muslim countries protect their God and faith. Individual freedom of expression thus ends when it comes up against what each society wishes to protect.

This is in fact the beauty of diversity. No true democrat should want every society to use a single set of standards and place individual freedom of expression above the needs and consensus of the majority of that particular society. Someone who wishes to do so, if such a person exists, should not be called a democrat but an ethical despot. Conversely, it is the recognition of ethical and cultural diversity based on the concept of ethical pluralism that is democratic and open-minded because it appreciates the right to self-determination of each society.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในคำอื่น ๆ หมิ่นถือเป็นบุคคลที่ insulted แต่ถึงไม่อันตรายเพียงสังคมไทย จริยธรรม และวัฒนธรรมการ นี่คือ โดยหลัก criminological การกระทำบางอย่างอาจขู่จับกุมถ้ามีฉันทามติเลือกนิยมที่ว่า พวกเขาเป็นอันตรายต่อสังคม และเป็นการจำกัดเสรีภาพ ไม่ไม่เหมือนกับการจำกัดเสรีภาพตามการวิจารณ์ของพระเจ้า และเผยพระวจนะในประเทศมุสลิม ซึ่งไม่เป็นที่เข้าใจ โดยชาวตะวันตกบาง ที่เยาะเย้ยผู้เผยพระวจนะสักการะจากชาวมุสลิมทั้งหมด จึงสร้างข้อที่เกือบ นำไปสู่ความรุนแรงทั่วโลกทั้งหมดนี้แสดงให้เห็นว่า ในสังคม คดีความผิดฐานหมิ่นมีพื้นฐานไม่เพียงแต่ ในหลักของกฎหมายระหว่างประเทศหรือกฎหมายรัฐธรรมนูญ แต่ ในมารยาทไทย วัฒนธรรม และพุทธธรรมซึ่งเป็นลักษณะเฉพาะของสังคมไทย ในหลอดเลือดดำที่คล้ายกัน บางประเทศตะวันตกอาจป้องกันการ parliaments ผ่านกฎหมายดูถูกของรัฐสภา (ซึ่งไม่มีประเทศไทย), หรือปกป้องสนามของพวกเขาถึงดูถูกศาลกฎหมาย ในขณะที่ประเทศมุสลิมปกป้องของพระเจ้าและความเชื่อ เสรีภาพแต่ละสิ้นสุดลงดังนั้นเมื่อมันขึ้นกับแต่ละสังคมที่ประสงค์เพื่อปกป้องนี้เป็นจริงความงามความหลากหลายของ ประชาธิปัตย์ไม่จริงควรต้องทุกสังคมการใช้มาตรฐานชุดเดียว และทำแต่ละเสรีภาพเหนือความต้องการและมติส่วนใหญ่ของสังคมที่เฉพาะ ผู้ที่ประสงค์จะทำเช่นนั้น หากบุคคลดังกล่าว ไม่ควรเรียกประชาธิปัตย์แต่ despot มีจริยธรรม ในทางกลับกัน มันเป็นการรับรู้ของความหลากหลายทางวัฒนธรรม และจริยธรรมตามแนวคิดของจริยธรรม pluralism ที่เป็นประชาธิปไตย และเปิดกว้าง เพราะมันชื่นชมสิทธิในการปกครองตนเองของแต่ละสังคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในคำอื่น ๆ หมิ่นพระบรมเดชานุภาพได้รับการยกย่องเป็นไม่เพียงเป็นอันตรายต่อคนที่ดูถูก แต่สังคมไทยจริยธรรมและวัฒนธรรม ซึ่งสอดคล้องกับหลักการอาชญาวิทยาที่การกระทำบางอย่างอาจจะมีความผิดอาญาหากมีฉันทามติทางสังคมที่พวกเขาเป็นอันตรายต่อสังคมและเป็นข้อ จำกัด เสรีภาพในการแสดงออก มันไม่ได้เป็นข้อ จำกัด ที่แตกต่างกันไปเสรีภาพในการแสดงออกในเรื่องการวิจารณ์ของพระเจ้าและพระศาสดาในประเทศมุสลิมที่ไม่เข้าใจโดยชาวตะวันตกบางคนเยาะเย้ยศาสดาเคารพของชาวมุสลิมทั้งหมดดังนั้นการสร้างความขัดแย้งที่นำไปสู่ความรุนแรงเกือบทั่วโลก . ทั้งหมดนี้แสดงให้เห็นว่าในสังคมไทย, การกระทำผิดกฎหมายหมิ่นฯ ที่มีพื้นฐานไม่เพียง แต่ในหลักการของกฎหมายระหว่างประเทศหรือกฎหมายรัฐธรรมนูญ แต่ยังอยู่ในจริยธรรมไทย, วัฒนธรรมและหลักการทางพุทธศาสนาซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของสังคมไทย ในทำนองเดียวกันบางประเทศตะวันตกอาจปกป้อง parliaments ของพวกเขาผ่านกฎหมายดูถูกของรัฐสภา (ซึ่งประเทศไทยไม่ได้) หรือปกป้องศาลของพวกเขาผ่านกฎหมายดูถูกจากศาลในขณะที่ประเทศมุสลิมปกป้องพระเจ้าและความศรัทธาของตน เสรีภาพในการแสดงออกจึงสิ้นสุดลงเมื่อมันมาขึ้นกับสิ่งที่แต่ละสังคมมีความประสงค์ที่จะปกป้อง. นี่คือความจริงความงามของความหลากหลาย ไม่มีประชาธิปไตยที่แท้จริงควรต้องการทุกสังคมที่จะใช้ชุดเดียวของมาตรฐานและวางเสรีภาพในการแสดงออกด้านบนความต้องการและฉันทามติของคนส่วนใหญ่ของสังคมโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ ใครบางคนที่มีความประสงค์จะทำเช่นนั้นถ้าเช่นคนที่มีอยู่แล้วไม่ควรจะเรียกว่าเป็นประชาธิปไตย แต่เผด็จการทางจริยธรรม ในทางกลับกันก็คือการรับรู้ของความหลากหลายทางจริยธรรมและวัฒนธรรมบนพื้นฐานของแนวคิดของพหุนิยมทางจริยธรรมที่เป็นประชาธิปไตยและเปิดกว้างเพราะชื่นชมสิทธิที่จะตัดสินใจเองของแต่ละสังคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

In other words, lese majeste is regarded as not just harmful to the person insulted but to Thai society, ethics and culture. This is in line with the criminological principle that certain acts may be criminalised if there is a societal consensus that they are harmful to society and constitute a limitation on freedom of expression.มันไม่ต่างกับจำกัดเสรีภาพในการแสดงออกทางสีหน้า เช่น การวิจารณ์ของพระเจ้าและศาสดาในประเทศมุสลิม ซึ่งไม่ได้เข้าใจโดยชาวตะวันตก ที่ล้อเลียนศาสดาเคารพโดยชาวมุสลิม จึงสร้างความขัดแย้งที่นำไปสู่ความรุนแรงเกือบทั่วโลก

ทั้งหมดนี้สะท้อนให้เห็นว่า ในสังคมไทย the lese majeste offence has its basis not only in the principles of international law or constitutional law but also in Thai ethics, culture and Buddhist principles which are unique to Thai society. In a similar vein, some Western countries may protect their parliaments through contempt-of-parliament laws (which Thailand does not have), or protect their courts through contempt-of-court laws, while Muslim countries protect their God and faith. Individual freedom of expression thus ends when it comes up against what each society wishes to protect.

This is in fact the beauty of diversity. No true democrat should want every society to use a single set of standards and place individual freedom of expression above the needs and consensus of the majority of that particular society. Someone who wishes to do so, if such a person exists, should not be called a democrat but an ethical despot. Conversely, it is the recognition of ethical and cultural diversity based on the concept of ethical pluralism that is democratic and open-minded because it appreciates the right to self-determination of each society.