A tall, slim girl, "half-past sixte

A tall, slim girl, "half-past sixteen," with serious gray eyes and hair which her friends called auburn, had sat down on the broad red sandstone doorstep of a Prince Edward Island farmhouse one ripe afternoon in August, firmly resolved to construe so many lines of Virgil.

But an August afternoon, with blue hazes scarfing the harvest slopes, little winds whispering elfishly in the poplars, and a dancing slendor of red poppies outflaming against the dark coppice of young firs in a corner of the cherry orchard, was fitter for dreams than dead languages. The Virgil soon slipped unheeded to the ground, and Anne, her chin propped on her clasped hands, and her eyes on the splendid mass of fluffy clouds that were heaping up just over Mr. J. A. Harrison's house like a great white mountain, was far away in a delicious world where a certain schoolteacher was doing a wonderful work, shaping the destinies of future statesmen, and inspiring youthful minds and hearts with high and lofty ambitions.


Tired of reading? Add this page to your Bookmarks or Favorites and finish it later.

To be sure, if you came down to harsh facts. . .which, it must be confessed, Anne seldom did until she had to. . .it did not seem likely that there was much promising material for celebrities in Avonlea school; but you could never tell what might happen if a teacher used her influence for good. Anne had certain rose-tinted ideals of what a teacher might accomplish if she only went the right way about it; and she was in the midst of a delightful scene, forty years hence, with a famous personage. . .just exactly what he was to be famous for was left in convenient haziness, but Anne thought it would be rather nice to have him a college president or a Canadian premier. . .bowing low over her wrinkled hand and assuring her that it was she who had first kindled his ambition, and that all his success in life was due to the lessons she had instilled so long ago in Avonlea school. This pleasant vision was shattered by a most unpleasant interruption.

A demure little Jersey cow came scuttling down the lane and five seconds later Mr. Harrison arrived. . .if "arrived" be not too mild a term to describe the manner of his irruption into the yard.

He bounced over the fence without waiting to open the gate, and angrily confronted astonished Anne, who had risen to her feet and stood looking at him in some bewilderment. Mr. Harrison was their new righthand neighbor and she had never met him before, although she had seen him once or twice.

In early April, before Anne had come home from Queen's, Mr. Robert Bell, whose farm adjoined the Cuthbert place on the west, had sold out and moved to Charlottetown. His farm had been bought by a certain Mr. J. A. Harrison, whose name, and the fact that he was a New Brunswick man, were all that was known about him. But before he had been a month in Avonlea he had won the reputation of being an odd person. . ."a crank," Mrs. Rachel Lynde said. Mrs. Rachel was an outspoken lady, as those of you who may have already made her acquaintance will remember. Mr. Harrison was certainly different from other people. . .and that is the essential characteristic of a crank, as everybody knows.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สูงสาวบาง "ครึ่งที่ผ่านมาสิบหก" กับดวงตาสีเทาอย่างจริงจังและผมซึ่งเพื่อน ๆ ของเธอที่เรียกว่าสีน้ำตาลแดงได้นั่งลงบนบันไดหน้าประตูหินทรายสีแดงในวงกว้างของเกาะเจ้าฟ้าชายเอ็ดเวิร์ดบ้านไร่ในบ่ายวันหนึ่งสุกในเดือนสิงหาคมมีมติมั่นที่จะตีความ สายจำนวนมากดังนั้นของเฝอ. แต่ช่วงบ่ายสิงหาคม Hazes สีฟ้า scarfing ลาดเก็บเกี่ยวลมเล็ก ๆ น้อย ๆ กระซิบ elfishly ในต้นป็อปลาร์และคน slendor เต้นของดอกป๊อปปี้สีแดง outflaming กับแสมมืดของภาคเรียนหนุ่มสาวในมุมของสวนผลไม้เชอร์รี่ที่ เป็นช่างฟิตสำหรับความฝันกว่าภาษาที่ตายแล้ว เฝอเร็ว ๆ นี้เล็ดรอดถูกมองข้ามไปที่พื้นและแอนน์คางของเธอนอนอยู่บนมือประสานของเธอและดวงตาของเธอกับมวลที่สวยงามของปุยเมฆที่ถูกซ้อนขึ้นเพียงบ้านนายแฮร์ริสัน JA เหมือนภูเขาใหญ่สีขาวเป็นที่อยู่ห่างไกล ในโลกที่แสนอร่อยที่ครูกำลังทำอะไรบางอย่างเป็นงานที่ยอดเยี่ยม, การสร้างโชคชะตาของรัฐบุรุษอนาคตและจิตใจอ่อนเยาว์สร้างแรงบันดาลใจและหัวใจที่มีความทะเยอทะยานสูงและสูงส่ง. เหนื่อยกับการอ่าน? เพิ่มหน้านี้ในที่คั่นหน้าหรือรายการโปรดของคุณและจบได้ในภายหลัง. เพื่อให้แน่ใจว่าถ้าคุณลงมาถึงข้อเท็จจริงที่รุนแรง . .which ก็ต้องสารภาพแอนน์ไม่ค่อยได้จนเธอต้อง . มันไม่ได้ดูเหมือนมีแนวโน้มว่ามีวัสดุที่มีแนวโน้มมากสำหรับคนดังในโรงเรียน Avonlea; แต่คุณไม่เคยสามารถบอกสิ่งที่อาจเกิดขึ้นได้หากครูใช้อิทธิพลของเธอให้ดี แอนน์มีบางอุดมคติกุหลาบสีของสิ่งที่ครูอาจจะประสบความสำเร็จถ้าเธอไปทางที่ถูกต้องเกี่ยวกับมัน และเธออยู่ในท่ามกลางของฉากที่น่ายินดีที่สี่สิบปีจึงมีบุคคลที่มีชื่อเสียง . .just ว่าสิ่งที่เขาจะเป็นที่มีชื่อเสียงสำหรับถูกทิ้งไว้ในการสับสนสะดวก แต่แอนน์คิดว่ามันจะค่อนข้างมีความสุขที่จะมีเขาประธานวิทยาลัยหรือนายกรัฐมนตรีแคนาดา . .bowing ต่ำกว่ามือเหี่ยวย่นของเธอและเชื่อมั่นว่าเธอก็คือเธอที่ก่อความทะเยอทะยานของเขาเป็นครั้งแรกและประสบความสำเร็จในทุกที่ของเขาในชีวิตเป็นเพราะบทเรียนที่เธอได้ปลูกฝังนานที่ผ่านมาอยู่ในโรงเรียน Avonlea วิสัยทัศน์ที่น่าพอใจนี้ถูกทำลายโดยการหยุดชะงักที่พอใจมากที่สุด. วัวย์เอียงอายเล็ก ๆ น้อย ๆ มาวิ่งลงถนนและห้าวินาทีต่อมานายแฮร์ริสันมาถึง . ถ้า "มาถึง" ไม่อ่อนเกินไปในระยะที่จะอธิบายลักษณะของการระเบิดรุนแรงของเขาลงสนาม. เขากระดอนข้ามรั้วโดยไม่ต้องรอการเปิดประตูและเผชิญหน้ากับความโกรธประหลาดใจแอนน์ที่ได้เพิ่มขึ้นไปที่เท้าของเธอและยืนมองไปที่ เขาอยู่ในความสับสนบางอย่าง นายแฮร์ริสันเพื่อนบ้านขวาใหม่ของพวกเขาและเธอไม่เคยพบเขาก่อนที่แม้ว่าเธอจะได้เห็นเขาครั้งหรือสองครั้ง. ในช่วงต้นเดือนเมษายนก่อนที่แอนน์มาบ้านจากสมเด็จพระราชินีฯ นายโรเบิร์ตเบลล์ซึ่งอยู่ติดกับฟาร์มสถานที่คั ธ เบิร์บน ตะวันตกได้ขายออกไปและย้ายไปทาว์น ฟาร์มของเขาได้รับการซื้อโดยบางนายเจแฮร์ริสันที่มีชื่อและความจริงที่ว่าเขาเป็นคนใหม่บรุนซ์ทุกคนที่เป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับเขา แต่ก่อนที่เขาจะได้รับในเดือน Avonlea เขาได้รับรางวัลชื่อเสียงของการเป็นคนแปลก . . "หมุน" นางราเชล Lynde กล่าวว่า นางราเชลเป็นผู้หญิงที่ตรงไปตรงมาเช่นบรรดาผู้ที่อาจได้ทำแล้วความใกล้ชิดของเธอจะจำได้ว่า นายแฮร์ริสันได้อย่างแน่นอนแตกต่างจากคนอื่น . .and ที่เป็นลักษณะสำคัญของข้อเหวี่ยงเป็นทุกคนรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สาวผอมสูง , " ครึ่งที่ผ่านมา 16 " กับดวงตาสีเทาที่ร้ายแรง และเส้นผมที่เพื่อนๆเรียกว่า เบิร์น ได้นั่งลงบนกว้างหินทรายสีแดงที่ประตูของเจ้าฟ้าชายเอ็ดเวิร์ดเกาะไร่สุกหนึ่งบ่ายในเดือนสิงหาคม มั่นได้ตีความดังนั้นหลายบรรทัดของเวอร์จิล

แต่ช่วงบ่ายวันที่ กับ สีฟ้า hazes scarfing เก็บเกี่ยวลาดน้อย ลมกระซิบใน poplars elfishly ,และเต้น slendor สีแดงดอก outflaming กับความมืดการแตกหน่อของหนุ่มละกัน ในมุมของเชอร์รี่ออชาร์ด , ช่างฟิตสำหรับความฝัน ดีกว่าตายภาษา ที่เวอร์จิลเร็วลื่นไม่เป็นที่สนใจกับพื้นดิน และแอนน์ คางของเธอ propped เธอประสานมือและตาของเธอในมวลที่สวยงามของปุยเมฆที่ถูกซ้อนขึ้นเพียงแค่คุณเจ. .แฮร์ริสันบ้าน เหมือนภูเขาใหญ่สีขาว อยู่ไกลในโลกอร่อยที่คุณครูหนึ่งกำลังทำงานที่ยอดเยี่ยมการกำหนดโชคชะตาของรัฐบุรุษในอนาคตและจิตใจอ่อนเยาว์ สร้างแรงบันดาลใจ และหัวใจ มีความทะเยอทะยานสูงและสูงส่ง


เบื่อการอ่าน ? เพิ่มหน้านี้ในบุ๊คมาร์คหรือรายการโปรดของคุณและจบทีหลัง

ให้แน่ใจว่าถ้าคุณกลับมาสู่ข้อเท็จจริงที่โหดร้าย . . . . . . . ซึ่งต้องสารภาพ แอนไม่ค่อยได้ทำ จนเธอต้อง . . . . . . . มันไม่เหมือน ที่ มี มาก วัสดุที่มีแนวโน้มสำหรับคนดังในโรงเรียน AVONLEA ; แต่คุณจะไม่มีทางบอกได้ว่าสิ่งที่อาจเกิดขึ้นหากครูใช้อิทธิพลของเธอดี แอนมีบางสีกุหลาบ อุดมคติของครูอาจจะบรรลุอะไรถ้าเธอเพียงไปทางขวา ประมาณนั้นเธออยู่ท่ามกลางฉากงาม สี่สิบปี จึงมีบุคคลสำคัญที่มีชื่อเสียง . . . . . . . แค่รู้ว่าเขามีชื่อเสียงอยู่ในความขมุกขมัวที่สะดวก แต่แอนคิดว่ามันคงจะดีมากที่จะมีเขาเป็นประธานนักเรียน หรือ นายกรัฐมนตรีแคนาดา . . . . . . . โค้งต่ำกว่าเธอย่นมือและมั่นใจว่ามันเป็นเธอที่ได้ก่อความทะเยอทะยานของเขาและความสำเร็จทั้งหมดในชีวิตของเขา เพราะบทเรียนที่เธอได้ปลูกฝังมานานแล้วในโรงเรียน AVONLEA . วิสัยทัศน์ที่สวยงามนี้ถูกทำลายโดยการขัดจังหวะที่ไม่พึงประสงค์มากที่สุด

วัวเจอร์ซีย์น้อยเอียงอายมาวิ่งหนีลงเลน และ 5 วินาทีต่อมาคุณแฮริสันมาถึง . . . . . . . ถ้า " มาถึง " จะไม่อ่อนคำ อธิบายลักษณะของการบุกรุกเข้าไปในบ้าน

เขาเด้งข้ามรั้วโดยไม่ต้องรอที่จะเปิดประตูและเผชิญหน้ากับแอน ด้วยความประหลาดใจที่ได้เพิ่มขึ้นถึงเท้าของเธอ และยืนมองเขาในความสับสน . นายแฮร์ริสัน righthand เพื่อนบ้านใหม่ของพวกเขาและเธอ ไม่เคยพบเขามาก่อน แม้ว่าเธอจะเคยเห็นเขาครั้งหรือสองครั้ง

ในช่วงต้นเดือนเมษายน ก่อน แอนก็กลับบ้านจากราชินีของนายโรเบิร์ตกระดิ่งที่ฟาร์มใน Cuthbert สถานที่ติดทางทิศตะวันตก มีขายหมด แล้วย้ายไปอยู่ . . ฟาร์มของเขาถูกซื้อโดยหนึ่งคุณ J . Harrison ที่มีชื่อและความจริงที่ว่าเขาเป็นมนุษย์ใหม่บรุนซ์ ) ทั้งหมดที่เป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับเขา แต่ก่อนเขาเคยเป็นเดือนใน AVONLEA เขาได้รับชื่อเสียงของการเป็นคนที่แปลก . . . . . . . " ข้อเสือ " นางราเชล ลินด์ กล่าว คุณนายเรเชลเป็นผู้หญิงที่พูดจาโผงผาง เป็นผู้ที่อาจจะทำให้คนรู้จักเธอจะจดจำไว้ นายแฮร์ริสันแน่นอนแตกต่างจากคนอื่น ๆ . . . . . . . และที่เป็นลักษณะสำคัญของข้อเหวี่ยง , เป็นทุกคนรู้