The Internet of Things (IoT) is an

The Internet of Things (IoT) is an environment in which objects, animals or people are provided with unique identifiers and the ability to transfer data over a network without requiring human-to-human or human-to-computer interaction. IoT has evolved from the convergence of wireless technologies, micro-electromechanical systems (MEMS) and the Internet.

A thing, in the Internet of Things, can be a person with a heart monitor implant, a farm animal with a biochip transponder, an automobile that has built-in sensors to alert the driver when tire pressure is low -- or any other natural or man-made object that can be assigned an IP address and provided with the ability to transfer data over a network. So far, the Internet of Things has been most closely associated with machine-to-machine (M2M) communication in manufacturing and power, oil and gas utilities. Products built with M2M communication capabilities are often referred to as being smart. (See: smart label, smart meter, smart grid sensor)

IPv6’s huge increase in address space is an important factor in the development of the Internet of Things. According to Steve Leibson, who identifies himself as “occasional docent at the Computer History Museum,” the address space expansion means that we could “assign an IPV6 address to every atom on the surface of the earth, and still have enough addresses left to do another 100+ earths.” In other words, humans could easily assign an IP address to every "thing" on the planet. An increase in the number of smart nodes, as well as the amount of upstream data the nodes generate, is expected to raise new concerns about data privacy, data sovereignty and security.

Kevin Ashton, cofounder and executive director of the Auto-ID Center at MIT, first mentioned the Internet of Things in a presentation he made to Procter & Gamble in 1999. Here’s how Ashton explains the potential of the Internet of Things:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อินเทอร์เน็ตของสิ่ง (IoT) คือ สภาพแวดล้อมในวัตถุใด สัตว์หรือคนมีตัวระบุที่ไม่ซ้ำกันและความสามารถในการถ่ายโอนข้อมูลผ่านเครือข่ายโดยไม่ต้องโต้ตอบของบุคคลต่อบุคคล หรือบุคคลต่อคอมพิวเตอร์ มีพัฒนาจากการบรรจบกันของเทคโนโลยีไร้สาย ระบบไฟฟ้าไมโคร (MEMS) IoT และอินเทอร์เน็ตในอินเตอร์เน็ตสิ่ง สิ่งได้บุคคลที่ มีรากฟันเทียมการตรวจสอบหัวใจ สัตว์ฟาร์มกับทรานสปอนเดอร์ biochip รถที่มีเซนเซอร์ในตัวเพื่อแจ้งเตือนโปรแกรมควบคุมเมื่อความดันยางต่ำ - หรือธรรมชาติ หรือจำลองวัตถุอื่นที่สามารถกำหนดอยู่ IP และมีความสามารถในการถ่ายโอนข้อมูลผ่านเครือข่าย เพื่อห่างไกล อินเทอร์เน็ตสิ่งถูกสุดเกี่ยวข้องกับการสื่อสาร (M2M) เครื่องจักรในการผลิตและสาธารณูปโภคไฟฟ้า น้ำมัน และก๊าซ ผลิตภัณฑ์ที่มีความสามารถในการสื่อสารของ M2M มักจะอ้างถึงเป็นสมาร์ท (ดู: สมาร์ทสมาร์ทเมตร ป้ายชื่อ เซ็นเซอร์สมาร์ทกริด)เพิ่มขึ้นอย่างมากของ IPv6 ในพื้นที่เป็นปัจจัยสำคัญในการพัฒนาอินเทอร์เน็ตสิ่ง ตาม Steve Leibson ที่ระบุตัวเองเป็น "เป็นครั้งคราว docent ที่พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์คอมพิวเตอร์" การขยายตัวของพื้นที่ที่อยู่หมายความ ว่า เราสามารถ "กำหนดที่อยู่ IPV6 ให้ทุกอะตอมบนพื้นผิวของโลก และยัง ต้องอยู่พอเหลืออีก 100 + อักษรของโลก" ในคำอื่น ๆ มนุษย์อาจได้กำหนดอยู่ IP ทุก "สิ่ง" ในโลก การเพิ่มจำนวนของโหนสมาร์ท เป็นข้อมูลขั้นต้นน้ำโหนสร้าง คาดว่าจะเพิ่มความกังวลใหม่เกี่ยวกับข้อมูลส่วนตัว ข้อมูลอำนาจอธิปไตย และความปลอดภัย Kevin แอชตัน cofounder และกรรมการบริหารของศูนย์ Auto-ID ที่ MIT แรกกล่าวถึงอินเทอร์เน็ตสิ่งในงานนำเสนอที่เขาทำกับ Procter & หวยในปี 1999 นี่คือวิธีแอชตันอธิบายศักยภาพของอินเทอร์เน็ตสิ่ง:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อินเทอร์เน็ตของสิ่งต่าง ๆ (IoT) เป็นสภาพแวดล้อมที่วัตถุสัตว์หรือคนที่มีให้กับระบุเอกลักษณ์และความสามารถในการถ่ายโอนข้อมูลผ่านเครือข่ายโดยไม่ต้องมีมนุษย์สู่มนุษย์หรือมนุษย์กับคอมพิวเตอร์ปฏิสัมพันธ์ IoT มีวิวัฒนาการมาจากการบรรจบกันของเทคโนโลยีไร้สายระบบไมโครไฟฟ้า (MEMS) และอินเทอร์เน็ต. สิ่งหนึ่งในอินเทอร์เน็ตของสิ่งที่อาจจะเป็นคนที่มีรากเทียมจอภาพหัวใจฟาร์มสัตว์กับดาวเทียม Biochip มีรถยนต์ ที่มีในตัวเซ็นเซอร์เพื่อแจ้งเตือนผู้ขับขี่เมื่อแรงดันลมยางอยู่ในระดับต่ำ - หรือวัตถุใด ๆ ธรรมชาติหรือที่มนุษย์สร้างขึ้นอื่น ๆ ที่สามารถกำหนดที่อยู่ IP และให้มีความสามารถในการถ่ายโอนข้อมูลผ่านเครือข่าย เพื่อให้ห่างไกลอินเทอร์เน็ตของสิ่งที่ได้รับส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับเครื่อง to-machine (M2M) การสื่อสารในการผลิตและการใช้พลังงานน้ำมันและก๊าซสาธารณูปโภค สินค้าที่สร้างขึ้นด้วยความสามารถในการสื่อสาร M2M มักจะหมายถึงสมาร์ทในฐานะที่เป็น (ดูที่: ป้ายสมาร์ทสมาร์ทเมตรเซ็นเซอร์มาร์ทกริด) เพิ่มขึ้นอย่างมาก IPv6 ในพื้นที่ที่อยู่เป็นปัจจัยสำคัญในการพัฒนาอินเทอร์เน็ตของสิ่งที่ ตามที่สตีฟ Leibson ที่ระบุว่าตัวเองเป็น "มัคคุเทศก์ครั้งคราวที่พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์คอมพิวเตอร์" การขยายตัวพื้นที่ที่อยู่หมายความว่าเราสามารถ "กำหนดที่อยู่ IPV6 อะตอมบนพื้นผิวของแผ่นดินทุกคนและยังคงมีอยู่เหลือพอที่จะทำ อีก 100 + ธาตุ. "ในคำอื่น ๆ ที่มนุษย์ได้อย่างง่ายดายสามารถกำหนดที่อยู่ IP เพื่อทุกสิ่ง" "ในโลก การเพิ่มขึ้นของจำนวนโหนดสมาร์ทเช่นเดียวกับปริมาณของข้อมูลต้นน้ำโหนดสร้างที่คาดว่าจะเพิ่มความกังวลใหม่เกี่ยวกับความเป็นส่วนตัวของข้อมูลอธิปไตยของข้อมูลและการรักษาความปลอดภัย. เควินแอชตันผู้ร่วมก่อตั้งและผู้อำนวยการบริหารของศูนย์ Auto-ID ที่ เอ็มไอทีแรกที่กล่าวถึงอินเทอร์เน็ตของสิ่งต่าง ๆ ในงานนำเสนอที่เขาทำเพื่อ Procter & Gamble ในปี 1999 นี่คือวิธีที่แอชตันอธิบายถึงศักยภาพของอินเทอร์เน็ตของสิ่งที่เป็น:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อินเทอร์เน็ตของสิ่ง ( IOT ) เป็นสภาพแวดล้อมที่ วัตถุ สัตว์ หรือ คน ให้กับตัวระบุที่ไม่ซ้ำกันและความสามารถในการถ่ายโอนข้อมูลผ่านเครือข่ายโดยไม่ต้องให้มนุษย์มนุษย์หรือมนุษย์ปฏิสัมพันธ์คอมพิวเตอร์ ต้องมีการพัฒนาจากการบรรจบกันของเทคโนโลยีไร้สาย , ระบบเครื่องกลไฟฟ้าจุลภาค ( MEMS ) และอินเทอร์เน็ต

สิ่งในอินเทอร์เน็ตของสิ่งต่างๆสามารถบุคคลกับจอภาพหัวใจเทียม , สัตว์ในฟาร์มกับไบโอชิปทรานสปอนเดอร์ เป็นรถยนต์ที่มีในตัวเซ็นเซอร์แจ้งเตือนผู้ขับขี่เมื่อลมยางต่ำ -- หรืออื่น ๆตามธรรมชาติหรือที่มนุษย์สร้างขึ้น วัตถุที่สามารถกำหนดที่อยู่ IP และมีความสามารถในการถ่ายโอนข้อมูลผ่านเครือข่าย ดังนั้นไกลอินเทอร์เน็ตของสิ่งที่ได้รับอย่างใกล้ชิดมากที่สุดที่เกี่ยวข้องกับเครื่องเครื่อง ( M2M ) การสื่อสารในการผลิตและพลังงาน น้ำมัน และก๊าซอื่นๆ ผลิตภัณฑ์ที่สร้างขึ้นมีความสามารถในการสื่อสาร M2M ที่มักจะเรียกว่าเป็นคนฉลาด ( ดู : ป้าย , เมตร , Sensor สมาร์ทกริดสมาร์ท )

IPv6 ใหญ่เพิ่มที่อยู่ในพื้นที่เป็นปัจจัยสำคัญในการพัฒนาของอินเทอร์เน็ตของสิ่งต่างๆ ตามที่สตีฟ leibson ที่ระบุตัวเองเป็น " บางครั้งวิทยากรที่พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์คอมพิวเตอร์ " ที่อยู่พื้นที่ขยายหมายความว่าเราสามารถ " กำหนดที่อยู่ IPv6 ทุกอะตอมบนพื้นผิวของโลกและยังคงมีเพียงพอที่อยู่เหลือที่ต้องทำอีก 100 ธาตุ ." ในคำอื่น ๆที่ มนุษย์สามารถกำหนด IP ทุกเรื่องบนโลก การเพิ่มจำนวนของโหนดฉลาด รวมทั้งปริมาณน้ำข้อมูลโหนดสร้าง คาดว่าจะเพิ่มความกังวลเกี่ยวกับความเป็นส่วนตัวของข้อมูล อํานาจอธิปไตยของข้อมูลและการรักษาความปลอดภัย

เควิน แอชตัน , ผู้ร่วมก่อตั้งและกรรมการบริหารของศูนย์ Auto ID ที่ MITแรกกล่าวถึงอินเทอร์เน็ตของสิ่งต่าง ๆ ในการนำเสนอ เขาทำเอกสาร&เล่นการพนันในปี 1999 นี่เป็นวิธีที่ แอชตัน อธิบายถึงศักยภาพของอินเทอร์เน็ตของสิ่ง :