but sometimes I forsake proper gram

but sometimes I forsake proper grammar in favor of writing with a conversational tone, so while sometimes I think it’s just an excuse, other times I think the writer is making a conscious decision about voice. I once took a class on the history and evolution of the English language and learned that it’s a living language, constantly changing because the people who speak and write English use it in new ways (sometimes creative and sometimes incorrect).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่บางครั้งฉันสารภาพไวยากรณ์ที่เหมาะสมสามารถเขียนด้วยเสียงสนทนา ดังนั้นในขณะที่บางครั้งผมคิดว่า มันเป็นเพียงข้อแก้ตัว บางครั้งผมคิดว่า ผู้เขียนคือสติตัดสินใจเกี่ยวกับเสียง ฉันครั้งเดียวเอาคลาประวัติและวิวัฒนาการของภาษาอังกฤษ และเรียนรู้ว่า มันเป็นภาษานั่งเล่น การเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาเนื่องจากคนที่พูด และเขียนภาษาอังกฤษใช้ในรูปแบบใหม่ (สร้างสรรค์บางครั้ง และบางครั้งไม่ถูกต้อง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่บางครั้งผมละทิ้งไวยากรณ์ที่เหมาะสมในการสนับสนุนการเขียนด้วยเสียงสนทนาดังนั้นในขณะที่บางครั้งฉันคิดว่ามันเป็นเพียงข้ออ้างในครั้งอื่น ๆ ผมคิดว่านักเขียนที่จะทำให้การตัดสินใจเกี่ยวกับเสียงที่ใส่ใจ ผมเคยเอาชั้นในประวัติศาสตร์และวิวัฒนาการของภาษาอังกฤษและเรียนรู้ว่ามันเป็นภาษาที่อยู่อาศัย, การเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาเพราะคนที่พูดและเขียนภาษาอังกฤษได้ใช้มันในรูปแบบใหม่ (บางครั้งความคิดสร้างสรรค์และบางครั้งไม่ถูกต้อง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่บางครั้งฉันก็ละทิ้งไวยากรณ์ที่เหมาะสมในความโปรดปรานของการเขียนด้วยโทนเสียงการสนทนา ดังนั้น ในขณะที่บางครั้งฉันคิดว่ามันเป็นแค่ข้ออ้างในเวลาอื่น ๆที่ฉันคิดว่านักเขียนตัดสินใจตระหนักเกี่ยวกับเสียง ผมเคยเอาคลาสที่เกี่ยวกับประวัติและวิวัฒนาการของภาษาและเรียนรู้ว่ามันเป็นชีวิต ภาษาการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา เพราะคนที่พูดและเขียนภาษาอังกฤษได้ใช้มันในรูปแบบใหม่ ( บางครั้งความคิดสร้างสรรค์และไม่ถูกต้องบางครั้ง )