If this is what morality is, then i

If this is what morality is, then it is not difficult to see why we should prefer simple, fixed rules to case-by-case calculations. First, for morality to work as a social system we need others to be predictable. If we cannot be sure whether someone might decide to kill us tomorrow in order to save others, we can never be sure that we are safe from anyone. We can have no faith in a justice system that allows the odd innocent to be punished in order to deter those who might otherwise harm even more. So although having a fixed rule that we should never harm the innocent might sometimes result in more innocent people being harmed, on balance the price we pay for that is much less than the cost of uncertainty. From a social point of view, the predictability and reliability of moral behaviour are much more important than getting it right from some abstract, absolute perspective.
Related to this is the problem that we really don’t want to live among relativists. To be clear, relativism is not the common-sense view that what is right or wrong always depends at least to a certain extent on the particular circumstances. It is the view that there is no shared standard of right and wrong, and what might be right for you could be wrong for me, depending on the day, our mood or the weather. When we are relativists in that sense, we really cannot trust anyone to stick to any kind of principle at all. We might legitimately worry that a lot of flexibility is too dangerously close to relativism to be admirable.
Another reason not to trust people who are very intellectual in their moral thinking is that they can very easily simply be rationalisers, using their brain power to justify whatever they want to believe. Evidence from psychology supports this, suggesting that most thinking we do about moral choices is an after-the-event rationalisation of whatever immediate, intuitive impulse we have.
It might seem a troubling thought for anyone who favours a more reflective ethics that in practice, ethics is rooted much more in feeling than in thinking, but there is good reason for this. The fundamental impulse to treat others well derives from a kind of empathy, not obedience to authority or a rational principle. For sure, we ought to use our reason to check whether our impulses are misleading us, as they undoubtedly often do. But in daily life, it makes perfect sense to trust the person of generosity and good heart more than the professor of abstract intelligence.
In that sense, the research has it back to front. The people we most trust are not absolutists, but people who don’t think too much about moral principles at all and stick to common sense. And morality is a form of common sense: the sense we have in common of what we all owe to each other. It can only work if we refuse to make ad hoc exceptions, no matter how intellectually justified they appear to be.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถ้าเป็นศีลธรรมอะไร แล้วก็ไม่ยากที่จะดูทำไมเราควรต้องกฎง่าย ๆ ถาวรการคำนวณกรณีโดย ครั้งแรก สำหรับศีลธรรมทำงานเป็นระบบสังคมเราต้องการผู้คนจะคาดการณ์ ถ้าเราไม่แน่ใจว่าบางคนอาจตัดสินใจฆ่าเราพรุ่งนี้เพื่อบันทึกอื่น ๆ เราไม่สามารถแน่ใจว่า เราจะปลอดภัยจากคน เราสามารถมีความเชื่อไม่มีในระบบยุติธรรมให้เรื่องแปลกการลงโทษเพื่อยับยั้งผู้มิฉะนั้นอาจเสียหายได้มากกว่า ดังนั้น แม้ว่าจะมีกฎการคงที่ว่า เราไม่ควรทำร้ายผู้บริสุทธิ์อาจบางครั้งทำให้ผู้บริสุทธิ์มากถูกทำลาย ยอด ราคาที่เราจ่ายที่เป็นค่าน้อยกว่าต้นทุนของความไม่แน่นอนมาก สังคมมอง การคาดการณ์และน่าเชื่อถือของพฤติกรรมทางศีลธรรมสำคัญกว่าการขวาจากมุมมองนามธรรม แอ็บโซลูทบางเกี่ยวข้องนี้เป็นปัญหาที่เราไม่ต้องการอยู่กับ relativists ความชัดเจน relativism ไม่ได้ดูทั่วไปเป็นสิ่งผิดเสมอน้อยในบางกรณีขึ้นอยู่กับสถานการณ์เฉพาะ มันเป็นมุมมองที่มีไม่มีมาตรฐานที่ใช้ร่วมกันไม่ถูกต้อง และเหมาะสม และสิ่งที่อาจจะเหมาะสมสำหรับคุณอาจไม่ถูกต้องสำหรับฉัน ตามวัน อารมณ์ของเรา หรือสภาพอากาศ เมื่อเรามี relativists การ เราจริง ๆ ไม่ไว้ใจใครติดหลักชนิดใดก็ได้ นอกจากนี้เราต้องอาจกังวลว่า มีความยืดหยุ่นมากเป็นอันตรายเกินไปใกล้ relativism จะน่าชื่นชมเหตุผลที่จะเชื่อถือผู้ที่มีปัญญามากในความคิดของศีลธรรมไม่เป็นว่า พวกเขาสามารถ rationalisers ใช้พลังสมองของพวกเขาเพื่อจัดสิ่งที่พวกเขาต้องการจะเชื่อได้อย่างง่ายดายเพียงแค่ หลักฐานจากจิตวิทยาสนับสนุนนี้ แนะนำคิดส่วนใหญ่ที่เราทำเกี่ยวกับศีลธรรมทางเลือกที่ rationalisation หลังจากเหตุการณ์ของแรงกระตุ้นสิ่งทันที ใช้งานง่ายที่เรามีมันอาจจะเป็นปัญหาสำหรับใคร favours จริยธรรมมากขึ้นสะท้อนว่า ในทางปฏิบัติ จริยธรรมเป็นรากฐานความรู้สึกกว่าในการคิดมากขึ้น แต่มีเหตุผลที่ดีสำหรับการนี้ แรงกระตุ้นพื้นฐานในการรักษาคนดีมาจากชนิดของการเอาใจใส่ ไม่ฟังอำนาจ หรือหลักการเหตุผล แน่นอน เราควรจะใช้เหตุผลเราจะตรวจสอบว่า แรงกระตุ้นของเราเข้าใจผิดเรา อย่างที่พวกเขาไม่ต้องสงสัยมัก แต่ในชีวิตประจำวัน มันทำให้รู้สึกน่าเชื่อถือบุคคลของความเอื้ออาทรและหัวใจที่ดีกว่าอาจารย์ของนามธรรมในแง่ที่ว่า การวิจัยได้ก็กลับไปที่หน้า คนเราส่วนใหญ่เชื่อถือไม่ได้ absolutists แต่คนที่ไม่คิดมากเกี่ยวกับหลักศีลธรรมทั้งหมด และติดกับสามัญสำนึก แบบของสามัญสำนึกและศีลธรรม: ความรู้สึกเรามีร่วมกันของสิ่งที่เราเป็นหนี้กัน มันสามารถทำงานหากเราไม่ทำยกเว้นกิจ สติปัญญาวิธีพิสูจน์ไม่ว่าพวกเขาจะเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หากเป็นสิ่งที่มีคุณธรรมเป็นแล้วมันไม่ได้เป็นเรื่องยากที่จะเห็นว่าทำไมเราควรจะเลือกง่ายกฎการแก้ไขการคำนวณกรณีโดยกรณี ครั้งแรกสำหรับความมีคุณธรรมในการทำงานเป็นระบบสังคมที่เราต้องให้คนอื่นสามารถคาดเดาได้ หากเราไม่สามารถมั่นใจได้ว่าบางคนอาจจะตัดสินใจที่จะฆ่าเราในวันพรุ่งนี้เพื่อช่วยคนอื่น ๆ เราไม่สามารถมั่นใจได้ว่าเรามีความปลอดภัยจากทุกคน เราสามารถมีความเชื่อที่ไม่มีในระบบยุติธรรมที่ช่วยให้แปลกบริสุทธิ์ถูกลงโทษในการสั่งซื้อเพื่อป้องกันผู้ที่อาจเป็นอันตรายต่อมากยิ่งขึ้น ดังนั้นแม้ว่ามีกฎคงที่ที่เราไม่ควรที่จะเป็นอันตรายต่อผู้บริสุทธิ์อาจบางครั้งส่งผลให้ประชาชนผู้บริสุทธิ์ถูกทำร้ายมากขึ้นกับความสมดุลราคาที่เราจ่ายสำหรับการว่ามีมากน้อยกว่าค่าใช้จ่ายของความไม่แน่นอน จากจุดทางสังคมในมุมมองของการคาดการณ์และความน่าเชื่อถือของพฤติกรรมจริยธรรมมีความสำคัญมากขึ้นกว่าการทำให้ถูกต้องจากบางส่วนนามธรรมมุมมองแน่นอน.
ที่เกี่ยวข้องเพื่อให้ปัญหานี้เป็นปัญหาที่เราไม่ต้องการที่จะอยู่ในหมู่ relativists ต้องมีความชัดเจน relativism ไม่ได้เป็นมุมมองความรู้สึกร่วมกันว่าสิ่งที่ถูกหรือผิดมักจะขึ้นอยู่อย่างน้อยในระดับหนึ่งกับสถานการณ์โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มันเป็นมุมมองที่ไม่มีมาตรฐานร่วมกันในการที่ถูกต้องและไม่ถูกต้องและสิ่งที่อาจจะเหมาะสำหรับคุณอาจจะผิดสำหรับผมขึ้นอยู่กับวันที่อารมณ์หรือสภาพอากาศของเรา เมื่อเรา relativists ในแง่ที่ว่าเราจริงๆไม่สามารถไว้วางใจทุกคนที่จะยึดติดอยู่กับชนิดของหลักการใด ๆ เลย เราถูกต้องตามกฎหมายอาจจะกังวลว่ามีความยืดหยุ่นมากเป็นอันตรายใกล้เกินไป relativism จะเป็นที่น่าชื่นชม.
เหตุผลที่จะไม่ไว้วางใจคนที่มีปัญญามากในความคิดทางศีลธรรมของพวกเขาก็คือพวกเขาได้อย่างง่ายดายเพียงแค่สามารถ rationalisers ใช้พลังสมองของพวกเขาที่จะปรับอีกสิ่งที่ พวกเขาต้องการที่จะเชื่อ หลักฐานจากจิตวิทยาสนับสนุนนี้ชี้ให้เห็นว่าการคิดส่วนใหญ่ที่เราทำเกี่ยวกับทางเลือกทางศีลธรรมเป็นเหตุผลเข้าข้างตนเองหลังจากที่เหตุการณ์ของสิ่งทันทีแรงกระตุ้นที่ใช้งานง่ายเราได้.
มันอาจจะดูเป็นความคิดที่หนักใจสำหรับคนที่โปรดปรานจริยธรรมสะท้อนแสงมากขึ้นว่าในทางปฏิบัติ จริยธรรมเป็นรากฐานมากขึ้นในความรู้สึกที่ดีกว่าในการคิด แต่มีเหตุผลที่ดีสำหรับเรื่องนี้ แรงกระตุ้นพื้นฐานในการปฏิบัติต่อผู้อื่นอย่างดีมาจากชนิดของความเห็นอกเห็นใจที่ไม่เชื่อฟังคำสั่งผู้มีอำนาจหรือหลักการเหตุผล เพื่อตรวจสอบว่าเราควรจะใช้เหตุผลของเราเพื่อตรวจสอบว่าแรงกระตุ้นของเราจะทำให้เข้าใจผิดเราเช่นที่พวกเขามักจะทำอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ในชีวิตประจำวันก็จะทำให้รู้สึกดีที่จะไว้วางใจคนของความเอื้ออาทรและหัวใจที่ดีกว่าอาจารย์ของหน่วยสืบราชการลับนามธรรม.
ในความรู้สึกที่มีการวิจัยมันกลับไปที่หน้า การที่คนเราไว้วางใจมากที่สุดไม่ได้ absolutists แต่คนที่ไม่คิดว่ามากเกินไปเกี่ยวกับคุณธรรมที่ทุกคนและยึดติดอยู่กับความรู้สึกร่วมกัน และศีลธรรมเป็นรูปแบบของสามัญสำนึก: ความรู้สึกที่เรามีร่วมกันของสิ่งที่เราทุกคนเป็นหนี้กับแต่ละอื่น ๆ มันสามารถทำงานได้หากเราปฏิเสธที่จะให้การยกเว้นเฉพาะกิจไม่ว่าปัญญาธรรมพวกเขาดูเหมือนจะ