The media tells us that poverty is

The media tells us that poverty is either an aberration of the American way of life (it doesn't exist, it's just another number, it's unfortunate but temporary) or an end product of the poor themselves (they are a nuisance, do not deserve better, and have brought their predicament upon themselves). By suggesting that the poor have brought poverty upon themselves, the media is engaging in what William Ryan has called "blaming the victim." The media identifies in what ways the poor are different as a consequence of deprivation, then defines those differences as the cause of poverty itself. Whether blatantly hostile or cloaked in sympathy, the message is that there is something fundamentally wrong with the victims their hormones, psychological makeup, family environment, community, race, or some combination of these-that accounts for their plight and their failure to lift themselves out of poverty. But poverty in the United States is systemic It is a direct result of economic and political policies that deprive people of jobs, adequate wages, or legitimate support It is neither natural nor inevitable: there is enough wealth in our nation to eliminate noverty if we chose to redistribute existing wealth or income. The plight of the poor is reason enough to make the elimination of poverty the nation's first priority. But poverty also impacts dramatically on the non-poor. It has a dampening effect on wages in general (by maintaining a reserve army of unemployed and underemployed anxious for any job at any wage) and breeds crime and violence (by maintaining conditions that invite private gain by illegal means and rebellion-like behavior, not entirely unlike the urban riots of the 1960s). Given the extent of poverty in the nation and the impact it has on us all, the media must spin considerable magic to keep the poor and the issue of poverty and its root causes out of the public consciousness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สื่อบอกเราว่าความยากจนการโค้ทติ้งที่ของวิถีชีวิตอเมริกัน (ไม่มีอยู่ เป็นเพียงหมายเลข จะโชคร้าย แต่ชั่วคราว) หรือผลิตภัณฑ์สิ้นสุดของคนจนเอง (ไม่มีการรบกวน ไม่สมควรดี และได้นำทัพของพวกเขาเมื่อตัวเอง) โดยแนะนำให้ คนจนได้นำความยากจนเมื่อตัวเอง สื่อจะเชื่อในอะไรเรียกว่า William Ryan "blaming เหยื่อ" สื่อระบุในวิธีใดยากจะแตกต่างกันเป็นลำดับมา แล้วกำหนดความแตกต่างเป็นสาเหตุของความยากจนเอง Blatantly ศัตรู หรือขึ้นปกคลุมในเห็นใจ ข้อความคือมีบางอย่างผิดปกติกับเหยื่อพื้นฐานฮอร์โมนของพวกเขา จิตใจแต่งหน้า สภาพแวดล้อมครอบครัว ชุมชน การแข่งขัน หรือบางชุดเหล่านี้-ที่บัญชีสหัสของพวกเขาและความล้มเหลวของพวกเขาเพื่อยกตัวเองออกจากความยากจน แต่ความยากจนในสหรัฐอเมริกาเป็นระบบเป็นผลโดยตรงของนโยบายเศรษฐกิจ และการเมืองที่ไม่ได้คนงาน ค่าจ้างเพียงพอ หรือสนับสนุนกฎหมายมันจะไม่ธรรมชาติ หรือหลีกเลี่ยงไม่ได้: มีให้เลือกมากมายเพียงพอในประเทศของเราเพื่อกำจัด noverty ถ้าเราเลือกที่จะกระจายรายได้หรือที่มีอยู่ให้เลือกมากมาย สหัสคนจนเป็นเหตุผลพอที่จะทำให้การขจัดความยากจนของประเทศอันดับแรก แต่ความยากจนยังผลกระทบต่ออย่างมากไม่ใช่คนจน มันมีผลสะท้อนได้ดีในค่าจ้างทั่วไป (โดยการเก็บสำรองกองทัพของคนตกงาน และ underemployed พะวงงานใด ๆ ที่มีค่าจ้าง) และขยายพันธุ์อาชญากรรม และการก่อความรุนแรง (รักษาเงื่อนไขที่เชิญกำไรส่วนตัว โดยวิธีการไม่ถูกต้องและกบฏเช่นลักษณะการทำงาน ซึ่งแตกต่างจากการจลาจลที่เมืองของปี 1960 ไม่ทั้งหมด) กำหนดขอบเขตของความยากจนในประเทศและผลกระทบที่มีเราทั้งหมด สื่อต้องหมุนมหัศจรรย์มากเพื่อให้คนยากจน และปัญหาความยากจนและรากเกิดจากจิตสำนึกสาธารณะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สื่อบอกเราว่าความยากจนเป็นทั้งความผิดปกติในวิธีชีวิตของชาวอเมริกัน (ที่มันไม่ได้อยู่ก็เพียงหมายเลขอื่นก็โชคร้าย แต่ชั่วคราว) หรือสินค้าที่สิ้นสุดของคนยากจนตัวเอง (พวกเขาจะรำคาญไม่สมควรได้รับ ที่ดีขึ้นและได้นำสถานการณ์ของพวกเขาเมื่อตัวเอง) โดยชี้ให้เห็นว่าคนยากจนได้นำความยากจนเมื่อตัวเอง, สื่อที่มีส่วนร่วมในสิ่งที่วิลเลียมไรอันได้เรียกว่า "โทษเหยื่อ." สื่อระบุในสิ่งที่วิธีการที่ไม่ดีจะแตกต่างกันเป็นผลมาจากการกีดกันแล้วกำหนดความแตกต่างที่เป็นสาเหตุของความยากจนของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นมิตรโจ๋งครึ่มหรือปิดบังในความเห็นอกเห็นใจข้อความคือว่ามีบางสิ่งบางอย่างลึกซึ้งผิดปกติกับผู้ที่ตกเป็นเหยื่อฮอร์โมนของพวกเขาแต่งหน้าจิตวิทยาสภาพแวดล้อมครอบครัวชุมชนการแข่งขันหรือการรวมกันของเหล่านี้ที่บัญชีสำหรับชะตากรรมของพวกเขาและความล้มเหลวของพวกเขาที่จะยกตัวเอง ออกจากความยากจน แต่ความยากจนในประเทศสหรัฐอเมริกาเป็นระบบมันเป็นผลโดยตรงจากนโยบายทางเศรษฐกิจและการเมืองที่กีดกันคนงานค่าจ้างที่เพียงพอหรือการสนับสนุนที่ถูกต้องมันไม่เป็นธรรมชาติหรือหลีกเลี่ยงไม่ได้: มีความมั่งคั่งมากพอในประเทศของเราที่จะกำจัด noverty ถ้าเราเลือก เพื่อแจกจ่ายความมั่งคั่งที่มีอยู่หรือรายได้ ชะตากรรมของคนยากจนเป็นเหตุผลเพียงพอที่จะทำให้การกำจัดความยากจนความสำคัญอันดับแรกของประเทศ แต่ยังส่งผลกระทบต่อความยากจนอย่างมากในการที่ไม่ได้ยากจน แต่ก็มีการรองรับผลกระทบเกี่ยวกับค่าจ้างทั่วไป (โดยการรักษากองทัพสำรองของผู้ว่างงานและธัญพืชกังวลสำหรับงานที่ค่าจ้างใด) และสายพันธุ์อาชญากรรมและความรุนแรง (โดยที่ยังคงรักษาสภาพที่เชิญชวนให้กำไรภาคเอกชนด้วยวิธีการที่ผิดกฎหมายและพฤติกรรมการก่อจลาจลเหมือนไม่ได้ ทั้งหมดแตกต่างจากการจลาจลในเมืองของปี 1960) ได้รับขอบเขตของความยากจนในประเทศและผลกระทบที่จะมีต่อพวกเราทุกสื่อต้องหมุนวิเศษมากที่จะให้คนยากจนและปัญหาความยากจนและรากของมันทำให้เกิดออกมาจากจิตสำนึกสาธารณะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สื่อบอกเราว่า ความยากจนเป็นทั้งความผิดปกติของทางอเมริกันของชีวิต ( มันไม่มีอยู่จริง มันเป็นแค่ตัวเลข มันโชคร้าย แต่ชั่วคราว ) หรือผลิตภัณฑ์สุดท้ายของคนจนเอง ( จะรบกวน ไม่สมควรได้รับดีกว่า และได้นำสถานการณ์ของพวกเขาเมื่อตัวเอง ) โดยชี้ให้เห็นว่าคนจนได้นำความยากจนบนตัวเองสื่อมีส่วนร่วมในสิ่งที่วิลเลียมไรอันได้เรียกว่า " โทษเหยื่อ " สื่อระบุในสิ่งที่วิธีที่คนจนแตกต่างกันเป็นผลมาจากการกำหนดความแตกต่างเหล่านั้น ก็เป็นสาเหตุของความยากจนนั่นเอง ไม่ว่าอย่างประสงค์ร้ายหรือ cloaked ในความเห็นอกเห็นใจ , มีข้อความว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับเหยื่อฮอร์โมน แต่งหน้า จิตวิทยาสิ่งแวดล้อม การแข่งขัน ชุมชน ครอบครัว หรือการรวมกันของเหล่านี้บัญชีสำหรับของพวกเขาในสภาพและความล้มเหลวของพวกเขาที่จะยกตัวเองออกจากความยากจน แต่ในสหรัฐอเมริกา คือระบบมันเป็นผลโดยตรงของเศรษฐกิจและการเมือง นโยบายที่กีดกันคนงาน ค่าจ้างที่เพียงพอ หรือถูกต้องสนับสนุนมันไม่ธรรมชาติ หรือหลีกเลี่ยงไม่ได้ :มีทรัพย์สมบัติเพียงพอในประเทศของเราที่จะกำจัด noverty ถ้าเราเลือกที่จะแจกจ่ายทรัพย์สมบัติที่มีอยู่ หรือรายได้ ชะตากรรมของคนจนเป็นเหตุผลเพียงพอที่จะทำให้การขจัดความยากจน ลำดับแรกของประเทศ แต่ยังมีผลกระทบอย่างมากต่อความยากจน ไม่ยากจนมันมีหน่วงผลกระทบต่อค่าจ้างโดยทั่วไป ( โดยการรักษาสำรองกองทัพของผู้ว่างงานและธัญพืชสำหรับงานใด ๆที่กังวลค่าแรง ) และพันธุ์อาชญากรรมและความรุนแรง ( โดยการรักษาสภาพที่ชวนให้เข้าเอกชนโดยวิธีที่ผิดกฎหมาย เช่น พฤติกรรมและการจลาจล ไม่ใช่ทั้งหมด ซึ่งแตกต่างจากการจลาจลในทศวรรษที่ 1960 ) ให้ขอบเขตของความยากจนในประเทศและผลกระทบที่มันมีต่อเราทุกคนสื่อจะต้องปั่นวิเศษมากเพื่อให้คนจนและปัญหาความยากจนและรากสาเหตุของจิตสาธารณะ