At the opposite end of the spectrum

At the opposite end of the spectrum, the least open
public space is the non-public forum, which includes ‘public
property which is not by tradition or designation a forum for
public communication’ (460 US 37, p. 46). Who may use these
public spaces and how they may use them can be restricted to
specific groups and activities. Between these two extremes, the
US Supreme Court also defined a third type – the limited public
forum; this includes public property that, unlike parks and
streets, is not traditionally open but ‘which the State has opened
for the use of the public as a place for expressive activity’ (460
US 37, p. 45). The Canadian courts, citing the ‘reasonable limits’
clause of the Canadian Charter of Rights and Freedoms, rejected
this categorising approach in favour of case-by-case evaluations
(Moon, 1988)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปลายตรงข้ามของสเปกตรัม เปิดน้อยพื้นที่สาธารณะเป็นสาธารณะ ซึ่งรวมถึง ' สาธารณะทรัพย์สินซึ่งไม่ตามประเพณีหรือกำหนดเวทีสำหรับสื่อสาธารณะ ' (460 สหรัฐ 37, p. 46) ที่อาจใช้เหล่านี้หรือไม่สาธารณะและวิธีที่พวกเขาอาจใช้สามารถจำกัดกลุ่มและกิจกรรมต่าง ๆ ระหว่างนี้ทั้งสองสุดขั้ว การศาลฎีกาสหรัฐยังกำหนดชนิดที่สาม – ประชาชนจำกัดฟอรั่ม มีคุณสมบัติสาธารณะที่ ซึ่งแตกต่างจากสวนสาธารณะ และถนน ไม่เปิดแบบดั้งเดิม แต่ ' ที่ได้เปิดสถานะสำหรับการใช้ของสาธารณะเป็นที่สำหรับแสดงกิจกรรม ' (460สหรัฐ 37, p. 45) ศาลแคนาดา อ้าง 'จำกัดที่เหมาะสม'อนุประโยคของกฎบัตรแคนาดาสิทธิและเสรีภาพ ปฏิเสธวิธีการนี้ categorising แก่กรณีโดยการประเมิน(มูน 1988)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ปลายตรงข้ามของสเปกตรัมน้อยเปิด
พื้นที่สาธารณะเป็นฟอรั่มที่ไม่ใช่แบบสาธารณะซึ่งรวมถึง 'สาธารณะ
สถานที่ให้บริการที่ไม่ได้เป็นตามประเพณีหรือการแต่งตั้งเป็นเวทีสำหรับการ
สื่อสารสาธารณะ (460 ดอลลาร์สหรัฐ 37 พี. 46) ที่อาจใช้เหล่านี้
พื้นที่สาธารณะและวิธีการที่พวกเขาอาจจะใช้พวกเขาสามารถ จำกัด
เฉพาะกลุ่มและกิจกรรม ระหว่างทั้งสองขั้วที่
ศาลฎีกาสหรัฐยังกำหนดชนิดที่สาม - จำกัด สาธารณะ
ฟอรั่ม; นี้รวมถึงทรัพย์สินของประชาชนที่แตกต่างจากสวนสาธารณะและ
ถนนไม่ได้เป็นประเพณีที่เปิด แต่ 'ซึ่งรัฐได้เปิด
สำหรับการใช้งานในที่สาธารณะเป็นสถานที่สำหรับกิจกรรมที่แสดงออกที่ (460
ดอลลาร์สหรัฐ 37 พี. 45) ศาลแคนาดาอ้าง 'ขอบเขตที่เหมาะสม'
ประโยคของกฎบัตรสิทธิและเสรีภาพแคนาดาปฏิเสธ
วิธีการจัดหมวดหมู่นี้ในความโปรดปรานของการประเมินผลกรณีโดยกรณี
(ดวงจันทร์, 1988)