Oliver Twist was born into a life o

Oliver Twist was born into a life of poverty and misfortune in a workhouse in an unnamed town (although when originally published in Bentley's Miscellany in 1837 the town was called Mudfog and said to be within 70 miles north of London – in reality this is the location of the town of Northampton). Orphaned almost from his first breath by his mother's death in childbirth and his father's unexplained absence, Oliver is meagerly provided for under the terms of the Poor Law, and spends the first nine years of his life at a baby farm in the 'care' of a woman named Mrs. Mann. Oliver is brought up with little food and few comforts. Around the time of Oliver's ninth birthday, Mr. Bumble, the parish beadle, removes Oliver from the baby farm and puts him to work picking and weaving oakum at the main workhouse. Oliver, who toils with very little food, remains in the workhouse for six months. One day, the desperately hungry boys decide to draw lots; the loser must ask for another portion of gruel. The task falls to Oliver, who at the next meal tremblingly comes up forward, bowl in hand, and begs Mr. Bumble for gruel with his famous request: "Please, sir, I want some more".

A great uproar ensues. The board of well-fed gentlemen who administer the workhouse hypocritically offer five pounds to any person wishing to take on the boy as an apprentice. A brutal chimney sweep almost claims Oliver. However, when he begs despairingly not to be sent away with "that dreadful man", a kindly old magistrate refuses to sign the indentures. Later, Mr. Sowerberry, an undertaker employed by the parish, takes Oliver into his service. He treats Oliver better, and because of the boy's sorrowful countenance, uses him as a mourner at children's funerals. However, Mr. Sowerberry is in an unhappy marriage, and his wife takes an immediate dislike to Oliver – primarily because her husband seems to like him – and loses few opportunities to underfeed and mistreat him. He also suffers torment at the hands of Noah Claypole, an oafish but bullying fellow apprentice and "charity boy" who is jealous of Oliver's promotion to mute, and Charlotte, the Sowerberrys' maidservant, who is in love with Noah.

While attempting to bait Oliver, Noah insults Oliver's biological mother, calling her "a regular right-down bad 'un". Oliver flies into a rage, attacking and even beating the much bigger boy. Mrs. Sowerberry takes Noah's side, helps him to subdue, punch, and beat Oliver, and later compels her husband and Mr. Bumble, who has been sent for in the aftermath of the fight, to beat Oliver again. Once Oliver is sent to his room for the night, he does something that he had not done since babyhood – he breaks down and weeps. Alone that night, Oliver finally decides to run away, and, "He remembered to have seen the waggons, as they went out, toiling up the hill. He took the same route," until a well-placed milestone sets his wandering feet towards London.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บิด Oliver เป็นครั้งแรกในชีวิตของความยากจนและกระป๋องในโรงทำงานในเมืองที่ชื่อ (แม้เมื่อเผยแพร่ครั้งแรก ในของเบ้นท์เลย์ Miscellany 2380 ซึ่งเมื่อเร็วๆ เรียกว่า Mudfog และกล่าวว่า ไป 70 ไมล์ทางเหนือของลอนดอนเมือง – ในความเป็นจริง นี้เป็นที่ตั้งของเมืองณ) ใช้งานเกือบจากลมหายใจแรกของเขา โดยแม่ของเขาตายในการคลอดบุตรและการขาดงานที่ไม่คาดหมายของบิดา Oliver meagerly ไว้สำหรับภายใต้เงื่อนไขของกฎหมายคนยากจน และใช้ 9 ปีแรกของชีวิตที่ฟาร์มเด็กใน 'ดูแล' ของผู้หญิงชื่อนางมานน์ Oliver นำค่าอาหารน้อยและเพียงไม่กี่แห่ง รอบเวลาของ Oliver เก้าวันเกิด นายบัมเบิล beadle แพริช เอา Oliver จากฟาร์มเด็ก และทำให้เขาต้องรับ และทอ oakum ที่โรงทำงานหลัก Oliver ที่ toils อาหารน้อยมาก ยังคงอยู่ในโรงทำงาน 6 เดือน วันหนึ่ง เด็กผู้ชายหมดหิวจะวาดมากมาย ใครที่ต้องสอบถามในส่วนอื่นของโจ๊ก งานนี้ตกอยู่กับ Oliver ที่มื้อถัดไปสั่นมาขึ้นไปข้างหน้า ชามในมือ และรู้สึกบัมเบิลนายโจ๊กกับคำของเขามีชื่อเสียง: "โปรด รัก ฉันต้องการเพิ่มเติมบาง"

ความโกลาหลมากการ์ตูน คณะท่านเลี้ยงดูดีผู้จัดการโรงทำงานหลอกเสนอห้าปอนด์กับผู้ใดประสงค์จะใช้เด็กฝึกงาน กวาดปล่องไฟโหดร้ายอ้าง Oliver เกือบ อย่างไรก็ตาม เมื่อเขารู้สึกไม่ despairingly จะถูกส่งไปกับ "คนที่ dreadful" แมยิสเตร็ดเก่ากรุณาลดละลง indentures ต่อมา นาย Sowerberry, undertaker ที่ว่าแพริช ใช้ Oliver เป็นบริการของเขา เขาปฏิบัติ Oliver ดี และเนื่องจากเด็กสนับสนุนอกตรม ใช้เขาเป็น mourner ที่เด็กศพหรือการ อย่างไรก็ตาม นาย Sowerberry เป็นการแต่งงานไม่มีความสุข และภรรยาของเขาจะไม่ชอบทันทีที่ Oliver – เป็นหลักเนื่องจากสามีของเธอดูเหมือนชอบเขา – และสูญเสียโอกาสบาง underfeed และ mistreat เขา นอกจากนี้เขายัง suffers ทรมานแต่โนอาห์ Claypole, oafish มีแต่ bullying ฝึกงานเพื่อนและ "กุศลบอย" ที่เป็นที่อิจฉาของ Oliver ส่งเสริมการปิดเสียง และชาร์ลอตต์ maidservant Sowerberrys' ผู้ที่อยู่ในความรักกับโนอาห์

ขณะพยายามเหยื่อ Oliver โนอาห์ดูหมิ่นแม่ชีวภาพของ Oliver เรียกเธอ "เสียสิทธิลงปกติ 'un " Oliver ลอยเข้าไปในความโกรธ โจมตี และแม้กระทั่งการตีเด็กใหญ่มาก นาง Sowerberry ใช้ด้านโนอาห์ ช่วยเขาปราบ ชกมวย และชนะ Oliver และร็อกสามีและนายบัมเบิล ผู้ส่งเพื่อผลพวงของการต่อสู้ จะชนะ Oliver อีกครั้ง ในภายหลัง เมื่อ Oliver ส่งไปคืนห้องของเขา เขาทำสิ่งที่เขาไม่ได้ทำตั้งแต่ babyhood – เขาแบ่ง และ weeps คนเดียวที่คืน Oliver และสุดท้ายตัดสินใจวิ่งหนี และ "เขา จำได้เห็น waggons ตามที่พวกเขาออกไป toiling ขึ้นเขา เขาใช้เส้นทางเดียวกัน จนกว่าก้าวแห่งชุดเท้าเจอต่อลอนดอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โอลิเวอร์ทวิเกิดมาในชีวิตของความยากจนและความโชคร้ายในสถานสงเคราะห์คนอนาถาในเมืองไม่มีชื่อ (แม้ว่าเมื่อตีพิมพ์ในเบนท์ลีย์เบ็ดเตล็ดใน 1837 เมืองที่ถูกเรียกว่า Mudfog และบอกว่าจะเป็นภายใน 70 ไมล์ทางเหนือของกรุงลอนดอน - ในความเป็นจริงนี้เป็นที่ตั้ง ของเมืองนอร์ท) กำพร้าเกือบจากลมหายใจแรกของเขาจากการตายของแม่ของเขาในการคลอดบุตรและพ่อของเขาขาดไม่ได้อธิบายโอลิเวอร์ที่มีให้อย่างไม่พอเพียงสำหรับภายใต้เงื่อนไขของกฎหมายน่าสงสารและใช้เวลาเก้าปีแรกของชีวิตของเขาในฟาร์มทารกในการดูแลของ ผู้หญิงคนหนึ่งชื่อนางแมนน์ โอลิเวอร์ถูกนำขึ้นกับอาหารน้อยและความสะดวกสบายเพียงไม่กี่ ช่วงเวลาของวันที่เก้าของโอลิเวอร์นายบัมเบิล, พิธีการตำบลเอาโอลิเวอร์จากฟาร์มทารกและทำให้เขาเลือกที่จะทำงานและการทอผ้าด้ายดิบที่สถานสงเคราะห์คนอนาถาหลัก โอลิเวอร์ที่จั่นกับอาหารน้อยมากยังคงอยู่ในสถานสงเคราะห์เป็นเวลาหกเดือน วันหนึ่งเด็กชายหิวหมดตัดสินใจที่จะจับสลาก; ผู้แพ้จะต้องขอเป็นส่วนหนึ่งของข้าวต้มอีก งานตกอยู่กับโอลิเวอร์ที่ที่อาหารมื้อต่อไปด้วยตัวสั่นขึ้นมาข้างหน้าชามในมือและขอให้นายบัมเบิลสำหรับข้าวต้มกับคำขอของเขามีชื่อเสียง: "กรุณาครับผมอยากได้อีก" ความโกลาหลที่ดี ensues คณะสุภาพบุรุษได้อาหารที่ดูแลสถานสงเคราะห์แกล้งให้£ 5 ให้กับบุคคลที่ต้องการที่จะใช้ในเด็กที่เป็นเด็กฝึกงานใด ๆ กวาดปล่องไฟโหดร้ายเกือบจะอ้างว่าโอลิเวอร์ แต่เมื่อเขาขอร้อง despairingly ไม่ได้ที่จะถูกส่งไปกับ "คนที่น่ากลัว" ผู้พิพากษาเก่ากรุณาปฏิเสธที่จะลงนามในสัญญาที่เกี่ยว ต่อมานาย Sowerberry, สัปเหร่อลูกจ้างตำบล, โอลิเวอร์ใช้เวลาในการให้บริการของเขา ที่เขาปฏิบัติต่อโอลิเวอร์ที่ดีขึ้นและเพราะเด็กสีหน้าทุกข์ใช้เขาเป็นญาติมิตรของผู้ตายในงานศพของเด็ก อย่างไรก็ตามนาย Sowerberry อยู่ในการแต่งงานที่ไม่มีความสุขและภรรยาของเขาจะไม่ชอบทันทีเพื่อโอลิเวอร์ - ส่วนใหญ่เพราะสามีของเธอดูเหมือนจะชอบเขา - และสูญเสียโอกาสน้อยที่จะ underfeed และข่มเหงเขา นอกจากนี้เขายังได้รับความทุกข์ทรมานที่อยู่ในมือของโนอาห์ Claypole, ฝึกงานบ้า ๆ บอ ๆ แต่การข่มขู่เพื่อนและ "การกุศลเด็ก" ที่เป็นที่อิจฉาของโปรโมชั่นของโอลิเวอร์เพื่อปิดเสียงและลอตต์สาวใช้ Sowerberrys ', ผู้ที่อยู่ในความรักกับโนอาห์ในขณะที่พยายามที่จะเหยื่อ โอลิเวอร์โนอาห์ด่ามารดาผู้ให้กำเนิดของโอลิเวอร์, เรียกเธอว่า "ปกติขวาลงเลว 'ยกเลิก" โอลิเวอร์โกรธโจมตีและแม้กระทั่งการตีเด็กที่มีขนาดใหญ่มาก นาง Sowerberry ใช้ด้านข้างของโนอาห์จะช่วยให้เขาจะปราบเจาะและชนะโอลิเวอร์และต่อมาบีบบังคับให้สามีของเธอและนายบัมเบิลที่ได้รับการส่งไปในผลพวงของการต่อสู้เพื่อเอาชนะโอลิเวอร์อีกครั้ง เมื่อโอลิเวอร์จะถูกส่งไปที่ห้องของเขาในคืนนี้เขาทำอะไรบางอย่างที่เขาไม่เคยทำมาตั้งแต่วัยทารก - เขาหยุดพักลงและร้องไห้ อยู่คนเดียวในคืนนั้นโอลิเวอร์ในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะหนีไปและ "เขาจำได้ว่าเคยเห็นรถบรรทุกขณะที่พวกเขาก็ออกไปตรากตรำขึ้นเขา. เขาเอาเส้นทางเดียวกัน" จนถึงขั้นดีอยู่ในชุดเดินเท้าของเขาต่อ ลอนดอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โอลิเวอร์ ทวิสต์ เกิดในชีวิตของความยากจนและความโชคร้ายใน workhouse ในเมืองที่ไม่มีชื่อ ( แม้ว่าเมื่อตีพิมพ์ครั้งแรกในการจัดการเรื่องเบ็ดเตล็ดใน 1837 เมืองเรียกว่า mudfog และบอกว่าจะได้ภายใน 70 ไมล์ทางเหนือของ ลอนดอน – ในความเป็นจริงนี้เป็นที่ตั้งของเมืองนอร์ทแฮมป์ตัน )เด็กกำพร้าเกือบจากลมหายใจแรกของเขาจากแม่ของเขาเสียชีวิตในการคลอดบุตร และขาดการอธิบายของบิดา โอลิเวอร์อย่างขาดแคลนให้ภายใต้เงื่อนไขของกฎหมายน่าสงสารและใช้เวลาเก้าปีแรกของชีวิตของเขาในฟาร์มใน ' การดูแลทารกของผู้หญิงที่ชื่อ คุณ แมน โอลิเวอร์ คือเอาอาหารเล็ก ๆน้อย ๆและความสะดวกสบาย เพียงไม่กี่ รอบเวลาของโอลิเวอร์ที่เก้า วันเกิด คุณบัมเบิ้ลตำบลเจ้าหน้าที่เอา โอลิเวอร์ จากฟาร์ม ที่รัก และ ให้เขาไปทำงานรับทอด้ายดิบที่ฝึกอาชีพหลัก โอลิเวอร์ที่หลุมพรางกับอาหารน้อยมาก ยังคงอยู่ในโรงฝึกงาน 6 เดือน วันหนึ่ง เด็กชายก็หิวตัดสินใจจับฉลาก ส่วนผู้แพ้จะต้องถามอีกส่วนของข้าวต้ม งานน้ำตกโอลิเวอร์ ซึ่งในมื้อถัดไประรัวขึ้นมาข้างหน้าชามในมือ และขอร้องคุณบัมเบิ้ลสำหรับข้าวต้มกับการร้องขอที่มีชื่อเสียงของเขา : " ได้โปรดเถอะครับ ผมต้องการมากกว่านี้ "

" ดีการ์ตูน คณะกรรมการเลี้ยงดีสุภาพบุรุษ ที่จัดการฝึกอาชีพ hypocritically เสนอห้าปอนด์เพื่อบุคคลหนึ่งบุคคลใดประสงค์จะใช้กับผู้ชายที่เป็นศิษย์ กวาดปล่องไฟที่โหดร้ายเกือบเรียกร้องโอลิเวอร์ อย่างไรก็ตามเมื่อเขาขอร้องอย่างหมดหวังที่จะไม่โดนไล่ออกด้วย " คน " ที่น่ากลัวนั้น ผู้พิพากษาเก่ากรุณาปฏิเสธที่จะได้เซ็นสัญญา . ต่อมา คุณโซว์เบอร์รี่ เป็นสัปเหร่อที่จ้างโดยบล , โอลิเวอร์ เข้าไปใช้บริการของเขา เขาถือว่า โอลิเวอร์ ดีกว่า เพราะเด็กมันเศร้าใบหน้า ใช้เขาเป็นคนไว้ทุกข์ในงานศพเด็ก อย่างไรก็ตาม คุณโซว์เบอร์รี่อยู่ในการแต่งงานที่ไม่มีความสุขและภรรยาของเขาจะไม่ชอบทันที โอลิเวอร์ – เป็นหลัก เพราะสามีของเธอดูเหมือนจะชอบเขา และสูญเสียโอกาสที่จะให้อาหารไม่เพียงพอและไม่กี่ และทำไม่ดีกับเขา นอกจากนี้เขายังได้รับความทุกข์ทรมานด้วยน้ำมือของโนอา เคลย์โพล ที่โง่ แต่แกล้งเพื่อนที่ฝึกงานและ " บอย " การกุศลที่อิจฉาของโปรโมชั่นของโอลิเวอร์เพื่อปิดและ Charlotte , sowerberrys ' หญิงรับใช้ , ผู้ที่อยู่ในความรักกับโนอาห์ .

ในขณะที่พยายามที่จะล่อโอลิเวอร์ โนด่าแม่แท้ๆของโอลิเวอร์ , เรียกเธอ " ใช่ปกติลงเลว ' un " โอลิเวอร์บินคลั่ง โจมตี และแม้แต่ตีมากกว่าเด็กผู้ชาย คุณนายโซว์เบอร์รี่ใช้ด้านข้างของโนอาห์ , ช่วยเขาจัดการ ต่อย ทุบ และ โอลิเวอร์ และต่อมาคุณสามีและคุณบัมเบิ้ล ที่ถูกส่งในผลพวงของการต่อสู้ เพื่อเอาชนะโอลิเวอร์ อีกครั้งเมื่อโอลิเวอร์ จะถูกส่งไปที่ห้องของเขาในคืนที่เขาทำอะไรที่เขาไม่ทำตั้งแต่ช่วงวัยเยาว์–เขาแบ่งลงและร้องไห้ คนเดียวในคืนนั้น โอลิเวอร์ ในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะหนี แล้ว " เขาจำได้เห็น waggons ขณะที่พวกเขาออกไปทำงานหนักขึ้นเนิน เขาใช้เส้นทางเดียวกัน " จนถึงขั้นวางชุดของเขาเดินเท้าไปยังลอนดอน