11/18/2012The Paradox of Voting--Po

11/18/2012

The Paradox of Voting--Posner
The paradox of voting in national elections is that, since a single vote is almost certain to have no effect on the outcome (in a Presidential election, it will merely add one digit to an eight-figure number), there seems to be no benefit from voting. The cost is small enough (if it’s high for a person, he is unlikely to vote), but it’s positive, so that if the benefit of voting is zero the voter is being irrational. Yet, as Becker points out, more than 100 million people bothered to vote in the recent Presidential election.
Some people vote because the political campaigns make it costly for them not to vote—one technique in “get out the vote” drives is pestering people to vote so that they will feel uncomfortable not voting. Some vote because they think that it will encourage others to do so. Some vote because they consider it a civic duty. Some voting is purely expressive—a way of expressing strong feelings pro or con a candidate (or pro one and con his opponent); certainly anger played a role in votes against Romney by members of groups that he or his party seemed to disrespect, and anger at Obama played a role in the large number of votes that Romney received. In this respect voting is like booing or cheering at an athletic event or other entertainment. One person’s applause at a concert is inaudible to the performers, yet people applaud, and not mainly I think because others in the audience would look askance at them if they did not. And finally people interested in politics like to vote to convince themselves and others that their interest is serious—they are willing to put their money (not money exactly, but the cost in time and bother of voting) where their mouth is.
No one thinks that applauding is irrational, even though like voting it has no instrumental value, and has some, though very slight, cost.
Campaign advertising and other politicking—debates, the party conventions, etc.—try to excite voters about the election and induce them to vote for particular candidates, and in this respect closely resemble the advertising of consumer products and services. As Becker points out, much campaign rhetoric has little intellectual content, conveys little information, plays on the audience’s emotions, and so on, but in these respects it doesn’t differ much from the marketing of consumer products and services.
What is wasteful is not the time people spend voting, since they vote only if on balance it is a more valuable use of their time than the alternatives; what may be wasteful is the amount of money that is spent on electioneering, and the amount of candidate time spent on money raising. As with product advertising, so with political advertising, much of the expenditure is offsetting, so that if collusion were permitted there might be a net social benefit. (That is the rationale for campaign expenditure limits.) But there might not be, because of the consumption value of the political advertising and its contribution to the value that people derive from voting.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

11/18/2012Paradox ของการลง - PosnerParadox ของการลงคะแนนเลือกตั้งแห่งชาติคือ ตั้งแต่เสียงเดียวอยู่เกือบจะไม่มีผลต่อผลลัพธ์ (ในการเลือกตั้งประธานาธิบดี มันจะเพียงเพิ่มเลขเดียวกับหมายเลขแปดรูป), ดูเหมือนจะ ไม่มีประโยชน์จากการลงคะแนนเสียง ต้นทุนมีขนาดเล็กพอ (ถ้าสำหรับคนสูง เขาไม่น่าจะออกเสียง), แต่มันเป็นบวก เพื่อที่ว่าประโยชน์ของการออกเสียงลงคะแนนศูนย์การเลือกตั้งเป็นความไม่มีเหตุผล ยัง เป็นเบกเกอร์จุดออก มากกว่า 100 ล้านคนใส่ใจลงคะแนนเสียงในการเลือกตั้งประธานาธิบดีล่าสุด Some people vote because the political campaigns make it costly for them not to vote—one technique in “get out the vote” drives is pestering people to vote so that they will feel uncomfortable not voting. Some vote because they think that it will encourage others to do so. Some vote because they consider it a civic duty. Some voting is purely expressive—a way of expressing strong feelings pro or con a candidate (or pro one and con his opponent); certainly anger played a role in votes against Romney by members of groups that he or his party seemed to disrespect, and anger at Obama played a role in the large number of votes that Romney received. In this respect voting is like booing or cheering at an athletic event or other entertainment. One person’s applause at a concert is inaudible to the performers, yet people applaud, and not mainly I think because others in the audience would look askance at them if they did not. And finally people interested in politics like to vote to convince themselves and others that their interest is serious—they are willing to put their money (not money exactly, but the cost in time and bother of voting) where their mouth is. No one thinks that applauding is irrational, even though like voting it has no instrumental value, and has some, though very slight, cost. แคมเปญโฆษณาและอื่น ๆ politicking — debates ประชุมพรรค ฯลฯ — พยายามกระตุ้นสิทธิเลือกตั้งเกี่ยวกับการเลือกตั้ง และชักจูงให้ออกเสียงลงคะแนนสำหรับผู้สมัครเฉพาะ และในแง่นี้อย่างใกล้ชิดคล้ายการโฆษณาของผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ และ เป็นเบกเกอร์จุดออก สำนวนมากแคมเปญมีน้อยปัญญาเนื้อหา สื่อข้อมูลน้อย เล่นของผู้ชมอารมณ์ และอื่น ๆ แต่ ในประการเหล่านี้ไม่แตกต่างมากจากตลาดของสินค้าอุปโภคบริโภคและบริการ สิ้นเปลืองคือไม่ ถึงเวลาที่ท่านใช้ออกเสียง เนื่องจากพวกเขาลงคะแนนสมดุล ก็ยังใช้เวลาในคุณค่ามากขึ้นกว่าทางเลือก สิ่งที่อาจจะสิ้นเปลืองเป็นจำนวนเงินที่ใช้บน electioneering และจำนวนเวลาที่ผู้สมัครใช้เงินเลี้ยง เช่นเดียวกับที่โฆษณาสินค้า ให้กับโฆษณาทางการเมือง มากของการใช้จ่ายคือการชดเชย ดังนั้นถ้าหากพบว่าได้รับอนุญาต อาจมีประโยชน์ในสังคม (ที่เป็นเหตุผลสำหรับขีดจำกัดรายจ่ายส่งเสริมการขาย) แต่อาจไม่ มี เนื่องจากค่าการใช้การโฆษณาทางการเมืองและช่วยเหลือในการค่าที่ท่านสืบทอดมาจากคะแนนเสียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2012/11/18

ความขัดแย้งของการลงคะแนน - Posner
ความขัดแย้งของการลงคะแนนในการเลือกตั้งระดับชาติคือว่าตั้งแต่คะแนนเดียวเกือบจะแน่ใจได้ว่าจะไม่มีผลกระทบต่อผล (ในการเลือกตั้งประธานาธิบดีก็เพียงจะเพิ่มหนึ่งหลักไปยัง จำนวนแปดรูป) ดูเหมือนว่าจะได้รับประโยชน์จากการลงคะแนนไม่มี ค่าใช้จ่ายที่มีขนาดเล็กพอ (ถ้ามันสูงสำหรับคนที่เขาไม่น่าจะออกเสียงลงคะแนน) แต่มันเป็นบวกเพื่อที่ว่าถ้าผลประโยชน์ของการลงคะแนนเป็นศูนย์ผู้มีสิทธิเลือกตั้งจะถูกไม่มีเหตุผล ยังเป็นเบกเกอร์ชี้ให้เห็นมากกว่า 100 ล้านคนใส่ใจที่จะออกเสียงลงคะแนนในการเลือกตั้งประธานาธิบดีที่ผ่านมา.
บางคนออกเสียงลงคะแนนเพราะแคมเปญทางการเมืองทำให้มันมีค่าใช้จ่ายสำหรับพวกเขาจะไม่ลงคะแนนหนึ่งเทคนิคในการ "ได้รับจากการลงคะแนนเสียงไดรฟ์" จะรบกวนคน การออกเสียงลงคะแนนเพื่อที่พวกเขาจะรู้สึกอึดอัดไม่ลงคะแนน บางคนลงคะแนนเพราะพวกเขาคิดว่ามันจะส่งเสริมให้ผู้อื่นทำเช่นนั้น บางคนลงคะแนนเพราะพวกเขาคิดว่ามันเป็นหน้าที่ของพลเมือง บางคนที่มีสิทธิออกเสียงได้อย่างหมดจดแสดงออก-A วิธีการแสดงความรู้สึกที่แข็งแกร่ง Pro หรือ con ผู้สมัคร (หรือโปรหนึ่งและต่อต้านฝ่ายตรงข้ามของเขา); แน่นอนความโกรธบทบาทในการโหวตกับรอมนีย์โดยสมาชิกของกลุ่มที่เขาหรือพรรคของเขาดูเหมือนจะไม่เคารพและความโกรธที่โอบามามีบทบาทในจำนวนมากของจำนวนเสียงที่รอมนีย์ได้รับการ การออกเสียงลงคะแนนในส่วนนี้เป็นเหมือนเสียงโห่หรือกองเชียร์ที่เหตุการณ์แข็งแรงหรือความบันเทิงอื่น ๆ เสียงปรบมือของคนคนหนึ่งในคอนเสิร์ตเป็นไม่ได้ยินกับนักแสดงที่ยังมีคนปรบมือและไม่ส่วนใหญ่ผมคิดว่าเพราะคนอื่น ๆ ในกลุ่มผู้ชมจะมองด้วยความสงสัยที่พวกเขาถ้าพวกเขาไม่ได้ และในที่สุดผู้ที่สนใจในการเมืองต้องการที่จะลงคะแนนเสียงที่จะโน้มน้าวให้ตัวเองและคนอื่น ๆ ที่สนใจของพวกเขาเป็นอย่างที่พวกเขายินดีที่จะนำเงินของพวกเขา (เงินไม่ว่า แต่ค่าใช้จ่ายในเวลาและรำคาญของการลงคะแนน) ที่ปากของพวกเขาคือ.
ไม่มีใครคิดว่า ปรบมือที่ไม่ลงตัวแม้ว่าเช่นการออกเสียงลงคะแนนมันไม่มีประโยชน์คุ้มค่าและมีบางส่วน แต่เล็กน้อยมากค่าใช้จ่าย.
แคมเปญโฆษณาและการเมือง-อภิปรายอื่น ๆ การประชุมพรรค ฯลฯ พยายามที่จะปลุกระดมผู้มีสิทธิเลือกตั้งเกี่ยวกับการเลือกตั้งและก่อให้เกิดพวกเขา จะลงคะแนนเสียงให้ผู้สมัครโดยเฉพาะอย่างยิ่งและในส่วนนี้อย่างใกล้ชิดคล้ายโฆษณาสินค้าอุปโภคบริโภคและบริการ เป็นจุด Becker ออกสำนวนแคมเปญมากมีเนื้อหาทางปัญญาเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่บ่งบอกถึงข้อมูลเล็ก ๆ น้อย ๆ เล่นในอารมณ์ความรู้สึกของผู้ชมและอื่น ๆ แต่ในประการเหล่านี้ก็ไม่ได้แตกต่างกันมากจากการตลาดสินค้าอุปโภคบริโภคและบริการ.
อะไรคือสิ่งที่สิ้นเปลืองเป็น ไม่ได้เวลาที่ผู้ใช้ที่มีสิทธิออกเสียงตั้งแต่พวกเขาลงคะแนนเฉพาะในกรณีที่เกี่ยวกับความสมดุลมันคือการใช้ที่มีคุณค่ามากขึ้นเวลาของพวกเขามากกว่าทางเลือก; สิ่งที่อาจจะสิ้นเปลืองเป็นจำนวนเงินที่จะใช้ใน electioneering และระยะเวลาผู้สมัครที่ใช้ในการระดมเงิน เช่นเดียวกับการโฆษณาผลิตภัณฑ์เพื่อให้มีการโฆษณาทางการเมืองมากของค่าใช้จ่ายนี้จะมาชดเชยเพื่อที่ว่าถ้าสมรู้ร่วมคิดที่ได้รับอนุญาตอาจจะมีผลประโยชน์ทางสังคมสุทธิ (นั่นคือเหตุผลสำหรับข้อ จำกัด ค่าใช้จ่ายในการรณรงค์.) แต่มีอาจจะไม่ได้เพราะของมูลค่าการบริโภคของการโฆษณาทางการเมืองและการมีส่วนร่วมในค่าที่คนเป็นผลมาจากการออกเสียงลงคะแนน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

11 / 18 / 2012ความขัดแย้งของการลงคะแนน -- พอสเนอร์ความขัดแย้งของการลงคะแนนเสียงในการเลือกตั้งระดับชาติคือ เนื่องจากคะแนนเสียงเดียวเกือบจะแน่นอนไม่มีผลกระทบต่อผล ( ในการเลือกตั้งประธานาธิบดีจะเพียงเพิ่มเลขหลักเดียวเป็นรูปเลขแปด ) ดูเหมือนจะไม่เกิดประโยชน์จากการโหวต ค่าใช้จ่ายมีขนาดเล็กพอ ( ถ้ามันสูงสำหรับคนคนหนึ่ง เขาไม่น่าโหวต ) , แต่มันเป็นบวก ดังนั้นหากผลประโยชน์ของผู้มีสิทธิเลือกตั้งลงคะแนนเป็นศูนย์การไม่มีเหตุผล ยัง เป็น เบคเกอร์ จุดออก มากกว่า 100 ล้านคนมาลงคะแนนในการเลือกตั้งประธานาธิบดีล่าสุดมีคนโหวต เพราะแคมเปญทางการเมืองให้มันแพงสำหรับพวกเขาที่จะไม่โหวต เทคนิคหนึ่งใน " ออกไปโหวต " ไดรฟ์มารบกวนคน โหวต ให้ เพื่อที่พวกเขาจะรู้สึกอึดอัดไม่ลงคะแนน บางลงคะแนนเพราะพวกเขาคิดว่ามันจะส่งเสริมให้ผู้อื่นที่จะทำเช่นนั้น บางเสียง เพราะเขาถือว่าเป็นหน้าที่พลเมือง บางคนออกเสียงวิธีหมดจด expressive-a expressing ความรู้สึก Pro หรือ con ผู้สมัคร ( หรือ pro และ con คู่ต่อสู้ ) ; แน่นอนความโกรธเล่นบทบาทในคะแนนกับรอมนีย์โดยสมาชิกของกลุ่มที่เขาหรือพรรคของเขาดูเหมือนจะเคารพ และความโกรธที่โอบามาเล่นบทบาทในตัวเลขขนาดใหญ่ของคะแนนเสียงที่รอมนีย์ได้รับ ในความเคารพนี้โหวตชอบโห่หรือเชียร์ในงานกีฬาหรือบันเทิงอื่น ๆ คนหนึ่งเป็นเสียงปรบมือที่คอนเสิร์ตจะไม่ได้ยินกับนักแสดง แต่คนยกย่องนับถือ และไม่ได้ส่วนใหญ่คิดว่าเพราะคนอื่นในกลุ่มผู้ชมจะมองอย่างไม่ไว้ใจพวกเขาหากพวกเขาไม่ทำ และสุดท้าย ผู้ที่สนใจในการเมือง เช่น โหวตให้ตัวเองและคนอื่น ๆที่น่าสนใจของพวกเขาอย่างจริงจังพวกเขายินดีที่จะนำเงินของพวกเขา ( ไม่ใช่เงินเสมอไป แต่ค่าใช้จ่ายในเวลา รบกวนโหวต ) ที่ปากของเขาคือไม่มีใครคิดว่าปรบมือคือไม่มีเหตุผล ทั้งๆที่ชอบโหวตมันไม่มีเครื่องมือค่า และมีบางส่วน แต่น้อยมาก ค่าใช้จ่ายแคมเปญโฆษณาและการอภิปราย politicking อื่น งานประชุม ฯลฯ พยายามกระตุ้นให้ผู้มีสิทธิเลือกตั้งที่เกี่ยวกับการเลือกตั้ง และจูงให้ลงคะแนนให้ผู้สมัครโดยเฉพาะและในส่วนนี้คล้ายการโฆษณาของสินค้าอุปโภคบริโภคและบริการ เป็นเบรคเกอร์ชี้แคมเปญวาทศิลป์มีเนื้อหาทางปัญญามากน้อย ถ่ายทอดข้อมูลเล็กน้อย เล่นกับอารมณ์ของผู้ชม เป็นต้น แต่ในการเคารพเหล่านี้มันไม่ได้แตกต่างมากจากตลาดของสินค้าอุปโภคบริโภคและบริการสิ่งที่ฟุ่มเฟือย ไม่ใช่เวลาที่ผู้คนใช้จ่ายเลือกตั้ง เนื่องจากพวกเขาลงคะแนนเท่านั้น ถ้ายอดมันมีคุณค่ามากกว่าการใช้เวลาของพวกเขามากกว่าทางเลือก สิ่งที่อาจจะสิ้นเปลืองค่าใช้จ่ายเป็นจำนวนเงินที่ใช้หาเสียงอยู่ และจำนวนผู้สมัครใช้ในเงินเพิ่ม เช่นเดียวกับการโฆษณาผลิตภัณฑ์ ดังนั้นการโฆษณาทางการเมือง , มากของค่าใช้จ่ายลดลง ดังนั้นถ้าสมรู้ร่วมคิดได้รับอนุญาตอาจจะมีเครือข่ายทางสังคมได้รับประโยชน์ ( นั่นคือเหตุผลที่ จำกัด ค่าใช้จ่ายของแคมเปญ ) แต่อาจจะไม่มี เพราะใช้ค่าของโฆษณาทางการเมืองและการบริจาคเพื่อคุณค่าที่คนได้รับจากการโหวต