3.2. Comparison of assays to determ

3.2. Comparison of assays to determine glucomannan content in KGM samples

Determination of the glucomannan (or reducing sugar) content using the 3,5-DNS (Farhoosh and Riazi, 2007, Lindsay, 1973 and Miller, 1959), phenol–sulphuric acid (Cuesta et al., 2003 and Dubois et al., 1956) and enzymatic (Tekinsen & Guner, 2010) colorimetric assays have been previously reported in the literature. The current study compared the reproducibility and accuracy of these three methods, followed by further validation studies to determine the best assay method for quantification of the glucomannan content of KGM samples.

Both glucose and mannose standard curves were constructed for the 3,5-DNS (Fig. 1) and phenol–sulphuric acid (Fig. 2) colorimetric assays, in order to compare the sensitivity of the assay systems to each sugar. From the gradient of the calibration curves, it was found that mannose has a slightly lower sensitivity compared to glucose in both assay systems. Therefore, a correction factor for mannose sugar, i.e. 1.03 [1/2.6 + (1.6/2.6 × 0.4891/0.4666)] and 1.07 [1/2.6 + (1.6/2.6 × 0.0156/0.0139)] was determined for each method and employed in Eqs. (1) and (2), respectively. These correction factors were derived from the gradient of the constructed standard curves for both sugars and the typical glucose to mannose ratio (1:1.6) reported in KGM ( Maeda et al., 1980 and Shimahara et al., 1975).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.2. การเปรียบเทียบ assays เพื่อกำหนดเนื้อหา glucomannan ในตัวอย่าง KGMเนื้อหาของการ glucomannan (หรือลดน้ำตาล) ใช้ DNS 3.5 (Farhoosh และ Riazi, 2007, Lindsay, 1973 และมิลเลอร์ 1959), ฟีนอล – ซัลฟูริกกรด (Cuesta et al. 2003 และ Dubois et al. 1956) และเอนไซม์ (Tekinsen & Guner, 2010) assays สีมีการรายงานก่อนหน้านี้ในวรรณคดี การศึกษาปัจจุบันเปรียบเทียบการแสดงและความถูกต้องของวิธีการทั้งสาม ตาม ด้วยสอบศึกษาต่อเพื่อกำหนดวิธีการทดสอบที่ดีที่สุดสำหรับด้านเนื้อหา glucomannan KGM อย่างกลูโคสและ mannose กราฟมาตรฐานถูกสร้างขึ้นสำหรับ 3.5-DNS (1 รูป) และกรดฟีนอล – ซัลฟุริก (รูป 2) เคียง assays เพื่อเปรียบเทียบความไวของระบบทดสอบน้ำตาลแต่ละ จากการไล่ระดับโค้งเทียบ พบ mannose ที่มีความไวต่ำเล็กน้อยเมื่อเทียบกับกลูโคสในระบบทดสอบทั้งสอง ดังนั้น ปัจจัยแก้ไขน้ำตาล mannose, 1.03 เช่น [1/2.6 + (1.6/2.6 × 0.4891/0.4666)] และ 1.07 [1/2.6 + (1.6/2.6 × 0.0156/0.0139)] ถูกกำหนดสำหรับแต่ละวิธี และใน Eqs (1) และ (2), ตามลำดับ แก้ไขปัจจัยเหล่านี้ได้มาจากการไล่ระดับสีของกราฟมาตรฐานสร้างน้ำตาลและกลูโคสปกติอัตรา mannose (1:1.6) รายงานใน KGM (Maeda et al. 1980 และชิมาฮาร่า et al. 1975)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.2 การเปรียบเทียบการตรวจเพื่อตรวจสอบเนื้อหาในตัวอย่าง glucomannan KGM การกำหนด glucomannan (หรือลดน้ำตาล) เนื้อหาโดยใช้ 3,5-DNS (Farhoosh และ Riazi 2007, Lindsay, ปี 1973 และมิลเลอร์, 1959), กรดซัลฟูริกฟีนอล (Cuesta et al., 2003 และบัว et al., 1956) และเอนไซม์ (Tekinsen และ Guner 2010) การตรวจสีได้รับการรายงานก่อนหน้านี้ในวรรณคดี การศึกษาในปัจจุบันเมื่อเทียบกับการทำสำเนาและความถูกต้องของทั้งสามวิธีตามด้วยการศึกษาการตรวจสอบต่อไปเพื่อกำหนดวิธีการทดสอบที่ดีที่สุดสำหรับปริมาณของเนื้อหาที่ glucomannan ตัวอย่าง KGM. ทั้งกลูโคสและแมนโนสโค้งมาตรฐานที่ถูกสร้างขึ้นสำหรับ 3,5-DNS ( รูปที่. 1) และกรดซัลฟูริกฟีนอล (รูปที่. 2) การตรวจสีในการสั่งซื้อเพื่อเปรียบเทียบความไวของระบบทดสอบเพื่อน้ำตาลแต่ละ จากการไล่ระดับสีของเส้นโค้งการสอบเทียบที่พบว่าแมนโนสมีความไวลดลงเล็กน้อยเมื่อเทียบกับระดับน้ำตาลทั้งในระบบการทดสอบ ดังนั้นปัจจัยการแก้ไขสำหรับน้ำตาลแมนโนสคือ 1.03 [1 / 2.6 + (1.6 / 2.6 × 0.4891 / 0.4666)] และ 1.07 [1 / 2.6 + (1.6 / 2.6 × 0.0156 / 0.0139)] ถูกกำหนดสำหรับแต่ละวิธีและการจ้างงาน ใน EQS (1) และ (2) ตามลำดับ ปัจจัยการแก้ไขเหล่านี้ได้มาจากการไล่ระดับสีของเส้นโค้งที่สร้างมาตรฐานสำหรับทั้งน้ำตาลและน้ำตาลกลูโคสทั่วไปอัตราส่วนแมนโนส (1: 1.6) รายงานใน KGM (.. ดะ et al, 1980 และ Shimahara, et al, 1975)