This means that they are very short

This means that they are very short-lived and must be kept moist or they die almost as soon as they dry out. Mangosteen seeds can be kept alive in moist peat moss for weeks and this is how they are usually shipped to distant locations. Holding the mangosteen seeds in a moist medium to keep them alive also causes them to immediately begin trying to sprout.

Mangosteen trees are dioecious, meaning that there are male trees and female trees. The only problem with this is that to date, no one has been able to find a male tree anywhere in the world so if they exist, they are quite rare. Globally, it is possible that there have never been any male mangosteen trees. This places the entire burden on the female tree to perpetuate the species. No males means no pollen, even though the female flower contains rudimentary sterile anthers where pollen would normally be found. Without pollen, there is no way to fertilize the female flower and create true seeds with variable genetic traits. Instead, the female mangosteen trees succeed in perpetuating the species by a process known as apomixis or agamospermy. The wall lining the ovary of the female flower, the nucellus, supplies the material that will then develop within the fruit segments and becomes what is effectively an asexually produced seed. As a result of this, it produces a clone of the mother tree.

In a manner reminiscent of a potato tuber, the seed does not have the normal internal structure found in most plant species' seeds and it can be planted in any orientation, sprouting a new shoot from the highest point underground. There also appears to be no root hair development in mangosteen which may negatively affect nutrient uptake. The involvement with mycorrhizal organisms plays a major role in the mangosteen's ability to get what it needs from the soil. Further impeding the chances of survival, the seed size corresponds to seedling size and vigor and small seeds are not worth planting as they retard the initial development.

And then there is the last problem with growth in the early months. The tap root that forms appears to be adapted to little more than water uptake and during the first 6 months or more, the seedling lives almost exclusively off the contents of the seed's initial nutrient supply. It is only after overcoming all of these hurdles that the mangosteen plant can then continue its already challenged existence. And it proceeds in a similar vein over the next few years before reaching maturity and producing fruit. This is because the mangosteen seedling goes through what is known as a juvenile period with stringent requirements as to light levels and water supply. Many tropical trees have this juvenile period where they slowly grow upwards from the heavily shaded forest floor, gradually reaching for the brighter canopy above. This is often accompanied by a leaf structure that is quite different from that of the mature tree's leaves and is more efficient for light absorption. In many cases, this is a survival strategy; it enables seedlings that happen to land and sprout in a low-light location to bide their time, hoping for a chance at better light levels later. In the case of the mangosteen, this period can go on for decades. In part, this has given the mangosteen the mistaken reputation of requiring 10 or more years to reach maturity and fruit production. Simply not true. Under ideal conditions (plant nursery), the first fruit can be as soon as 6 years after the seed sprouts but the initial low light period is still essential for about the first two years.

Since there is no pollen source and therefore no sexual fertilization, there is no crossing and mixing of the genes that would provide a means for variety development and selection. It can take place but will require lab techniques to manipulate the movement of genetic material within the nucleus and other structures of the cell. This feature in plants is not all that rare. Lawn grass seeds results from this kind of 'seed' production and it is a benefit where uniformity is desired.

Because the seed does not arise from fertilization, genetic variation was thought to be almost nonexistent. Most written resources make mention of this lack of variation or attribute any distinct phenotypes (visually observable expression of the genes) to subtle differences in the environment in which the trees are planted. In other words, amongst one hundred trees in a field together, the small differences in soil structure or chemistry or water retention from one spot to the next might account for any visual differences in the appearance of the trees or their fruit. In large part it could but it turns out there is much more going on at the genetic level.

Since the seed arises from the cell wall of the female tree's flower and is effectively a clone of the mother tree, the seedling has her genes intact and unchanged for generation after generation. This has led many to conclude that all of the mangosteen trees in the world are genetically identical but this is most definitely not so (2, 3). Several experiments have been conducted taking advantage of the most current DNA and RNA analysis techniques and it turns out that there is significant variation globally amongst the different populations of the mangosteen. There is a large proportion that have essentially the same genetic make-up (genotype) but there are significant numbers that do not.

This brings me to a discussion of the chromosomes of the mangosteen. I will say that work is being done now to try and further our understanding of the genetics of the mangosteen because it has such great potential as a fruit tree crop. To date, no one has published a paper that can state the number of chromosomes in the mangosteen with any certainty but this could change any day. Known as a karyotype, the chromosome count has been reported with such a wide variation in number as to be considered an unknown. The key question being looked at is, did the mangosteen arise as a result of a rare cross between two different Garcinia species (1)? And if it did, does this relatively rare event, the crossing of two species, explain in part the difficulty in producing progeny of both genders of trees, having viable pollen or exhibiting a very slow initial growth rate?

These questions when answered will go a long way in helping researchers to develop new cultivars (cultivated varieties) of this wonderful fruit. It is possible that the mangosteen is a result of a cross between two Garcinia species that had double their usual chromosome count (polyploidy), enabling them to interbreed and produce sterile offspring. During cell division, each double set of chromosomes (homologous pair) would be able to find the comparable other chromosome to pair up with and then enable cell division to proceed to completion. As unlikely as this series of events might seem, it has happened many times in the plant kingdom. It is possible with the mangosteen that it has happened more than once and at different locales. In addition to mutation and genetic drift, this could help to explain some of the variation found in genetic samples. This could also help researchers to create new mangosteen lines by determining which are the parent species. One could then manipulate their chromosome count, enabling the crossing of the two species to create new varieties.

The mangosteen has historically been praised (see History and Folklore) for countless centuries by all who encountered it. The edible interior is renown for its indescribable sweet-sour melting rush of flavors. But apart from the edible treasure inside the hull, the rind (technically a pericarp) has also been part of Ayurvedic medicine and has been valued throughout its native range for its medicinal qualities. The rind possesses a great diversity of complex organic chemicals (see Duke below), amongst which are tannic acid and xanthones. Xanthones comprise much of the promotional claims but it may well be the tannic acid which explains why it has been used almost exclusively as an astringent and aid in controlling dysentery, diarrhea and so on. For the last several centuries, the primary medicinal use of the rinds of the mangosteen has been for a disease, dysentery, that rarely ever appears anymore in present day America or most of Europe. In fact, the rind contains so much tannic acid, it was suggested by someone in the 19th century (New York Times, October 27, 1881) that they be sent bulk to the US to aid in the tanning of leather. According to this article, it made sense because the mangosteen rinds contained more tannin than was found in oak bark!

This raises a question as to the palatability of a mangosteen product that claims to be a whole fruit formulation. It would be much too bitter to consume unless the extract was chemically modified or was so dilute it could be masked by sweeteners. Imagine the flavor if you placed an entire grapefruit in a blender, bitter rind and all. As to making a juice out of just the edible interior portion, you might lose out on most or all of the complex xanthones found in the rind. Thus the need for the whole fruit. And since the USDA does not permit the import of fresh mangosteens from anywhere in Southeast Asia as of this writing, the fruit if processed in the US would have to be frozen before it could gain entry.

Mangosteen trees are dioecious, meaning that there are male trees and female trees. The only problem with this is that to date, no one has been able to find a male tree anywhere in the world so if they exist, they are quite rare. Globally, it is possible that there have never been any male mangosteen trees. This places the entire burden on the female tree to perpetuate the species. No males means no pollen, even though the female flower contains rudimentary sterile anthers where pollen would normally be found. Without pollen, there is no way to fertilize the female flower and create true seeds with variable genetic traits. Instead, the female mangosteen trees succeed in perpetuating the species by a process known as apomixis or agamospermy. The wall lining the ovary of the female flower, the nucellus, supplies the material that will then develop within the fruit segments and becomes what is effectively an asexually produced seed. As a result of this, it produces a clone of the mother tree.

In a manner reminiscent of a potato tuber, the seed does not have the normal internal structure found in most plant species' seeds and it can be planted in any orientation, sprouting a new shoot from the highest point underground. There also appears to be no root hair development in mangosteen which may negatively affect nutrient uptake. The involvement with mycorrhizal organisms plays a major role in the mangosteen's ability to get what it needs from the soil. Further impeding the chances of survival, the seed size corresponds to seedling size and vigor and small seeds are not worth planting as they retard the initial development.

And then there is the last problem with growth in the early months. The tap root that forms appears to be adapted to little more than water uptake and during the first 6 months or more, the seedling lives almost exclusively off the contents of the seed's initial nutrient supply. It is only after overcoming all of these hurdles that the mangosteen plant can then continue its already challenged existence. And it proceeds in a similar vein over the next few years before reaching maturity and producing fruit. This is because the mangosteen seedling goes through what is known as a juvenile period with stringent requirements as to light levels and water supply. Many tropical trees have this juvenile period where they slowly grow upwards from the heavily shaded forest floor, gradually reaching for the brighter canopy above. This is often accompanied by a leaf structure that is quite different from that of the mature tree's leaves and is more efficient for light absorption. In many cases, this is a survival strategy; it enables seedlings that happen to land and sprout in a low-light location to bide their time, hoping for a chance at better light levels later. In the case of the mangosteen, this period can go on for decades. In part, this has given the mangosteen the mistaken reputation of requiring 10 or more years to reach maturity and fruit production. Simply not true. Under ideal conditions (plant nursery), the first fruit can be as soon as 6 years after the seed sprouts but the initial low light period is still essential for about the first two years.

Since there is no pollen source and therefore no sexual fertilization, there is no crossing and mixing of the genes that would provide a means for variety development and selection. It can take place but will require lab techniques to manipulate the movement of genetic material within the nucleus and other structures of the cell. This feature in plants is not all that rare. Lawn grass seeds results from this kind of 'seed' production and it is a benefit where uniformity is desired.

Because the seed does not arise from fertilization, genetic variation was thought to be almost nonexistent. Most written resources make mention of this lack of variation or attribute any distinct phenotypes (visually observable expression of the genes) to subtle differences in the environment in which the trees are planted. In other words, amongst one hundred trees in a field together, the small differences in soil structure or chemistry or water retention from one spot to the next might account for any visual differences in the appearance of the trees or their fruit. In large part it could but it turns out there is much more going on at the genetic level.

Since the seed arises from the cell wall of the female tree's flower and is effectively a clone of the mother tree, the seedling has her genes intact and unchanged for generation after generation. This has led many to conclude that all of the mangosteen trees in the world are genetically identical but this is most definitely not so (2, 3). Several experiments have been conducted taking advantage of the most current DNA and RNA analysis techniques and it turns out that there is significant variation globally amongst the different populations of the mangosteen. There is a large proportion that have essentially the same genetic make-up (genotype) but there are significant numbers that do not.

This brings me to a discussion of the chromosomes of the mangosteen. I will say that work is being done now to try and further our understanding of the genetics of the mangosteen because it has such great potential as a fruit tree crop. To date, no one has published a paper that can state the number of chromosomes in the mangosteen with any certainty but this could change any day. Known as a karyotype, the chromosome count has been reported with such a wide variation in number as to be considered an unknown. The key question being looked at is, did the mangosteen arise as a result of a rare cross between two different Garcinia species (1)? And if it did, does this relatively rare event, the crossing of two species, explain in part the difficulty in producing progeny of both genders of trees, having viable pollen or exhibiting a very slow initial growth rate?

These questions when answered will go a long way in helping researchers to develop new cultivars (cultivated varieties) of this wonderful fruit. It is possible that the mangosteen is a result of a cross between two Garcinia species that had double their usual chromosome count (polyploidy), enabling them to interbreed and produce sterile offspring. During cell division, each double set of chromosomes (homologous pair) would be able to find the comparable other chromosome to pair up with and then enable cell division to proceed to completion. As unlikely as this series of events might seem, it has happened many times in the plant kingdom. It is possible with the mangosteen that it has happened more than once and at different locales. In addition to mutation and genetic drift, this could help to explain some of the variation found in genetic samples. This could also help researchers to create new mangosteen lines by determining which are the parent species. One could then manipulate their chromosome count, enabling the crossing of the two species to create new varieties.

The mangosteen has historically been praised (see History and Folklore) for countless centuries by all who encountered it. The edible interior is renown for its indescribable sweet-sour melting rush of flavors. But apart from the edible treasure inside the hull, the rind (technically a pericarp) has also been part of Ayurvedic medicine and has been valued throughout its native range for its medicinal qualities. The rind possesses a great diversity of complex organic chemicals (see Duke below), amongst which are tannic acid and xanthones. Xanthones comprise much of the promotional claims but it may well be the tannic acid which explains why it has been used almost exclusively as an astringent and aid in controlling dysentery, diarrhea and so on. For the last several centuries, the primary medicinal use of the rinds of the mangosteen has been for a disease, dysentery, that rarely ever appears anymore in present day America or most of Europe. In fact, the rind contains so much tannic acid, it was suggested by someone in the 19th century (New York Times, October 27, 1881) that they be sent bulk to the US to aid in the tanning of leather. According to this article, it made sense because the mangosteen rinds contained more tannin than was found in oak bark!

This raises a question as to the palatability of a mangosteen product that claims to be a whole fruit formulation. It would be much too bitter to consume unless the extract was chemically modified or was so dilute it could be masked by sweeteners. Imagine the flavor if you placed an entire grapefruit in a blender, bitter rind and all. As to making a juice out of just the edible interior portion, you might lose out on most or all of the complex xanthones found in the rind. Thus the need for the whole fruit. And since the USDA does not permit the import of fresh mangosteens from anywhere in Southeast Asia as of this writing, the fruit if processed in the US would have to be frozen before it could gain entry.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

หมายความ ว่า พวกเขาจะมากช่วงสั้น ๆ และต้องเก็บชุ่มชื่น หรือตายเกือบทันทีที่แห้งออก เมล็ดมังคุดมีอายุเก็บมีชีวิตอยู่ในพรุตะไคร่ชุ่มชื่นสัปดาห์ และกล่าวว่าพวกเขาจะมักจะจัดส่งไปสถานห่างไกล เก็บเมล็ดมังคุดในกลางชุ่มชื่นเพื่อให้พวกเขามีชีวิตอยู่ยังทำให้พวกเขาทันทีเริ่มต้นพยายามงอกต้นมังคุด dioecious หมายความ ว่า มีต้นไม้ชายและหญิงต้นไม้ได้ ปัญหาเฉพาะนี้คือ ว่า วันที่ ไม่มีใครได้พบต้นไม้ชายใดก็ได้ในโลกดังนั้นถ้าพวกเขา พวกเขาจะค่อนข้างหายาก ทั่วโลก เป็นไปได้ว่า ไม่มีต้นไม้ใดชายมังคุด นี้วางภาระทั้งหมดบนต้นหญิงสายพันธุ์ขยายเวลา ชายไม่หมายถึง ละอองเกสรไม่ แม้ว่าดอกไม้หญิงประกอบด้วยเหมือนกอซ rudimentary ซึ่งละอองเกสรจะปกติพบ ไม่ มีละอองเกสร มีวิธีการ fertilize ดอกไม้หญิง และสร้างเมล็ดพันธุ์ที่แท้จริง มีลักษณะผันแปรทางพันธุกรรม แทน ต้นมังคุดหญิงประสบความสำเร็จในการเกิดสายพันธุ์โดยเป็นกระบวนการที่เรียกว่า agamospermy หรือ apomixis ผนังรังไข่ของดอกไม้หญิงซับ nucellus อุปกรณ์วัสดุที่จะพัฒนาแล้วในกลุ่มผลไม้ และกลายเป็น สิ่งมีประสิทธิภาพการผลิต asexually เมล็ด จากนี้ มันสร้างโคลนของต้นแม่ในลักษณะของหัวมันฝรั่ง เมล็ดมีโครงสร้างภายในปกติที่พบในเมล็ดของชนิดพืชส่วนใหญ่ และสามารถปลูกในแนวใด ๆ งอกยิงใหม่จากใต้ดินสูง นอกจากนี้ยังปรากฏ ว่าไม่พัฒนารากผมในมังคุดซึ่งอาจส่งผลเสียต่อการดูดซับธาตุอาหาร มีส่วนร่วมกับสิ่งมีชีวิต mycorrhizal มีบทบาทสำคัญในความสามารถของมังคุดจะได้รับสิ่งที่มันต้องการจากดิน เพิ่มเติม impeding โอกาสอยู่รอด ขนาดเมล็ดตรงขนาดแหล่ง และแข็งและเมล็ดพืชขนาดเล็กไม่น่าเป็นที่ถ่วงการพัฒนาเริ่มต้นในการเพาะปลูกแล้ว มีปัญหาล่าสุด มีการเจริญเติบโตในช่วงเดือน รากเคาะที่ปรับให้มากขึ้น กว่าดูดซับน้ำ และใน ช่วง 6 เดือนแรกหรือเพิ่มเติมแบบฟอร์ม แหล่งอยู่ออกจากเนื้อหาของเมล็ดของต้นธาตุอาหารโดยเฉพาะ ก็หลังจากขจัดหมดสิ้นทุกอุปสรรคเหล่านี้ว่า พืชมังคุดแล้วสามีของสนุก ๆ แล้ว และจะดำเนินในหลอดเลือดดำคล้ายช่วงไม่กี่ปีถัดไปก่อนถึงวันครบกำหนด และผลิตผลไม้ เป็นเช่นนี้ เพราะแหล่งมังคุดไปผ่านสิ่งเรียกว่าเป็นช่วงเยาวชนมีความเข้มข้นระดับแสงและน้ำ ต้นไม้ในเขตร้อนมีรอบระยะเวลานี้เยาวชนที่จะช้าเพิ่มขึ้นจากชั้นป่ามากเงา ค่อย ๆ เข้าถึงสำหรับด้านบนของฝาครอบที่สว่าง นี้มักจะตามมา ด้วยโครงสร้างของใบที่ค่อนข้างแตกต่างจากใบของต้นเติบโต และเพิ่มประสิทธิภาพการดูดซับแสง ในหลายกรณี นี้คือกลยุทธ์การอยู่รอด มันทำให้กล้าไม้ที่เกิดขึ้นกับแผ่นดิน และงอกงามในตำแหน่งแสงน้อย bide เวลา หวังสำหรับโอกาสในระดับที่แสงดีในภายหลัง ในกรณีของมังคุด รอบระยะเวลานี้สามารถไปสำหรับทศวรรษที่ผ่านมา ในส่วน นี้ได้รับมังคุดชื่อเสียงผิดของต้องอย่าง น้อย 10 ปีถึงวันครบกำหนดและผลผลิต ก็จริงไม่ ภายใต้เงื่อนไขเหมาะ (โรงเรือนเพาะชำ), ผลไม้แรกได้เป็น 6 ปีหลังจากเมล็ดเกมแตกหน่อแต่ต้นระยะไฟต่ำจะยังคงจำเป็นเกี่ยวกับสองปีแรกเนื่องจากมีแหล่งไม่มีละอองเกสรและดังนั้นจึงไม่มีปฏิสนธิเพศ ได้ไม่ข้ามและการผสมของยีนที่จะจัดให้มีวิธีการพัฒนาต่าง ๆ และการเลือก มันสามารถทำได้ แต่จะต้องปฏิบัติการเทคนิคการควบคุมการเคลื่อนที่ของวัสดุทางพันธุกรรมในนิวเคลียสและโครงสร้างอื่น ๆ ของเซลล์ คุณลักษณะนี้ในพืชที่หายากไม่ได้ หญ้าหญ้าเมล็ดพืชผลจากชนิดนี้ผลิต 'เมล็ดพันธุ์' และเป็นสวัสดิการที่เป็นที่ต้องใจเนื่องจากเมล็ดเกิดจากการปฏิสนธิ การเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมถูกคิดว่า จะเกือบไม่มีอยู่ ส่วนใหญ่เขียนทรัพยากรทำพูดของการขาดของความผันแปร หรือแอตทริบิวต์ใด ๆ หมดฟี (observable เห็นค่าของยีน) ไปนอร์เวย์กับสภาพแวดล้อมที่มีปลูกต้นไม้ ในคำอื่น ๆ หมู่หนึ่งร้อยต้นในเขตข้อมูลด้วยกัน ต่างขนาดเล็กโครงสร้างของดิน หรือเคมีหรือน้ำเก็บข้อมูลจากจุดหนึ่งไปอาจบัญชีสำหรับผลต่างการภาพในลักษณะของต้นไม้หรือผลไม้ของพวกเขา ก็ได้แต่ส่วนใหญ่ เปิดออกมีเป็นมากเกิดขึ้นในระดับพันธุกรรมเนื่องจากเมล็ดเกิดจากผนังเซลล์ของดอกไม้ของต้นเพศหญิง และเป็นโคลนต้นแม่ได้อย่างมีประสิทธิภาพ แหล่งมียีนของเธอเหมือนเดิม และไม่เปลี่ยนแปลงสำหรับการสร้างหลังจากสร้าง มีผลมากสรุปว่า ต้นมังคุดในโลกทั้งหมดแปลงพันธุกรรมเหมือนกัน แต่เป็นส่วนใหญ่แน่นอนไม่ได้ (2, 3) มีการดำเนินทดลองหลายประโยชน์ของดีเอ็นเอล่าสุด และเทคนิคการวิเคราะห์ของอาร์เอ็นเอและปรากฎว่าว่า มีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญทั่วโลกท่ามกลางประชากรแตกต่างกันของมังคุด มีสัดส่วนขนาดใหญ่ที่มีหลักการเดียวกันพันธุกรรมแต่งหน้า (ลักษณะทางพันธุกรรม) แต่มีตัวเลขสำคัญที่ไม่นี้นำฉันการสนทนาของ chromosomes ของมังคุด ฉันจะบอกว่า งานกำลังทำตอนนี้เราเข้าใจพันธุศาสตร์ของมังคุดเพิ่มเติมเนื่องจากมีศักยภาพที่ดีดังกล่าวเป็นการครอบตัดต้นไม้ผลไม้ และพยายาม วันที่ ไม่มีการเผยแพร่กระดาษที่สามารถระบุจำนวนของ chromosomes ในมังคุดมีความแน่นอนใดๆ แต่นี้สามารถเปลี่ยนแปลงทุกวัน เรียกว่า karyotype เป็น โครโมโซมได้ถูกรายงาน ด้วยเช่นความผันแปรทั้งจำนวนเพื่อเป็นการไม่รู้จัก คำถามสำคัญที่ถูกมองเป็น ได้มังคุดเกิดขึ้นจากการข้ามยากระหว่างสองเนียสายพันธุ์ต่าง ๆ (1) หรือไม่ และถ้ามัน ไม่เหตุการณ์นี้ค่อนข้างหายาก ข้ามพันธุ์สอง อธิบายในส่วนปัญหาในการผลิตลูกหลานของทั้งสองผสานระหว่างเพศทั้งต้นไม้ มีละอองเกสรได้ หรืออย่างมีระดับอัตราการเติบโตเริ่มช้ามากThese questions when answered will go a long way in helping researchers to develop new cultivars (cultivated varieties) of this wonderful fruit. It is possible that the mangosteen is a result of a cross between two Garcinia species that had double their usual chromosome count (polyploidy), enabling them to interbreed and produce sterile offspring. During cell division, each double set of chromosomes (homologous pair) would be able to find the comparable other chromosome to pair up with and then enable cell division to proceed to completion. As unlikely as this series of events might seem, it has happened many times in the plant kingdom. It is possible with the mangosteen that it has happened more than once and at different locales. In addition to mutation and genetic drift, this could help to explain some of the variation found in genetic samples. This could also help researchers to create new mangosteen lines by determining which are the parent species. One could then manipulate their chromosome count, enabling the crossing of the two species to create new varieties.The mangosteen has historically been praised (see History and Folklore) for countless centuries by all who encountered it. The edible interior is renown for its indescribable sweet-sour melting rush of flavors. But apart from the edible treasure inside the hull, the rind (technically a pericarp) has also been part of Ayurvedic medicine and has been valued throughout its native range for its medicinal qualities. The rind possesses a great diversity of complex organic chemicals (see Duke below), amongst which are tannic acid and xanthones. Xanthones comprise much of the promotional claims but it may well be the tannic acid which explains why it has been used almost exclusively as an astringent and aid in controlling dysentery, diarrhea and so on. For the last several centuries, the primary medicinal use of the rinds of the mangosteen has been for a disease, dysentery, that rarely ever appears anymore in present day America or most of Europe. In fact, the rind contains so much tannic acid, it was suggested by someone in the 19th century (New York Times, October 27, 1881) that they be sent bulk to the US to aid in the tanning of leather. According to this article, it made sense because the mangosteen rinds contained more tannin than was found in oak bark!This raises a question as to the palatability of a mangosteen product that claims to be a whole fruit formulation. It would be much too bitter to consume unless the extract was chemically modified or was so dilute it could be masked by sweeteners. Imagine the flavor if you placed an entire grapefruit in a blender, bitter rind and all. As to making a juice out of just the edible interior portion, you might lose out on most or all of the complex xanthones found in the rind. Thus the need for the whole fruit. And since the USDA does not permit the import of fresh mangosteens from anywhere in Southeast Asia as of this writing, the fruit if processed in the US would have to be frozen before it could gain entry.

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

ซึ่งหมายความว่าพวกเขาจะอายุสั้นมากและจะต้องเก็บไว้ชื้นหรือพวกเขาตายเกือบจะทันทีที่พวกเขาแห้งออก เมล็ดมังคุดสามารถเก็บไว้มีชีวิตอยู่ในพีทมอสชื้นสำหรับสัปดาห์ที่ผ่านมาและนี่คือวิธีที่พวกเขามักจะมีการจัดส่งไปยังสถานที่ที่ห่างไกล โฮลดิ้งเมล็ดมังคุดในกลางชื้นเพื่อให้พวกเขามีชีวิตอยู่ยังทำให้พวกเขาทันทีเริ่มพยายามที่จะแตกหน่อ. ต้นมังคุดต่างหากซึ่งหมายความว่ามีต้นไม้ชายและเพศหญิงต้นไม้ ปัญหาเดียวกับนี้คือว่าวันที่ไม่มีใครได้รับสามารถที่จะหาต้นไม้ชายใดก็ได้ในโลกดังนั้นหากพวกเขาอยู่ที่พวกเขาจะค่อนข้างหายาก ทั่วโลกก็เป็นไปได้ว่ามีไม่เคยได้รับการใด ๆ ต้นไม้มังคุดชาย สถานที่นี้ภาระทั้งหมดบนต้นหญิงที่จะขยายเวลาการขยายพันธุ์ เพศชายไม่ได้หมายความว่าเกสรไม่มีแม้ดอกเพศเมียมีอับเรณูเป็นหมันพื้นฐานที่เกสรปกติจะพบ โดยไม่ต้องเกสรมีวิธีให้ปุ๋ยดอกไม้หญิงและสร้างเมล็ดจริงกับลักษณะทางพันธุกรรมที่ไม่มีตัวแปร แต่ต้นไม้มังคุดหญิงประสบความสำเร็จในฐานสายพันธุ์โดยกระบวนการที่เรียกว่าสืบพันธ์หรือ agamospermy ผนังเยื่อบุรังไข่ของดอกเพศเมียที่เลี้ยงเนื้อเยื่อที่วัสดุวัสดุนั้นจะมีการพัฒนาที่อยู่ในกลุ่มผลไม้และจะกลายเป็นสิ่งที่มีประสิทธิภาพการผลิตเมล็ดเซ็ก ในฐานะที่เป็นผลจากการนี้จะผลิตโคลนของต้นไม้แม่. ในลักษณะที่ชวนให้นึกถึงหัวมันฝรั่งเมล็ดไม่ได้มีโครงสร้างภายในปกติที่พบในเมล็ดพันธุ์มากที่สุดสายพันธุ์พืชและมันสามารถที่จะปลูกในแนวใด ๆ แตกหน่อ ถ่ายใหม่จากจุดที่สูงที่สุดใต้ดิน นอกจากนี้ยังดูเหมือนจะไม่มีการพัฒนารากผมในมังคุดซึ่งในเชิงลบอาจมีผลต่อการดูดซึมสารอาหาร การมีส่วนร่วมกับสิ่งมีชีวิต mycorrhizal มีบทบาทสำคัญในความสามารถของมังคุดที่จะได้รับสิ่งที่ต้องการจากดิน นอกจากขัดขวางโอกาสของการอยู่รอดขนาดเมล็ดสอดคล้องกับขนาดและความแข็งแรงของต้นกล้าและเมล็ดขนาดเล็กที่มีการเพาะปลูกไม่คุ้มค่าที่พวกเขาชะลอการพัฒนาเริ่มต้น. แล้วมีปัญหาที่ผ่านมากับการเจริญเติบโตในช่วงต้นเดือน รากแตะที่รูปแบบจะปรากฏขึ้นเพื่อนำไปปรับใช้น้อยกว่าการดูดซึมน้ำและในช่วง 6 เดือนแรกหรือมากกว่าต้นกล้าอาศัยอยู่เกือบเฉพาะออกจากเนื้อหาของการจัดหาสารอาหารที่เริ่มต้นของเมล็ด มันเป็นเพียงหลังจากเอาชนะทุกอุปสรรคเหล่านี้ที่โรงงานมังคุดแล้วสามารถดำเนินการต่อการดำรงอยู่ของความท้าทายแล้ว และจะดำเนินการในทำนองเดียวกันในช่วงไม่กี่ปีข้างหน้าก่อนที่จะถึงกำหนดและผลไม้การผลิต เพราะนี่คือต้นกล้ามังคุดไปผ่านสิ่งที่เรียกว่าเป็นช่วงเวลาที่เด็กและเยาวชนที่มีความต้องการที่เข้มงวดเป็นไปได้ระดับแสงและน้ำประปา ต้นไม้เขตร้อนหลายคนมีช่วงเวลาที่เด็กและเยาวชนนี้ที่พวกเขาค่อย ๆ เติบโตขึ้นมาจากพื้นป่าสีเทาอย่างหนักค่อยๆเอื้อมมือไปหยิบท้องฟ้าที่สดใสดังกล่าวข้างต้น นี้มักจะมาพร้อมโครงสร้างใบที่ค่อนข้างแตกต่างจากที่ของใบต้นไม้เป็นผู้ใหญ่และมีประสิทธิภาพมากขึ้นในการดูดกลืนแสง ในหลายกรณีนี้เป็นกลยุทธ์การอยู่รอด; จะช่วยให้ต้นกล้าที่เกิดขึ้นไปยังดินแดนและกล้าในสถานที่ที่มีแสงน้อยเพื่อรอเวลาของพวกเขาหวังสำหรับโอกาสที่ระดับแสงที่ดีขึ้นต่อมา ในกรณีของมังคุดในช่วงเวลานี้สามารถไปในทศวรรษที่ผ่านมา ในส่วนนี้ได้ให้มังคุดชื่อเสียงผิดต้อง 10 หรือมากกว่าปีที่จะถึงวุฒิภาวะและการผลิตไม้ผล เพียงแค่ไม่เป็นความจริง ภายใต้เงื่อนไขที่เหมาะสม (เรือนเพาะชำพืช), ผลไม้ครั้งแรกอาจจะเร็วที่สุดเท่าที่ 6 ปีหลังจากที่เมล็ดถั่วงอก แต่เริ่มต้นช่วงเวลาที่มีแสงน้อยก็ยังคงเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเกี่ยวกับสองปีแรก. เนื่องจากไม่มีแหล่งที่มาของละอองเกสรดอกไม้และดังนั้นจึงไม่มีการปฏิสนธิทางเพศ ไม่มีข้ามและการผสมของยีนที่จะให้หมายถึงการพัฒนาความหลากหลายและการเลือก มันสามารถเกิดขึ้นได้ แต่จะต้องใช้เทคนิคในห้องปฏิบัติการในการจัดการกับการเคลื่อนไหวของสารพันธุกรรมภายในนิวเคลียสและโครงสร้างอื่น ๆ ของเซลล์ คุณลักษณะในโรงงานนี้ไม่ได้ทั้งหมดที่หายากที่ สนามหญ้าหญ้าเมล็ดผลจากชนิดของการผลิต 'เมล็ดพันธุ์' นี้และมันก็เป็นผลประโยชน์ที่สม่ำเสมอเป็นที่ต้องการ. เพราะเมล็ดไม่ได้เกิดขึ้นจากการปฏิสนธิการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมได้คิดว่าจะเป็นแทบ ทรัพยากรที่เขียนส่วนใหญ่กล่าวถึงการขาดรูปแบบนี้หรือแอตทริบิวต์ phenotypes ที่แตกต่างใด ๆ (การแสดงออกที่สังเกตสายตาของยีน) ความแตกต่างที่ลึกซึ้งในสภาพแวดล้อมที่ต้นไม้ที่มีการปลูก ในคำอื่น ๆ ในหมู่หนึ่งร้อยต้นไม้ในสนามด้วยกันความแตกต่างเล็ก ๆ ในโครงสร้างของดินหรือเคมีหรือการกักเก็บน้ำจากจุดหนึ่งไปยังอีกอาจบัญชีสำหรับความแตกต่างของภาพใด ๆ ในลักษณะของต้นไม้หรือผลไม้ของพวกเขา ส่วนใหญ่มันจะทำได้ แต่มันกลับกลายเป็นมีมากขึ้นที่เกิดขึ้นในระดับพันธุกรรม. ตั้งแต่เมล็ดพันธุ์ที่เกิดขึ้นจากผนังเซลล์ของดอกไม้ต้นไม้เพศหญิงและมีประสิทธิภาพโคลนของต้นไม้แม่ที่ต้นกล้ามียีนของเธอเหมือนเดิมและ ไม่เปลี่ยนแปลงสำหรับคนรุ่นแล้วรุ่นเล่า นี้ได้นำมากมายที่จะสรุปได้ว่าทั้งหมดของต้นมังคุดในโลกที่มีลักษณะทางพันธุกรรมเหมือนกัน แต่นี่เป็นส่วนใหญ่แน่นอนไม่ได้ (2, 3) การทดลองหลายคนได้รับการดำเนินการใช้ประโยชน์จากดีเอ็นเอในปัจจุบันมากที่สุดและเทคนิคการวิเคราะห์อาร์เอ็นเอและปรากฎว่ามีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญคือทั่วโลกในหมู่ประชากรที่แตกต่างกันของมังคุด มีสัดส่วนขนาดใหญ่ที่มีหลักทางพันธุกรรมเดียวกันแต่งหน้า (genotype) แต่มีจำนวนมากที่ไม่ได้. นี้นำฉันไปอภิปรายของโครโมโซมของมังคุดที่ ฉันจะบอกว่าการทำงานจะถูกดำเนินการในขณะนี้เพื่อที่จะพยายามส่งเสริมความเข้าใจของเราพันธุศาสตร์ของมังคุดเพราะมันมีศักยภาพที่ดีเช่นการเพาะปลูกต้นไม้ผลไม้ ในวันที่ไม่มีใครได้รับการตีพิมพ์กระดาษที่สามารถระบุจำนวนโครโมโซมในมังคุดด้วยความมั่นใจใด ๆ แต่อาจมีการเปลี่ยนแปลงทุกวัน ที่รู้จักกันเป็น karyotype นับโครโมโซมได้รับรายงานด้วยเช่นความหลากหลายของจำนวนที่จะได้รับการพิจารณาที่ไม่รู้จัก คำถามที่สำคัญที่ถูกมองที่มีที่ไม่มังคุดเกิดขึ้นเป็นผลมาจากการที่หายากข้ามระหว่างสองสายพันธุ์ส้มแขกที่แตกต่างกัน (1) และถ้ามันได้นี้จะจัดกิจกรรมที่ค่อนข้างหายากข้ามของทั้งสองสายพันธุ์อธิบายในส่วนของความยากลำบากในการผลิตลูกหลานของทั้งสองเพศของต้นไม้ที่มีเกสรที่ทำงานหรือแสดงอัตราการเติบโตเริ่มต้นช้ามาก? คำถามเหล่านี้เมื่อตอบจะไป ไกลในการช่วยนักวิจัยในการพัฒนาสายพันธุ์ใหม่ (พันธุ์ที่ปลูก) ของผลไม้ที่ยอดเยี่ยมนี้ เป็นไปได้ว่ามังคุดเป็นผลมาจากการผสมผสานกันระหว่างสองสายพันธุ์ส้มแขกที่มีคู่โครโมโซมปกติของพวกเขา (polyploidy) ทำให้พวกเขาพันธุ์และผลิตลูกหลานผ่านการฆ่าเชื้อ ในระหว่างการแบ่งเซลล์แต่ละชุดของโครโมโซมคู่ (คู่ที่คล้ายคลึงกัน) จะสามารถหาโครโมโซมอื่นเทียบได้กับการจับคู่กับการเปิดใช้งานแล้วแบ่งตัวของเซลล์ที่จะดำเนินการให้แล้วเสร็จ ในฐานะที่เป็นที่ไม่น่าจะเป็นชุดของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้อาจจะดูเหมือนมันได้เกิดขึ้นหลายครั้งในอาณาจักรพืช มันเป็นไปได้กับมังคุดว่ามันได้เกิดขึ้นมากกว่าหนึ่งครั้งและในสถานที่ที่แตกต่างกัน นอกเหนือไปจากการกลายพันธุ์และดริฟท์ทางพันธุกรรมนี้อาจช่วยอธิบายบางส่วนของรูปแบบที่พบในตัวอย่างทางพันธุกรรม นอกจากนี้ยังอาจช่วยให้นักวิจัยที่จะสร้างเส้นมังคุดใหม่โดยการกำหนดซึ่งเป็นสายพันธุ์แม่ หนึ่งก็จะจัดการกับการนับจำนวนโครโมโซมของพวกเขาทำให้ข้ามทั้งสองชนิดในการสร้างพันธุ์ใหม่. มังคุดได้รับการยกย่องในอดีต (ดูประวัติศาสตร์และชาวบ้าน) มานานหลายศตวรรษนับไม่ถ้วนโดยทุกคนที่พบมัน การตกแต่งภายในที่กินได้คือมีชื่อเสียงสำหรับการวิ่งการละลายของสุดจะพรรณนาหวานอมเปรี้ยวของรสชาติ แต่นอกเหนือจากสมบัติที่กินได้ภายในเรือเปลือก (เทคนิคเปลือก) นอกจากนี้ยังได้รับส่วนหนึ่งของยาอายุรเวทและได้รับมูลค่าตลอดช่วงพื้นเมืองคุณภาพของสมุนไพร เปลือกมีความหลากหลายของสารอินทรีย์ที่ซับซ้อน (ดูดุ๊กด้านล่าง) ในระหว่างที่มีกรดแทนนิคและแซนโทน แซนโทนประกอบด้วยมากของการเรียกร้องที่ส่งเสริมการขาย แต่มันอาจจะดีกรดแทนนิคซึ่งอธิบายว่าทำไมมันถูกนำมาใช้เกือบเฉพาะเป็นยาสมานแผลและช่วยในการควบคุมโรคบิดท้องร่วงและอื่น ๆ เป็นเวลาหลายศตวรรษที่ผ่านมาการใช้ยาหลักของเปลือกของมังคุดได้รับสำหรับโรคบิดที่ไม่ค่อยเคยปรากฏขึ้นอีกต่อไปในปัจจุบันอเมริกาหรือส่วนใหญ่ของยุโรป ในความเป็นจริงเปลือกมีกรดแทนนิคมากมันก็บอกโดยคนในศตวรรษที่ 19 (New York Times, 27 ตุลาคม 1881) ว่าพวกเขาถูกส่งไปยังสหรัฐอเมริกาจำนวนมากเพื่อช่วยในการฟอกของหนัง อ้างอิงจากบทความนี้มันทำให้รู้สึกเพราะเปลือกมังคุดที่มีแทนนินมากขึ้นกว่าที่พบในเปลือกไม้โอ๊ค! นี้ทำให้เกิดคำถามเป็นไปได้ความอร่อยของผลิตภัณฑ์มังคุดที่อ้างว่าเป็นสูตรผลไม้รวม มันจะขมมากเกินไปที่จะใช้สารสกัดเว้นแต่ได้รับการดัดแปลงทางเคมีหรือไม่ก็เพื่อให้เจือจางมันอาจจะหลอกลวงโดยสารให้ความหวาน ลองจินตนาการถึงรสชาติถ้าคุณวางส้มโอทั้งในเครื่องปั่นเปลือกขมและทั้งหมด ในฐานะที่จะทำให้น้ำผลไม้ออกมาจากเพียงแค่การตกแต่งภายในส่วนที่กินได้คุณอาจสูญเสียออกส่วนใหญ่หรือทั้งหมดของแซนโทนที่ซับซ้อนที่พบในเปลือก ดังนั้นจึงจำเป็นที่จะต้องเป็นผลไม้ทั้งหมด และตั้งแต่ USDA ไม่อนุญาตให้มีการนำเข้ามังคุดสดจากที่ใดก็ได้ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เช่นการเขียนนี้ผลไม้ถ้าการประมวลผลในสหรัฐอเมริกาจะต้องมีการแช่แข็งก่อนที่มันจะได้รับการเข้า

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

ซึ่งหมายความ ว่า พวกเขามีมากในช่วงสั้น ๆ และต้องเก็บไว้ชื้นหรือตายเกือบจะทันทีที่พวกเขาแห้งออก เมล็ดมังคุดสามารถมีชีวิตอยู่ในพีทมอสชื้นสำหรับสัปดาห์นี้และเป็นวิธีการที่พวกเขามักจะถูกส่งไปยังสถานที่ห่างไกล ถือมังคุด เมล็ดในกลางชุ่มชื้นเพื่อรักษาชีวิตพวกเขายังทำให้พวกเขาทันทีเริ่มพยายามที่จะงอก

ต้นไม้ของมังคุด ,ความหมายว่ามีต้นเพศผู้และต้นเพศเมีย ปัญหาเฉพาะนี้คือว่าในวันที่ไม่มีใครได้รับสามารถหาต้นไม้ชายที่ใดก็ได้ในโลกดังนั้นถ้าพวกเขาอยู่ พวกเขาจะค่อนข้างหายาก ทั่วโลก , มันเป็นไปได้ ว่ามันเคยมีต้นมังคุด ชาย นี้วางภาระทั้งหมดบนต้นไม้ตัวเมียเพื่อขยายเวลาชนิด ไม่มีคน ไม่มีเกสรแม้ว่า ดอกตัวเมียมีพื้นฐานที่เกสร อับเรณูเป็นหมันโดยปกติจะพบ ไม่มีเกสร มีวิธีการใส่ปุ๋ย ดอกตัวเมีย และสร้างเมล็ดพันธุ์ที่แท้จริงที่มีลักษณะพันธุกรรมของตัวแปร แทน , ต้นมังคุดหญิงประสบความสำเร็จใน perpetuating สปีชีส์โดยกระบวนการที่เรียกว่าแอโพมิกซิส หรือ agamospermy . ผนังเยื่อบุรังไข่ของดอกไม้หญิงเมื่อแกนกลาง วัสดุ วัสดุนั้นจะพัฒนาภายในผลไม้กลุ่มและกลายเป็นสิ่งที่มีประสิทธิภาพการ asexually ผลิตเมล็ดพันธุ์ ผลจากเหตุการณ์นี้จะสร้างโคลนของต้นไม้แม่

ในลักษณะที่ชวนให้นึกถึงของหัวมัน , เมล็ดไม่ได้มีโครงสร้างภายในเป็นปกติที่พบในเมล็ดสายพันธุ์ของพืชมากที่สุด และมันสามารถปลูกได้ในแนวออกมายิงใหม่ จากจุดสูงสุดใต้ดิน ดูเหมือนว่าจะไม่มีรากผมพัฒนามังคุดซึ่งอาจส่งผลเสียต่อการดูดใช้ธาตุอาหาร . ที่เกี่ยวข้องกับไมโคไรซา สิ่งมีชีวิตเล่นบทบาทหลักในของมังคุดความสามารถเพื่อให้ได้สิ่งที่มันต้องการจากดิน เพิ่มเติมทำให้โอกาสของการอยู่รอดเมล็ดขนาดตรงกับขนาดและความแข็งแรงของต้นกล้าและเมล็ดขนาดเล็กไม่น่าปลูกพวกเขาชะลอการพัฒนาเริ่มต้น

แล้ว มีปัญหาเมื่อมีการขยายตัวในเดือนแรก แตะที่รูปรากจะปรับให้น้อยกว่าการดูดน้ำ และในช่วง 6 เดือนแรก หรือมากกว่าต้นกล้าชีวิตเกือบเฉพาะจากเนื้อหาของเมล็ดเริ่มต้นสารอาหารจัดหา มันเป็นเพียงหลังจากที่เอาชนะทุกอุปสรรคเหล่านี้ว่า มังคุด พืชสามารถยังคงท้าทายแล้วการดำรงอยู่ และรายได้ในหลอดเลือดดำที่คล้ายกันกว่าไม่กี่ปีถัดไปก่อนถึงวุฒิภาวะและการผลิตผลไม้นี้เป็นเพราะมังคุดกล้าไม้ไปผ่านสิ่งที่เรียกว่าและระยะเวลาที่มีความต้องการเป็นระดับแสงและประปา ต้นไม้เขตร้อนมากนี้และระยะเวลาที่พวกเขาค่อยๆเติบโตขึ้นจากป่ามากสีเทาพื้น ค่อย ๆเอื้อมไปยิ่งหลังคาด้านบนนี้มักจะมีใบโครงสร้างที่ค่อนข้างแตกต่างจากที่ของใบต้นโตและมีประสิทธิภาพมากขึ้นสำหรับการดูดซับแสง ในหลายกรณี นี้เป็นกลยุทธ์การอยู่รอด ; มันช่วยให้ต้นกล้าที่เกิดขึ้นกับที่ดินและถั่วงอกในสถานที่แสงน้อยเพื่อรอเวลาของพวกเขาหวังสำหรับโอกาสที่ระดับแสงดีขึ้น ในกรณีของมังคุด

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.